Semua Bab มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว: Bab 41 - Bab 50

ก่อนที่จะโยนมีดทิ้ง เย่เฟิงได้ใส่พลังมังกรในนั้น จากนั้นควบคุมมีดผ่านพลังมังกรชายหนุ่มผมยาวมองไปที่มือขวาที่บินออกไป ดวงตาของเขาเกือบหลุดออกมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความน่าไม่เชื่อและความสยดสยองตอนที่ตั้งสติได้ กําลังจะกรีดร้อง ก็ได้มีอะไรแวบไป มือที่เหมือนกับเหล็กไหล ได้ไปบีบที่คอของเขา“ชู่ว!”คลิก!เย่เฟิงทําท่าเงียบ จากนั้นก็หักคอของหนุ่มผมยาวอย่างไร้ความปราณี“เฮ้อๆ ก็ว่ากันว่าปืนเร็วกว่ามีด ฉันจะไม่เชื่อได้อย่างไร?”เย่เฟิงยิ้มชั่วร้าย มองลงมาที่ชายหนุ่มผมยาวที่ยังไม่ได้ตายทันทีตรงพื้นชายหนุ่มผมยาวอ้าปาก และคนสุดท้ายก็ตายก่อนตายมีเพียงสองคําในความคิด: ปรมาจารย์!ใส่พลังลงวัตถุ แล้วก็ควบคุมมันมาฆ่าคน!นี่คือวิธีการของปรมาจารย์!คุณชายฉู่ ส่งพวกเขามามาฆ่าปรมาจารย์!“ไม่เป็นไรแล้ว ผมได้ฆ่าพวกเขาได้หมดแล้ว แต่ว่า คุณจะเก็บกวาดเรื่องพวกนี้ไหวไหม?”เย่เฟิงในเวลานี้ หยิบทิชชู่เปียกจากโต๊ะอาหาร ถามไปพร้อมกับเช็ดเลือดที่กระเด็นมาบนใบหน้าของเขาหลีเอียนใช้เวลานานกว่าจะตั้งสติได้ดวงตาสวยงามคู่นั้น มีความประหลาดใจและความหวาดหวั่นตน ได้หาปีศาจแบบไหนมาแสร้งทําเป็นคู่หมั้

“คุณหนูหลี คุณเย่! ผม……ผม……ไม่เกี่ยวกับผมนะครับ!”“ผมสัญญา ผมจะไม่พูดอะไรออกไป!”เจ้าของร้านหม้อไปเกือบจะคุกเข่าลง“อย่าตื่นตะหนกไป ช่วยเปลี่ยนห้องอาหารให้เราหน่อย!”หลีเอียนพูดออกไปเรียบๆ……สิบนาทีต่อมา!หลีเอียนก็ได้โทรศัพท์ให้ผู้คนมากําจัดศพเหล่านั้น ส่วนทางร้านหม้อไฟ ก็ให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่เพื่อระงับกดข่างเรื่องนี้ที่จริงต่อให้ไปรบกวนตำรวจ เย่เฟิงก็ไม่เป็นไรแต่ว่า ไม่ว่ายังไงก็ยุ่งยากเล็กน้อย เพราะต้องจัดการตามขั้นตอนเมื่อถึงห้องอาหารอีกห้อง เย่เฟิงก็ได้ลูบหัวของนั่วนั่ว และเจ้าตัวเล็กก็ตื่นขึ้นในเวลานี้ อาหารแสนอร่อยทุกชนิดถูกวางไว้บนโต๊ะ เจ้าของร้านก็ได้ได้ให้เมนูพิเศษมาเพิ่มนั่วนั่วกระพริบตา ดูขี้เกียจ และพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย:“นั่วนั่วหลับไปได้ยังไงคะ ?นั่วนั่วอยากกินของอร่อยนะ!”ขณะที่พูด เจ้าตัวเล็กมองไปที่ของบนโต๊ะ ก็ได้กลืนน้ำลายเย่เฟิงยิ้มและลูบหัวของนั่วนั่ว:“อยากกินอะไรครับ พ่อลวกให้!”“อืม อืม!” นั่วนั่วพยักหน้าหน้าเล็ก ๆ ของเธอหลีเอียนนั่งข้างๆ มองไปที่เย่เฟิงที่มีใบหน้าที่อ่อนโยนและดูเอ็นดูในเวลานี้ ก็คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เป็นคว

“เชอะ ยังซ่อนอยู่อีก?”โจวชิ้งพูด แล้วก็เดินเข้าไปหาเย่เฟิงเย่เฟิงผลักเธอออกไปและพูดอย่างเย็นชา:“เธอมีเรื่องอะไรกันแน่? ถ้าไม่มีเรื่องอะไรก็ไสหัวไป !”เมื่อได้ยินแบบนั้น นัยน์ตาโจวชิ้งก็ได้มีความหงุดหงิดเล็กน้อย แล้วพูดอย่างน้อยใจว่า:“ที่รัก ที่คุณทำอะไรอ่ะ?”“เธอเรียกฉันว่าอะไร? เราหย่ากันแล้ว และสามีของเธอตอนนี้คือหลิวหาว! อย่าเรียกคนอื่นไปมั่วๆ !”เย่เฟิงยิ้มอย่างเยือกเย็น“ที่รัก คุณคงไม่ได้คิดว่า ฉันจะชอบคนอื่นจริงๆใช่ไหม ? ที่จริงฉันนั้นรักคุณมาตลอด ที่ฉันหย่ากับคุณ ก็เพื่อที่จะไปเอาเงินของหลิวหาว มารักษานั่วนั่วคุณรู้ถึงความพยายามของฉันไหม?ในตอนแรก คุณถูกกดดันจนขายโรงงาน เราล้มละลาย คุณรู้ไหมว่าฉันรู้สึกสงสารคุณมากแค่ไหน?ดังนั้นฉันจึงทำใจหย่ากับคุณอยู่กับหลิวหาว! คุณรู้ไหมว่ามันทรมานแค่ไหน ที่ฉันต้องพยายามฝืนยิ้มต่อหน้าหลิวหาว ?”โจวชิ้งน้ําตาคลอ คว้าแขนของเย่เฟิง พูดออกไปอย่างน่าสงสารเย่เฟิงเห็นเธอแบบนี้ ก็ได้หวั่นไหวเล้กน้อยแม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าโจวชิ้งน่าจะแสดงละครอยู่ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโชคดีเล็กน้อยโจวชิ้งหย่ากับตน เพื่อที่จะได้เงินสําหรับการรักษาน

หลีเอียนเป็นพี่สาวที่รักที่สุดของเขา และเขาซึ่งเป็นคุณชายหลีต้องเชื่อฟังและปกป้องเธอในตอนที่ตระกูลหลีสนับสนุนให้หลีเอียนแต่งเข้าตระกูลฉู่ หลีหย่วนคงยืนข้างพี่สาวของเขา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ของเขากับหลีเอียนลึกซึ้งเพียงใดดังนั้น เมื่อเขาพบว่ามีคนมีเจตนาไม่ดี เข้าหาพี่สาวของเขาด้วยจุดประสงค์บางอย่าง หลีหย่วนก็โกรธมาก!ก็ได้รีบพาคนมาหาเย่เฟิงด้วยตัวเอง!“หุ่นเชิด หุ่นเชิดอะไร?”โจวชิ้งได้ยินคําพูดของหลีหย่วน ก็ได้ถามเย่เฟิงด้วยความสงสัยเย่เฟิงยักไหล่และพูดว่า:“ก็พูดแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันขายตัวเองให้กับคนอื่น อีกฝ่ายเป็นคุณหนูคนโตของตระกูลหลี และฉันแสร้งเป็นคู่หมั้นของเธอ อ้อ แบบแต่งเข้าบ้านหญิงเบนท์ลีย์คันนี้เป็นของคนเขา และฉันก็เป็นแค่คนขับรถ”เมื่อได้ยินแบบนั้น ไม่ต้องอธิบายเลยว่า ใบหน้าของโจวชิ้งน่าเกลียดขนาดไหน ก็ได้มองเย่เฟิงอย่างตกใจ:“แล้วกับเฮียป้าวตอนนั้น……”“ก็คงเห็นแก่หน้าของตระกูลหลี ไม่ว่ายังไงตระกูลหลีก็เป็นตระกูลใหญ่ในเมืองหยุนเฉิง!”เย่เฟิงพูด คว้าไหล่ของโจวชิ้งแล้วพูดว่า:“ชิ้งชิ้ง อย่าถามมาก! เงินแปดแสนที่ฉันได้รับจากการขายรตัวได้เกือบจะหมดไปแล้ว การรัก

เย่เฟิงพูดเมื่อได้ยินแบบนั้น มุมปากของหลีหย่วนก็ได้กระตุกแม้งเอ่ย! จากน้องชายเป็นไปน้องชายแล้ว?แต่ว่า เย่เฟิงพูดแบบนั้นออกมา เวลาสถานที่ฟังแล้วก็มีความน่าเชื่อถืออย่างมากคุณชายหลีคนนี้ ก็สงสัยเล็กน้อยอยู่พักหนึ่ง“นายเคยช่วยซ่งเหล่าเย๋? แกรู้วิธีรักษาเหรอ?เล่นพนันเป็น กังฟูก็เป็น และทักษะทางการแพทย์ แกเป็นเทพเหรอ?”หลีหย่วนถามอย่างหยอกล้อ“ขอบคุณ! ไม่งั้นพี่สาวนายจะชอบเหรอ?”เย่เฟิงยิ้มแบบไม่ถ่อมตัวเลยแม้แต่น้อย“เหี้ย!”หลีหย่วนรู้สึกว่า หมอนี่มันคุณไม่รู้เรื่องวินาทีถัดมา เขาก็จ้องมองเย่เฟิง:“ฉันก็ยังไม่เชื่อ! เว้นแต่แกจะสามารถพิสูจน์ได้ว่าแกรู้วิธีรักษาจริง มิฉะนั้น ฉันจะทําทุกอย่างที่ทําได้ เพื่อไล่แกไปจากพี่สาวของฉัน!”เย่เฟิงเบะปาก :“พิสูจน์ยังไง? ช่วยคุณรักษาอาการนอนไม่หลับ ?นี่มันไม่ยากอะไร!”มองจากสีหน้าของอีกฝ่าย เย่เฟิงก็มองออกว่า ช่วงนี้หลีหย่วนนอนไม่ค่อยหลับหลีหย่วนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดทีละคํา:“นายต้องการความยาก? ดี! ฉันพาแกไม่เจอคนคนหนึ่ง ถ้าแกสามารถรักษาเธอได้ ฉันก็เชื่อแก!”“ไม่เพียงแต่เชื่อแก นับจากนี้ไปแกก็เป็นพี่เขยของฉัน ฉันเป็นน้องชายขอ