เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 48
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-03-19 16:05:39บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 49
“คุณตำรวจ ทุกอย่างที่คุณพูดเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ?”พานเสี่ยวเหลียนตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดของลู่หลี และน้ำตาก็ไหลอาบแก้มถ้าเธอรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก เธอคงหนีไปนานแล้ว เธอคงไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ที่บ้านของตาเฒ่าจางอยู่แบบนี้“แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริงค่ะ” ลู่หลีพยักหน้าอย่างแข็งขันและพูดอย่างเห็นอกเห็นใจ“งั้นก็เยี่ยมมากเลยสิครับ พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน ในที่สุดคุณก็ไม่ต้องถูกรังแกอีกต่อไปแล้ว! ”หลินเฟยกล่าวอย่างมีความสุขพานเสี่ยวเหลียนไม่ถือว่าแต่งงานแล้ว ดังนั้นหากเขาจะนอนกับพานเสี่ยวเหลียนก็ไม่ถือว่าเป็นการแอบขโมยกินของคนอื่น แต่ถือว่าเป็นความสัมพันธ์ปกติ!พานเสี่ยวเหลียนมอบครั้งแรกให้กับเขาแล้ว งั้นเธอก็ถือว่าเป็นผู้หญิงของเขา!“คุณตำรวจ แต่ตอนนั้นพวกเราได้ให้ค่าสินสอดแก่เธอไปแล้วนะ ทำไมเธอถึงจะไม่ใช่ลูกสะใภ้ของตระกูลจางกันล่ะ? ”ตาเฒ่าจางเริ่มวิตกกังวลทันที!“นั่นสิ ถ้าไม่ได้จริง ๆ งั้นก็ให้เธอจนทะเบียนสมรสใหม่กับลูกชายของพวกเราไม่ได้เหรอ? ”นางจางก็พูดอย่างกังวลเช่นกัน“เหอะ! ลูกชายของคุณตายไปแล้ว คุณจะจดทะเบียนสมรสได้อย่างไร? ”คำพูดของหลินเฟยทำให้สองคนนี้โกร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 50
“เสี่ยวเฟย เธอเก่งมาก พี่สะใภ้รักเธอเป็นบ้าเลย!”......หลังจากเดินไปได้กว่าชั่วโมง ในที่สุดก็กลับมาที่หมู่บ้าน ฟ้าก็เริ่มมืดแล้วพานเสี่ยวเหลียนไปเก็บเสื้อผ้า เตรียมตัวไปอยู่ที่บ้านของหลินเฟยเป็นการถาวร และขอให้หลินเฟยกลับไปรอเธอบ้านก่อนในขณะที่หลินเฟยกำลังมีความสุข แต่เขาก็แอบปวดหัวอยู่นิดหน่อยถ้าจ้าวลู่ลู่ ผู้หญิงคนนี้ จู่ ๆ ก็โผล่มาตอนกลางคืนแล้วเห็นเขากับพานเสี่ยวเหลียนกำลังมีอะไรกันอยู่ล่ะ จะทำยังไง?ทั้งยังมีอาเล็กที่อยู่ห้องข้าง ๆ ด้วย ถ้าเมื่อวานไม่ได้ยิน ก็ไม่ได้แปลว่าวันนี้จะไม่ได้ยินในใจหลินเฟยเริ่มกังวลว่าการมีผู้หญิงมากเกินไปจะเป็นปัญหาหลินเฟยตัดสินใจแล้ว ครึ่งแรกของคืนนี้จะให้พานเสี่ยวเหลียนไปนอนกับถังรั่วเสวี่ย เพื่อป้องกันไม่ให้จ้าวลู่ลู่ ผู้หญิงคนนั้นวิ่งมาเจอครึ่งหลังของคืนนี้ หลังจากที่จ้าวลู่ลู่จากไป ก็ค่อยแอบไปนอนกับพานเสี่ยวเหลียนหลังจากตัดสินใจแล้ว หลินเฟยก็เข้าไปในบ้านผลคือเขาเห็นถังรั่วเสวี่ยนั่งอยู่ข้างเตียง ดูเหมือนรออยู่นานแล้ว แล้วเธอก็ถามอย่างไม่พอใจ“เสี่ยวเฟย ทำไมเธอถึงเพิ่งกลับมาเอาป่านนี้...... ”“อาเล็กครับ ผมขอโทษจริง ๆ ตอนที่ผมก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 51
“พี่สะใภ้ ทำไมคุณถึงได้ตามเข้ามาด้วยล่ะครับ พี่ไปรอในห้องเป็นเพื่อนอาเล็กก็พอแล้ว พี่ไม่ต้องลงมือช่วยผมก็ได้ ผมทำเองได้สบายมาก”หลินเฟยโบกมือเมื่อเห็นพานเสี่ยวเหลียนเข้ามาในครัว“เจ้าเด็กโง่ พี่สะใภ้กลัวว่าเธอจะเหนื่อยอยู่คนเดียวต่างหาก”พานเสี่ยวเหลียนท่าทางดูประหม่า จึงดึงหลินเฟยไปข้างหลังเธอ และเริ่มทำงานด้วยตัวเอง“พี่สะใภ้ พี่คงจะไม่สบายใจอีกแล้วหรอกนะ? ”หลินเฟยโอบกอดเธอ จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าในร่างกายของพานเสี่ยวเหลียนมีแต่ความว่างเปล่า ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว้าวุ่นใจขึ้นมาทันที“เบาเสียงหน่อยนะ เธอแค่กอดฉันไว้แน่น ๆ แบบนี้ก็พอ แล้วฉันจะทำอาหารให้เธอเอง”พานเสี่ยวเหลียนลดเสียงลงและกัดริมฝีปากของเธอเมื่อรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของหลินเฟย หัวใจของพานเสี่ยวเหลียนก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้น และมีความคาดหวังขึ้นมาทันที“พี่สะใภ้นี่ยังเก่งเหมือนเดิมเลยนะครับ”หลินเฟยหัวเราะเบา ๆ และพูดอ้อยอิ่งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงจับเอวของพานเสี่ยวเหลียนไว้แน่น......“ชู่ว เสี่ยวเฟย เธอเบาหน่อย พี่สะใภ้ยังต้องทำอาหารให้เธออยู่นะ”ร่างกายละเอียดอ่อนของพานเสี่ยวเหลียนดูสั่นเทา และเธอก็โน้มตัวไปข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 52
หลินเฟยดูออกว่าผู้หญิงคนนี้ก็ชอบเขาบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่ยองให้เขารังแกแบบนี้แต่บางทีก็มีใจอ่อนบ้าง“พี่ลู่ลู่ ผมผิดไปแล้ว ต่อไปเมื่อไหร่ที่พี่อยากจะนอนกับผม ผมค่อยนอนกับพี่ ผมจะไม่บังคับพี่อีกแล้ว”หลินเฟยกอดเธอแน่นเพื่อปลอบใจเธอเขาคิดในใจ ถ้าตัวเองรู้สึกไม่สบายใจ ก็ไปหาพานเสี่ยวเหลียนก่อนก็แล้วกัน ยังเหลือเวลาอีกเยอะ อีกหน่อยก็ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ได้นอนกับจ้าวลู่ลู่“อืม งั้นเธอเองก็ต้องพูดคำไหนคำนั้นนะ”ในที่สุดจ้าวลู่ลู่ก็หยุดร้องไห้และพยักหน้าจากนั้น เธอก็บอกหลินเฟยเกี่ยวกับจุดประสงค์ของจ้าวฟู่กุ้ย“ตาแก่นี่ ยังคงวางแผนได้ร้ายกาจจริง ๆ ถึงขั้นให้พี่ใช้รูปร่างหน้าตาของพี่มาหลอกล่อผม”หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งหลังจากได้ยินสิ่งนี้อย่างไรก็ตาม ความปรารถนาของชายชราคนนี้ถึงเวลาที่จะต้องคว้าน้ำเหลวแล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะถึงขั้นทำให้ลูกสาวตัวเองต้องเข้ามาเอี่ยวด้วยโดยเปล่าประโยชน์หลินเฟยไม่ใช่คนดีอะไร“ถุย นายกำลังพูดบ้าอะไรอยู่ ไม่ว่ายังไง เขาก็ยังเป็นพ่อของฉันนะ นายจะมาตำหนิเขาตามในไม่ได้นะ”จ้าวลู่ลู่บีบแขนของหลินเฟยทันที“แล้วอีกอย่าง ฉันไม่ได้วางแผนจะโกงเงินของนา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 53
เมื่อมีสาวงามสองคนอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ หลินเฟยก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรเลยเขาทำได้แค่จ้องมอง และรอเพื่อดูว่าจะมีผีตัวไหนกล้าเข้ามาสร้างปัญหาหรือไม่ผ่านไปประมาณหนึ่งถึงสองชั่วโมงนี่ก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว แต่ก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวเลยหลังจากแอบดูพานเสี่ยวเหลียน ก็ดูเหมือนว่าเธอจะหลับไปแล้ว หลินเฟยก็ใจกล้าขึ้นมาทันที“อาเล็ก อาตัวหอมจังเลยนะครับ...... ”หลินเฟยได้กลิ่นหอมที่ลอยมาจากรอบตัวเธอ และในไม่ช้าก็ลืมเรื่องผีไปหมดแม้ว่าหลินเฟยจะมีความซื่อสัตย์อยู่บ้าง แต่ยังไงซะตอนนี้ก็นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน และเตียงก็เล็ก ดังนั้นการสัมผัสทางกายภาพจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงอย่างถังรั่วเสวี่ยไม่เพียงแต่สวยเท่านั้น แต่ยังมีกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์อีกด้วยในที่สุดก็หนีไม่พ้นเงื้อมมือของหลินเฟย เขาค่อย ๆ เริ่มไม่ซื่อสัตย์ ต้องการอยากสอดเข้าไปในชุดชั้นในของเธอ หัวใจของถังรั่วเสวี่ยรู้สึกเหมือนถูกบีบรัด เธอก็รีบเตือนด้วยเสียงต่ำ ไม่กล้าพูดเสียงดังไอ้เด็กบ้าคนนี้ เริ่มไร้ยางอายมากขึ้นเรื่อย ๆ!ต้องหาเวลามาสั่งสอนเขาสักหน่อยแล้ว!แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แต่ก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 54
เดิมทีถ้าจ้าวลู่ลู่ไปเก็บสมุนไพรกับตัวเอง อย่างน้อยหลินเฟยก็สามารถแต๊ะอั๋ง หรือทำอะไรบางอย่างกับเธอได้ ซึ่งนั่นเป็นเรื่องดีแต่ถ้าจ้าวฟู่กุ้ยตามมาด้วย จะมีประโยชน์อะไร?หลินเฟยไม่ต้องการทำแบบนั้นอีกอย่าง เมื่อก่อนหากจ้าวฟู่กุ้ยและจางอวี้หลานมองตาเขา หลินเฟยก็ต้องรับปากอย่างเลี่ยงไม่ได้อีก“อะไรนะ มีเสืองั้นเหรอ? เสี่ยวเฟย เธอคงจะไม่ไปที่ภูเขาซีซานหรอกใช่ไหม? ”จ้าวฟู่กุ้ยหดคอของเขาทันที ใบหน้าดูหวาดกลัวมีเสืออยู่ ใครมันจะกล้าไปหาเสือกันล่ะ......“มีเสือจริง ๆ เหรอหลินเฟย? ” ใบหน้าของจ้าวลู่ลู่ซีดลง และเธอก็เริ่มกลัว“ใช่ พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียนและผมก็เพิ่งเจอกันมาเมื่อครั้งล่าสุดที่เราไปเก็บสมุนไพร”“ผมเกือบจะไม่ได้กลับมาแล้ว”หลินเฟยกล่าวด้วยความจริงจัง“ถ้าอย่างนั้น......ไม่อย่างนั้นลุงก็จะไม่ไป ลุงยังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำอีก”จ้าวฟู่กุ้ยรู้สึกหวาดกลัวทันที เขาหัวเราะกลบเกลื่อนพลางพูดออกมา“เจ้าปีศาจตัวน้อยนี่ฉลาดมาก ทั้งที่มีเสืออยู่ แต่ตัวเองก็ยังกล้าไปเนี่ยนะ? ”“ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากให้คุณตามเขาไปเก็บสมุรไพร เลยแต่งเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อหลอกลวงคุณหรอกนะคะ”จางอวี้หลานบี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 55
สมุนไพรทั้งหมดที่เขาเห็น ถูกเขาดึงออกมาและใส่ลงในกระสอบหนังงูทั้งหมด“พ่อคะ นั่นคือสิ่งที่หลินเฟยต้องการอยู่นะคะ พ่อจะขโมยสมุนไพรของคนอื่นไม่ได้นะคะ…...”แม้แต่พืชสมุนไพรที่มีอายุแค่ไม่กี่สิบปี หลินเฟยกำลังจะเด็ดมัน จ้าวฟู่กุ้ยก็คว้ามันไปก่อน!จ้าวลู่ลู่โกรธมากจนกระทืบเท้า!“นังเด็กโง่ ลูกจะไปรู้อะไร? นี่มันเงินทั้งนั้น! เงินน่ะเงิน! ”“แค่สมุนไพรนี้เพียงต้นเดียว ก็เพียงพอสำหรับค่าใช้จ่ายของครอบครัวเราเป็นเวลาครึ่งปีเลยนะ! ”จ้าวฟู่กุ้ยไม่ได้รู้สึกผิดเลย แต่กลับกล่าวหาว่าจ้าวลู่ลู่ไร้สมองอีกต่างหาก!“พ่อคะ พ่อกำลังปล้นสมุรไพรของหลินเฟยอยู่นะคะ รีบคืนให้เขาด้วยค่ะ พวกเราจะเอาไปไม่ได้! ”จ้าวลู่ลู่โกรธมากจนเธอร้องไห้เธอคว้ากระสอบหนังงูของจ้าวฟู่กุ้ย และกำลังจะคืนสมุนไพรนั้นให้กับหลินเฟย“ผั๊วะ! ”“นังเด็กบ้า! ฉันเป็นพ่อของแกนะ! ”“ให้แกแกล้งทำเป็นแฟนของเขา นี่แกคิดจริงจังกับมันไปแล้วเหรอ? แกจะไปสนใจมันทำไม! ”จ้าวฟู่กุ้ยตบหน้าจ้าวลู่ลู่ด้วยความโกรธ!“พี่ลู่ลู่! ”หลินเฟยเริ่มวิตกกังวลทันทีเขารีบดึงจ้าวลู่ลู่เข้ามาในอ้อมแขนของเขาจ้าวฟู่กุ้ยแย่งสมุนไพรไปจากเขา หลินเฟยก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 56
“มาสิ ใครขี้ขลาดคนนั้นเป็นหลาน!”หลินเฟยเองก็ถกแขนเสื้อขึ้นพลางเอ่ยเรียกตาแก่หนังเหนียวคนนี้ หลินเฟยเห็นเขาขัดหูขัดตามาเสียตั้งนานแล้ว ต้องสั่งสอนเขาดี ๆ ให้ได้!“หลินเฟย พ่อคะ พวกพ่อเลิกทะเลาะกันสักทีได้ไหมคะ?”จ้าวลู่ลู่ที่อยู่ข้าง ๆ ยืนมองตาปริบ ๆ อย่างร้อนใจ ทว่ากลับคิดหาวิธีใดไม่ออกทั้งนั้น“หึ!”ในตอนที่เห็นหลินเฟยกับจ้าวฟู่กุ้นกำลังจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงกัน จู่ ๆ เสียงคำรามราวกับสัตว์ป่าก็ดังขึ้นมาเสียงครวญครางที่ทำให้คนขนพองสยองเกล้าสะท้อนดังไปทั่วทั้งภูเขาซีซานเสียงโฮก ๆ ดังขึ้นสองสามที เสือดุร้ายนัยน์ตาแหลมคมตัวหนึ่ง มุดออกมาจากในพุ่มหญ้าเขียวขจีเลยร่างของมันมีขนาดมหึมา หน้าตาดุร้าย ดวงตาพยัคฆ์ทั้งสองแหลมคมราวกับวิญญาณที่สามารถกลืนกินคนได้ มันจ้องเขม็งมาที่จ้าวฟู่กุ้ย ราวกับคลุ้มคลั่งได้ตลอดเวลา!“แม่มันเถอะ มีเสือจริง ๆ เหรอเนี่ย?!”ภายในชั่วครู่น่องของจ้าวฟู่กุ้ยก็อ่อนปวกเปียก สั่นไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว“อ๊า! เสือ มีเสือจริง ๆ ด้วย!”จ้าวลู่ลู่กรีดร้องขึ้นมาทีหนึ่ง ก่อนจะเข้าไปกอดหลินเฟยเอาไว้ กลัวจนหน้าขาวซีดไปแล้ว!มีเพียงหลินเฟยที่ยังนับว่าสงบนิ่ง กระทั่งดูด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
