LOGINShare
บทที่ 289
Related chapters
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 290
แต่เมื่อกัวอี้หมิงเดินเข้ามา เขากลับแสดงท่าทีสุภาพอย่างยิ่งต่อเย่เฟิงและหลีเอียน! เมื่อได้ยินกัวอี้หมิงพูดว่าตนและหลีเอียนเป็นครอบครัวเดียวกัน หลีถิงจึงคิดว่าอีกฝ่ายทำเพื่อเห็นแก่ตนเลยไม่อยากทำให้ญาติลำบากใจดังนั้นจึงรีบพูดให้ชัดเจนว่าเธอไม่เกี่ยวข้องกับเย่เฟิงและหลีเอียน!“ได้ยินหรือยัง? ครอบครัวของเรากับหล่อนไม่มีวันญาติดีกัน!” เย่เฟิงยิ้มบางๆ ก่อนจะหันไปพูดกับกัวอี้หมิง สีหน้าของกัวอี้หมิงเปลี่ยนไปในทันทีแม่งเอ้ย!นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?หลีถิงกับคุณเย่ไม่มีทางญาติดีกัน?ถ้าเขายังดันทุรังแต่งงานกับหล่อน ไม่เท่ากับว่าเขาจะกลายเป็นศัตรูกับคุณเย่ไปด้วยเหรอ?งานหมั้นระหว่างเขากับหลีถิง เป็นความคิดของหลีถิงเองหลีถิงมองว่าครอบครัวกัวอี้หมิงร่ำรวยมหาศาล มีทรัพย์สินหลายหมื่นล้าน และเขาเป็นทายาทเพียงคนเดียว หากแต่งงานกับเขา หล่อนจะมีอนาคตมั่นคงแม้ตระกูลหลีจะล้มลง ก็ยังมีเงินใช้ตลอดชีวิต หลังจากที่หลีถิงเสนอออกมา กัวอี้หมิงก็นำเรื่องนี้ไปบอกพ่อของเขากัวไป๋ชวน ทั้งสองก็ไม่ได้ลังเลอะไร และตอบตกลงทันทีเพราะพวกเขาไม่ได้สนใจฐานะของหลีถิง แต่สนใจในตัวเย่เฟิง!แม้ว่ากัวอี้
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 291
"ไปกันเถอะที่รัก เราเข้าไปเลือกชุดแต่งงานกัน!" เย่เฟิงพูดพร้อมกับยักไหล่ แล้วหันไปบอกกับหลีเอียน หลีเอียนมองหลีถิงที่ยังนั่งอยู่กับพื้น แต่ก็ไม่ได้สนใจอีก เธอเดินตามเย่เฟิงเข้าไปในร้านชุดแต่งงาน สำหรับครอบครัวของลุงรอง หลีเอียนไม่มีความรู้สึกดีใดๆ เหลืออยู่อีกต่อไป เมื่อเห็นหลีถิงถูกทิ้ง หล่อนก็ไม่รู้สึกเห็นใจแต่อย่างใดแต่ในใจก็ยังสงสัยว่า ทำไมกัวอี้หมิงถึงดูหวาดกลัวเย่เฟิงนัก "เย่เฟิง แกคอยดูเถอะ ฉันจะทำให้แกได้รับผลกรรม!" หลีถิงพูดอย่างเคียดแค้น ขณะที่ความอับอายจากสายตาของคนรอบข้างทำให้เธออยากหายตัวไปจากตรงนี้ "ได้สิ! แต่จำไว้ว่าคุณยังต้องเรียกผมว่าพ่ออยู่นะ!" เย่เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา คำพูดนั้นทำให้หลีถิงหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ เธอไม่อาจทนอยู่ที่นี่ต่อได้อีกเธอ รีบลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกับคว้ากระเป๋าและวิ่งหนีไป หลังจากใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง ทั้งคู่ก็เลือกชุดแต่งงานและชุดสูทเสร็จเรียบร้อย เย่เฟิงและหลีเอียนเดินออกจากห้าง "ทำไมกัวอี้หมิงถึงกลัวคุณขนาดนั้น?" ระหว่างขับรถ หลีเอียนถามออกมาด้วยความอยากรู้ เมื่อนึกถึงท่าทางของกัวอี้หมิงตอนอยู่ต
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 292
เย่เฟิงหัวเราะเบาๆ และพูดต้องไปอยู่แล้ว!แม้วันนี้คำพูดของหลีถิงจะไม่ทำให้หลีเอียนคิดมาก แต่เย่เฟิงกลับรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ ตอนนี้ยังเป็นเวลาบ่ายสาม หลีเอียนยังต้องกลับไปทำงานต่อที่บริษัท หลังจากเย่เฟิงส่งหลีเอียนกลับบริษัทแล้ว เขาก็ตัดสินใจไปที่หน้าประตูโรงเรียนอนุบาลเหวินเฟิงเพื่อรอรับนั่วนั่วล่วงหน้า หลังเลิกเรียน เย่เฟิงก็เห็นกลุ่มเด็กตัวน้อยๆ วิ่งออกมาด้วยความสนุกสนาน เย่เฟิงมองหาจนเห็นร่างเล็กๆ ของนั่วนั่วในกลุ่มนั้นทันที “พ่อ!” เด็กหญิงตัวน้อยวิ่งออกมาพร้อมจับมือเย่เฟิงและเรียกอย่างดีใจ ดูเหมือนเธอจะตื่นเต้นมาก แต่เย่เฟิงกลับขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะถามนั่วนั่ว“ลูก พ่อถามหน่อย บนหน้าของหนูเกิดอะไรขึ้น? ใครมาทำร้ายหนู?” บนใบหน้าของนั่วนั่วมีรอยฟกช้ำ แถมดวงตาข้างหนึ่งก็เป็นรอยช้ำดำ…สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเย่เฟิงเจ็บปวดอย่างมาก! “ไม่ใช่คนอื่นมาตีนั่วนั่วหรอกค่ะ แต่เป็นนั่วนั่วตีพวกเขาต่างหาก! ฮ่าๆๆ…” นั่วนั่วพูดพลางทำท่าทางอย่างกระตือรือร้น ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ “หนูตีคนอื่น? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” หลังจากเย่เฟิงอุ้มนั่วนั่วขึ้นรถ เ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 293
“ไม่เป็นไรนะลูก คนพวกนี้แค่กำลังแสดงหนังแอคชั่นกันอยู่” เย่เฟิงเห็นนั่วนั่วร้องไห้ด้วยความตกใจ จึงรีบปลอบลูกทันที ได้ยินเช่นนั้น พวกชายฉกรรจ์ก็หัวเราะกันเสียงดัง ชายผมเปียยิ้มเหี้ยมพลางด่า “หนังแอคชั่นบ้านแกสิ!” ทันใดนั้น เขาชี้ไม้เบสบอลไปที่นั่วนั่วพร้อมด่าอย่างดุดัน “ไอ้เด็กเวรจะร้องไห้ทำไม? รอให้พ่อแกพิการก่อน แล้วฉันจะเอาแกไปขายในซอกเขา!” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ นั่วนั่วถึงกับหน้าซีดและพยายามซุกตัวเข้าไปในอ้อมแขนเย่เฟิงอย่างสุดแรง “พ่อ…พ่อคะ พวกเขาเป็นคนร้าย!” คำพูดของชายผมเปียทำให้ความเย็นชาแผ่ซ่านขึ้นในดวงตาของเย่เฟิง เย่เฟิงโอบลูกสาวแน่นก่อนปลอบว่า “ไม่ต้องกลัวนะลูก ลุงคนนี้เล่นบทตัวร้ายได้เหมือนมาก นั่วนั่วไม่ต้องกลัว พ่อเป็นพระเอกของหนังเรื่องนี้ เดี๋ยวพ่อจะจัดการพวกเขาเอง” นั่วนั่วกระพริบตาปริบๆ ก่อนถามว่า “จริงเหรอคะ?” โครม! จังหวะนั้นมีคนอีกคนใช้แรงฟาดรถบริเวณประตูฝั่งคนขับ “ไอ้เวร! ฉันบอกให้แกลงมา ได้ยินไหม?” เย่เฟิงลูบหัวนั่วนั่วเบาๆ แล้วเปิดประตูลงจากรถพร้อมสีหน้าที่เย็นเยียบ “พวกนายเป็นพวกที่ครอบครัวของหัวโจกในโรงเรียนจ้างมาหรือเปล่า
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 294
ความโกรธแค้นของเย่เฟิงพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุดในทันที! ถัดมา เย่เฟิงหันหลังเดินกลับไปที่รถ เปิดประตูออกและลูบหัวน้องนอโน่ด้วยรอยยิ้ม “ลูก ดูดีไหม?” “สวยค่ะ! พ่อเก่งมาก!” “หาววว…” เด็กหญิงพูดพลางหาว ก่อนที่ดวงตากลมโตจะปิดลงและหลับไป สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ไม่เหมาะกับสายตาของเด็กน้อยอย่างนอโน่! เย่เฟิงหันกลับมา ก้าวเท้าลงกับพื้นจนเกิดรอยลึกก่อนพุ่งตัวออกไปดุจจรวด “แกมันบ้า! ฉันเป็นยอดฝีมือระดับพลังภายใน! แกคิดว่าชนะลูกน้องฉันไม่กี่คน แล้วจะมาข่มฉันได้งั้นเหรอ?” ชายผมเปียหัวเราะเยาะ ร่างกายเขาปลดปล่อยพลังออกมาอย่างดุดัน เขาชกหมัดออกมาอย่างรุนแรง ปัง! ทันทีที่หมัดทั้งสองปะทะกัน สีหน้าที่มั่นใจและเหี้ยมเกรียมของชายผมเปียกลับเปลี่ยนเป็นความตกใจและเจ็บปวดทันที! กร๊อบ! กร๊อบ! กร๊อบ! เสียงกระดูกแตกดังขึ้น ชายผมเปียกระเด็นลอยไปกระแทกพื้น แขนขวาของเขาถูกทำลายจนกระดูกแตกเป็นเสี่ยงๆ! “อ๊าก! แขนฉัน! แกทำแขนฉันพัง!” ชายผมเปียตะโกนด้วยความตกใจและเจ็บปวด “แค่แขนขาดอย่าร้องให้มากไปเลย วันนี้ไม่ใช่แค่เรื่องแขน แต่เป็นเรื่องชีวิตของแก!” เย่เฟิงพ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 295
ชายผมเปียถูกซัดลงไปกับพื้นด้วยสภาพที่น่าสยดสยอง ข้อมือและขาทั้งหมดของเขาบิดเบี้ยวหักจนไม่เหลือสภาพเดิม! แม้กระดูกที่หักยังโผล่พ้นเนื้อออกมา ทำให้เห็นแล้วขนลุก เขากลายเป็นคนพิการโดยสมบูรณ์! “อ๊าก… อ๊าก…” “เย่เฟิง แกนี่มันใจโหดร้ายเหลือเกิน!” “ฉันเป็นคนของคุณชายซ่ง แกกล้าทำแบบนี้โดยไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์กับเจ้านายฉันเลยเหรอ?” “อ๊าก… อ๊าก…” ชายผมเปียนอนอยู่บนพื้นเหมือนโคลนที่ไร้ค่า ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดและด่าทอ “นี่คือฉันเห็นแก่หน้าคุณชายซ่งแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น แกคิดว่าแกจะมีชีวิตรอดได้เหรอ?” เย่เฟิงพูดด้วยเสียงเย็นชา หลังขึ้นรถ เย่เฟิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดโทรหาเฉาเริ่น “โอ้ คุณเย่?” เสียงของเฉาเริ่นในสายเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและไม่เป็นมิตร “ในสามวัน จ่ายฉันเพิ่มอีกหนึ่งพันล้าน!” เย่เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ เฉาเริ่นได้ยินแล้วชะงักไปชั่วขณะ ก่อนกัดฟันพูดว่า “ทำไมฉันต้องจ่ายแกอีกพันล้าน? เย่เฟิง แกหน้าด้านเกินไปแล้วใช่ไหม? นี่แกกำลังขู่กรรโชกฉันเหรอ?” “คนที่แกจ้างมาน่ะ ฉันจัดการไปแล้ว!” “อะไรนะ?” เฉาเริ่นเสียงสูงด้วยความตกใจ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 296
คุณชายซ่งพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“พูดแล้วครับลูกพี่! ผมบอกเขาดีๆ แล้ว บอกว่าเป็นคนของพี่ด้วย! แต่เขาไม่สนใจเลย! ลูกพี่…ผมหมดสิ้นแล้ว…ชีวิตนี้ผมจบแล้ว!”ชายผมเปียพูดด้วยความขมขื่นและโกรธเคืองคุณชายซ่งสูดลมหายใจลึกก่อนจะโบกมือออกคำสั่งให้คนพาตัวชายผมเปียออกไปเมื่อเหลือแค่เขากับอาเป้า อาเป้าถามด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณชาย เราจะเอายังไงดี? เย่เฟิงไม่ให้เกียรติเราเลย!”“พี่ช่วยเขาตั้งหลายครั้ง เจอปัญหาก็ช่วยทุกครั้ง ให้เกียรติขนาดนั้น แต่เขากลับทำแบบนี้กับคนของเรา!”“หรือเราจะเข้าไปคุยกับเขาให้รู้เรื่องดีไหม?”ซ่งหย่งไท่มองอาเป้าด้วยสายตาคมและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุยอะไร? เรื่องนี้ปล่อยมันไปเถอะ จากนี้ไปถือว่าหนี้บุญคุณทั้งหมดหมดกัน!”หลังพูดจบ สีหน้าของคุณชายซ่งเต็มไปด้วยความขัดแย้งในใจเขาก็ยังคงไม่พอใจเย่เฟิงที่ไม่ให้เกียรติเขาแม้แต่น้อย!!...ในขณะเดียวกัน เย่เฟิงที่พ่ายแพ้ให้กับการอ้อนของนั่วนั่ว ก็พาเด็กน้อยไปกินของทอดที่เธออยากกินหลังจากส่งเธอกลับบ้านแล้ว เย่เฟิงก็ขับรถไปซ่อม โชคดีที่เขายังเก็บจักรยานไฟฟ้าเก่าๆ ไว้ใช้งานตอนเย็นเวลา 6 โมงครึ่ง เย่เฟิงขี่จักรยานไฟฟ้าเ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 297
ในอดีต ผู้ชายที่เคยตามจีบหลีเอียนจะใช้วิธีการแบบหรูหรา เช่น ส่งดอกไม้หรูหรา รถยนต์ราคาแพง หรือเชิญเธอไปยังสถานที่ไฮโซพาเธอมาที่แผงลอยข้างถนนเพื่อกินของอร่อย?ฟังดูเหมือนเป็นวิธีการที่ด้อยค่าแต่ถึงแม้วิธีนี้จะดูธรรมดาและพื้นๆ สำหรับใครหลายคน ทว่ากลับทำให้หลีเอียนยิ้มอย่างสดใสราวกับดอกไม้บานเมื่อมองไปยังตลาดกลางคืนที่คึกคักตรงหน้า หลีเอียนรู้สึกทั้งตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็นตั้งแต่เด็กจนโต เธอไม่เคยมาเยือนสถานที่แบบนี้มาก่อนหากพูดถึงการกิน เธอมักจะทานที่บ้านหรือร้านอาหารระดับหรูส่วนการซื้อของ ก็เป็นเฉพาะในห้างสรรพสินค้าหรือร้านแบรนด์เนมเท่านั้นแต่ที่นี่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของชีวิตปกติธรรมดา ซึ่งทำให้เธอมองไปที่เย่เฟิงพร้อมรอยยิ้ม และเธอก็จับมือเขา“ไปกันเถอะ!”นี่เป็นสภาพแวดล้อมที่เขาเคยใช้ชีวิตไม่ใช่เหรอ?เธออยากสัมผัสประสบการณ์ชีวิตของเขาที่เคยอยู่ในสถานที่แบบนี้!แต่ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยและหัวเราะ พลางเดินเข้าสู่ถนนตลาดกลางคืน กลับเกิดความวุ่นวายขึ้นไม่ไกลนัก“เก็บค่าเช่าแผงลอย!”ชายกลุ่มหนึ่งเดินตรงมายังแผงขายของริมตลาด พร้อมพูดกับเจ้าของแผงกลุ่มชายหนุ่มเหล่
Latest chapter
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 453
หัวหน้าแผนกฉุกเฉินเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ สีหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิดและร้อนรน!ด้านหลังของเขามีทีมแพทย์และพยาบาลหลายคนกำลังเข็นเตียงคนไข้เข้ามาบนเตียงนั้นมีชายหนุ่มที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดนอนอยู่ สภาพของเขาดูอาการสาหัสมากข้างๆ และด้านหลังเตียงคนไข้มีคนติดตามมาด้วยหลายคน ทุกคนต่างมีสีหน้าเคร่งเครียด“เร็ว! ช่วยคุณชายของพวกเราด้วย!”ชายวัยกลางคนในชุดขาวที่ดูมีภูมิฐานตะโกนด้วยน้ำเสียงร้อนรน“รีบช่วยคุณชายกู่สิ! ทำไมในห้องฉุกเฉินยังมีคนอื่นอยู่? รีบไล่พวกมันออกไป!”เสียงแหลมสูงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหยิ่งผยองและก้าวร้าว“พวกนี้เป็นใครกัน? รีบไล่พวกเขาออกไปซะ! ถ้าการรักษาคุณชายกู่ล่าช้า โรงพยาบาลต้องรับผิดชอบ!”ชายวัยกลางคนในชุดสูทพูดด้วยน้ำเสียงเผด็จการเมื่อได้ยินเสียงอึกทึก เย่เฟิงที่กำลังรักษาหลี่ชื่ออยู่ก็หันกลับไปมองด้วยสายตาเย็นชาดวงตาอันแหลมคมของเขาหรี่ลงเล็กน้อย แววเย็นยะเยือกฉายชัดบนใบหน้าผู้หญิงสวยคนหนึ่งยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้ด้วยท่าทีร้อนรนและหวาดกลัวสวี่ซีเหยียน!ผู้หญิงคนนี้!เธอดูโทรม ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้าเลอะเปรอะไปด้วยคราบเลือ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 452
"โอเค ลูกรัก ไม่ร้องนะ พ่อจะเข้าไปดู แล้วจะไม่ปล่อยให้คุณลุงหลี่ต้องตายแน่นอน"เย่เฟิงเช็ดน้ำตาบนแก้มนั่วนั่ว จากนั้นรีบเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินหลีเอียนก็รีบตามเขาไปทันทีขณะนั้นเอง หมอที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินเมื่อครู่ได้ยินสิ่งที่เย่เฟิงพูด ก็พากันส่ายหน้าพวกเขาเชื่อว่าเย่เฟิงแค่พูดปลอบใจเด็กเท่านั้น"ถ้าคนไข้แบบนี้ยังช่วยได้ล่ะก็ เขาต้องเป็นเทพเจ้าแล้ว! เราเองยังช่วยไม่ได้ เขาจะเปลี่ยนอะไรได้ล่ะ?"หัวหน้าแผนกฉุกเฉินพูดพลางมองเย่เฟิงด้วยความไม่พอใจภายในห้องฉุกเฉินหลี่ชื่อยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียง เลือดซึมออกมาจากปากและจมูกอุปกรณ์และท่อทุกอย่างถูกถอดออกหมดแล้ว มีเพียงผ้าขาวคลุมร่างไว้!เห็นได้ชัดว่าทางโรงพยาบาลยอมแพ้ในการรักษาและเตรียมจะเก็บศพแต่ในขณะนั้นเอง ราวกับมีบางสิ่งดลใจ หรือไม่ก็เป็นอาการฟื้นตัวชั่วคราวก่อนตายเมื่อเย่เฟิงเข้ามา หลี่ชื่อที่หมดสติไปแล้ว กลับลืมตาขึ้นมาเขามองเห็นเย่เฟิงและนั่วนั่วที่ยืนอยู่ข้างเตียง ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดี"คุณ...คุณเย่ คุณช่วย...คุณหนูนั่วนั่ว...กลับมาได้แล้วใช่ไหมครับ?""ผมมันไม่ได้เรื่อง...ทำให้คุณเย่ผิดหวัง...แต่คุ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 451
รถ SUV หลายคันกำลังแล่นอยู่บนถนนมุ่งหน้าจากหยุนเฉิงไปยังเมืองหลวงของมณฑลในรถคันหนึ่ง ฉู่เทียนหลงยกมือขึ้นกุมหน้าที่บวมแดง สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและบิดเบี้ยวดวงตาของเขาแหลมคมและดูป่วยไข้เหมือนกับสภาพจิตใจที่ผิดปกติของเขา“ไอ้แก่บ้า กล้าตบหน้าฉันเพื่อปกป้องคนนอก!”ฉู่เทียนหลงกัดฟันพูดอย่างเจ็บแค้นทันใดนั้น เขาหันไปมองทนายลวีที่นั่งข้างๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงโหดร้าย “นาย ลงไปจากรถเดี๋ยวนี้!”ทนายลวีสะดุ้งด้วยความตกใจ รีบพูดด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว “คะ…คุณชายฉู่ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”“ฉันต้องการให้นายอยู่ที่หยุนเฉิงต่อไป และใช้ภรรยาเก่าของเย่เฟิงสร้างปัญหาระหว่างเขากับหลีเอียน!”ดวงตาของฉู่เทียนหลงเต็มไปด้วยแววเจ้าเล่ห์ทนายลวีได้ยินดังนั้นก็หน้าซีดทันที “คะ…คุณชายฉู่ เย่เฟิงจะฆ่าผมเอาได้นะครับ!”“ไอ้เวร! ฉันไม่ได้ให้นายไปสู้กับเขา! ถ้านายไม่ทำ ฉันจะฆ่านายตอนนี้เลย!”“อย่าคิดว่าไม่ช่วยฉันแล้วเย่เฟิงจะไว้ชีวิตนาย!”ฉู่เทียนหลงดึงผมของทนายลวีแล้วตะโกนใส่ด้วยความโกรธทนายลวีตัวสั่นไปทั้งร่าง “ครับ...ครับ!”ไม่กี่วินาทีถัดมา รถหยุดลง ทนายลวีกระโดดลงจากรถทันทีในใจของเขาทั้งก
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 450
ใบหน้าของเป่ยเหล่าเต็มไปด้วยความรู้สึกละอายและสำนึกผิด เขาพูดอ้อนวอนอย่างจริงใจว่า “ผมปล่อยอาหลงไปแล้ว! ผมรู้ว่าถ้าคุณเย่เจอเขาเข้า จะต้องฆ่าเขาแน่ๆแต่ยังไงเขาก็เป็นหลานชายของผมนะ!คุณเย่ ผมได้ลงโทษเขาอย่างหนักแล้ว ตระกูลฉู่จะชดเชยให้คุณอย่างสาสม!เห็นแก่ที่หลีเอียนและลูกสาวของคุณปลอดภัยไม่เป็นอันตราย เห็นแก่หน้าผมเถอะ ได้ไหมครับ ปล่อยอาหลงไปสักครั้งเถอะ?ถือว่าผมยอมเสียหน้า ขอร้องคุณแล้ว!”หลิงเอ๋อร์กัดริมฝีปากแล้วพูดอ้อนวอนเย่เฟิงด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เย่เฟิง ฉันรับรองว่าพี่เทียนหลงจะไม่ก่อเรื่องอีกแล้ว! เห็นแก่ความสัมพันธ์ของเรา ปล่อยเขาสักครั้งเถอะนะคุณปู่ตั้งใจจะ…”เธอเล่าแผนการที่เป่ยเหล่าวางไว้ให้เย่เฟิงฟัง“พี่เทียนหลงมีปัญหาด้านร่างกายตั้งแต่เด็ก ทำให้จิตใจเขาออกจะสุดโต่ง แต่จริงๆ แล้วเขาน่าสงสารมาก!ครั้งนี้เขาแค่หุนหันพลันแล่นไปหน่อย คุณ...ช่วยอย่าจัดการเขาถึงตายได้ไหม?”หลิงเอ๋อร์กล่าวหลังจากฟังจบ เย่เฟิงหัวเราะเย็นชา สีหน้าบ่งบอกถึงความโกรธ “เขาน่าสงสารงั้นเหรอ? แล้วคนที่ถูกเขาทำร้ายล่ะ ไม่มีใครน่าสงสารหรือไง?ร่างกายมีปัญหา มันคือข้ออ้างให้เขาเป็นคนชั่วได้หร
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 449
เมื่อหลีเอียนเห็นฉู่เทียนหลงถูกคุณปู่ของเขาเองไล่ออกไปอย่างน่าอับอาย ความรู้สึกตกใจในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็นความภาคภูมิใจภาคภูมิใจในตัวผู้ชายของเธอ!แม้ว่าเย่เฟิงจะไม่ได้มาเอง แต่ก็เหมือนเขาสามารถปกป้องเธอจากที่ไกลๆ ได้หลีเอียนไม่คาดคิดเลยว่า การที่คุณปู่และน้องสาวของฉู่เทียนหลงมาที่นี่จะเป็นเพราะเรื่องของเย่เฟิง ทั้งยังสั่งสอนฉู่เทียนหลงอย่างหนักพร้อมไล่เขาไปด้วยในขณะเดียวกัน อีกฝั่งหนึ่ง เย่เฟิงขับรถพานั่วนั่วมาถึงที่หมายและค้นหาทุกซอกทุกมุม แต่กลับไม่พบร่องรอยของฉู่เทียนหลงใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเครียดและไม่สบายใจ!เขารู้ตัวว่ามาช้าไป ฉู่เทียนหลงได้ย้ายที่ไปเรียบร้อย!เมื่อคิดว่าหลีเอียนตกอยู่ในมือของสัตว์เดรัจฉานอย่างฉู่เทียนหลง เย่เฟิงก็เริ่มรู้สึกกระวนกระวายถ้าหลีเอียนได้รับบาดเจ็บหรืออันตรายใดๆ เขาไม่มีทางให้อภัยตัวเอง และฉู่เทียนหลงจะต้องตายอย่างโหดเหี้ยม!แม้กระทั่งทั้งตระกูลฉู่ ก็จะต้องถูกกวาดล้างจนไม่เหลือใคร!แต่ในขณะนั้นเอง ก็มีเงาสามร่างเดินเข้ามาเป่ยเหล่าและหลิงเอ๋อร์พาหลีเอียนมาที่นี่!“เย่เฟิง…”หลีเอียนมองเย่เฟิงที่มาตามหาเธอที่นี่ เสียงของเธอสั่นเล็
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 448
แต่ทำไมใบหน้าของเขาถึงกลับมาปกติได้ขนาดนี้??ก่อนหน้านี้ในสายโทรศัพท์ เป่ยเหล่าเคยบอกฉู่เทียนหลงว่า หมอเทวดาได้รักษาใบหน้าที่เสียโฉมของเขาให้กลับมาปกติแต่ฉู่เทียนหลงไม่คิดเลยว่า ผลลัพธ์จะดีขนาดนี้!ทันใดนั้นเขายิ่งคาดหวังที่จะได้เจอกับหมอเทวดาผู้นี้มากขึ้นไปอีก“คุณปู่ พวกเด็กๆ ด้านนอกอาจไม่รู้จักคุณปู่กับหลิงเอ๋อร์ คุณปู่บอกผมสิ ผมจะได้ลงไปรับเอง!”“ทำไมต้องถึงขั้นมีเรื่องกับพวกไร้ประโยชน์นั่นด้วย?”ฉู่เทียนหลงคิดว่าคนพวกนั้นมีตาหามีแววไม่ ที่ขวางทางคุณปู่และหลิงเอ๋อร์ไม่ให้เข้ามา ดังนั้นทั้งสองจึงได้บุกเข้ามาทันทีเขาพูดพร้อมหัวเราะ ก่อนจะมองไปข้างหลังเป่ยเหล่า “คุณปู่ หมอเทวดาคนนั้นอยู่ไหนล่ะครับ?”เพี๊ยะ!ยังไม่ทันพูดจบ เป่ยเหล่าก็ฟาดฝ่ามือลงไปที่หน้าของฉู่เทียนหลงอย่างแรง!ฉู่เทียนหลงถึงกับหมุนตัวไปหนึ่งรอบ ครึ่งหน้าบวมฉึ่ง มองปู่ด้วยความตกตะลึงและไม่เข้าใจ“คุณปู่ ตบหน้าผมทำไมครับ?”ใบหน้าของเป่ยเหล่ามืดครึ้มราวกับพายุ เขาชี้ไปที่หลีเอียนซึ่งถูกมัดอยู่บนเตียง ก่อนตะโกนใส่ฉู่เทียนหลง “ทำไมถึงตบแกน่ะเหรอ? แกมันไอ้สัตว์นรก ใครให้แกจับภรรยาของคุณเย่มาไว้ที่นี่? แกบ้าหรือ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 447
ก่อนหน้านี้เป่ยเหล่าเคยบอกกับฉู่เทียนหลงว่า หมอเทวดาที่จะมารักษาเขานั้นไม่เพียงแค่เก่งเรื่องการแพทย์ แต่ยังมีฝีมือในวิชาต่อสู้ที่น่าทึ่งในสายโทรศัพท์เมื่อครู่ เป่ยเหล่าก็พูดถึงเรื่องนี้กับฉู่เทียนหลงอีกครั้งอย่าง “มีนัย”ทันใดนั้น ฉู่เทียนหลงก็รู้สึกถึงความหวังที่จะกำจัดเย่เฟิงอีกครั้ง!หมอเทวดาที่สามารถต่อกรกับมหาปรมาจารย์ทั้งสี่?คนระดับนี้ การฆ่าเย่เฟิงคงไม่ใช่เรื่องยากอะไรดังนั้นตอนนี้ ฉู่เทียนหลงจึงกลับมามีท่าทีไร้ยางอายอีกครั้ง!เขาถึงขั้นวางแผนว่าหลังจากคุณปู่พาหมอเทวดามาแล้ว จะโทรเรียกเย่เฟิงมาเพื่อจัดการเขาให้ตายตรงนี้ท่าทีบ้าคลั่งและมั่นใจเกินเหตุของฉู่เทียนหลง ทำให้หลีเอียนมองเขาด้วยความไม่แน่ใจและตกใจอะไรนะ?ฉู่เทียนหลงยังมีทางหายอดฝีมือแบบนี้ได้อีกเหรอ?“ฉู่เทียนหลง ไอ้สัตว์เดรัจฉาน! ถ้าแกกล้าทำร้ายเย่เฟิง ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่ ถึงจะเป็นผีก็ไม่เว้น!”หลีเอียนกัดฟันด่าออกมา“ฮ่าๆๆ รอให้ไอ้หน้าขาวตาย แล้วเธอมาเป็นผู้หญิงของฉัน เธอจะเปลี่ยนใจเอง”ฉู่เทียนหลงยิ้มกว้างด้วยความลำพองใจทันใดนั้น เขากลืนน้ำลายอีกครั้ง มองหลีเอียนด้วยแววตาเร่าร้อนและกระหายคุณชาย
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 446
เขาเพิ่งให้คนพาหลีเอียนไปที่ห้องนอน ก็ได้รับโทรศัพท์จากเป่ยเหล่า“คุณปู่ โทรมาหาผมเวลานี้มีอะไรเหรอครับ?”ฉู่เทียนหลงปรับลมหายใจแล้วรับสาย ถามด้วยความแปลกใจ“แกอยู่ไหน? ถึงหยุนเฉิงแล้วใช่ไหม? ฉันจะพาหมอเทวดาไปหาเดี๋ยวนี้เลย!”เป่ยเหล่าพูดเสียงต่ำ พยายามคุมโทนเสียงให้นิ่งที่สุด“ห๊ะ? นี่มันจะตีสี่แล้วนะครับ คุณปู่จะพาหมอเทวดามาตอนนี้?”ฉู่เทียนหลงชะงักไปครู่หนึ่ง ถามด้วยสีหน้าสงสัย“แกไม่เข้าใจหรอก! หมอเทวดาบอกแล้วว่า ข้อบกพร่องด้านนี้ของแก จำเป็นต้องอาศัยการปรับสมดุลหยินหยาง! ดังนั้นจึงต้องรักษาตอนพระอาทิตย์ขึ้น ช่วงเวลาที่กลางวันกับกลางคืนสลับกัน!ถ้าไม่มาช่วงนี้ แล้วจะมาช่วงไหน?แกอยู่หยุนเฉิงหรือยัง? ถ้ายัง ก็รีบออกเดินทางเดี๋ยวนี้เลย เผื่อจะทันเวลา!ไม่งั้นก็ต้องเลื่อนไปอีกวัน!”เป่ยเหล่าตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดต้องยอมรับว่าเป่ยเหล่าหาเหตุผลมาได้แนบเนียนจนฟังดูน่าเชื่อถือเมื่อฉู่เทียนหลงได้ยินเช่นนั้น ก็ไม่คิดจะสงสัยอะไร นอกจากรู้สึกคาดหวังและตื่นเต้น“ถึงแล้วครับ ถึงแล้ว!”“งั้นปู่รีบพาหมอเทวดามาเลยนะครับ ผมอยู่ที่…”เขารีบให้ที่อยู่กับคุณปู่ของเขาจากนั้นสอง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 445
เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่เทียนหลง สีหน้าของเย่เฟิงก็เปลี่ยนไปทันทีหลีเอียน!เธอถูกจับตัวไปโดยฉู่เทียนหลงด้วยอย่างนั้นเหรอ?“ไอ้สารเลว! นายจะทำอะไรหลีเอียน?”“ฉันบอกไว้เลย ถ้านายแตะต้องเธอแม้แต่นิดเดียว ฉันจะทำให้นายไม่มีที่ฝังศพแน่!”ฉู่เทียนหลงหัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง ความบิดเบี้ยวในจิตใจที่เกิดจากปมด้อยในวัยเด็กทำให้เขามีความต้องการแก้แค้นที่รุนแรงขึ้นแม้จะได้เห็นถึงพลังอันน่าสะพรึงของเย่เฟิงแล้ว แต่แทนที่ฉู่เทียนหลงจะหวาดกลัว เขากลับยิ่งมีความต้องการแก้แค้นที่รุนแรงขึ้นกว่าเดิม“ฮ่าๆๆ...งั้นเหรอ? มาสิ! มาฆ่าฉันเลย!”“นายอยู่ที่ไหน? บอกมา!”เย่เฟิงกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน“นายคิดว่าฉันจะบอกเหรอ? ลองหาเอาเองละกัน!ถ้าหาฉันไม่เจอก่อนที่ฉันจะเล่นสนุกกับหลีเอียน...ก็เสียใจด้วยนะ ฮ่าๆๆ!”ฉู่เทียนหลงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งพูดจบก็วางสายทันทีเย่เฟิงยืนนิ่ง สีหน้าเปลี่ยนไปมาหลายครั้งก่อนจะหันไปจ้องลูกน้องของฉู่เซียวคนหนึ่งที่กำลังร้องโอดครวญเพราะขาหักขาของชายคนนั้นถูกทำลายจนใช้การไม่ได้ เขากำลังร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด แต่ทันทีที่สายตาเย็นยะเยือกของเย่เฟิงจ้องมาที
