All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 51 - Chapter 60

“พี่สะใภ้ ทำไมคุณถึงได้ตามเข้ามาด้วยล่ะครับ พี่ไปรอในห้องเป็นเพื่อนอาเล็กก็พอแล้ว พี่ไม่ต้องลงมือช่วยผมก็ได้ ผมทำเองได้สบายมาก”หลินเฟยโบกมือเมื่อเห็นพานเสี่ยวเหลียนเข้ามาในครัว“เจ้าเด็กโง่ พี่สะใภ้กลัวว่าเธอจะเหนื่อยอยู่คนเดียวต่างหาก”พานเสี่ยวเหลียนท่าทางดูประหม่า จึงดึงหลินเฟยไปข้างหลังเธอ และเริ่มทำงานด้วยตัวเอง“พี่สะใภ้ พี่คงจะไม่สบายใจอีกแล้วหรอกนะ? ”หลินเฟยโอบกอดเธอ จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าในร่างกายของพานเสี่ยวเหลียนมีแต่ความว่างเปล่า ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว้าวุ่นใจขึ้นมาทันที“เบาเสียงหน่อยนะ เธอแค่กอดฉันไว้แน่น ๆ แบบนี้ก็พอ แล้วฉันจะทำอาหารให้เธอเอง”พานเสี่ยวเหลียนลดเสียงลงและกัดริมฝีปากของเธอเมื่อรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของหลินเฟย หัวใจของพานเสี่ยวเหลียนก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้น และมีความคาดหวังขึ้นมาทันที“พี่สะใภ้นี่ยังเก่งเหมือนเดิมเลยนะครับ”หลินเฟยหัวเราะเบา ๆ และพูดอ้อยอิ่งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงจับเอวของพานเสี่ยวเหลียนไว้แน่น......“ชู่ว เสี่ยวเฟย เธอเบาหน่อย พี่สะใภ้ยังต้องทำอาหารให้เธออยู่นะ”ร่างกายละเอียดอ่อนของพานเสี่ยวเหลียนดูสั่นเทา และเธอก็โน้มตัวไปข้า

เมื่อมีสาวงามสองคนอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ หลินเฟยก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรเลยเขาทำได้แค่จ้องมอง และรอเพื่อดูว่าจะมีผีตัวไหนกล้าเข้ามาสร้างปัญหาหรือไม่ผ่านไปประมาณหนึ่งถึงสองชั่วโมงนี่ก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว แต่ก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวเลยหลังจากแอบดูพานเสี่ยวเหลียน ก็ดูเหมือนว่าเธอจะหลับไปแล้ว หลินเฟยก็ใจกล้าขึ้นมาทันที“อาเล็ก อาตัวหอมจังเลยนะครับ...... ”หลินเฟยได้กลิ่นหอมที่ลอยมาจากรอบตัวเธอ และในไม่ช้าก็ลืมเรื่องผีไปหมดแม้ว่าหลินเฟยจะมีความซื่อสัตย์อยู่บ้าง แต่ยังไงซะตอนนี้ก็นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน และเตียงก็เล็ก ดังนั้นการสัมผัสทางกายภาพจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงอย่างถังรั่วเสวี่ยไม่เพียงแต่สวยเท่านั้น แต่ยังมีกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์อีกด้วยในที่สุดก็หนีไม่พ้นเงื้อมมือของหลินเฟย เขาค่อย ๆ เริ่มไม่ซื่อสัตย์ ต้องการอยากสอดเข้าไปในชุดชั้นในของเธอ หัวใจของถังรั่วเสวี่ยรู้สึกเหมือนถูกบีบรัด เธอก็รีบเตือนด้วยเสียงต่ำ ไม่กล้าพูดเสียงดังไอ้เด็กบ้าคนนี้ เริ่มไร้ยางอายมากขึ้นเรื่อย ๆ!ต้องหาเวลามาสั่งสอนเขาสักหน่อยแล้ว!แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แต่ก็

สมุนไพรทั้งหมดที่เขาเห็น ถูกเขาดึงออกมาและใส่ลงในกระสอบหนังงูทั้งหมด“พ่อคะ นั่นคือสิ่งที่หลินเฟยต้องการอยู่นะคะ พ่อจะขโมยสมุนไพรของคนอื่นไม่ได้นะคะ…...”แม้แต่พืชสมุนไพรที่มีอายุแค่ไม่กี่สิบปี หลินเฟยกำลังจะเด็ดมัน จ้าวฟู่กุ้ยก็คว้ามันไปก่อน!จ้าวลู่ลู่โกรธมากจนกระทืบเท้า!“นังเด็กโง่ ลูกจะไปรู้อะไร? นี่มันเงินทั้งนั้น! เงินน่ะเงิน! ”“แค่สมุนไพรนี้เพียงต้นเดียว ก็เพียงพอสำหรับค่าใช้จ่ายของครอบครัวเราเป็นเวลาครึ่งปีเลยนะ! ”จ้าวฟู่กุ้ยไม่ได้รู้สึกผิดเลย แต่กลับกล่าวหาว่าจ้าวลู่ลู่ไร้สมองอีกต่างหาก!“พ่อคะ พ่อกำลังปล้นสมุรไพรของหลินเฟยอยู่นะคะ รีบคืนให้เขาด้วยค่ะ พวกเราจะเอาไปไม่ได้! ”จ้าวลู่ลู่โกรธมากจนเธอร้องไห้เธอคว้ากระสอบหนังงูของจ้าวฟู่กุ้ย และกำลังจะคืนสมุนไพรนั้นให้กับหลินเฟย“ผั๊วะ! ”“นังเด็กบ้า! ฉันเป็นพ่อของแกนะ! ”“ให้แกแกล้งทำเป็นแฟนของเขา นี่แกคิดจริงจังกับมันไปแล้วเหรอ? แกจะไปสนใจมันทำไม! ”จ้าวฟู่กุ้ยตบหน้าจ้าวลู่ลู่ด้วยความโกรธ!“พี่ลู่ลู่! ”หลินเฟยเริ่มวิตกกังวลทันทีเขารีบดึงจ้าวลู่ลู่เข้ามาในอ้อมแขนของเขาจ้าวฟู่กุ้ยแย่งสมุนไพรไปจากเขา หลินเฟยก็

“ไม่ใช่ความปิดของคุณสักหน่อย ไม่ต้องขอโทษผมหรอก”“แต่ผมต้องบอกเอาไว้ก่อนนะ ครั้งนี้ก็ช่างมันเถอะ แต่ถ้าครั้งหน้าพ่อของคุณยังกล้าด่าสาดเสียเทเสียผมอีก งั้นก็อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจเขาก็แล้วกัน!”หลินเฟยกอดจ้าวลู่ลู่เอาไว้แน่น พลางจูบเธอด้วยความโลภจ้าวลู่ลู่ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด ทว่ากลับไม่คิดเลยว่าจะพยักหน้ายินยอมเมื่อเห็นว่าเธอเองก็คิดว่าเรื่องที่จ้าวฟู่กุ้ยทำมันเกินไปจริง ๆหลินเฟยจูบไป ๆ เขาก็เริ่มจิตใจฟุ้งซ่านขึ้นมา เขาปล่อยไปตามอำเภอใจและเริ่มคลึงส่วนที่เนื้อนุ่มนิ่มของจ้าวลู่ลู่ผ่านการก่อเรื่องของจ้าวฟู่กุ้ยเช่นนี้ จ้าวลู่ลู่เองก็รู้สึกผิดต่อหลินเหยเช่นกันหลินเฟยกำลังคิดอยู่ว่าจะฉวยโอกาสสานความสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกับจ้าวลู่ลู่ดีหรือไม่ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ขนปุกปุย กำลังถูไถอยู่ที่แขนของตัวเองเมื่อลืมตามามอง ก็คือเจ้าเสือตัวเมื่อกี้นั่นเอง มันกำลังมองเขาด้วยใบหน้าประจบเอาใจ“อ๊า หลินเฟย มันจะกินพวกเราแล้วหรือเปล่า!”พอจ้าวลู่ลู่เห็น ก็กลัวเป็นอย่างมากจนร้องออกมาเมื่อครู่เธอลืมความเป็นตัวเองไปแล้ว ไม่นึกเลยว่าแม้แต่เรื่องที่เจ้าเสืออยู่ข้างกายก็ลืมไปด้วยเช่นกัน

“เสี่ยวเฟยเขาทำไมเหรอ? เขาทำอะไรกับเธองั้นเหรอ?”ในใจของถังรั่วเสวี่ยเต้นรัวขึ้นถ้าหลินเฟยทำอะไรมิดีมิร้ายกับพานเสี่ยวเหลียนจริง ๆ คงต้องสั่งสอนเขาอย่างหนักสักยกแล้ว!หากแพร่ออกไปได้ถูกคนฉีกกระดูกสันหลังออกเป็นชิ้น ๆ แน่!“คุณอาเล็กของเขาพี่คิดอะไรน่ะ เสี่ยวเฟยเจ้าเด็กอย่างเขาต่อให้มีความคิดนั้นจริง ๆ ก็ไม่กล้าทำขึ้นมาจริง ๆ หรอก”ในหัวของพานเสี่ยวเหลียนเปลี่ยนความคิดไปมาอย่างบ้าคลั่ง เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งสร้างเหตุผลขึ้นมา“คือมีอยู่ครั้งหนึ่งฉันปวดท้องมาก ๆ ก็เลยให้เสี่ยวเฟยนวดให้ฉันสักหน่อย ฉันคิดว่าสบายมาก ๆ เพราะงั้นก็เลยอยากจะให้เสี่ยวเฟยนวดให้ฉันทุกวัน”“ก็ต้องดีกับเขาหน่อยหรือเปล่า”“แบบนี้นี่เอง...”ถังรั่วเสวี่ยเองก็รู้ว่าเทคนิคการนวดของหลินเฟยเก่งกาจมาก ๆตอนนี้ก็เชื่อไปสามส่วนแล้ว“นอกจากนวด เขาไม่ได้ทำเรื่องอื่นกับเธอใช่ไหม?”“แน่นอนว่าไม่มีอยู่แล้ว ฉันจะให้เขาแต๊ะอั๋งได้ตามอำเภอใจหรือไง?”“คุณอาเล็กของเขาต่อให้พี่ไม่เชื่อในตัวเสี่ยวเฟย ก็ควรเชื่อในตัวฉันนะ!”พานเสี่ยวเหลียนรีบเอ่ยขึ้นมาอันที่จริงทุกครั้งเธอจะเป็นคนลงมือก่อน แต่เรื่องนี้ เธอย่อมไม่มีทางบอกกับถั