Mag-log inShare
บทที่ 293
Kaugnay na kabanata
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 294
ความโกรธแค้นของเย่เฟิงพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุดในทันที! ถัดมา เย่เฟิงหันหลังเดินกลับไปที่รถ เปิดประตูออกและลูบหัวน้องนอโน่ด้วยรอยยิ้ม “ลูก ดูดีไหม?” “สวยค่ะ! พ่อเก่งมาก!” “หาววว…” เด็กหญิงพูดพลางหาว ก่อนที่ดวงตากลมโตจะปิดลงและหลับไป สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ไม่เหมาะกับสายตาของเด็กน้อยอย่างนอโน่! เย่เฟิงหันกลับมา ก้าวเท้าลงกับพื้นจนเกิดรอยลึกก่อนพุ่งตัวออกไปดุจจรวด “แกมันบ้า! ฉันเป็นยอดฝีมือระดับพลังภายใน! แกคิดว่าชนะลูกน้องฉันไม่กี่คน แล้วจะมาข่มฉันได้งั้นเหรอ?” ชายผมเปียหัวเราะเยาะ ร่างกายเขาปลดปล่อยพลังออกมาอย่างดุดัน เขาชกหมัดออกมาอย่างรุนแรง ปัง! ทันทีที่หมัดทั้งสองปะทะกัน สีหน้าที่มั่นใจและเหี้ยมเกรียมของชายผมเปียกลับเปลี่ยนเป็นความตกใจและเจ็บปวดทันที! กร๊อบ! กร๊อบ! กร๊อบ! เสียงกระดูกแตกดังขึ้น ชายผมเปียกระเด็นลอยไปกระแทกพื้น แขนขวาของเขาถูกทำลายจนกระดูกแตกเป็นเสี่ยงๆ! “อ๊าก! แขนฉัน! แกทำแขนฉันพัง!” ชายผมเปียตะโกนด้วยความตกใจและเจ็บปวด “แค่แขนขาดอย่าร้องให้มากไปเลย วันนี้ไม่ใช่แค่เรื่องแขน แต่เป็นเรื่องชีวิตของแก!” เย่เฟิงพ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 295
ชายผมเปียถูกซัดลงไปกับพื้นด้วยสภาพที่น่าสยดสยอง ข้อมือและขาทั้งหมดของเขาบิดเบี้ยวหักจนไม่เหลือสภาพเดิม! แม้กระดูกที่หักยังโผล่พ้นเนื้อออกมา ทำให้เห็นแล้วขนลุก เขากลายเป็นคนพิการโดยสมบูรณ์! “อ๊าก… อ๊าก…” “เย่เฟิง แกนี่มันใจโหดร้ายเหลือเกิน!” “ฉันเป็นคนของคุณชายซ่ง แกกล้าทำแบบนี้โดยไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์กับเจ้านายฉันเลยเหรอ?” “อ๊าก… อ๊าก…” ชายผมเปียนอนอยู่บนพื้นเหมือนโคลนที่ไร้ค่า ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดและด่าทอ “นี่คือฉันเห็นแก่หน้าคุณชายซ่งแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น แกคิดว่าแกจะมีชีวิตรอดได้เหรอ?” เย่เฟิงพูดด้วยเสียงเย็นชา หลังขึ้นรถ เย่เฟิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดโทรหาเฉาเริ่น “โอ้ คุณเย่?” เสียงของเฉาเริ่นในสายเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและไม่เป็นมิตร “ในสามวัน จ่ายฉันเพิ่มอีกหนึ่งพันล้าน!” เย่เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ เฉาเริ่นได้ยินแล้วชะงักไปชั่วขณะ ก่อนกัดฟันพูดว่า “ทำไมฉันต้องจ่ายแกอีกพันล้าน? เย่เฟิง แกหน้าด้านเกินไปแล้วใช่ไหม? นี่แกกำลังขู่กรรโชกฉันเหรอ?” “คนที่แกจ้างมาน่ะ ฉันจัดการไปแล้ว!” “อะไรนะ?” เฉาเริ่นเสียงสูงด้วยความตกใจ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 296
คุณชายซ่งพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“พูดแล้วครับลูกพี่! ผมบอกเขาดีๆ แล้ว บอกว่าเป็นคนของพี่ด้วย! แต่เขาไม่สนใจเลย! ลูกพี่…ผมหมดสิ้นแล้ว…ชีวิตนี้ผมจบแล้ว!”ชายผมเปียพูดด้วยความขมขื่นและโกรธเคืองคุณชายซ่งสูดลมหายใจลึกก่อนจะโบกมือออกคำสั่งให้คนพาตัวชายผมเปียออกไปเมื่อเหลือแค่เขากับอาเป้า อาเป้าถามด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณชาย เราจะเอายังไงดี? เย่เฟิงไม่ให้เกียรติเราเลย!”“พี่ช่วยเขาตั้งหลายครั้ง เจอปัญหาก็ช่วยทุกครั้ง ให้เกียรติขนาดนั้น แต่เขากลับทำแบบนี้กับคนของเรา!”“หรือเราจะเข้าไปคุยกับเขาให้รู้เรื่องดีไหม?”ซ่งหย่งไท่มองอาเป้าด้วยสายตาคมและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุยอะไร? เรื่องนี้ปล่อยมันไปเถอะ จากนี้ไปถือว่าหนี้บุญคุณทั้งหมดหมดกัน!”หลังพูดจบ สีหน้าของคุณชายซ่งเต็มไปด้วยความขัดแย้งในใจเขาก็ยังคงไม่พอใจเย่เฟิงที่ไม่ให้เกียรติเขาแม้แต่น้อย!!...ในขณะเดียวกัน เย่เฟิงที่พ่ายแพ้ให้กับการอ้อนของนั่วนั่ว ก็พาเด็กน้อยไปกินของทอดที่เธออยากกินหลังจากส่งเธอกลับบ้านแล้ว เย่เฟิงก็ขับรถไปซ่อม โชคดีที่เขายังเก็บจักรยานไฟฟ้าเก่าๆ ไว้ใช้งานตอนเย็นเวลา 6 โมงครึ่ง เย่เฟิงขี่จักรยานไฟฟ้าเ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 297
ในอดีต ผู้ชายที่เคยตามจีบหลีเอียนจะใช้วิธีการแบบหรูหรา เช่น ส่งดอกไม้หรูหรา รถยนต์ราคาแพง หรือเชิญเธอไปยังสถานที่ไฮโซพาเธอมาที่แผงลอยข้างถนนเพื่อกินของอร่อย?ฟังดูเหมือนเป็นวิธีการที่ด้อยค่าแต่ถึงแม้วิธีนี้จะดูธรรมดาและพื้นๆ สำหรับใครหลายคน ทว่ากลับทำให้หลีเอียนยิ้มอย่างสดใสราวกับดอกไม้บานเมื่อมองไปยังตลาดกลางคืนที่คึกคักตรงหน้า หลีเอียนรู้สึกทั้งตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็นตั้งแต่เด็กจนโต เธอไม่เคยมาเยือนสถานที่แบบนี้มาก่อนหากพูดถึงการกิน เธอมักจะทานที่บ้านหรือร้านอาหารระดับหรูส่วนการซื้อของ ก็เป็นเฉพาะในห้างสรรพสินค้าหรือร้านแบรนด์เนมเท่านั้นแต่ที่นี่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของชีวิตปกติธรรมดา ซึ่งทำให้เธอมองไปที่เย่เฟิงพร้อมรอยยิ้ม และเธอก็จับมือเขา“ไปกันเถอะ!”นี่เป็นสภาพแวดล้อมที่เขาเคยใช้ชีวิตไม่ใช่เหรอ?เธออยากสัมผัสประสบการณ์ชีวิตของเขาที่เคยอยู่ในสถานที่แบบนี้!แต่ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยและหัวเราะ พลางเดินเข้าสู่ถนนตลาดกลางคืน กลับเกิดความวุ่นวายขึ้นไม่ไกลนัก“เก็บค่าเช่าแผงลอย!”ชายกลุ่มหนึ่งเดินตรงมายังแผงขายของริมตลาด พร้อมพูดกับเจ้าของแผงกลุ่มชายหนุ่มเหล่
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 298
พี่เสี่ยวสือรู้จักเย่เฟิงด้วย ซ้ำยังอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้นเย่เฟิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ไม่ได้ไล่ตามหลีจิ่ว“เสี่ยวสือจื่อ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมนายกับหลีจิ่วถึงสู้กันเอง?”หลีเอียนเดินเข้ามาด้วยความสงสัยและเอ่ยถามพี่เสี่ยวสือกัดฟันพูดด้วยความโกรธ “คุณหนูใหญ่! ไม่ใช่ผมที่อยากจะสู้กับหลีจิ่ว แต่พวกเขาทรยศพี่หย่วน!”“พวกเขา? ใครกัน?”เย่เฟิงถามด้วยน้ำเสียงเข้มข้น“ก็พวกยอดฝีมือตระกูลหลีที่เคยเป็นลูกน้องของพี่หย่วนน่ะสิ!”เสี่ยวสือจื่อพ่นเลือดปนน้ำลายออกจากปาก ก่อนพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดคำพูดนี้ทำให้เย่เฟิงและหลีเอียนสบตากัน ทั้งคู่เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างย้อนกลับไปในวันงานประมูลตระกูลกู่ เย่เฟิงสังเกตเห็นท่าทางวิตกกังวลของหลีหย่วน ซึ่งในตอนนั้นเขายังไม่เข้าใจเหตุผล ที่แท้ก็เป็นเพราะเรื่องนี้“ฝีมือคุณย่า!”หลีเอียนกัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าเผยให้เห็นถึงความโกรธหลังจากให้พวกเสี่ยวสือไปทำแผล เย่เฟิงก็ตัดสินใจโทรหาหลีหย่วนแต่ตอนแรกหลีหย่วนไม่รับสาย จนกระทั่งสายที่สามถึงจะรับ“พี่เขย มีอะไรเหรอครับ? ตอนนี้ผมยุ่งอยู่นิดหน่อย”หลีหย่วนตอบกลับด้วยเสียงหัวเราะ แต่
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 299
"พี่เขย…"หลีหย่วนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ"บอกฉันมาว่าตอนนี้นายอยู่ที่ไหน!"เย่เฟิงพูดขัดเสียงเด็ดขาดหลังจากลังเลไปชั่วครู่ หลีหย่วนตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น"คลับโกลด์โคสต์!""ดี ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ระหว่างนี้นายดูแลตัวเองไปก่อน"เย่เฟิงกำชับ"ครับ”หลีหย่วนตอบด้วยเสียงขมขื่น“เกิดอะไรขึ้น?”หลีเอียนเดินเข้ามาใกล้ด้วยสีหน้าวิตกกังวลในฐานะพี่สาวที่รักน้องชายมาก เธอไม่อาจนิ่งเฉยได้เมื่อหลีหย่วนกำลังเผชิญปัญหา“ไม่มีอะไร ผมจะส่งคุณกลับบ้านก่อน แล้วผมจะไปดูเอง”เย่เฟิงตอบพร้อมปลอบเธอ“ฉันจะไปด้วย!”หลีเอียนพูดด้วยน้ำเสียงเร่งรีบเย่เฟิงขมวดคิ้วก่อนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“คุณไปแล้วจะทำอะไรได้? จะมีแต่เพิ่มความวุ่นวาย นี่เป็นเรื่องของผู้ชาย!”เขาจับมือเธอและพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ:“เชื่อผม ผมจะไม่ยอมให้น้องชายของคุณเป็นอะไรไป”หลีเอียนลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็พยักหน้า“ตกลง ฉันเชื่อคุณ”เธอเป็นคนที่รู้จักสถานการณ์ดีพอ เธอรู้ว่าต่อให้เธอเป็นห่วงแค่ไหน การตามไปก็ไม่มีประโยชน์เย่เฟิงเรียกแท็กซี่มาส่งหลีเอียนกลับบ้าน จากนั้นจึงมุ่งหน้าไปยัง คลับโกลด์โคสต์...อีกด้านหน
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 300
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ซ่งหย่งไท่และอาเป้าก็เผยสีหน้าที่ไม่สนใจ“เธอหมายถึงเย่เฟิงเหรอ? หลิงเอ๋อร์น้องรัก เธอประเมินเย่เฟิงสูงเกินไปแล้ว! ในสถานการณ์การปะทะระดับนี้ เย่เฟิงคนเดียวจะทำอะไรได้?”ซ่งหย่งไท่หัวเราะเบาๆ และส่ายหัว“ใช่ครับคุณหนูหลิงเอ๋อร์ เย่เฟิงคนเดียวไม่มีทางเปลี่ยนอะไรได้เลย”อาเป้าก็พูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเพราะเรื่องของชายผมเปีย ซ่งหย่งไท่และอาเป้าในใจต่างมีอคติกับเย่เฟิง“ถ้าคนคนหนึ่ง สามารถจัดการพวกที่เรียกว่ามือเก่งของตระกูลหลีทั้งหมดได้ล่ะ เธอคิดว่ามันจะเปลี่ยนอะไรไม่ได้จริงเหรอ?”หลิงเอ๋อร์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจังเมื่อได้ยินคำนี้ ซ่งหย่งไท่ก็หัวเราะ: “หลิงเอ๋อร์ เธอกำลังพูดอะไรน่ะ? คนคนเดียวจัดการพวกมือเก่งของตระกูลหลีทั้งหมด? เป็นไปไม่ได้หรอก!”อาเป้าก็ส่ายหน้า “เว้นเสียแต่เย่เฟิงจะสามารถเรียกผู้บัญชาการมู่มาช่วยเขาได้อีกครั้ง แต่ในสถานการณ์ปะทะของโลกใต้ดินแบบนี้ ผู้บัญชาการมู่ไม่มีทางเข้ามาแทรกแซงแน่นอน!เย่เฟิงคนเดียว ไม่มีทางทำให้เกิดอะไรขึ้นมาได้แน่ๆ!”เรื่องที่เย่เฟิงเผชิญหน้าที่คฤหาสน์หู่เสี้ยวถูกมู่จ้านปิดข่าวไว้หมดซ่งหย่งไท่ รวมถึงนายท่านซ่งเองก็ไม่
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 301
คลับโกลด์โคสต์!คืนนี้ แขกทั้งหมดในคลับแห่งนี้ถูกลูกน้องของหลีหย่วนไล่ออกไปหมดแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ผู้บริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บตึกคลับที่เคยส่องแสงระยิบระยับ บัดนี้กลับดูมืดมนเหมือนจุดจบที่ใกล้เข้ามาทุกทางเข้าของตึกถูกล้อมไว้ด้วยมือดีจากตระกูลหลี ไม่แม้แต่แมลงวันสักตัวที่จะบินออกไปได้ที่ประตูคลับหลีเทียนกังนำทีมมาด้วยตนเอง พร้อมกับผู้เชี่ยวชาญระดับสูงของตระกูลหลีมากกว่า 20 คน และลูกน้องกว่า 400-500 คนในกลุ่มผู้เชี่ยวชาญตระกูลหลีเหล่านี้ มีถึง 4 คนที่มีระดับ พลังมืดทมิฬ และคนอื่นๆ ล้วนอยู่ในระดับ พลังแสงสว่างพลังในระดับนี้ หากอยู่ในเมืองถือว่าเป็นความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวคืนนี้ ตระกูลหลีซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลชั้นนำของหยุนเฉิง ได้เผยให้เห็นถึงรากฐานที่แท้จริงของพวกเขา“หลีหย่วน ออกมา!”หลีเทียนกังตะโกนเสียงดัง ฟังดูเต็มไปด้วยพลังและความมั่นใจเขาดูเหมือนกษัตริย์ผู้กำลังจะขึ้นครองบัลลังก์ กลายเป็นเจ้าแห่งโลกใต้ดินคนใหม่ของหยุนเฉิงหลังจากที่ผู้อาวุโสหลีตัดสินใจสนับสนุนเขาแทนที่หลีหย่วน ช่วงนี้หลีเทียนกังก็รู้สึกเหมือนโชคเข้าข้างเขาวางแผนอย่างรอบคอบมาหลายวัน เพื่อให
Pinakabagong kabanata
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 490
ต่อมา เขาก็ไปดูสิ่งของในกล่องอื่นๆ สีหน้าแสดงออกถึงความประหลาดใจเป็นอย่างมากแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ปิดฝากล่อง สั่งให้ลูกน้องยกขึ้นรถ ขนของให้เย่เฟิงไปที่สวนจักรพรรดิแล้วสั่งให้เหล่าหยู ไปส่งเจียงหว่านกลับบ้าน จากนั้นก็ขึ้นรถของเย่เฟิง“พี่เขย ของพวกนี้มาจากไหน? คุณไปปล้นธนาคารมาเหรอ?”นั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสาร หลีหยวนถามอย่างตกตะลึงของในกล่องหลายใบนั้น มีมูลค่าอย่างน้อยหลายสิบล้านล้าน คุณชายหลีถึงกับงงไปเลย“พ่อของฉู่เทียนหลงให้เป็นของขวัญ!”เย่เฟิงพูดอย่างเรียบๆเมื่อได้ยินดังนั้น หลีหยวนก็แสดงสีหน้าตกตะลึง แล้วก็ยิ้ม “ดูเหมือนว่าต่อไป ฉู่เทียนหลงคงไม่กล้าคิดถึงพี่สาวผมอีกแล้ว!”พูดจบ เขามองไปที่พี่เขย ดวงตาเต็มไปด้วยความร้อนแรงและการเคารพก่อนหน้านี้ เรื่องที่ฉู่เทียนหลงจับตัวหลีเยี่ยน เขาก็ได้ยินมาจากหลีเอียนและเย่เฟิงตอนนี้เห็นว่าตระกูลฉู่ส่งของขวัญมาจริงๆ หลีหยวนก็ยังคงรู้สึกตกตะลึงอยู่ตระกูลฉู่ ยอมจำนนต่อพี่เขยของเขาแล้วจริงๆ เหรอ?นี่มัน…สุดยอดมากจริงๆ!สำหรับตระกูลหลีทั้งตระกูล ตระกูลฉู่ที่ยิ่งใหญ่ กลับถูกจัดการ?เพียงเพราะ พี่เขยคนเดียว!ณ เวลานี้ เย่เฟิงเปลี่ยนน้ำเสียง พูด
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 489
หวังหยวนป้าได้ยินเย่เฟิงถามเช่นนั้น จึงรีบพูดว่า “ถึงแม้ผมจะมีความกล้า มีร้อยชีวิต ผมก็ไม่กล้าเกลียดคุณชายเย่! ยิ่งไปกว่านั้น ลูกคนเลวคนนั้นก็จะทำร้ายผม ถึงแม้ว่าคุณชายเย่จะไม่ฆ่ามัน ผมก็ต้องฆ่ามันอยู่ดี!ฆ่าได้ดี คุณชายเย่ฆ่าได้ดี!ขอบคุณคุณชายเย่ ที่ช่วยกำจัดคนชั่วในบ้านของผม!”ได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ยพ่อลูกตระกูลหวัง แสดงท่าทางที่น่าเกลียด เผยให้เห็นความต่ำทรามของมนุษยชาติอย่างถึงที่สุดเพื่อเอาชีวิตรอด คนหนึ่งผลักภาระความรับผิดชอบ โยนทุกอย่างให้พ่อของเขาอีกคนหนึ่ง ลูกชายถูกฆ่าตาย กลับตะโกนว่าฆ่าได้ดี!เย่เฟิงหัวเราะเยาะ เดิมทีเขาก็ตั้งใจจะฆ่าหวังหยวนป้า แต่เมื่อจะลงมือ เขาก็นึกถึงเจียงหว่านขึ้นมา“ผมสามารถปล่อยคุณไปได้ แต่หุ้นของคุณในบริษัทเหล้าหวังป้า ต้องโอนให้เจียงหว่านโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”“ไม่มีปัญหา! ไม่มีปัญหา! วันนี้คุณหนูเจียงตกใจ ผมควรชดเชยความเสียหายทางจิตใจให้แก่คุณหนูเจียง!”ได้ยินดังนั้น หวังหยวนป้าก็พยักหน้าอย่างรัวๆไม่เพียงแต่ไม่ลังเลหรือสงสาร แต่กลับตื่นเต้นอย่างสุดขีดเขารู้ว่าเมื่อเย่เฟิงตั้งเงื่อนไ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 488
ใครจะคิดว่า หวังว่านเป่าเพื่อที่จะผลักภาระความรับผิดชอบของเขาต่อหน้าเย่เฟิง กลับไปกล่าวโทษพ่อของตัวเองเย่เฟิงหัวเราะเยาะ ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชา “อภัยให้คุณ? ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ผมเคยให้โอกาสคุณ แต่คุณกลับไม่เห็นคุณค่า!”พูดจบ เขาก็ลูบแก้มตัวเอง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้า“อย่างนี้ดีกว่า คุณให้เฮยเซียตบผมสามที งั้นผมก็ตบคุณสามที!”“ถ้าคุณทนได้สามทีโดยไม่ตาย ผมจะปล่อยคุณไป เป็นไง?”หวังว่านเป่าเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ตัวสั่น มองไปที่ศพของเฮยเซีย แสดงออกถึงความหวาดกลัวเฮยเซียถูกเย่เฟิงฆ่าตายด้วยหมัดเดียว เขาจะทนต่อหมัดของเย่เฟิงได้ถึงสามทีหรือ?แต่ตอนนี้ เขารู้ว่าเขาไม่มีทางเลือก“ได้! ได้…”“ผมไม่ควรสั่งเฮยเซียให้ตบคุณ ผมควรตบ ควรตบ!”“เฮียเย่ โปรด…โปรดเมตตาด้วย!”หวังว่านเป่าพยักหน้าอย่างสั่นเทา ยังพยายามยิ้มเพื่อเอาใจเย่เฟิงเดินออกไป รอยยิ้มเจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมปรากฏบนใบหน้าเพี้ยะ!ต่อมา ก็ตบหน้าหวังว่านเป่าหลังจากเสียงดังกรอบ ร่างของหวังว่านเป่าก็หมุนไปพร้อมกับฟันที่เปื้อนเลือดหลายซี่!“อ๊า!”หลังจากที่หวังว่านเป่าล้มลง เขาก็ลุกขึ้นอย่างเซๆ ใบหน้าบวมเบี้ยว
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 487
ตอนนี้ใบหน้าของพ่อลูกตระกูลหวังเต็มไปด้วยความตกตะลึง และดวงตาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว!เมื่อเห็นฉู่อันเจียงสั่งให้คนนำของขวัญที่มีค่ามหาศาลมาให้เย่เฟิง พวกเขารู้สึกเหมือนฟ้ากำลังถล่มลงมา!คนที่คุณฉู่จะมอบของขวัญให้ นั่นก็คือเย่เฟิง!ก่อนหน้านี้พวกเขาพยายามเอาใจ “บุคคลสำคัญ” คนนี้ แต่ไม่เคยรู้เลยว่า “บุคคลสำคัญ” คนนี้กลับอยู่ตรงหน้ายิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้พ่อลูกตระกูลหวังตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ดูเหมือนว่าฉู่อันเจียงไม่ได้แค่ส่งของขวัญ แต่กำลังขอโทษเย่เฟิงด้วยแม้แต่เย่เฟิงบอกว่าจะฆ่าลูกชายของเขา เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ยอมอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างมาก!เพื่อนร่วมชั้นเก่าของเจียงหว่านคนนี้ เป็นใครกันแน่?ถึงสามารถทำให้คนสำคัญของตระกูลฉู่ อดกลั้นได้ขนาดนี้!!ฟึบ!ในขณะนั้น ปรากฏว่าเฮยเซียกระโจนขึ้นมา ใช้ความเร็วสูงสุดในชีวิต พยายามหนีออกจากที่นี่หนี!ฆาตกรผู้นี้ ตอนนี้มีเพียงความคิดเดียวนี้ในใจ!ไม่ต้องพูดถึงว่าฉู่อันเจียงจะช่วยเย่เฟิงจัดการกับเขาหรือไม่ เพียงแค่พลังที่เย่เฟิงแสดงออกมาก่อนหน้านี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถต่อกรได้ตัวประกันเจียงหว่านไม่เหลือแล้ว อีกฝ่ายจึงไม่ลังเลที่จะ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 486
แต่ฉากต่อไปกลับทำให้ทั้งสามคนต่างตกตะลึงปรากฏว่าฉู่อันเจียงส่งสายตาให้ลูกน้อง ชี้ไปที่เย่เฟิงอีกฝ่ายก็อุ้มเจียงหว่าน เดินไปหาเย่เฟิง “คุณชายเย่ ส่งคนคืนให้กับคุณแล้ว!”ตั้งแต่ฉู่อันเจียงมาถึง เย่เฟิงก็ยืนนิ่งเงียบอยู่ตลอดตอนนี้อุ้มเจียงหว่านมาแล้ว เขาจึงพยักหน้าให้ฉู่อันเจียง “ขอบคุณครับ!”“คุณชายเย่ไม่ต้องเกรงใจครับ! ผมเชื่อว่าแม้ผมจะไม่มา คุณก็มีวิธีจัดการเองได้”ฉู่อันเจียงหัวเราะกล่าวณ เวลานี้ พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียต่างก็ตกใจ!“คุณฉู่! คุณ… คุณนี่…”หวังหยวนป้ามองฉู่อันเจียง แล้วพูดอย่างงงงวยว่า“คุณฉู่ คุณทำไม… ทำไมถึงส่งเจียงหว่านให้เย่เฟิง?”หวังว่านเป่าก็อึ้งไปจนพูดไม่ออก“คุณชายเย่คือคนที่ผมจะส่งของขวัญให้ ของขวัญชิ้นใหญ่ที่พวกคุณเตรียมไว้ ผมส่งให้คุณชายเย่ไม่ถูกต้องหรือ?”ฉู่อันเจียงหัวเราะเยาะ ถามอย่างเยาะเย้ย“อ้า!”ได้ยินดังนั้น พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียก็อึ้งไปสีหน้าแสดงความประหลาดใจอย่างสุดขีด!อะไรนะ?ที่คุณฉู่บอกว่าจะมาส่งของขวัญ คนๆนั้น…คือเย่เฟิงเหรอ?นี่…นี่เกิดอะไรขึ้น?ทำไมถึงเป็นแบบนี้? เป็นไปได้ยังไง?คุณฉู่กำลังล้อเล่นอยู่ใช่ไหม?
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 485
หวังว่านเป่าเห็นสีหน้าเย่เฟิงเปลี่ยนไป คิดว่าเขากลัวดังนั้น จึงรีบข่มขู่เย่เฟิงอีกครั้งแต่ไม่คิดว่า เย่เฟิงจะพูดอย่างนั้น!“เย่เฟิง มึงไม่รู้กลัวตายจริงๆ! ถึงกับไม่แคร์ชีวิตตัวเองเพื่อเจียงหว่านเลยใช่ไหม?”หวังว่านเป่ากัดฟันพูดเย่เฟิงหัวเราะเยาะ กำลังจะพูดอะไรบางอย่างติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ดๆ…แต่ในขณะนั้น เสียงแตรรถดังขึ้นเห็นรถ SUV และรถตู้ 7 ที่นั่งหลายคัน วิ่งเข้ามาทางประตูโรงเหล้าที่เย่เฟิงทำลายอย่างเร็วจากป้ายทะเบียน“เจียง A” เห็นได้ชัดว่ามาจากเมืองเจียงหยาง เมืองเอกรถเหล่านี้จอดลง มีคนลงจากรถชายวัยกลางคนผู้มีอำนาจ คือฉู่อันเจียง!!“เกิดอะไรขึ้น?”ฉู่อันเจียงขมวดคิ้ว มองดูสถานการณ์ แล้วถามด้วยความสงสัยเขามองไปที่พ่อลูกตระกูลหวังที่จับผู้หญิงสวย แล้วมองไปที่เฮยเซียและเย่เฟิงตอนนั้น เย่เฟิงก็มองมา สายตาของทั้งสองก็ปะทะกันเมื่อฉู่อันเจียงเห็นใบหน้าของเย่เฟิง ก็ตกตะลึงบุคคลสำคัญของตระกูลฉู่ ดวงตาเป็นประกาย ใจก็คิดไปต่างๆนานาแล้วก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยังไม่แสดงท่าทีอะไร“คุณฉู่ คุณมาถึงแล้วเหรอครับ?”หวังหยวนป้าเห็นฉู่อันเจียง จึงรีบทักทายด้วยความอ่อนน้อมหวัง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 484
“กูไม่เชื่อหรอกนะ!”“อ๊าก! อ๊าก!”เฮยเซียตะโกนด้วยความไม่พอใจ ใช้มีดพับแทงอย่างบ้าคลั่งไปที่ส่วนที่อ่อนแอของเย่เฟิง เช่นท้อง!กระทั่งสุดท้าย มีดพับในมือก็งอ แต่ก็ยังไม่เห็นว่ามีเลือดออก“ฆ่าคนยังไม่มีแรง ยังอยากจะเป็นคนเลวอีกเหรอ?”เย่เฟิงเยาะเย้ยตอนนี้ เฮยเซียอึ้งไป!พ่อลูกตระกูลหวังก็แสดงสีหน้าตกตะลึง!แม้แต่เจียงหว่าน ก็มองเย่เฟิงเหมือนมองปีศาจความกังวลและความรู้สึกผิดบนใบหน้าของเธอหายไป ใจก็โล่งขึ้น“ไอ้หนุ่ม มึงเป็นใครกันแน่?”หวังหยวนป้าใบหน้ากระตุก ถามด้วยความสงสัย“ผมบอกอีกครั้ง ปล่อยเจียงหว่าน ผมจะไม่ฆ่าพวกคุณ!”“ไม่งั้น ปีหน้าวันนี้ จะเป็นวันครบรอบการตายของพวกคุณพ่อลูก!”เย่เฟิงพูดด้วยเสียงเย็น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดุร้ายเมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังหยวนป้าก็จับเจียงหว่านแน่น กัดฟันพูดว่า “ไอ้หนุ่ม อย่ามาพูดจาขู่กรรโชก!ฉันเตือนมึง ตอนนี้เรายังฆ่ามึงไม่ได้ ไปให้พ้นซะ!ไม่งั้นเฮยเซียฆ่ามึงไม่ได้ เดี๋ยวก็จะมีคนมาฆ่ามึง!”เขามองเจียงหว่าน พูดเยาะเย้ย “ไม่กลัวที่จะบอกมึง เจ้าหนูคนนี้ เป็นของขวัญที่กูจะให้กับบุคคลสำคัญคนหนึ่ง! เธอไม่ใช่เมียของมึง อย่ามายุ่ง อย่าไป
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 483
“ฮ่าๆๆๆ…สะใจไหม?”หวังว่านเป่าหัวเราะอย่างพึงใจหวังหยวนป้าอุ้มเจียงหว่าน พูดเยาะเย้ย “ถูกต้องแล้ว เป็นอย่างนั้นแหละ! อย่าขยับ ไม่งั้นz,จะฆ่าเจ้าหนูคนนี้!”เย่เฟิงหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาเปล่งประกายความเย็นชาพูดตามตรง ฝ่ามือของเฮยเซียที่ตบหน้าเขา ไม่เจ็บเลยแค่ฝีมือระดับกลาง ไม่สามารถทำร้ายเย่เฟิงได้!แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเจ็บหรือไม่เจ็บ แต่เป็นการดูหมิ่น!แต่เจียงหว่านอยู่ในมือของพ่อลูกตระกูลหวัง ปืนจ่ออยู่ที่หัวเธอ เย่เฟิงไม่กล้าลงมือแม้จะถูกตบ ก็รู้สึกอึดอัด แต่เมื่อเทียบกับความปลอดภัยของเจียงหว่าน มันไม่สำคัญเลย!เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!ต่อมา เฮยเซียตบหน้าเย่เฟิงอีกสองครั้งด้วยความแค้นและความสะใจ เมื่อครู่ถูกไอ้หนุ่มนี่เตะจนพ่นเลือด เขาก็เก็บความแค้นเอาไว้ ตอนนี้รู้สึกได้ถึงการระบายความแค้น“อู้อู…”เมื่อเห็นเช่นนั้น เจียงหว่านดิ้นรนอย่างแรง เสียงกระวนกระวายดังออกมาจากลำคอดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความโกรธแค้นและความรู้สึกผิด“ฮ่าๆๆ…คันจังเลย!”เย่เฟิงหัวเราะ พูดราวกับไม่ใส่ใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น พ่อลูกตระกูลหวังก็โกรธ“ไอ้เวร! ยังกล้าเยาะเย้ยอีกเหรอ? ลุงเซีย ตบมันให้ตาย! ดูเห
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 482
เฮยเซียยิ้มเยาะแชะ!แต่ในพริบตา เย่เฟิงแค่สะบัดมือ มีดพับในมือของเฮยเซียก็หลุดออกไป!มือที่จับมีดของเฮยเซีย บริเวณโคนนิ้วมือฉีกขาดเลือดไหลรู้สึกถึงแรงที่น่ากลัว ทำให้มือชาทั้งข้าง!สีหน้าของเฮยเซียเปลี่ยนไปทันที แสดงความตกใจตอนนี้ การถอยหลังหนีไปก็สายเกินไป เขาจึงต้องใช้พลังของวิชาเสื้อเกราะเหล็กอย่างไม่ลังเลปัง!พร้อมกับเสียงทึบ เขาก็ถูกเย่เฟิงเตะกระเด็นออกไปหลังจากล้มลง เขาก็พ่นเลือดออกมา แล้วลุกขึ้นอย่างเซๆ!เย่เฟิงเลิกคิ้ว ดวงตาแสดงความประหลาดใจแม้ว่าเขาจะเตะออกไปแบบไม่ตั้งใจ แต่แรงก็รุนแรงมาก โดยปกติแล้วอีกฝ่ายน่าจะตายหรือบาดเจ็บสาหัสแต่กลับลุกขึ้นได้?ดูเหมือนว่าคนคนนี้ จะเป็นนักรบที่ฝึกฝนการป้องกันร่างกาย?ตอนนั้น หวังว่านเป่าเห็นเฮยเซียถูกเย่เฟิงเตะกระเด็นออกไป และยังพ่นเลือดออกมา จึงแสดงความหวาดกลัวและตกใจ“ไอ้เวร!”หลังจากด่าไปคำหนึ่ง เขาก็หันหลังวิ่งเข้าไปในวิลล่าเย่เฟิงเห็นดังนั้น ก็จะวิ่งตามไปแต่ในขณะนั้น เห็นคนอีกคนลากผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งออกมาไม่ใช่หวังหยวนป้ากับเจียงหว่าน จะเป็นใครได้อีก?“หยุดเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นผมจะยิงเธอให้ตาย!”หวังหยวนป้าเ
