บททั้งหมดของ มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว: บทที่ 1 - บทที่ 10

“พ่อค่ะ โนโนะเจ็บมากเลย! โนโนะจะตายอยู่แล้ว...”“โนโนะไม่รักษาแล้วได้ไหม?”“โนโนะไม่อยากเจ็บปวดแบบนี้อีกแล้ว แล้วก็ไม่อยากให้พ่อต้องมาเสียเงินกับโนโนะแล้วด้วย”“พาโนโนะกลับบ้านหน่อยได้ไหม? โนโนะอยากกลับบ้าน…โนโนะอยากกลับบ้านจริง ๆ นะ…”ในห้องไอซียู มีคนตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งกำลังนอนอยู่ที่นั่น ใบหน้าเล็ก ๆ ที่มีความน่ารักจิ้มลิ้มแต่เดิมนั้นซีดเผือดไปหมด แต่กลับมีเลือดไหลออกจากปากและจมูกอยู่ตลอดเวลา มีจุดเลือดออกทั่วร่างกาย! !มือเล็ก ๆ ข้างหนึ่งพยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายคว้ามือของเย่เฟิงเอาไว้ ดวงตาที่กลมโตของเธอแสดงออกถึงความรู้สึกเจ็บปวดและความคิดถึงอาวรณ์พ่อของเธอ!ดวงตาของเย่เฟิงแดงก่ำ เขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจราวกับโดนเข็มทิ่มแทงอย่างไรอย่างนั้น ความเจ็บปวดนั้นเลวร้ายเสียยิ่งกว่าบาดแผลที่ถูกมีดแทงที่ไตด้านซ้ายของเขาเป็นร้อยเป็นพันเท่า“โนโนะลูกรัก พ่อจะหาทางรักษาลูกให้หายให้ได้ เมื่อลูกอาการดีขึ้นแล้ว พ่อจะพาโนโนะกลับบ้าน แล้วก็จะทำปีกไก่โค้กให้โนโนะด้วย โอเคไหม?”เย่เฟิงจับมือเล็ก ๆ ข้างนั้นเอาไว้ เขาพูดด้วยเสียงสะอื้น“พ่อโกหก โนโนะรู้ว่าไม่มีทางรักษาให้หายได้ พ่อเก็บเงินไว้เถอะ หากโนโนะตา

เอี๊ยด!ปากของเจ้าหย่งคังอ้ากว้างด้วยท่าทางไม่กล้าเชื่อพยาบาลข้างๆก็ตกตะลึงมองอย่างไม่เชื่อเป็นไปได้อย่างไร? จู่ๆ จะฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้อย่างไร?ฉ้อโกงศพ?"พ่อ......นั่นคุณพ่อเหรอ?""พ่ออย่าไป!"ในเวลานี้ นั่วนั่วลืมตาขึ้นด้วยความงุนงงเย่เฟิงออกไปเพื่อหาเงินมาก่อน ซึ่งทําให้เจ้าตัวเล็กเต็มไปด้วยความไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัดเธอแค่ต้องการเมีพ่ออยู่เคียงข้างก่อนที่ตนสิ้นชีวิต"นั่วนั่ว คุณตื่นแล้วจริงๆ!""พ่ออยู่ที่นี่พ่ออยู่กับนั่วนั่ว และไม่ไปไหน!"น้ําตาของเย่เฟิงไหลออกมาอย่างดุเดือด และเขาก็ร้องไห้ด้วยความดีใจ กระแสร้อนก็ไหลเข้าสู่ร่างของนั่วนั่วอย่างไม่นึกถึงชีวิตยิ่งขึ้นตื่นได้แล้ว!มันมีประโยชน์จริงๆ นั่วนั่วฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริงๆเย่เฟิงตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น และความรู้สึกของการจากนรกสู่สวรรค์ทําให้เขาซึ่งเป็นผู้ชายร่างใหญ่ ก็ร้องไห้ออกมาดังๆจับมือเล็ก ๆ ของนั่วนั่วไว้แน่น ราวกับจับโลกทั้งใบ เขากลัวว่าทันทีที่เขาปล่อยทั้งหมดนี้จะกลายเป็นภาพลวงตาหากปราศจากประสบการณ์โดยตรง จะไม่มีใครรู้สึกถึงความปีติยินดีของการสูญเสีย และการฟื้นคืนชีพ ตลอดจนความทุกข์และความทุกข

“โธ่! ผมคิดว่าชีวิตคุณตกอยู่ในอันตราย!”เหรินลิควินโกรธอย่างสิ้นเชิงและพูดอย่างเคร่งขรึมดร. หลิวในเสื้อคลุมสีขาวก็เยาะเย้ย:"อาการของนายน้อยเหรินในโรงพยาบาลของเราคงที่มาก! นายน้อยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดไมอิลอยด์เรื้อรัง ตอนนี้เขาอยู่ในระยะเรื้อรัง ชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตรายได้อย่างไร!ไอ้หนู คุณมาที่นี่เพื่อหาเรื่องเหรอ?"“ผมไม่ได้บอกว่าเป็นเพราะลูคีเมียนะ! เด็กคนนี้ถูกพิศ!”เย่เฟิงอธิบายในเวลานี้ เขาเทพลังมังกรเข้าไปในดวงตา และเขาสามารถเห็นพิษสีน้ำเงินดำไหลอยู่ภายในร่างกายของเหลียงเหลียงอีกไม่นานก็จะบุกเข้ามาในหัวใจแล้ว!“ไอ้หนู คุณหมายความว่ายังไง?เป็นไปได้ไหมว่าโรงพยาบาลของเราจะวางยาพิษคนไข้!”ดร.หลิวยิ่งโกรธมากขึ้น โดยชี้ไปที่เย่เฟิงและถามอย่างดุเดือด“ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น! อาหารบางชนิดก็เสริมกำลังกันเอง อาจไม่เป็นพิษในตัวเอง แต่หากกินรวมกันอาจถึงแก่ชีวิตได้!”เย่เฟิงส่ายหัว"ล้อเล่น เป็นไปได้ไหมที่สูตรของโรงพยาบาลเอกชนกว๋วต้องของเราจะทำผิดพลาดโง่ ๆ เช่นนี้ "ดร. หลิวพูดอย่างเหยียดหยามและมองไปที่หัวหน้าเหรินด้วยความไม่พอใจ:"เถ้าแก่เหริน คุณอยากฟังเรื่องไร้สาร

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เย่เฟิงก็มาถึงตลาดเช้าในเขตซีเฉิง มีแผงขายแป้งทอดอยู่ริมถนนทางเข้าตลาด เหตุผลที่เขาเดินทางมาที่นี่ก็เพราะเขารู้ว่า น้ำมันที่ครอบครัวนี้ใช้นั้นดีจริงๆ “เจ้านายขอสองกิโล โอ้ไม่ ห้ากิโล แป้งทอดแค่สิบกิโล...ใส่พัฟเต้าหู้สองชามแล้วแพ็คออกไป!” เย่เฟิงล่าวกับเจ้านาย เจ้าของร้านมองเย่เฟิงอย่างแปลก ๆ:"หนุ่มน้อย คุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาใช่ไหม" เย่เฟิงส่ายหัวอย่างไร้คำพูด:"ไม่งั้นผมจะให้เงินคุณก่อนไหม!" พลังงานของมังกรที่หลั่งไหลออกมาจากไตด้านซ้ายของเขาอย่างต่อเนื่อง ไม่เพียงแต่บำรุงและเสริมสร้างร่างกายของเขาเท่านั้น แต่ยังทำให้ร่างกายของเย่เฟิงเหมือนหลุมลึกที่ต้องการสารอาหารจำนวนมาก นั่วนั่วหิว และเย่เฟิงเองก็หิวยิ่งกว่านั้นอีก! เขารู้สึกเหมือนจะกินวัวทั้งตัวได้! เมื่อได้ยินเย่เฟิงบอกว่าต้องจ่ายก่อน เจ้าของร้านก็โล่งใจ เขาชี้ไปที่กองแป้งทอดที่อยู่ตรงหน้าแล้วพูดว่า"นั่นสินะ แต่ถ้าเพิ่มหนึ่งชิ้นก็น่าจะไม่ถึงสิบกิโลกรัม ผมจะชั่งน้ำหนักให้เท่าไหร่ นับเท่าไหร่” "ดี!" เย่เฟิงพยักหน้า ในเวลานี้ มีคนอีกกลุ่มหนึ่งมาที่แผงขายอาหารเช้าแห่งนี้ด้ว

โจวชิ้งแต่งตัวแบบตุ้งติ้งและเซ็กซี่ บิดเอวของเธอขณะเดิน ดูเย้ายวนมากต้องบอกว่าผู้หญิงคนนี้สวยจริงๆ!เย่เฟิงเคยมีทรัพย์สินจำนวนเล็กน้อย ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา โจวชิ้งใช้เงินของเย่เฟิง เพื่อดูแลตัวเองไม่มีร่องรอยของการมีลูกเลยบนร่างกายของเธอ!เย่เฟิงรู้สึกปวดใจเมื่อเห็นภรรยาเก่าของเขาเดินมาในอ้อมแขนของคนอื่น“ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อยืมเงินจากคุณ! ฉันเก็บเงินไว้รักษาอาการป่วยของนั่วนั่วแล้ว!”เย่เฟิงกล่าวอย่างเย็นชา“ไม่ใช่กู้เงินแล้วทำไมคุณถึงตามฉันมาล่ะ? ยังมีความคิดเกี่ยวกับฉันอยู่หรือเปล่า? ฉันต้องเตือนคุณว่าอย่ามีความปรารถนาเช่นนั้น!”โจวชิ้งเลิกคิ้ว มองดูเย่เฟิงด้วยความรังเกียจ“ไอ้สารเลวที่น่าสงสาร คุณยังกล้าคิดถึงชิ้งชิ้งอีกเหรอ? คุณจะแสดงคุณธรรมด้วยการฉี่รดได้อย่างไร? ชิ้งชิ้งจะไม่มีวันกลับไปคุณเลิกความคิดนี้ซะ ฮ่าๆ…”หลิวหาวกล่าวโดยจับเอวของโจวชิ้ง และจูบเขาอย่างแรงบนใบหน้า“ก็...พี่เหา หยุดทำให้เขาหงุดหงิดได้แล้ว แล้วถ้าเขาคิดไม่ออกแล้วฆ่าตัวตายล่ะ?”โจวชิ้งบิดร่างและกระซิบกับหลิวเห่าเมื่อเห็นฉากนี้ เย่เฟิงก็หันหลังกลับและรู้สึกคลื่นไส้ตอนแรกตนตาบอดจริงๆ และคิดว่