แชร์

บทที่ 44

หลังจากรับประทานอาหารแล้ว เย่เฟิงก็ขับรถไปส่งหลีเอียนกลับไปที่ชุมชนคฤหาสน์หยู่กวงตี่ที่อาศัยอยู่ จากนั้นสองพ่อลูกก็กลับไปที่บ้านเช่า

เย่เฟิงคำนวณในใจว่า อีกไม่กี่วันควรซือบ้าน แล้วมีบ้านเป็นของตัวเองได้แล้ว

เช่าบ้านอยู่ไปตลอดแบบนี้ ก็ไม่ใช่วิธีที่ดี!

สิ่งสําคัญที่สุดคือ เย่เฟิงต้องมีเงินอยู่ในมือ

วันนั้นที่ตระกูลซ่ง แม้ว่าเย่เฟิงหลบปกฏิเสธยังไง ซ่งเหล่าเย๋ก็ยังเอาบัตรสองใบให้เขา

นั่นก็คือ บัญชีของเย่เฟิงได้มีเงินมากกว่ายี่สิบล้าน ซื้อบ้านได้สบาย

เมื่อพวกเขาสองพ่อลูกกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว

ทันทีที่ลงจากรถ ก็เห็นร่างหนึ่งอยู่ที่ประตู

เมื่อเห็นคนนี้ เย่เฟิงก็ขมวดคิ้วและแอบพูดในใจว่าว่าเธอทําอะไรที่นี่?

นั่วนั่วกระพริบตาโต ประหลาดใจก่อน แล้วก็ได้ดีใจ

“คุณแม่! คุณแม่มาแล้ว!”

“พ่อค่ะดูสิ คือคุณแม่!”

เย่เฟิงเห็นว่าลูกสาวของเขามีความสุขเช่นนี้ เขาจึงได้แต่ฝืนยิ้มและพยักหน้า

วินาทีต่อมา นั่วนั่วก็ปลดเข็มขัดนิรภัยด้วยตัวเอง เปิดประตูรถแล้วกระโดดลงไป!

“คุณแม่!”

ร่างเล็ก ๆ วิ่งตรงไปที่คนข้างหน้า

อีกฝ่ายไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโจวชิ้ง ?

เด็กยังไงก็เป็นเด็ก ไม่ว่าโจวชิ้งจะใจร้า
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status