All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 951 - Chapter 960

ก่อนที่โจวกั๋วเฟิงจะได้พูดอะไรออกมา"ดูเหมือนว่าแม้จะใกล้ตาย แต่แกไม่ได้สำนึกอะไรได้เลย เดิมทีฉันตั้งใจจะยิงแกทิ้งโดยตรง""แต่ในเมื่อแกคิดว่าตายไปก็ยังคุ้มค่า งั้นฉันจะให้แกติดคุกไปตลอดชีวิตเหมือนกับเขาก็แล้วกัน!"โจวจื่อหลงรู้สึกเคียดแค้น ชี้ไปที่จ้าวเทียนหลงพร้อมกับตะคอกด้วยความโกรธออกมาแม้ว่าการกระทำในครั้งนี้จะขัดคำสั่งของคุณท่านหวางแต่อย่างไรก็ตาม เมื่อลองคิดๆ ดู หากคุณท่านหวางรับรู้เรื่องนี้แล้วละก็ เขาคงจะไม่โทษโจวจื่อหลงแต่อย่างใดด้วยเช่นกันส่วนโจวเย่าหลง ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นบ้าไปแล้วตอนนี้เขาอายุเพียงสี่สิบเท่านั้น และการถูกจำคุกสี่สิบหรือห้าสิบปีก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะชดใช้ความผิดบาปเหล่านั้น"อะไรนะ? ไม่เอา ฉันไม่เอา ฉันไม่อยากจะเป็นเหมือนเขา นายฆ่าฉันเถอะ ขอร้องล่ะฆ่าฉันเถอะ!"เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว ใบหน้าของคังจินผิงก็น่าเกลียดเป็นอย่างมาก!หากเขารู้ว่าจุดจบจะอนาถกว่าการตายแบบนี้แล้ว เขาจะไม่พูดพล่ามมากมายขนาดนั้น!แต่ทว่า ทุกอย่างมันได้สายไปเสียแล้ว!เมื่อเห็นว่าคังจินผิง โจวเย่าหลง จ้าวเทียนหลงและพรรคพวกจะถูกโจวจื่อหลงจับกุมตัวไปจองจำในคุกมืดที่มีไว้ลง

"ถ้าไม่ได้จริงๆ รอให้สวนผลไม้ใกล้จะเสร็จ ผมจะพาอาเล็กและคนอื่นๆ ไปเที่ยวรอบเมืองตี้ตูเสียสักหน่อย""โตขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยรู้เลยว่าเมืองตี้ตูเป็นอย่างไร"ในเวลานี้เป็นเวลาบ่ายสามโมงกว่าแล้วถังรั่วเสวี่ยและคนอื่นๆ ที่ออกไปรดน้ำที่แปลงผักก็ยังไม่ได้กลับมา หลินเฟยจึงอดที่จะเป็นห่วงขึ้นมาไม่ได้และเขาก็โทรไปหาถังรั่วเสวี่ยทันที"อาเล็ก คุณและพี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน พี่ซินเยว่ ตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน?""เสี่ยวเฟย ลืมบอกนายไป ตอนที่ฉันพาพวกเธอมารดน้ำผักนั้น ได้เห็นว่าพื้นที่ที่นายเซ็นสัญญาเช่าซื้อมีแต่วัชพืชเต็มไปหมด""ไม่สามารถที่จะปลูกต้นกล้าลงได้เลย ฉันก็เลยพาพวกเธอมาจัดการวัชพืชพวกนี้สักหน่อยน่ะ""นายไม่ต้องเป็นห่วงพวกเราหรอก วิ่งไปวิ่งมาหลายวันขนาดนั้นแล้ว นายก็ควรจะพักผ่อนเสียบ้างนะ"เสียงของถังรั่วเสวี่ยดังมาจากอีกปลายสายของโทรศัพท์"อาเล็ก พวกคุณจะทำงานแบบนั้นได้ยังไง?" เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว หลินเฟยก็อดที่จะร้อนใจขึ้นมาไม่ได้"มันทั้งสกปรกและเหนื่อยจะตายไป รีบกลับมาพักที่คลินิกเถอะนะ!""เดี๋ยวผมคิดหาวิธีก็โอเคแล้ว""แต่ว่า... ฉันได้ยินอิ๋งอิ๋งพูดว่า ตอนค่ำๆ ก็จะมีต้นกล้าล็อตห

"ดูก่อนว่าพวกเขาจะยอมทำหรือเปล่า" หลินเฟยพูดออกมา"ต้องยอมทำอยู่แล้วล่ะ เรื่องนี้ไว้เป็นหน้าที่ของพี่หลิ่วเอง เรื่องบ้าน อย่างมากก็พรุ่งนี้ตอนเที่ยงก็จะตกแต่งเสร็จแล้วล่ะ""ฉันกำลังกลุ้มอยู่เลยว่า หลังจากเสร็จงานนี้แล้วจะไม่มีงานอะไรให้พวกเขาทำ""การดูแลสวนเบาและสะอาดกว่างานก่อสร้างมาก พวกเขาจะต้องยอมทำอยู่แล้วล่ะ""ต่อไปพี่หลิ่วก็สามารถช่วยคุณดูแลสวนผลไม้ได้ เงินเดือนแล้วแต่คุณจะให้เลย"หลิ่วจือจินพูดขอบคุณหลินเฟยอย่างจริงใจ"ฮ่าๆ เงินเดือนของพี่หลิ่วจะต้องสูงกว่านี้แน่นอน วันละห้าพัน ถ้าผลผลิตของสวนผลไม้ดี ผมก็จะแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้พี่หลิ่วด้วยนะ"หลิ่วจือจินรู้สึกโล่งใจและพูดกับหลินเฟยด้วยความซาบซึ้งใจ"งั้นพี่หลิ่ว ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ผมก็จะขอตัวกลับไปที่คลินิกก่อนนะครับ""ตอนที่ผมออกมาไม่ได้บอกอาเล็กและคนอื่นๆ เอาไว้ กลัวว่าถ้าพวกเธอไม่เห็นผมจะเป็นห่วงเอาได้นะครับ"พอพูดจบ หลินเฟยก็หันหลังกลับและต้องการจะลงไปชั้นล่าง แต่แล้วจู่ๆ หลิ่วจือจินก็ได้ตะโกนเรียกเขาเอาไว้"หลินเฟย คุณรอเดี๋ยว สไตล์ตกแต่งภายในห้อง พี่หลิ่วเป็นคนดูและด้วยตัวเอง""เตียงใหญ่ด้านใน พี่หลิ่วก็เข้าไ

"ทำไมต้องวิ่งเร็วขนาดนี้ด้วย?"ในเวลานี้ จางซินเยว่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จเธอห่อตัวด้วยผ้าขนหนูและเดินออกมาจากห้องน้ำ และถามอย่างสงสัยขึ้นมา"พี่ซินเยว่ กางเกงของพี่ล่ะ?"หลินเฟยไม่ตอบคำถามของจางซินเยว่แต่อย่างใดแต่กลับถามด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลแทน"กางเกง...กางเกงของฉันอยู่บนเตียง นายจะเอากางเกงฉันไปทำอะไร?"จางซินเยว่รู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้น และถามไปอย่างระมัดระวัง"ผมต้องการกางเกงของคุณไปใช้อย่างเร่งด่วน พี่ซินเยว่ เดี๋ยวพี่อย่าเพิ่งออกไปไหนนะ!""กางเกงผมเอาไปก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยคืนให้คุณ!"หลินเฟยไม่มีเวลาที่จะอธิบายมากเกินไปเขาวิ่งเข้าไปในคลินิกอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ได้กางเกงของจางซินเยว่แล้วนั้นเขาก็รีบวิ่งออกไปอีกครั้ง"อีตาบ้าหลินเฟย นายเอากางเกงของฉันไปแล้ว แล้วฉันจะใส่อะไร?""หยุดเดี๋ยวนี้!""กลับมาเดี๋ยวนี้ เอากางเกงมาคืนฉันเดี๋ยวนี้!"จางซินเยว่กระโดดขึ้นมาและสาปแช่งด้วยความโกรธ!"ซินเยว่ เมื่อกี้เสี่ยวเฟยใช่หรือเปล่า?""เขามายั่วยุอะไรเธออีกแล้วล่ะ?"ถังรั่วเสวี่ยที่กำลังทำอาหารอยู่ เมื่อได้ยินเสียงดังเธอก็เดินออกมาจากห้องครัว ขมวดคิ้วแล้วถามขึ้น

หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโล่งใจขึ้นมา"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เข้าใจผิดแก้ไขให้เข้าใจก็โอเคแล้ว คุณกับหลินเฟยกลับไปก่อนเถอะนะ""ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย คงไม่ส่งพวกคุณล่ะนะ"หลิ่วจือจินฝืนยิ้มและพูดออกมา"อืม เสี่ยวเฟย พวกเรา...พวกเรากลับไปคลินิกกันก่อนเถอะ"ถังรั่วเสวี่ยพูดด้วยเสียงที่เบามาก"ไปกันเถอะครับอาเล็ก"หลินเฟยพยักหน้า ก่อนที่จะออกไปก็พูดกับหลิ่วจือจินว่า"พี่หลิ่วครับ อย่าลืมเรื่องที่ผมพูดกับคุณเอาไว้นะ""หลังจากสร้างวิลล่าเสร็จแล้ว ก็ให้คนงานของคุณมาช่วยดูแลสวนผลไม้ให้ผมหน่อยนะครับ""พรุ่งนี้คุณช่วยคำนวณเงินเดือนทั้งหมดที่สร้างวิลล่ามา ผมจะหาเวลาไปถอนเงินในเมือง และก็จ่ายเงินเดือนให้ทุกคนนะครับ"หลิ่วจือจินพยักหน้า และไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้นจากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในห้องแล้วก็พึมพำกับตัวเองอย่างไม่สบายใจขึ้นมาว่า"หลินเฟย คุณสนใจฉันบ้างหรือเปล่า?""หากไม่สนใจ ทำไมต้องดันอะไรแบบนั้นด้วย?""ถ้าฉันอยากจะให้คุณรับผิดชอบจริงๆ...คุณจะทำได้ไหม?"……หลังจากกลับมาที่คลินิก จางซินเยว่ก็ได้สวมกางเกงของถังรั่วเสวี่ยแล้วและหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เธอจะวิ่งตามไปถามหลินเฟยว่า ก