All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 1 - Chapter 10

“หลินเฟย ไอ้คนลามก แกกล้าแอบดูฉันอาบน้ำ!”“ไร้ยางอายที่สุด!”ท้องฟ้าอากาศของเดือนกรกฎาคมร้อนระอุอย่างกับถูกไฟเผา หลินเฟยที่กำลังเด็ดสมุนไพรอยู่บนเขาถอดเสื้อผ้าออกอย่างเร่งรีบ ก่อนจะจุ่มหัวลงในน้ำเพื่อลดอุณหถูมิแต่ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อหุบเอาอากาศ เขาก็มองเห็นภาพขาวจั๊วะเบื้องหน้า!จ้าวลู่ลู่ บุตรสาวผู้นำหมู่บ้านกำลังชี้มาที่เขาด้วยท่าทางทั้งเขินอายทั้งโกรธ พร้อมกับตะโกนด่าเขายกใหญ่!สาววัยสิบแปดเป็นวัยที่กำลังอ่อนช้อยน่ารักดั่งดอกไม้ เมื่อมองผ่านแม่น้ำที่กำลังไหลผ่าน เขายังเห็นลูกพีชอันเย้ายวนใจคู่หนึ่งได้แบบรำไร และ...หลินเฟยผู้ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนถึงกับยืนตะลึงอยู่กับที่!“ไอ้คนลามก นี่ยังจะมองอีกเหรอ!”“เชื่อไหมว่าฉันจะควักลูกตานาย!”จ้าวลู่ลู่โมโหจนใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับปิดส่วนสำคัญบนร่างกายอย่างเร่งรีบ!เธอเองก็ร้อนมากเหมือนกัน พอดีกับตอนนี้เป็นช่วงพักฤดูร้อน เธอจึงแอบออกมาอาบน้ำเพราะอยู่ในหมู่บ้านรู้สึกเบื่อเกินไปคิดไม่ถึงว่าจะดันถูก หลินเฟย เด็กกำพร้าในหมู่บ้านแอบมอง!“ผม ผมไม่ได้แอบดูคุณนะ ผมเองก็มาอาบน้ำ... หรือไม่ ให้ผมรับผิดชอบคุณก็ได้ แบบนี้ก็คงได้ใช่ห

พานเสี่ยวเหลียนอายุยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดปี และร่างกายของเธอสุกงอมราวยั่วยวนราวลูกท้อรสหวาน สัมผัสอันอบอุ่นเกิดขึ้น และปากของหลินเฟยก็แห้งผากทันที“พี่เสี่ยวเหลียนหยุดล้อเล่นนะ ผม... ผมจะช่วยคุณได้ยังไง ถ้าพ่อแม่สามีของคุณรู้ พวกเขาจะไม่ฆ๋าผมตายเหรอครับ!”หลินเฟยไม่เคยมีประสบการณ์การในการขัดขืนเช่นนี้มาก่อน เขาส่ายหน้าอย่างกับกลองป๋องแป๋ง“เสี่ยวเฟยเด็กดี ไม่ต้องกังวล พี่จะไม่บอกใครเลย แค่ช่วยพี่สักครั้ง!”“ถ้านายไม่รับปาก ฉันจะไปหาอาของนายแล้วบอกเธอว่านายทำอะไร...”เมื่อเห็นว่าหลินเฟยปฏิเสธหัวชนฝา พานเสี่ยวเหลียนก็รู้สึกร้อนใจ เธอข่มขู่หลินเฟยอีกครั้ง“อย่านะ ผม...ผมรับปากคุณก็ได้”ทันทีที่หัวของหลินเฟยเริ่มร้อนขึ้น เขาก็เริ่มถอดกางเกงออกแบบนี้ทำเอาพานเสี่ยวเหลียนมีความสุขสุด ๆ!แต่เธอก็หยุดลงและพูดว่า: “อย่ารีบนะเสี่ยวเฟย นี่เป็นครั้งแรกของพี่ เจ้านั่นของนายน่ากลัวมาก เข้าไปแล้วมันจะไม่ทำให้พี่ตายใช่ไหม! ถ้าอาของเธอได้ยินมันจะไม่ดีนะ”“เอาแบบนี้แล้วกัน สองวันนี้พ่อแม่สามีของพี่ไม่อยู่บ้าน พวกเขาไปที่อื่น”“รอตอนดึก ๆ คนน้อยแล้ว นายมาหาพี่”“เอาตามนี้แล้วกัน ทำเบี้ยวนัดล่ะ!”

แต่ในไม่ช้า หลินเฟยก็ส่ายหัวเยาะเย้ยจ้าวลู่ลู่เพิ่งพูดว่า: ฉันจะไปแล้ว อย่ามาหาฉันถ้านายไม่มีธุระ!ที่เธอช่วยเขาเพียงเพราะสงสารเขา ไม่ใช่เพราะเธอชอบเขาตกดึก หญิงม่ายพานเสี่ยวเหลียนยังคงรอเขาอยู่แต่ตอนนี้หลินเฟยไม่ได้อยู่ในอารมณ์นั้นแล้วสิ่งสำคัญที่สุดคือรีบหาทางขอใบรับรองทางการแพทย์ และเปิดคลินิกต่อไป!ประเด็นคือ เขาไม่รู้หนังสือด้วยซ้ำ และหนังสือทางการแพทย์บางเล่มเขาก็ไม่เข้าใจเลย แม้ว่าจ้าวลู่ลู่จะขอร้องแทนเขาไปอีกสองสามวันก็ตามแต่เขาสามารถผ่านการทดสอบคุณสมบัติทางการแพทย์ด้วยทักษะทางการแพทย์เพียงแค่นั้นได้หรือไม่?หลินเฟยรู้สึกหดหู่มากขึ้นเรื่อย ๆ และกลับไปที่คลินิกเล็ก ๆ ของเขาถังรั่วเสวี่ยได้ยินเสียงดัง จึงรีบคลำออกไปที่ประตูทันที: “เสี่ยวเฟย นายกลับมาแล้วเหรอ?”“คุณอา ผมเอง กลับบ้านไปกินข้าวเย็นกันเถอะครับ”ในคลินิก ชายวัยกลางคนที่มีหนวดเคราเลอะเทอะและฟันเหลืองยืนขึ้น และเอ่ยปากพูดทันทีที่เขาเห็นหลินเฟย“หลานชายเสี่ยวเฟย อย่าเพิ่งรีบกลับบ้าน ลุงมีเรื่องจะคุยด้วย”ชายคนนี้ชื่อโจวต้าฟา เป็นหนุ่มโสดกำยำชื่อดังในหมู่บ้าน เมื่อห้าปีที่แล้ว ภรรยาของเขาเสียชีวิตจากอุบั

“ทำไมจู่ ๆ ความทรงจำของนายถึงดีขนาดนี้?”จ้าวลู่ลู่ไม่เชื่อสายตาตัวเองโดยปกติแล้ว มันเป็นเรื่องยากสำหรับคนที่ไม่รู้หนังสือที่จะจดจำอักขระหลายร้อยตัวในหนึ่งวันเมื่อเรียนรู้การอ่านครั้งแรก แต่หลินเฟยจดจำอักขระได้มากกว่า 500 ตัวในหนึ่งชั่วโมงสิ่งนี้ทำให้จ่าวลู่ลู่ตกใจมาก“เกิดมาก็เป็นแบบนี้แล้ว ช่วยไม่ได้”หลินเฟยกล่าวอย่างเยาะเย้ยในใจก็คิดว่าด้วยอัตราการเรียนรู้ตอนนี้ เขาจะสามารถเรียนรู้คำศัพท์ได้ 3000 คำในไม่กี่วันที่ผ่านมาอย่างแน่นอนถ้าอย่างนั้นจ้าวลู่ลู่จะไม่ต้องทำตามสัญญาและมาเป็นแฟนของเขาเหรอ? !หญิงสาวหน้าตาดี ผิวขาว รูปร่างดี นอนกอดจะต้องสบายมากแน่ ๆ!เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินเฟยก็หัวเราะออกมา!"เหอะ ๆ !"“บ้า! ยิ้มได้ลามกชะมัด นายต้องกำลังคิดเรื่องชั่วร้ายอยู่แน่ ๆ!”จ้าวลู่ลู่ขมวดคิ้วแล้วพูดด้วยความโกรธ“สนผมด้วยเหรอ” หลินเฟยพูดเบา ๆ“เร็วเข้า สอนผมอ่านหน่อยสิ คืนนี้ผมอาจจะท่องคำศัพท์ได้สามพันคำ แล้วคุณก็มาเป็นแฟนผมเลยก็ได้”“ไว้ทำได้แล้วค่อยพูดดีกว่านะยะ!”“แต่วันนี้ดึกเกินไปแล้ว พ่ออาจจะมาหาฉันก็ได้ ฉันต้องกลับก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาสอนนายใหม่!”เมื่อพูดจบจู่ ๆ

“นะ นั่นนายนะ ไอ้สารเลว!”เมื่อโจวต้าฟาเห็นหลินเฟยออกมาจากตู้และโจมตีเขา เขาก็ด่าออกไปทันที!ในเวลาเดียวกัน โจวต้าฟาก็โต้ตอบ!เมื่อกี้เขาไม่ได้ฟังผิด พานเสี่ยวเหลียนอยู่กับหลินเฟยจริง ๆ!“พี่เสี่ยวเหลียนโอเคไหม?”หลินเฟยไม่สนใจเขา และรีบดึงพานเสี่ยวเหลียนขึ้นจากพื้น“เสี่ยวเฟย พี่สบายดี นายออกมาทำไม? รีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังพี่!”พานเสี่ยวเหลียนปกป้องหลินเฟยทันที โดยไม่อยากให้เขาได้รับบาดเจ็บ สิ่งนี้ทำให้หลินเฟยรู้สึกอบอุ่นในใจ“พานเสี่ยวเหลียนพี่แกอยากได้ผู้ชายมากเลยสินะ หลินเฟยมันไร้ประโยชน์ มันไม่ใช่ผู้ชายด้วยซ้ำ อยากจะมีสัมพันธ์กับมันจริงๆ เหรอ? น่าตลก!”น้ำเสียงของโจวต้าฟาเยาะเย้ย และเขาก็ถอดกางเกงออกแล้วพูดอย่างภาคภูมิใจ“ฉันจะแสดงให้นายเห็นว่าผู้ชายที่แท้จริงคืออะไร!”“พอเถอะ เล็กเท่านิ้วก้อยอย่างแกไม่ได้มีขนาดถึงหนึ่งในห้าของเสี่ยวเฟยด้วยซ้ำ รีบเก็บไปเถอะ อย่าทำตัวขายหน้าเลย!”พานเสี่ยวเหลียนจิ๊ปาก แล้วพูดด้วยความดูถูก“ไร้สาระ! แค่ผู้หญิงมันยังทำอะไรไม่ได้เลย ใหญ่กับผีสิ!”ใบหน้าของโจวต้าฟาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เขาไม่เชื่อว่าหลินเฟยจะใหญ่มากกว่าเขาถึงห้าเท่าผู้ชา