All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 961 - Chapter 970

"หลินเฟย ถนนที่นี่แย่มาก รถบรรทุกขนาดใหญ่ไม่สามารถขับผ่านมาได้เลย..."เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว สวีอิ๋งอิ๋งก็รู้สึกร้อนใจขึ้นมาทันทีและก็รีบบอกเรื่องราวทั้งหมดให้หลินเฟยฟังความจริงแล้ว ก่อนหน้านี้ตอนที่หลินเฟยขับรถผ่านมานั้นเขาก็รู้สึกว่าถนนของหมู่บ้านค่อนข้างจะแย่เช่นกันแต่ในตอนนั้นเขาไม่ได้ใส่ใจ และด้วยทักษะการขับรถที่ดีของตัวเองอีกทั้งรถเก๋งที่ค่อนข้างจะเล็กจึงสามารถผ่านถนนเส้นนั้นมาได้อย่างง่ายดายแต่ทว่ารถบรรทุกขนาดใหญ่นั้นแตกต่างจากรถเก๋งของหลินเฟยอย่างสิ้นเชิงด้วยสภาพถนนที่แย่แบบนี้ สามารถขับมาได้ก็ถือว่าเสี่ยงขนาดไหนแล้ว"ไม่เป็นไรพี่อิ๋ง พวกคุณรออยู่ตรงนี้เถอะ ผมจะเข้าไปดูว่าจะสามารถช่วยรถบรรทุกให้ออกมาได้หรือเปล่า"หลินเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจ"เสี่ยวเฟย ให้เราตามไปช่วยนายอีกแรงหรือเปล่า?""ให้เรียกคนไปเพิ่มไหม?"ถังรั่วเสวี่ยขมวดคิ้วและเดินเข้ามาถาม"ไม่ต้องหรอกครับอาเล็ก ถนนในหมู่บ้านของเราอาก็รู้ดีอยู่""มันแคบเกินไป การที่รถบรรทุกขนาดใหญ่วิ่งมาได้ก็เสี่ยงมากแล้ว ต่อให้จะไปเรียกคนทั้งหมู่บ้านมาช่วยมันก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะครับ"หลินเฟยส่ายหน้าพร้อมก

พวกเขาตกตะลึงในความแข็งแกร่งของหลินเฟยในเวลาเดียวกันก็ยิ่งอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวในภายหลังขึ้นมารถบรรทุกขนาดใหญ่สิบกว่าตัน หลินเฟยสามารถดันให้เคลื่อนที่ได้ลำพังแค่คำพูดเหล่านั้นที่พวกเขาได้เยาะเย้ยหลินเฟยเอาไว้ก่อนหน้านี้หากหลินเฟยคิดที่จะจัดการกับพวกเขาจริงๆมันก็คงง่ายเหมือนกับการสับแตงสับผักเลยไม่ใช่เหรอ?และหากหลินเฟยให้เขาไลฟ์สดหกสูงกินขี้แบบนั้นจริงๆ พวกเขาก็ต้องกลืนมันลงไปอย่างนั้นเหรอ?ขณะที่พวกเขากำลังหวาดกลัวอยู่นั้น หลินเฟยก็ปัดฝุ่นที่มือเบาๆแล้วเดินออกมาจากท้ายรถบรรทุกขนาดใหญ่สีหน้าของเขาเป็นปกติ ไม่ได้แดงเลยแม้แต่น้อย จากนั้นก็พูดกับเจ้าของร้านอย่างไม่ได้หอบแต่อย่างใดว่า"เถ้าแก่เนี้ย คุณช่วยไปหาพลั่วมาให้ผมหน่อยจะได้ไหม?""ผมต้องถมถนนสักหน่อย รถบรรทุกคันอื่นที่ขับผ่านไปจะได้ไม่ติดหลุมโคลนแบบนี้อีก"ในเวลานี้ หลินเฟยก็ขี้เกียจเกินกว่าจะไปสนใจคนขับรถบรรทุกที่หน้าดำหน้าแดงอยู่แบบนั้น"มี มีพลั่วอยู่ในรถ""พี่คนขับ รบกวนพี่ขึ้นไปเอาพลั่วบนรถลงมาให้น้องชายยืมใช้หน่อยสิ"เจ้าของร้านมองสำรวจหลินเฟยด้วยความประหลาดใจจากนั้นก็ระงับความตื่นเต้นเอาไว้ และพูดกับ

"อะไรนะ? ยังจะให้ขับต่อไปอีก? แล้วก็ช่วยนายขนต้นกล้าลงไปแช่ในแม่น้ำด้วย?""คนขับรถบรรทุกอย่างพวกเราแค่ขนสินค้าเท่านั้น!""ไม่ได้จะมาเป็นวัวเป็นควานให้นายหรอกนะ!""ถ้าจะทำนายก็ทำเองเถอะ!""ยังไงเงินพวกเราก็ได้รับแล้ว เราไม่ทำหรอก!"คนขับรถบรรทุกที่ลงมาจากรถเป็นคนสุดท้ายได้พูดออกมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดกระทั่งเขายังตะโกนบอกเงื่อนไขที่หลินเฟยร้องขอกับคนขับรถบรรทุกด้านหลังทุกคนอีกต่างหากเดิมทีตอนที่พวกเขาขับรถมาก็ไม่พอใจเพราะรถติดหลุมดินโคลนแบบนั้นแล้วและแน่นอนว่าคงไม่ตอบรับคำขอนี้ของหลินเฟยอยู่แล้วบางคนถึงขั้นกับตำหนิหลินเฟยว่าใจดำอีกต่างหาก"ผมไม่ได้พูดสักหน่อยว่าจะไม่ให้เงินกับพวกคุณ ทำไมจะต้องมาว่าผมเสียๆ หายๆ แบบนี้ด้วย?"หลินเฟยพูดอย่างเสียไม่ได้ออกมาเล็กน้อย"ให้เงินก็ไม่ได้ พวกเราเหนื่อยแล้ว ไม่อยากจะทำก็คือไม่อยากทำ!""อย่าคิดว่ามีเงินมากหน่อย ก็จะยิ่งใหญ่กว่าใครเขาได้!"คนขับรถบรรทุกขนาดใหญ่คนนั้นได้ตะโกนเอะอะโวยวายขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว ถังรั่วเสวี่ย เจ้าของร้านและคนอื่นๆ ก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้นอย่างเรื่อยๆแต่ทว่า ก่อนที่พวกเธอจะได้พู

"ฮึ่ม คำยืนยันของนายก็ไม่น่าเชื่อถือเหมือนกัน!""ป้าถังคะ ฉันก็ไม่สามารถอยู่กับหลินเฟยได้ทุกวัน""ในขณะที่ฉันไม่อยู่ ต้องรบกวนป้าถังให้จับตาดูหลินเฟยเอาไว้ อย่าให้เขาแอบไปมีเล็กมีน้อยลับหลังฉันได้นะคะ"จางซินเยว่มองไปยังถังรั่วเสวี่ยพร้อมกับพูดขอร้องออกมา"วางใจเถอะซินเยว่ ฉันจะจับตาดูหลินเฟยให้ดี"ถังรั่วเสวี่ยพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม"ซินเยว่ พี่สะใภ้ก็จะช่วยเธอจับตาดูเสี่ยวเฟยอีกแรงด้วยเหมือนกัน""มีเราสองคนอยู่ เสี่ยวเฟยอย่าคิดที่จะแตะต้องผู้หญิงคนอื่นแม้แต่ปลายเล็บ!"ต่อจากนั้นพานเสี่ยวเหลียนก็พูดขึ้นมาทันทีทั้งสองคนก็เป็นผู้หญิงของหลินเฟยด้วยเช่นกันแน่นอนว่าพวกเธอจะต้องจับตาดูหลินเฟยอย่างใกล้ชิด หรือจะพูดอีกในหนึ่งก็คือ นี่ก็เป็นความรับผิดชอบภายในด้วยเช่นกัน"ขอบคุณค่ะป้าถัง ขอบคุณค่ะพี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน""รอให้ฉันกลับจากในเมืองมาอีกครั้ง ฉันจะนำเครื่องสำอางและเสื้อผ้าอะไรพวกนั้นมาให้พวกคุณนะคะ"จางซินเยว่พูดอย่างมีความสุข"พวกคุณคุยกันไปก่อนนะ ผมจะไปวาดแผนผังเขาวงกตสักหน่อย"หลินเฟยพูดอย่างช่วยไม่ได้จากนั้นเขาก็หากระดาษและปากกา พร้อมกับหยิบตำราโบราณที่เก็บรักษาเ

"ฮ่าฮ่า ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกพี่อิ๋ง ต่อไปพี่ก็จะกลายเป็นคนที่มีเงิน และเป็นเศรษฐินีคนหนึ่งด้วยเหมือนกัน"หลินเฟยพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม"จริงด้วย พี่อิ๋ง พี่ตั้งใจทำงานกับหลินเฟยก็พอแล้ว""ทำให้สวนผลไม้ให้ใหญ่และแข็งแกร่งยิ่งขึ้น""ต่อไปพี่ก็จะเป็นไอดอลของฉันเหมือนกันนะ!"จางซินเยว่โบกมือที่บอบบาง พร้อมกับพูดขึ้นมา"ขอบคุณนะหลินเฟย ขอบคุณซินเยว่ ได้พบกับพวกคุณ มันคือความโชคดีที่สุดในชีวิตของฉันเลยจริงๆ!""ต่อให้ต่อไปฉันจะมีเงินแล้ว ฉันก็จะไม่ลืมบุญคุณของพวกคุณอย่างแน่นอน!"สวีอิ๋งอิ๋งพูดด้วยขอบตาที่แดงระเรื่อนอกจากความซาบซึ้งใจที่มีต่อหลินเฟยแล้ว มันก็มีความนับถือและเคารพเพิ่มขึ้นมาอีกด้วยโดยที่อารมณ์ในทางลบก็พัดจางหายไปด้วยเช่นกันและในเวลานี้ ก็มีเสียงคุ้นเคยดังออกมาจากด้านนอกของประตู"หลินเฟย ทำไมประธานจางยังไม่กลับไปอีกล่ะ?""พวกเธอกำลังคุยอะไรกันอยู่?"ที่แท้ก็เป็นลู่หลีที่วันนี้ทำงานเสร็จก่อนเวลา และมาถึงคลินิกแล้วนั่นเองในตอนกลางวัน เธออยู่ในสถานะผู้อำนวยการสำนักงานสายตรวจที่ทำคดีอยู่ ดังนั้นเธอจึงต้องให้ความเกรงอกเกรงใจจางซินเยว่เป็นธรรมดาแต่ทว่าในตอนนี้ เธออยู