All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 941 - Chapter 950

"ป้าถัง หลินเฟยถูกฉันลากกลับมาแล้วค่ะ!""ตอนที่ฉันไป เขากำลังกินข้าวกล่องอยู่ในวิลล่าค่ะ!"หลังจากกลับมาถึงคลินิกแล้วนั้นซูเสี่ยวโหรวก็ปล่อยตัวหลินเฟย ตบมือเบาๆ และพูดอย่างพึงพอใจมาก"เสี่ยวเฟย เสี่ยวโหรวทำอาหารบำรุงให้นายตั้งมากมายแบบนี้นายไม่กิน แต่กลับวิ่งไปกินข้าวกล่องที่วิลล่าเนี่ยนะ?"ถังรั่วเสวี่ยถามด้วยความสับสน"จะเป็นเพราะอะไรไปได้ล่ะคะ?"จางซินเยว่พูดแทรกออกมาอย่างขบขัน "ก็เพราะเขาไม่อยากจะกินผัดแส้วัวน่ะสิ!"เมื่อสวีอิ๋งอิ๋งที่นั่งอยู่มุมโต๊ะมาได้ยินแบบนี้เข้าเธอก็หน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย"หลินเฟย ครั้งก่อนสองสามนาทีก็กินผัดแส้วัวจานใหญ่จะสะอาดสะอ้านแบบนั้นได้""ทำไมครั้งนี้คุณไม่อยากจะกินขึ้นมาแล้วล่ะ?"ซูเสี่ยวโหรวพูดด้วยความโกรธ"ฉันยังคิดว่าคุณชอบกินเสียอีก ครั้งนี้ก็เลยตั้งใจผัดเพิ่มถึงสองอันเลยนะ!""จริงด้วย เสี่ยวเฟย ทำไมครั้งนี้ไม่กินแล้วล่ะ?"พานเสี่ยวเหลียนถามด้วยความสงสัย"ผม...เฮ้อ ก็ผมไม่จำเป็นต้องกินมันเลยนี่นา ผมแข็งแรงจะตายไป กินมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร"หลินเฟยพูดด้วยความขมขื่น"มันจะไม่มีประโยชน์ได้อย่างไร กินแล้วจะต้องบำรุงร่างกายอย่างแน่นอ

"คุณท่านหวางครับ ของขวัญนี้มีค่ามากเกินไป ไม่ได้ ผมรับเอาไว้ไม่ได้หรอกนะครับ!"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว หลินเฟยก็อดไม่ได้ที่ฝ่ามือของเขาจะสั่นเทาขึ้นมาจากนั้นก็รีบคืนกล่องดำเล็กๆ นี้กลับไปทันทีแม้ว่าหลินเฟยจะไม่เคยได้ยินหรือรู้จักเขตวิลล่าฮู้หลงซานมาก่อนแต่แค่ได้ยินชื่อ หลินเฟยก็สามารถคาดเดาได้แล้วว่าผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นั่นจะต้องเป็นคนสำคัญอันดับต้นๆ เช่นเดียวกับคุณท่านหวางอย่างแน่นอน!หลินเฟยรู้ว่าตัวเองไม่มีตำแหน่งทางราชการและเป็นแค่ประชาชนคนธรรมดา จึงไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเข้าไปอยู่ในสถานที่แบบนั้นได้และหนังสือสีน้ำเงินเล่มเล็กน้อย ก็เท่ากับป้ายอภัยโทษอย่างไงอย่างงั้น!หลินเฟยคิดทบทวนตามหลักเหตุผลว่า ตัวเองเป็นแค่คนที่รักษาโรคได้เท่านั้นเมื่อพิจารณาตามความเป็นจริงแล้ว เขาไม่สามารถรับของตอบแทนที่แสนจะพิเศษแบบนี้ได้แต่อย่างใด!"น้องหลิน ไม่ต้องเกรงใจฉันขนาดนั้นหรอกนะ?""วิลล่าหลังนั้นได้เปลี่ยนเป็นชื่อของนายแล้ว""นายรับมันเอาไว้เถอะ อีกอย่าง ต่อไปเวลาชวนนายไปเที่ยวเมืองตี้ตู นายก็ต้องมีสถานที่ให้พักอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?"คุณท่านหวางโบกมือและพูดด้วยรอยยิ้ม"จริงด้วย สิ

อีกด้านหนึ่ง ในสำนักงานสายตรวจคังจินผิงเทศมนตรีเมืองเทียนหวา และโจวเย่าหลงผู้อำนวยการสำนักงานสายตรวจและคนอื่นๆ ที่มาด้วยได้นั่งตระหง่านอย่างพร้อมเพรียงกันอยู่ในห้องโถงพร้อมซักถามหาความผิดกับโจวกั๋วเฟิงสายตรวจอาวุโสที่เคาน์เตอร์ว่า"ผู้อำนวยการของพวกนายจะออกมาเมื่อไหร่กันแน่?""ก็แค่มอบตัวคนร้าย มันจำเป็นจะต้องชักช้าอืดอาดอะไรขนาดนั้น?"คนที่พูดคือโจวเย่าหลงในวันปกติ เขาก็ได้รับของขวัญจำนวนมากจากจ้าวเทียนหลงด้วยเช่นกันหากเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาก็ต้องออกมารับหน้าเป็นธรรมดา"ฮึ่ม ผู้อำนวยการลู่ของพวกเราตอนนี้ไม่มีเวลามาพบพวกคุณหรอก พวกคุณกลับไปตามทางที่มาจะดีกว่านะ""อีกอย่าง คนร้ายพวกเราเป็นคนไปจับมา ไม่มีคำสั่งจากผู้อำนวยการลู่ ผมไม่สามารถปล่อยใครไปได้ทั้งนั้น!"โจวกั๋วเฟิงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าคนกลุ่มนี้มาพร้อมกับเจตนาที่ไม่ดีเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา"เหอะๆ คนน่ะพวกนายเป็นคนไปจับมานั้นไม่ผิด แต่พวกเขาเป็นคนของเมืองเทียนหวาของเรา ควรจะให้สำนักงานสายตรวจเมืองเทียนหวาของเราเป็นคนจัดการถึงจะถูก""นายไม่มีสิทธิ์มาพูดกับฉันเสียด้วยซ้ำ ไปเรียกผู้อำนวยการของพวกนายออกมาพบฉั

ทุกคนมองตามสายตาของคังจินผิงไป และก็ต้องตกตะลึงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว!รถยนต์ป้ายทะเบียนตี้ตูจะมาอยู่ในสถานที่ที่ยากจนและห่างไกลแบบนี้ได้อย่างไร?โดยเฉพาะรถยนต์ที่มีเลขทะเบียน A99999 ที่จอดอยู่คันแรกคันนั้น!ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเจ้าของรถคันนั้นจะต้องมีตัวตนที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!"เทศมนตรีคัง ผมว่าคุณคงคิดมากเกินไปแล้วล่ะ""คนใหญ่คนโตในเมืองตี้ตูพวกนั้นมีชีวิตราวกับเทพเจ้า จะวิ่งเข้ามาพัวพันกับหลินเฟยไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่อยู่ในสถานที่ที่แม้แต่หมาก็ไม่อยู่แบบนี้ทำไมกัน เห็นได้ชัดว่ามันเหลือเชื่อมาก""ไม่แน่ว่า หลินเฟยอาจจะตั้งใจทำป้ายทะเบียนรถตี้ตูออกมาเพื่ออวดใครต่อใครก็เท่านั้น""เราไม่จำเป็นจะต้องข่มขวัญให้ตัวเองหวาดกลัวแบบนี้หรอกนะ"โจวเย่าหลงดึงสติกลับมาได้ เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้ เขาจึงยิ้มๆ และพูดออกมาเบาๆ"ผู้อำนวยการโจวพูดมีเหตุผล""ถ้าหลินเฟยรู้จักคนใหญ่คนโตในตี้ตูแบบนั้นจริงๆ คงไม่มาอยู่บ้านอิฐโทรมๆ แบบนี้ได้หรอกนะ""พ่อบุญธรรมครับ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะเดาได้ว่าเราจะมาแก้แค้นเขา ถึงได้กลัว และก็ตั้งใจทำป้ายทะเบียนปลอมมาหลอกให้พวกเรากลัวแบบนี้ก็ได้นะครับ!""คุณพ่ออย่าได้ห

"เหอะๆ นายคือหลินเฟยใช่ไหม? อายุแค่นี้ คนธรรมดาๆ กล้าดียังไงถึงให้ฉันคลานเข้ามาพบกับนาย ช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเสียแล้ว!"หลังจากเข้าไปในคลินิก คังจินผิงก็กวาดตามองไปที่หลินเฟยวางมาดเจ้าขุนมูลนาย ทอดสายตาไปอย่างไม่แยแส พร้อมพูดอย่างฉุนเฉียวออกมา"พ่อบุญธรรมครับ เขานี่แหละหลินเฟย พ่ออย่าปล่อยเขาไปง่ายๆ นะครับ!""หลินเฟย พ่อบุญธรรมของฉันมาถึงแล้ว แกจะได้พบจุดจบที่น่าอนาถอย่างแน่นอน วันนี้ในปีหน้าจะเป็นวันครบรอบการตายของแก!"จ้าวเทียนหลงที่ถูกคนหามเข้ามา เมื่อเห็นศัตรูอย่างหลินเฟย ก็สามารถพูดได้ว่าขวางหูขวางตาเอาเสียมากๆ!พอพูดกับคังจินผิงจบ เขาก็ตะคอกใส่หลินเฟยอย่างโกรธแค้นขึ้นมาทันที"คุณน่ะเหรอ พ่อบุญธรรมของจ้าวเทียนหลง? ฮึ่ม อายุปูนนี้แล้ว ขาข้างหนึ่งก็ก้าวเข้าไปในโลงเสียด้วยซ้ำ""คุณไม่มีตาเลยหรือไง คุณท่านหวางวีรบุรุษผู้ก่อตั้งประเทศได้อยู่ที่นี่แล้ว คุณกล้าดียังไงถึงได้อวดดีขนาดนี้?"หลินเฟยไม่ได้สนใจจ้าวเทียนหลงแต่อย่างใด แต่ทว่าคังจินผิงกลับหัวเราะเยาะ พร้อมพูดออกมาว่า"หวางเทียนผิง คุณท่านหวาง? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ทำไมนายไม่บอกว่าเขาเป็นพระเจ้าอยู่หัวเลยล่ะ?""คนบ้