เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 40
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-03-19 16:05:39บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 41
หลินเฟยไม่อยากจะสนใจคนงี่เง่า ที่คอยแต่จะประจบประแจง แต่เมื่อเห็นแก่จ้าวลู่ลู่ เขาจึงพูดอย่างไม่เต็มใจนัก“เรื่องเล็กน้อย ผู้ใหญ่บ้าน คุณรีบกลับไปได้แล้วล่ะ”“ฉันกำลังคุยกับซินเยว่อยู่ อย่ามาขัดจังหวะนะ หลีกทางไป!”จู่ๆจ้าวฟู่กุ้ยก็ขมวดคิ้วและพูด“ผู้ใหญ่บ้าน หลินเฟยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ฉันหวังว่าคุณจะพูดกับเขาด้วยความเคารพ”จู่ๆ จางซินเยว่ก็พูดอย่างไม่เกรงใจ“อา......” จ้าวฟู่กุ้ยไม่คิดว่าจางซินเยว่จะปกป้องหลินเฟยมากขนาดนี้ และทันใดนั้นเขาก็มีเหงื่อออกมาเยอะมาก!“ครับ ผมพูดผิดไป......”“พ่อ หยุดทำขายหน้าได้แล้วค่ะ? กลับบ้านเราเร็วๆเข้า!”จ้าวลู่ลู่พูดด้วยความโกรธ“งั้นแกก็อยู่ที่นี่และคุยดีๆกับซินเยว่ก่อนนะ”จ้าวฟู่กุ้ยไม่กล้าที่จะอยู่อีกต่อไป เขาพูดอะไรบางอย่างกับ จ้าวลู่ลู่แล้วหันหลังกลับแล้ววิ่งกลับบ้านเลยในจัตุรัสขนาดใหญ่มีแต่หลินเฟย จางซินเยว่และ จ้าวลู่ลู่สามคนเท่านั้น“หลินเฟย ซินเยว่ได้ช่วยนายไว้ในวันนี้ นายต้องขอบคุณซินเยว่อย่างมากนะ”เมื่อจ้าวลู่ลู่เห็นว่าจ้าวฟู่กุ้ยกลับไปแล้ว เธอก็รีบเตือนหลินเฟยทันที“โอ้ เธอเป็นพี่ที่ดีที่สุดของผม ไม่จำเป็นกล่าวขอบค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 42
“โกรธเหรอ? เธอคงไม่ได้โกรธอะไรหรอก......”หลินเฟยเผลอเกาหัวตัวเองโดยไม่รู้ตัวเขารู้อยู่ดีแล้วว่าจางซินเยว่ต้องโกรธ แต่เมื่อจ้าวลู่ลู่อยู่ข้างๆเขา เขาไม่กล้าเข้าไปเกลี้ยกล่อมจางซินเยว่ในทันทีเมื่อเห็นว่ารถสตาร์ทแล้วขับออกไปอย่างช้าๆ หลินเฟยก็เริ่มรู้สึกวิตกกังวล“นายนี่มันโง่จริงๆ จางซินเยว่ต้องโกรธเพราะนายโลภเกินไปไงล่ะ”จ้าวลู่ลู่บีบแขนของหลินเฟยแล้วพูดขื้น“อา จริงเหรอ?” ในหัวของหลินเฟยยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ“คงจะเป็นเช่นนั้นแน่ๆ ซินเยว่ช่วยเหลือนายและให้ค่ายามากกว่าสิบเท่า นายยังไม่เต็มใจที่จะยอมรับขอความช่วยเหลือของเธออีก ซินเยว่ถึงโกรธนายไง?”“อย่าบอกว่าซินเยว่โกรธฉันนะ?”จ้าวลู่ลู่พูดด้วยความโกรธ“ใช่ ใช่ ผมคงทำให้เธอโกรธแล้ว…แล้วผมจะต้องไปขอโทษเธอใช่ไหม”หลินเฟยก็เลยแกล้งเออออตามคำพูดของเธอไปด้วย“ไปเถอะ ไปเถอะ ฉันก็หิวเหมือนกัน ฉันจะรีบกลับบ้านไปกินข้าวก่อนนะ”"อย่าลืมขอโทษซินเยว่ให้ดีๆล่ะ"จ้าวลู่ลู่เตือนเขา แล้วโยกย้ายสะโพกแล้วเดินกลับบ้าน“ซินเยว่ ผมผิดไปแล้ว รอผมด้วย!”หลินเฟยถอยหลังอย่างรวดเร็วและไล่ตามรถของจางซินเยว่เดิมที จางซินเยว่ไม่ได้ขับรถเร็วมากนัก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 43
แต่เมื่อหลินเฟยเอื้อมมือลงไปเรื่อยๆ จางซินเยว่ก็ผลักหลินเฟยออกไปอีกครั้ง!"ไม่! ไม่ได้เด็ดขาด!"“นายไม่สามารถเอาเปรียบฉันได้อีกต่อไป ในเมื่อนายก็มีแฟนแล้ว นายจะต้องทำตัวให้ดีๆกว่านี้เมื่อเจอฉันครั้งต่อไป!”จางซินเยว่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและรีบจัดเสื้อผ้าของเธอให้เรียบร้อยผิวของเธอขาวอมสีชมพูคล้ายดอกต้นท้อ“ฉันจะส่งนายกลับบ้าน แล้วฉันก็จะได้กลับบ้านของฉันเองเสียที”จางซินเยว่สะบัดมือที่เจ็บออก สตาร์ทรถแล้วหันหลังกลับไป“แล้วพรุ่งนี้จะมาอีกไหม”หลินเฟยถามอย่างอาลัยอาวรณ์เขารู้สึกว่า จางซินเยว่เกลี้ยกล่อมได้ง่ายกว่าจ้าวลู่ลู่มากและเขาก็เต็มใจที่จะใช้เวลากับเธอมากขึ้น“พรุ่งนี้ฉันอาจจะไม่ว่าง แต่ฉันอาจจะมาได้ในวันมะรืนนี้”“ถ้าสองวันนี้นายสบายดี ช่วยฉันเก็บยาเพิ่มด้วยนะ ฉันจะกลับมารับยาวันมะรืนนี้”จางซินเยว่คิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า“ไม่เป็นไร คุณก็แค่มาคลินิกรับยาในวันมะรืนนี้ก็ได้”หลินเฟยพยักหน้า…จ้าวลู่ลู่เพิ่งกินข้าวเสร็จและกำลังจะขึ้นไปชั้นบนเพื่อพักผ่อนสักพักจ้าวฟู่กุ้ยหยุดเธอแล้วถาม“ลู่ลู่ เดี๋ยวก่อน แกคุยกับจางซินเยว่ได้เป็นยังไงบ้างแล้ว?”“ก็ไม่ได้คุยอะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 44
ในความฝัน หลินเฟยยังคงปรากฏตัว รูปร่างสูง หล่อ และมีเสน่ห์อย่างมากจ้าวลู่ลู่บอกข่าวดีกับเขาอย่างตื่นเต้น“จริงเหรอ? เยี่ยมไปเลยครับพี่ลู่ลู่ งั้นเราไปนอนด้วยกันเถอะ…”เมื่อพูดอย่างนั้น หลินเฟยกำลังจะถอดเสื้อผ้าของจ้าวลู่ลู่ออก“พี่ลู่ลู่ พี่ชอบมีอะไรกับผมไหม?”เสียงของหลินเฟยมีเสน่ห์มาก"ฉันชอบ……"“ฉันอยากให้นายมีอะไรกับฉันทุกวันเลยล่ะ......”จ้าวลู่ลู่ก้มหน้าลงอย่างเขินอาย แล้วปล่อยเสียงร้องที่ทำให้หลินเฟยหลงใหลเคลิบเคลิ้มออกมา......……หลังจากที่จางซินเยว่ส่งหลินเฟยไปที่หมู่บ้าน เธอก็หันหลังและกลับไป“ซินเยว่ ถ้าคุณว่างก็มาเที่ยวบ่อยๆนะ ”หลินเฟยโบกมือและมองดูเธอกลับไป จากนั้นเขาจึงเริ่มเดินกลับบ้านขณะที่เดินผ่านบ้านของพานเสี่ยวเหลียน ทันใดนั้นหลินเฟยก็ได้ยินเสียงของพ่อแม่สามีของพานเสี่ยวเหลียนดุพานเสี่ยวเหลียนทันใดนั้นเขาก็หยุดฟัง“เราออกไปข้างนอกมาสองวัน พอเรากลับถึงบ้านแล้ว แกก็จะไม่ลุกมารับเราหน่อยหรือไง มัวแต่นอนอืดบนเตียงอยู่นั่นแหละ?”“เสื้อผ้าก็ยังไม่ได้ซัก ผักก็ยังไม่ได้รดน้ำ และบ้านก็ไม่สะอาดเรียบร้อย แกจะรอให้เรากลับมาทำงานแทนแกหรือ?”“แกอยากให้เราทำง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 45
“มึงมาที่นี่ทำไม?”ผู้เฒ่าจางทั้งสองคนต่างตกใจกับเสียงของหลินเฟย และพวกเขาก็สาปแช่งทันทีด้วยสีหน้าที่เย็นชาพานเสี่ยวเหลียนเห็นหลินเฟยมา แต่เธอไม่กล้าพูด เธอทำได้เพียงกะพริบตาเขาอย่างลับๆ และขอให้เขาออกไปอย่างรวดเร็วเธอกลัวว่าหากสองคนนั้นรู้เรื่องนั้น หลินเฟยจะเดือดร้อน!แต่หลินเฟยโกรธมาก เขาออกไปได้ยังไงเขาด่าผู้เฒ่าจางทั้งสองคน“ผมอยากรู้ว่าพี่สะใภ้เสี่ยวเหลียนทำผิดอะไรไป ทำไมพวกคุณถึงทำแบบนี้ต่อเธอ”“พวกคุณกำลังจะถอดกางเกงของเธอต่อหน้าทุกคน ไม่เห็นเธอเป็นคนเลยหรือยังไง?”“ไสหัวไปไกลๆเลยนะ เรากำลังจัดการเรื่องครอบครัวเราอยู่ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกด้วยล่ะ”ผู้เฒ่าจางพูดอย่างดื้อดึง“ใช่แล้ว เธอมันเลวและแอบมีอะไรกับผู้ชายลับหลังเรา เราเป็นพ่อแม่สามีของเธอ การทุบตีและดุเธอถือเป็นเรื่องปกติ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกด้วยมิทราบ”ยายแก่จางถ่มน้ำลายใส่หลินเฟยแล้วกล่าวว่า“อย่ามาพูดมั่วๆนะ คุณเห็นกับตาหรือว่าเธอแอบไปนอนกับผู้ชายน่ะ?”หลินเฟยจ้องมองและถามเสียงดัง"เราไม่เห็นหรอก"“แต่กางเกงมีเลือด เดินก็ลำบาก นี่เป็นหลักฐานว่าแอบมีอะไรกับผู้ชายไม่ใช่เหรอ?”ยายแก่จางโกรธมากจนร่าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 46
“ไม่มีน้ำยาอย่างนั้นเหรอ? โอ้ ฉันลืมไป ความกล้าของแกถูกทำลายไปนานแล้ว แกไม่คู่ควรที่จะเป็นลูกผู้ชายด้วยซ้ำ! ”ตาเฒ่าจางหัวเราะอย่างเต็มที่ เขายังไม่รู้ ว่าก็เป็นเพราะ ‘ไอ้นั่น’ ของหลินเฟยนี่แหละที่ทำให้พานเสี่ยวเหลียนนอนไม่หลับ“บ้าเอ๊ย พวกคุณรอก่อนเถอะ! ”เมื่อเห็นว่าพานเสี่ยวเหลียนถูกรังแกอย่างอนาถ เขาก็หายใจไม่ทั่วท้อง เขาจึงหยิบโทรศัพท์โนเกียเครื่องเก่าออกมาแล้วแจ้งตำรวจ!หลังจากได้รับสายแจ้งเหตุแล้ว เจ้าหน้าที่ตำรวจก็รีบมาที่เกิดเหตุในไม่ช้า“เจ้าเด็กบ้า แก......แกกล้าโทรหาตำรวจจริง ๆ งั้นเหรอ? ”ตาเฒ่าจางรู้สึกหวาดกลัวทันที“จะไปกลัวเขาทำไม? ต่อให้แจ้งตำรวจไปแล้ว ก็จับพวกเราไม่ได้หรอก พวกเราต่างก็เป็นพ่อผัวและแม่ผัวของเธอแล้วหนิ การทุบตีเธอเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว! ”นางจางไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนกเลย“ไห้ตายเถอะ ผมจะรอดูตอนที่ตาแกอย่างพวกคุณสองคนร้องไห้! ”“พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียนไม่ต้องกลัว ผมจะตัดสินใจแทนคุณเอง อีกเดี๋ยวผมจะทำให้พวกเขาต้องเสียใจ! ”หลินเฟยสาปแช่งด้วยความโกรธ ดึงตัวพานเสี่ยวเหลียนไปไว้ข้างหลังเพื่อปกป้องเธอ“เสี่ยวเฟย......พี่สะใภ้ขอบใจเธอมากนะ...... ”พ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 47
เสียงตึงตังดังขึ้น เจ้าหน้าที่ตำรวจห้าหกคนเดินเข้ามาและพาตาเฒ่าจางและภรรยาไปที่รถ“คุณตำรวจ ไม่......ไม่ได้นะ...... ”เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเรื่องนี้ ตาเฒ่าจางก็ตัวสั่นด้วยความกลัว!ไม่ว่าเขาจะเย่อหยิ่งแค่ไหน เขาก็ไม่กล้าแสดงท่าทีเย่อหยิ่งกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ“คุณตำรวจ คุณจะใส่ร้ายผู้บริสุทธิ์แบบนี้ไม่ได้นะ! ”“เห็นได้ชัดว่าเด็กคนนี้ต้องการจะลวนลามลูกสะใภ้ของฉัน และเราซึ่งเป็นคู่สามีภรรยาสูงอายุที่เก็บอารมณ์ไม่ไหว พวกเราจึงโจมตีเขา! ”“พวกคุณไม่แยกแยะถูกผิดให้ดีก่อนแล้วมาจับกุมพวกเราคู่สามีภรรยาแบบนี้ คุณคิดว่าคุณคู่ควรกับชุดที่คุณใส่อยู่หรือเปล่า? ”นางจางกลิ้งไปมาบนพื้น มีชีวิตอยู่ก็ไม่ใช่ ตายก็ไม่เชิง ราวกับว่าเธอไม่ได้รับความเป็นธรรมอย่างมาก!หัวหน้าตำรวจหญิงไม่ยอมรับความคิดเห็นนี้ เธอโบกมือแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม“เลิกพูดเล่นได้แล้ว! ”“ถ้ามีข้อข้องใจอะไร ก็รอจนกว่าเราจะไปถึงสถานีตำรวจก่อนเถอะ! ”“ถ้าเราทำผิดต่อคุณจริง ๆ เราจะเคลียร์เรื่องของพวกคุณให้ชัดเจนเอง! ”“พาตัวไป! ”“นี่......ฉันไม่ไป ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ไป! ”“พวกคุณกำลังใสร้ายผู้บริสุทธิ์อยู่นะ! ”นางจางตะโกนและ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 48
หลินเฟยอธิบายอย่างรวดเร็ว“คุณเป็นแพทย์แผนจีนเหรอ? ”เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงตอบสนองด้วยความประหลาดใจมีแพทย์ที่อายุน้อยขนาดนี้ด้วยอย่างนั้นเหรอ?อีกอย่าง แค่มองดูก็บอกปัญหาที่พยายามซ่อนไว้ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ?“ใช่แล้ว ผมเป็นแพทย์แผนจีนที่เก่งที่สุดในหมู่บ้านของเราแล้ว ไม่ว่ามีปัญหาอะไร ผมก็สามารถรักษาได้ทั้งหมด”“พี่สาวคนสวย อยากลองดูไหมล่ะ? ”หลินเฟยกล่าวอย่างเย้ายวนเขาเคยเห็นวิธีการรักษาโรคนี้ในตำราแพทย์โบราณจริง ๆสามารถรักษาโรคให้ตำรวจสาวสวย และพัฒนาความสัมพันธ์ได้ ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี“ไม่จำเป็น! ”เดิมทีเจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงต้องการจะลองดู แต่เมื่อเธอได้ยินว่าหลินเฟยเป็นเพียงแพทย์ประจำหมู่บ้าน เธอก็ปฏิเสธทันที“นี่ นี่ ผมกล้าพูดได้เลยว่าไม่มีใครรักษาโรคนี้ให้หายได้นอกจากผมแน่นอน”“หากพี่สาวคนสวยเปลี่ยนใจ คุณสามารถมาหาผมที่หมู่บ้านเถาฮวาได้ตลอดเลยนะ”หลินเฟยก็ไม่ได้รังเกียจอะไร เขาจึงพูดออกมาประโยคหนึ่ง และหลับตาลงเพื่อพักผ่อนเมื่อเห็นว่าเขามั่นใจมาก เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงก็มองลงไปที่ลูกพีชที่มีปัญหาของเธอ จากนั้นก็แอบชำเลืองมองหลินเฟยและกัดริมฝีปากของเธองั้นก็... ลอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
