บททั้งหมดของ แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: บทที่ 31 - บทที่ 40

ทันใดนั้น ในสมองของหลินเฟยก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมาได้“พี่ลู่ลู่ เวลาพี่สอนผมอ่านหนังสือ พี่ช่วยนั่งบนตักของผมได้ไหม?”“เอ่อ ทำไมต้องนั่งบนตักของนายด้วยล่ะ?”จ้าวลู่ลู่ถามด้วยสายตาหวาดระแวงทันที“คือว่าตอนนี้ผมง่วงนิดหน่อยน่ะ และผมเกรงว่าผมจะจำไม่ได้เมื่อพี่สอนผมอ่านหนังสือ”“แต่ถ้าพี่นั่งบนตักผมแล้วทับผมไว้ ผมก็จะตื่นตัวหน่อย นอกจากนี้ ถ้าพี่พูดข้างๆหูผม ผมจะได้ยินเสียงของพี่ได้ชัดเจนยิ่งขึ้นไงครับ”คำพูดของหลินเฟยนั้นเต็มไปด้วยคำโกหก"นายคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ?"เห็นได้ชัดว่าจ้าวลู่ลู่ไม่เชื่อเขาเลย“จริงๆนะพี่ลู่ลู่ พี่ดีกับผมมาก แล้วผมจะโกหกพี่ได้อย่างไรกัน? ถ้าผมโกหกพี่ ผมยังจะเป็นคนอยู่อีกไหม”หลินเฟยกล่าวในขณะที่เขาสอดมือไว้ใต้รักแร้ของจ้าวลู่ลู่ และกอดเธอไว้บนตักของเขา โดยไม่สนว่าเธอจะต่อต้านยังไงก็ตามเมื่อบั้นท้ายที่นิ่มนวลของเธอนั่งลงบนตักของเขา หลินเฟยรู้สึกสุขใจและสับสน จิตใจฟุ้งเฟ้ออย่างอดไม่ได้“ไอ้สารเลวหลินเฟย...... ฉันขอเตือนนายให้ทำตัวดีๆหน่อยนะ ถ้านายกล้าก่อกวนฉันอีก ฉันก็จะวิ่งออกไปทันที!”“และฉันก็จะไม่มาหาเธออีกต่อไป!”จ้าวลู่ลู่รู้สึกว่าเธอเจ็บปวดมากจา

“หลินเฟย อย่าเศร้าไปเลยนะ โอเคไหม? ไม่อย่างงั้น ฉันจะยอมเป็นแฟนของเธอให้ก็ได้……”หลินเฟยชักมือของเขากลับและพูดอย่างเฉยเมยว่า“ช่างเถอะ ผมไม่ต้องการความสงสารจากพี่หรอกนะ”“ฉันไม่ได้สงสารนาย ฉันพูดความจริงนะ”“นายได้เห็นทั้งตัวของฉัน ทั้งจูบและลูบไล้ตัวฉัน ถ้าฉันไม่ชอบนายเลย ฉันคงจะโกรธนายไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ? และฉันถึงกับปกปิดเรื่องนี้ไม่ให้พ่อรู้อีกด้วย”“แต่เมื่อกี้นายหยาบคายกับฉันมากเกินไป และฉันก็กลัวนายมาก มีที่ไหนกันเมื่อเป็นแฟนกันก็อยากจะมีเพศสัมพันธ์ทันที?”เมื่อเห็นเขาเช่นนี้ จ้าวลู่ลู่ก็อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาด้วยความคับข้องใจ จริงๆแล้วเธอยังชอบที่หลินเฟยลวนลามเธออีกด้วย แต่สิ่งที่หลินเฟยทำตอนนี้มันมากเกินไป!“จริงเหรอ?” ในที่สุดหลินเฟยก็ฟื้นความสงบอีกครั้ง จากนั้นกอดจ้าวลู่ลู่และเช็ดน้ำตาของเธอ“แต่เมื่อกี้พี่พูดเองว่าพี่จะไม่สามารถแต่งงานกับผมได้”“นายก็รู้อยู่รู้ว่าพ่อแม่ของฉันจะต้องเรียกร้องมากขนาดไหน แล้วพวกเขาจะยอมให้นายแต่งงานกับฉันง่ายๆได้ยังไง……”“แต่ถ้านายทำให้พวกเขาพอใจได้ อย่างไรก็ตาม ฉันจะปล่อยให้นายมีอะไรกับฉันได้”จ้าวลู่ลู่ร้องไห้อย่างหนัก น้ำเสียงข

“คุณอาเล็กครับ อาเรียกผมมามีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”ถังรั่วเสวี่ยตะโกนออกมาอีกสองสามครั้ง หลินเฟยจึงฝืนใจไปที่ห้องของเธอ และไม่กล้าที่จะมองหน้าถังรั่วเสวี่ยแม้แต่น้อยถึงแม้ห้องนี้ตกแต่งอย่างเรียบง่ายเช่นกัน มีโต๊ะไม้ เตียงไม้ และเก้าอี้ไม้ แต่ภายในบ้านกลับมีกลิ่นหอมบางอย่างสภาพแวดล้อมยังสะอาดและเป็นระเบียบมากกว่าห้องที่หลินเฟยอาศัยอยู่มากนัก“ทำไมถึงมาช้าขนาดนี้ล่ะ?”ถังรั่วเสวี่ยนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าของเธอดูซีดเซียวเล็กน้อย ราวกับว่าเธอไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่เมื่อคืนนี้เมื่อเห็นเธอเช่นนี้ หลินเฟยก็รู้สึกกังวลมากยิ่งขึ้น“ผมเพิ่งลุกขึ้นจากเตียง ผมยังง่วงอยู่ ก็เลยมาช้าครับ”“เสี่ยวเฟย อาเล็กอยากถามอะไรนายหน่อย เมื่อคืนนายได้ยินเสียงอะไรไหม?”ถังรั่วเสวี่ยขมวดคิ้วและพูด“เสียงอะไรเหรอครับ ผมไม่เห็นได้ยินเลย เมื่อวานผมนอนหลับสนิทมาก!”หลินเฟยส่ายหัวราวกับเคาะกลองเขาคิดว่าพานเสี่ยวเหลียนคงครางดังเกินไป และถังรั่วเสวี่ยก็คงจะได้ยินแต่คำพูดของถังรั่วเสวี่ยก็ทำให้หลินเฟยสับสนเช่นกัน“เสี่ยวเฟย นายไม่ได้ยินมันจริงๆเหรอ? มันเหมือนกับผีร้องไห้และหมาป่าหอนตลอดทั้งคืน มันฟังดู

“กูบอกว่ากูจะให้เงินมึงหนึ่งพันห้าร้อยบาท เพราะเห็นแก่พ่อแม่ของมึงตายไปแล้วและกูก็สงสารมึง ไม่เช่นนั้น ยาสมุนไพรที่มีสภาพเหมือนกับขยะพวกนี้ ถึงมึงเอามันไปทิ้ง กูก็ไม่อยากจะเอามันเลยด้วยซ้ำ !”โจวหมิงกล่าวอย่างไม่เกรงกลัวเมื่อวานนี้ เขาได้ดื่มเหล้าและพูดคุยกับจ้าวฟู่กุ้ยมา เขาจึงรู้ว่าหลินเฟยเป็นเพียงเด็กกำพร้า และไม่มีความสามารถมีลูกหลานได้อีกแล้ว ตอนนี้เขาก็อาศัยอยู่กับคนตาบอดแล้วแบบนี้โจวหมิงจะกลัวหลินเฟยได้อย่างไร?เขาต้องการเอาคืนหลินเฟย หลังจากเขาถูกทุบตีเมื่อวานนี้!“ไปสงสารแม่มึงสิวะ? กูไม่ต้องการความสงสารจากมึงหรอกเว้ย!”หลินเฟยกล่าวด้วยความโกรธไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาก็คว้าคอเสื้อของโจวหมิงแล้วตบเขาที่ปากอย่างแรง!ถ้าจ้าวฟู่กุ้ยไม่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดเขาไว้ หลินเฟยคงตบจนฟันของโจวหมิงหลุดออกมาหมดแล้ว!ถึงกระนั้น โจวหมิงก็ถูกหลินเฟยทุบตีจนจมูกของเขาช้ำและใบหน้าของเขาบวม เขาถึงกับหน้ามืดตาลายเหมือนจะเห็นดวงดาว และเขาก็ไม่สามารถยืนมั่นคงได้ด้วยซ้ำ!“หลินเฟย แกบ้าไปแล้วเหรอ? รีบมาขอโทษโจวหมิงเดี๋ยวนี้เลย เร็วเข้า!”จ้าวฟู่กุ้ยประคองโจวหมิงและตะโกนสั่งเขาอย่างเสียงดัง!

“พ่อครับ ผมไม่อยากอดอยาก......”โจวหมิงนั่งลงบนพื้นพร้อมกับร้องไห้อย่างขมขื่น“ถ้าอย่างนั้นแกก็ควรรีบไปขอร้องเพื่อนของคุณหญิงและคุณหญิงให้ยกโทษให้แกสิ!”“ไม่อย่างนั้นทั้งครอบครัวของเราคงจบเห่เพราะแกนั่นแหล่ะ!”"ได้ๆ!"“คุณจาง ผมรู้ว่าผมทำผิดไปแล้ว ผมไม่ควรรังแกเขา โปรดยกโทษให้ผมด้วย……”หลังจากที่โจวหมิงรู้สึกตัว เขาก็รีบคุกเข่าลงแทบเท้าของจางซินเยว่และหลินเฟยอย่างรวดเร็ว ขอโทษอย่างไม่หยุดหย่อน และยังตบหน้าตัวเองด้วยซ้ำ“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?”จ้าวฟู่กุ้ยและชาวบ้านแถวนี้ต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่พลิกผันนี้!ทำไมโจวหมิงซึ่งเมื่อก่อนเคยเย่อหยิ่งมาก ตอนนี้ต้องคุกเข่าลงและขอยกโทษหลังจากรับสาย?พวกเขายังงงๆอยู่ แต่หลินเฟยได้ยินอย่างชัดเจน เขาก็แสดงความประหลาดใจด้วย จางซินเยว่ตอนนี้เป็นประธานคนใหม่ของเภสัชกรรมหนานผิงเหรอ?นั่นเป็นผู้ที่มีฐานะจริงๆ!เมื่อวานเขาเกือบมีอะไรกันกับเธอในรถของเธอไปแล้ว และเขายังลูบไล้เธอทั้งตัว แถมเธอยังใช้มือช่วยตัวเขาเองด้วย......เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หัวใจของหลินเฟยก็พองโตด้วยความพึงพอใจทันที!“ตอนนี้นายรู้ว่านายทำผิดแล้วหรือ แต่มันสายเกินไหม?”“ความ