เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 54
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-03-19 16:05:39บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 55
สมุนไพรทั้งหมดที่เขาเห็น ถูกเขาดึงออกมาและใส่ลงในกระสอบหนังงูทั้งหมด“พ่อคะ นั่นคือสิ่งที่หลินเฟยต้องการอยู่นะคะ พ่อจะขโมยสมุนไพรของคนอื่นไม่ได้นะคะ…...”แม้แต่พืชสมุนไพรที่มีอายุแค่ไม่กี่สิบปี หลินเฟยกำลังจะเด็ดมัน จ้าวฟู่กุ้ยก็คว้ามันไปก่อน!จ้าวลู่ลู่โกรธมากจนกระทืบเท้า!“นังเด็กโง่ ลูกจะไปรู้อะไร? นี่มันเงินทั้งนั้น! เงินน่ะเงิน! ”“แค่สมุนไพรนี้เพียงต้นเดียว ก็เพียงพอสำหรับค่าใช้จ่ายของครอบครัวเราเป็นเวลาครึ่งปีเลยนะ! ”จ้าวฟู่กุ้ยไม่ได้รู้สึกผิดเลย แต่กลับกล่าวหาว่าจ้าวลู่ลู่ไร้สมองอีกต่างหาก!“พ่อคะ พ่อกำลังปล้นสมุรไพรของหลินเฟยอยู่นะคะ รีบคืนให้เขาด้วยค่ะ พวกเราจะเอาไปไม่ได้! ”จ้าวลู่ลู่โกรธมากจนเธอร้องไห้เธอคว้ากระสอบหนังงูของจ้าวฟู่กุ้ย และกำลังจะคืนสมุนไพรนั้นให้กับหลินเฟย“ผั๊วะ! ”“นังเด็กบ้า! ฉันเป็นพ่อของแกนะ! ”“ให้แกแกล้งทำเป็นแฟนของเขา นี่แกคิดจริงจังกับมันไปแล้วเหรอ? แกจะไปสนใจมันทำไม! ”จ้าวฟู่กุ้ยตบหน้าจ้าวลู่ลู่ด้วยความโกรธ!“พี่ลู่ลู่! ”หลินเฟยเริ่มวิตกกังวลทันทีเขารีบดึงจ้าวลู่ลู่เข้ามาในอ้อมแขนของเขาจ้าวฟู่กุ้ยแย่งสมุนไพรไปจากเขา หลินเฟยก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 56
“มาสิ ใครขี้ขลาดคนนั้นเป็นหลาน!”หลินเฟยเองก็ถกแขนเสื้อขึ้นพลางเอ่ยเรียกตาแก่หนังเหนียวคนนี้ หลินเฟยเห็นเขาขัดหูขัดตามาเสียตั้งนานแล้ว ต้องสั่งสอนเขาดี ๆ ให้ได้!“หลินเฟย พ่อคะ พวกพ่อเลิกทะเลาะกันสักทีได้ไหมคะ?”จ้าวลู่ลู่ที่อยู่ข้าง ๆ ยืนมองตาปริบ ๆ อย่างร้อนใจ ทว่ากลับคิดหาวิธีใดไม่ออกทั้งนั้น“หึ!”ในตอนที่เห็นหลินเฟยกับจ้าวฟู่กุ้นกำลังจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงกัน จู่ ๆ เสียงคำรามราวกับสัตว์ป่าก็ดังขึ้นมาเสียงครวญครางที่ทำให้คนขนพองสยองเกล้าสะท้อนดังไปทั่วทั้งภูเขาซีซานเสียงโฮก ๆ ดังขึ้นสองสามที เสือดุร้ายนัยน์ตาแหลมคมตัวหนึ่ง มุดออกมาจากในพุ่มหญ้าเขียวขจีเลยร่างของมันมีขนาดมหึมา หน้าตาดุร้าย ดวงตาพยัคฆ์ทั้งสองแหลมคมราวกับวิญญาณที่สามารถกลืนกินคนได้ มันจ้องเขม็งมาที่จ้าวฟู่กุ้ย ราวกับคลุ้มคลั่งได้ตลอดเวลา!“แม่มันเถอะ มีเสือจริง ๆ เหรอเนี่ย?!”ภายในชั่วครู่น่องของจ้าวฟู่กุ้ยก็อ่อนปวกเปียก สั่นไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว“อ๊า! เสือ มีเสือจริง ๆ ด้วย!”จ้าวลู่ลู่กรีดร้องขึ้นมาทีหนึ่ง ก่อนจะเข้าไปกอดหลินเฟยเอาไว้ กลัวจนหน้าขาวซีดไปแล้ว!มีเพียงหลินเฟยที่ยังนับว่าสงบนิ่ง กระทั่งดูด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 57
“ไม่ใช่ความปิดของคุณสักหน่อย ไม่ต้องขอโทษผมหรอก”“แต่ผมต้องบอกเอาไว้ก่อนนะ ครั้งนี้ก็ช่างมันเถอะ แต่ถ้าครั้งหน้าพ่อของคุณยังกล้าด่าสาดเสียเทเสียผมอีก งั้นก็อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจเขาก็แล้วกัน!”หลินเฟยกอดจ้าวลู่ลู่เอาไว้แน่น พลางจูบเธอด้วยความโลภจ้าวลู่ลู่ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด ทว่ากลับไม่คิดเลยว่าจะพยักหน้ายินยอมเมื่อเห็นว่าเธอเองก็คิดว่าเรื่องที่จ้าวฟู่กุ้ยทำมันเกินไปจริง ๆหลินเฟยจูบไป ๆ เขาก็เริ่มจิตใจฟุ้งซ่านขึ้นมา เขาปล่อยไปตามอำเภอใจและเริ่มคลึงส่วนที่เนื้อนุ่มนิ่มของจ้าวลู่ลู่ผ่านการก่อเรื่องของจ้าวฟู่กุ้ยเช่นนี้ จ้าวลู่ลู่เองก็รู้สึกผิดต่อหลินเหยเช่นกันหลินเฟยกำลังคิดอยู่ว่าจะฉวยโอกาสสานความสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกับจ้าวลู่ลู่ดีหรือไม่ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ขนปุกปุย กำลังถูไถอยู่ที่แขนของตัวเองเมื่อลืมตามามอง ก็คือเจ้าเสือตัวเมื่อกี้นั่นเอง มันกำลังมองเขาด้วยใบหน้าประจบเอาใจ“อ๊า หลินเฟย มันจะกินพวกเราแล้วหรือเปล่า!”พอจ้าวลู่ลู่เห็น ก็กลัวเป็นอย่างมากจนร้องออกมาเมื่อครู่เธอลืมความเป็นตัวเองไปแล้ว ไม่นึกเลยว่าแม้แต่เรื่องที่เจ้าเสืออยู่ข้างกายก็ลืมไปด้วยเช่นกัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 58
“คุณแค่บอกมาว่าตกลงหรือไม่ตกลง ถ้าคุณไม่ตกลง ผมก็จะหาคนอื่นไปนอนด้วย”หลินเฟยบีบบั้นท้ายแสนนุ่มเด้งของจ้าวลู่ลู่พลางเอ่ยขึ้น“ยังคิดจะไปหาคนอื่นอีกเหรอ?”“ให้ตายเถอะ นายนอนได้แค่กับฉันเท่านั้น!”จ้าวลู่ลู่พูดขึ้นอย่างไม่แม้แต่จะคิดตอนนี้ตัวเธอเองก็ยังไม่ได้ค้นพบ ว่าตัวเธอไปจากหลินเฟยไม่ได้แล้ว“ไม่งั้น ผมนอนกับคุณเสียตอนนี้เลยเป็นยังไง?”หลินเฟยพูดขึ้นอย่างฉวยโอกาสโจมตีอีกฝ่ายที่ไกลปืนเที่ยงแบบนี้ หากหลินเฟยคิดจะนอนกับเธอ แม่คนนี้ก็หนีไปไหนไม่รอดจริง ๆเมื่อครู่ลูบด่านประตูหยกของเธอ ก็ทำเอาหลินเฟยอดกลั้นเอาไว้ไม่ไหวแล้ว“ไม่ได้ ตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด!”จ้าวลู่ลู่รีบส่ายหน้า“งั้นคุณลองพูดมาดูหน่อยสิ ว่าตอนไหนถึงจะได้กันแน่”หลินเฟยเอ่ยขึ้นอย่างอาลัยตายอยากจ้าวลู่ลู่คนนี้จัดการได้ยากจริง ๆ กลับกันก็ยิ่งกระตุ้นความอยากของหลินเฟยขึ้นไปอีก“นายจะรีบร้อนไปทำไม รอฉัน...รอฉันฉลองวันเกิดครั้งหน้าก่อนได้ไหม?”จ้าวลู่ลู่ครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยขึ้น“จริงเหรอ? คุณฉลองวันเกิดครั้งหน้าเมื่อไรเหรอ?”หลินเฟยตื่นเต้นขึ้นมาในฉับพลันแม้ผู้หญิงคนนี้จะเด็กกว่าพานเสี่ยวเหลียนอยู่สองสามปี ทว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 59
“เสี่ยวเฟยเขาทำไมเหรอ? เขาทำอะไรกับเธองั้นเหรอ?”ในใจของถังรั่วเสวี่ยเต้นรัวขึ้นถ้าหลินเฟยทำอะไรมิดีมิร้ายกับพานเสี่ยวเหลียนจริง ๆ คงต้องสั่งสอนเขาอย่างหนักสักยกแล้ว!หากแพร่ออกไปได้ถูกคนฉีกกระดูกสันหลังออกเป็นชิ้น ๆ แน่!“คุณอาเล็กของเขาพี่คิดอะไรน่ะ เสี่ยวเฟยเจ้าเด็กอย่างเขาต่อให้มีความคิดนั้นจริง ๆ ก็ไม่กล้าทำขึ้นมาจริง ๆ หรอก”ในหัวของพานเสี่ยวเหลียนเปลี่ยนความคิดไปมาอย่างบ้าคลั่ง เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งสร้างเหตุผลขึ้นมา“คือมีอยู่ครั้งหนึ่งฉันปวดท้องมาก ๆ ก็เลยให้เสี่ยวเฟยนวดให้ฉันสักหน่อย ฉันคิดว่าสบายมาก ๆ เพราะงั้นก็เลยอยากจะให้เสี่ยวเฟยนวดให้ฉันทุกวัน”“ก็ต้องดีกับเขาหน่อยหรือเปล่า”“แบบนี้นี่เอง...”ถังรั่วเสวี่ยเองก็รู้ว่าเทคนิคการนวดของหลินเฟยเก่งกาจมาก ๆตอนนี้ก็เชื่อไปสามส่วนแล้ว“นอกจากนวด เขาไม่ได้ทำเรื่องอื่นกับเธอใช่ไหม?”“แน่นอนว่าไม่มีอยู่แล้ว ฉันจะให้เขาแต๊ะอั๋งได้ตามอำเภอใจหรือไง?”“คุณอาเล็กของเขาต่อให้พี่ไม่เชื่อในตัวเสี่ยวเฟย ก็ควรเชื่อในตัวฉันนะ!”พานเสี่ยวเหลียนรีบเอ่ยขึ้นมาอันที่จริงทุกครั้งเธอจะเป็นคนลงมือก่อน แต่เรื่องนี้ เธอย่อมไม่มีทางบอกกับถั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 60
ถังรั่วเสวี่ยไม่ได้รู้สึกไม่ชอบมาพากลอะไร ถึงยังไงตอนหลินเฟยเล็ก ๆ พวกเขาเองก็เคยนอนด้วยกันแบบนี้มาก่อนบวกกับเรื่องผีเมื่อครู่นั่น เธอตกใจจนขวัญหายหมดแล้ว ในตอนนี้จิตใจสงบจนเกือบจะหลับแล้ว“เสี่ยวเฟย นายอึดอัดมากใช่ไหม พี่สะใภ้จะช่วยนายเอง...”เมื่อมั่นใจว่าถังรั่วเสวี่ยหลับแล้ว พานเสี่ยวเหลียนที่รออยู่นานแล้วก็ลอบลูบเข้าไปในส่วนลึกของผ้าห่ม……ทนทุกข์ทรมานอยู่ครึ่งคืน หน้าของพานเสี่ยวเหลียนเต็มไปด้วยความหึงหวง อันที่จริงก็ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ในตอนนี้เองถึงได้นอนหลับอย่างแน่นิ่งไป“ผู้หญิงดี ๆ อย่างพี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน หาจากไหนไม่ได้แล้วจริง ๆ”หลินเฟยนอนหลับไปด้วยความพึงพอใจเป็นอย่างมากเช้าตรู่วันต่อมา หลินเฟยตื่นตั้งแต่เช้าไปทำข้าวเช้าเอาไว้ตั้งนานแล้ว“คุณอาเล็ก พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน วันนี้ผมต้อไปสอบใบรับรองวุฒิแพทย์ในเมือง เดาว่าน่าจะกลับมาตอนค่ำเลย”“พวกคุณอาเล็กไม่ต้องรอผมนะครับ”กินข้าวเช้าเสร็จบอกกล่าวกับถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนสักหน่อย หลินเฟยก็ยกเย่าไฉกระสอบใหญ่ขึ้นมาได้ ก็ไปรอจางซินเยว่ที่ทางเข้าหมู่บ้านหลินเฟยยังไม่ถึง เขาก็เห็นจางซินเยว่ยืนรออยู่ที่ทางเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 61
"เด็กคนนี้โหดเหี้ยมจริง ๆ"จ้าวฟู่กุ้ยตกใจจนตัวสั่น ขาก็สั่นเช่นเดียวกัน"โอ๊ยๆๆ... เจ็บจะตายอยู่แล้ว..."ไข่สองใบของเกาโหย่วฉายแตกแล้ว นกเขาได้ถูกหลินเฟยดึงลงมา ความเจ็บปวดนี้เป็นสิ่งที่คนทั่วไปทนไม่ได้โดยสิ้นเชิงหลังจากนั้นไม่นาน ก็หมดสติไปเลย"แย่แล้ว หลินเฟย เธอก่อปัญหาใหญ่แล้ว""ถ้าเกาอู่เฟิงรู้เรื่องนี้ละก็ เธอ เธอคง..."จางซินเยว่ตกใจจนหน้าซีด เสียงสั่น ไม่กล้าพูดต่อ "ไม่มีอะไรต้องกลัว เขาทำอะไรฉันไม่ได้หรอก"หลินเฟยกล้าที่จะทำและยอมรับมันแม้ว่าจะให้โอกาสเขาอีกครั้ง เขาก็ยังคงเลือกทำเช่นนี้กับเกาโหย่วฉายโดยไม่ลังเลใจใครใช้ให้ผู้ชายคนนี้ปากไม่ดี ดูถูกแม่ของหลินเฟย!"พี่ซินเยว่ หลินเฟยจะถูกจับไปติดคุกไหม"จ้าวลู่ลู่หน้าซีดและดึงเสื้อของเธอและถาม"การติดคุกเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว เขาเป็นลูกชายคนเดียวของเกาอู่เฟิง ก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ""เกาอู่เฟยที่บ้าคลั่ง คงจะหาคนมาทําร้ายหลินเฟยแน่!""แม้แต่พวกเราเองก็หนีไม่พ้น!"จางซินเยว่ส่ายหัวและเผยให้เห็นผลที่ตามมาอันเลวร้ายแม้ว่าเธอจะเป็นลูกเลี้ยงของเกาหวู่เฟิง แต่ในเรื่องแบบนี้เธอเองก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกันจ้าวลู่ล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 62
"เธอทําให้เขาลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ได้จริงเหรอ?"จางซินเยว่ถามด้วยความสงสัย"โม้อะไรของนาย คิดว่าตัวเองเป็นเทพเจ้างั้นเหรอ!"จ้าวฟู่กุ้ยไม่เชื่อว่าหลินเฟยจะมีวิธีการเช่นนี้"เดี๋ยวคุณก็รู้แล้ว"หลินเฟยกล่าวโดยไม่หันกลับมามองจ้าวฟู่กุ้ยเป็นปัจจัยที่ไม่แน่นอน หลินเฟยวางแผนจะใช้เข็มกับจ้าวฟู่กุ้ยด้วย ทําให้เขาลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้"หลินเฟย นี่ด้ายที่นายต้องการ!"จ้าวลู่ลู่ก็วิ่งมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับอาการหายใจหอบและบั้นท้ายอันอวบอ้วนก็กําลังขยับขึ้นๆลงๆในเวลานี้พอดี หลินเฟยก็ฝังเข็มให้เกาโหย่วฉายจนเสร็จ"พี่ลู่ลู่กับซินเยว่หลีกทางหน่อย ผมจะเริ่มเย็บแล้ว"หลินเฟยหยิบเข็มเงินแล้วพูดกับจ้าวลู่ลู่ส่วนล่างของเกาโหย่วฉายเปื้อนเลือดหมดแล้ว หลินเฟยกลัวพวกเธอตกใจแล้วก็ไม่อยากให้พวกเธอเห็นสิ่งที่น่าขยะแขยงนี้"โอ้ โอเค โอเค ซินเยว่เราไปรอในรถเถอะ"จ้าวลู่ลู่รีบดึงจางซินเยว่เข้าไปในรถกระบะ"อันนี้แตกแล้ว ใส่เข้าไปไม่ได้เลยจริงๆ เอาไข่หินสองฟองเย็บลงไปละกัน น่าจะสามารถตบตาได้อีกหลายวัน"หลินเฟยอดทนกับอาการคลื่นไส้ของเขาและเย็บเกาโหย่วฉายจนเสร็จเรียบร้อยและหลินเฟยจัดการ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
