บททั้งหมดของ มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว: บทที่ 281 - บทที่ 290

เมื่อมองไปที่ท่าทีตัดสินใจอย่างหนักแน่นก่อนจะกล้าเสนอราคานั้นของเย่เฟิง หลีหย่วนถึงกับอดไม่ได้ที่จะกระตุกหน้าเล็กน้อยคนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่หลีหย่วนรู้ดียันต์สังหารที่กำลังประมูลอยู่นี่ มันเป็นของที่เย่เฟิงนำมาฝากขายเองแท้ๆ!แสบ! แสบจริงๆ!พี่เขยนี่มันเจ้าเล่ห์เหลือเกิน ไม่หลอกเย่อินเสวียนเข้า ก็ต้องหลอกทนายลวีได้!“2,100 ล้าน!”และแล้ว เมื่อเย่อินเสวียนเห็นเย่เฟิงเสนอราคา ก็ยกป้ายขึ้นเสนอราคาใหม่ทันที“2,150 ล้าน! คุณเย่ อย่าให้มันมากเกินไปนะ!”เย่เฟิงกัดฟันพูด“2,200 ล้าน!”“ไม่มีปัญญาจ่ายก็หุบปากไปเถอะ!”เย่อินเสวียนยิ้มเยาะตอบกลับ“โอเค ถือว่าคุณแน่!”เย่เฟิง ‘โมโห’ จนริมฝีปากกระตุก พูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ โกรธ และข่มขื่นในขณะนั้นเอง ทนายลวีที่นั่งอยู่กลืนน้ำลายด้วยสีหน้าที่ทั้งแดงทั้งดำมองดูเย่เฟิงที่นั่งลงอีกครั้ง แล้วมองไปที่เย่อินเสวียน...เย่เฟิง ไอ้หน้าขาวนี่ไม่เสนอราคาแล้วเหรอ?ไม่เสนอราคาแล้วจริงๆ เหรอ?“2…2,250 ล้าน!”ในที่สุด ทนายลวีก็ยอมกัดฟันเสนอราคาใหม่ขึ้นด้วยความยากลำบากเงิน 2,500 ล้านที่ฉู่เทียนหลงให้เขามา เกรงว่าจะไม่พอ...ถ้าเย

“ทนายลวีช่างมีอารมณ์ขันนะครับ แค่ประมูลยังทำให้ถึงกับกระอักเลือดได้ นับถือจริงๆ!”หลีหย่วนมองเหตุการณ์นั้นด้วยความสะใจ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เย่เฟิงหัวเราะเบาๆ แล้วเดินออกไปพร้อมหลีหย่วน ทั้งสองมุ่งหน้าไปยังห้องรับรองที่ตระกูลกู่จัดเตรียมไว้ เพื่อหาอะไรกินก่อนเข้าสู่รอบการประมูลในช่วงบ่าย แม้เย่เฟิงจะไม่ได้หยกวิญญาณสวรรค์มา แต่เขาก็ยังอยากดูว่ามีสมบัติอะไรที่เหมาะสมสำหรับเขาอีกหรือไม่ “พี่ลวี! พี่ลวีไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?”สาวหน้าเน็ตไอดอลที่ยืนอยู่ข้างๆ ทนายลวีถึงกับตกใจ เมื่อเห็นเขากระอักเลือดออกมา “ไปให้พ้น!”ทนายลวีผลักเธอออกไปอย่างแรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโห จ้องมองเย่เฟิงกับหลีหย่วนที่เดินจากไป “ไอ้เย่เฟิง ไอ้หน้าขาว! จำไว้ ฉันจะเล่นงานแกให้ได้! แกไม่มีทางตายดีแน่!” เขาตะโกนด้วยความโกรธ ก่อนจะหันไปถามเจ้าหน้าที่ตระกูลกู่ด้วยน้ำเสียงกร้าว “หมอนั่นไปได้ยันต์นั่นมาจากไหน? พวกคุณรู้ไหม?” เจ้าหน้าที่ลังเลเล็กน้อย ก่อนตอบออกมาด้วยความสุภาพ เพราะอย่างไรคนคนนี้ก็สูญเงินไปเกือบ 2,500 ล้านในงานประมูล และเป็นลูกค้ารายใหญ่ของตระกูลกู่ด้วย“เขาบอกว่าได้มันมาจ

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ก่อนหน้านี้ เซียวคุนจะหลงเย่อินเสวียนจนแทบสิ้นสติ ถึงขนาดไม่ฟังคำพูดของพ่อแม่ตัวเอง ในตอนนี้ เย่เฟิงที่กำลังมองเย่อินเสวียน ก็ดูเหมือนจะหลงใหลในตัวเธอเช่นกัน เขาพยักหน้าแบบเหม่อลอย พูดเหมือนคนโง่ไปว่า "สวย!" เย่อินเสวียนหัวเราะอย่างสดใส ใบหน้างดงามดั่งดอกท้อ แต่ในใจเธอแอบเย้ยหยันไอ้คนไร้ค่า กล้าดียังไงมาขัดขวางแผนการของฉันหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็ต้องตกอยู่ในกำมือของฉัน!พิษปลิดวิญญาณที่ฉันใช้กับนายครั้งนี้ มันร้ายแรงกว่าพิษรักที่ใช้กับเซียวคุนเสียอีกถึงนายจะมีฝีมือแค่ไหน ก็ไม่มีทางหนีรอดจากฉันได้!"คุณชอบฉันไหม?"เธอโอบรอบคอเย่เฟิง พลางเอ่ยเสียงอ่อนหวาน"ชอบสิ ชอบอยู่แล้ว" เย่เฟิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงหลงใหลจนดูไร้สติ "ในเมื่อชอบฉัน งั้นฉันจะถามคุณสักสองสามคำ คุณต้องตอบฉันตรงๆ นะ ถ้าไม่ตอบ ฉันจะไม่สนใจคุณอีกเลย!"เย่อินเสวียนยิ้มเยาะเล็กๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงคาดคั้น "ไม่นะ อย่าไม่สนใจผม! คุณถามมาเถอะ ผมจะตอบทุกอย่าง!"เย่เฟิงดูเหมือนตกใจ รีบตอบกลับทันที เย่อินเสวียนมองดูเย่เฟิงที่ทำท่าทีอ่อนแอเช่นนี้ ในใจแอบหัวเราะเยาะ (ไร้ค่าเสียจริง!)"ฉัน

เย่เฟิงจำเอกสารฉบับนั้นได้ดี! นี่มันคือ สัญญาแต่งงานหลอกๆ ที่หลีเอียนเคยเซ็นไว้กับเขาในตอนแรกไม่ใช่เหรอ? แล้วนี่มันอะไร...ฉีกมันทิ้งไปแบบนี้เนี่ยนะ? "นี่หมายความว่ายังไง? หรือว่าคุณไม่พอใจที่ผมดูแลคุณไม่ดีเลยคิดจะจบเรื่องทั้งหมดตรงนี้?" เย่เฟิงขมวดคิ้ว สีหน้าเริ่มไม่สู้ดีถามออกไป ไม่เข้าใจเลยว่าอยู่ดีๆ ทำไมเธอถึงฉีกสัญญาทิ้ง "คนโง่!" เมื่อได้ยินคำถามนี้ หลีเอียนก็หันมาด่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ จากนั้นก็พูดเสียงเย็นๆ ว่า "ตอนบ่ายฉันจะเคลียร์เวลาไว้ ไปเลือกชุดแต่งงานกับเครื่องประดับแต่งงานด้วยกันสิ" "เอ่อ..." เย่เฟิงได้ยินแล้วถึงกับอึ้ง แต่พอได้สติกลับมาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ "ที่แท้ คุณจะทำให้ผมกลายเป็นสามีจริงๆ นี่เอง?" ใบหน้าที่สวยงามของหลีเอียนขึ้นสีแดงระเรื่อ เธอเบือนหน้าหนีเล็กน้อยก่อนพูดเสียงกระด้าง "อย่ามโนไปเอง! ใครบอกจะให้คุณเป็นสามีจริงๆ ของฉัน?ที่ทำแบบนี้ก็เพราะพ่อแม่ของฉันทั้งนั้น! ก็แค่ทำให้พวกเขาพอใจเฉยๆ!" เย่เฟิงยิ้มออกมาอีกครั้ง "ถูกต้อง เราต้องทำให้พวกเขาพอใจ" "ไอ้บ้า! หุบปากไปเลย!"เห็นเย่เฟิงยิ้มกวนประสาท หลีเอียนถึงกับเขินจนเตะหน้าเขา

"ผมก็มีเงินนะ แต่ถ้าภรรยาผมจะซื้อเสื้อผ้าให้ มันผิดตรงไหน?"เย่เฟิงเอ่ยเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจ หลีถิงหัวเราะเยาะ "แกมีเงิน? เงินของแกก็คือเงินที่พี่ฉันให้มาไง เย่เฟิง แกไม่อายบ้างหรือไง เกาะผู้หญิงกินแล้วยังทำตัวหน้าชื่นตาบานอีก นี่สินะที่เขาว่าผู้ชายเหมือนกัน แต่ต่างกันราวฟ้ากับเหว” พูดจบ หลีถิงก็หันไปอวดต่อหน้าหลีเอียน"พี่ พี่คงไม่รู้สินะว่าฉันก็จะแต่งงานแล้ว! คุณกัวขอฉันแต่งงานแล้วล่ะอ้อ พี่อาจจะลืมไปแล้ว เขาคือทายาทของกลุ่มบริษัทส่งออกหยกใหญ่ที่สุดในมณฑลเจียงนะพ่อสามีของฉันมีทรัพย์สินหลายหมื่นล้านเชียวล่ะ" ส่วนบริษัทยาเล็กๆ ของพี่ ถึงจะกำไรดีแค่ไหน ก็ต้องใช้เวลากี่ปีถึงจะเทียบได้กับบ้านฉันล่ะ?" หลีเอียนฟังแล้วก็ขมวดคิ้ว พลางตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา "จะต้องใช้เวลากี่ปีก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยมันก็เป็นเงินที่ฉันหาเอง เธออย่าลืมว่าบ้านแฟนเธอมันไม่ใช่เงินของเธอซะหน่อย มีอะไรน่ามาอวด?" “ฮ่าๆ นี่พี่กำลังอิจฉาฉันอยู่หรือเปล่า? ที่ไม่มีปัญญาหาบ้านสามีดีๆ ได้อย่างฉัน!วันๆ เอาแต่ทำตัวสูงส่ง ถ้ายอมแต่งกับคุณชายใหญ่ฉู่แต่แรก คงสบายกว่าเลือกไอ้หน้าขาวนี่แล้ว "ยัง