All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 61 - Chapter 70

"เด็กคนนี้โหดเหี้ยมจริง ๆ"จ้าวฟู่กุ้ยตกใจจนตัวสั่น ขาก็สั่นเช่นเดียวกัน"โอ๊ยๆๆ... เจ็บจะตายอยู่แล้ว..."ไข่สองใบของเกาโหย่วฉายแตกแล้ว นกเขาได้ถูกหลินเฟยดึงลงมา ความเจ็บปวดนี้เป็นสิ่งที่คนทั่วไปทนไม่ได้โดยสิ้นเชิงหลังจากนั้นไม่นาน ก็หมดสติไปเลย"แย่แล้ว หลินเฟย เธอก่อปัญหาใหญ่แล้ว""ถ้าเกาอู่เฟิงรู้เรื่องนี้ละก็ เธอ เธอคง..."จางซินเยว่ตกใจจนหน้าซีด เสียงสั่น ไม่กล้าพูดต่อ "ไม่มีอะไรต้องกลัว เขาทำอะไรฉันไม่ได้หรอก"หลินเฟยกล้าที่จะทำและยอมรับมันแม้ว่าจะให้โอกาสเขาอีกครั้ง เขาก็ยังคงเลือกทำเช่นนี้กับเกาโหย่วฉายโดยไม่ลังเลใจใครใช้ให้ผู้ชายคนนี้ปากไม่ดี ดูถูกแม่ของหลินเฟย!"พี่ซินเยว่ หลินเฟยจะถูกจับไปติดคุกไหม"จ้าวลู่ลู่หน้าซีดและดึงเสื้อของเธอและถาม"การติดคุกเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว เขาเป็นลูกชายคนเดียวของเกาอู่เฟิง ก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ""เกาอู่เฟยที่บ้าคลั่ง คงจะหาคนมาทําร้ายหลินเฟยแน่!""แม้แต่พวกเราเองก็หนีไม่พ้น!"จางซินเยว่ส่ายหัวและเผยให้เห็นผลที่ตามมาอันเลวร้ายแม้ว่าเธอจะเป็นลูกเลี้ยงของเกาหวู่เฟิง แต่ในเรื่องแบบนี้เธอเองก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกันจ้าวลู่ล

"ฉันเป็นแพทย์แผนจีนที่เก่งที่สุดในหมู่บ้านเถาฮวา เรื่องแค่นี้สามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย"หลินเฟยสบายใจขึ้นไม่น้อย และเริ่มพูดตลกด้วย"หลินเฟยนายเก่งมากเลย!"จ้าวลู่ลู่มั่นใจว่าจะไม่มีปัญหาอะไรอีกแล้ว เธอจึงกอดหลินเฟยและเริ่มแสดงท่าทีออดอ้อน! "แล้วเรื่องที่ร่างกายส่วนล่างเขาใช้ไม่ได้แล้ว ปิดบังได้ไม่นานใช่ไหม?"จากนั้นจางซินเยว่ก็เริ่มกังวล"ไม่เป็นไร ถึงตอนนั้นก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว ไม่มีใครตรวจสอบได้"หลินเฟยพูดอย่างไม่สนใจไอ้บ้านี่ยังอยากนอนกับจางซินเยว่ ฝันไปซะเถอะ!" ดีแล้วที่ใช้ไม่ได้ ผู้ชายคนนี้มองครั้งเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดี เก็บสิ่งนี้ไว้ก็ไม่มีประโยชน์หรอก!"จ้าวลู่ลู่พูดขึ้นมาเมื่อกี้เกาโหย่วฉายได้พูดตรงๆว่าจะจ่ายเงินเพื่อนอนกับเธอ แน่นอนว่าจ้าวลู่ลู่แค้นใจเอามากๆเธอเป็นผู้หญิงของหลินเฟย ไม่ใช่ใครก็คิดถึงได้"งั้นหลินเฟยเงินนี้นายเอาไป ฉันจะห่อยาให้เรียบร้อยแล้วกลับไปก่อน"จางซินเยว่พบบัตรธนาคารที่มีเงินห้าแสน จึงยื่นให้หลินเฟยหลินเฟยปฏิเสธเธออย่างไม่ได้ จึงได้แต่ใส่มันในกระเป๋าเสื้อหลินเฟยช่วยโยนยาทั้งหมดใส่ในท้ายรถ และจากนั้นก็พาเกาโหย่วฉายขึ้นไ

ถ้าขนาดนี้แล้วหลินเฟยยังไม่เข้าใจความคิดของจางซินเยว่อีก งั้นเขาก็คงเป็นคนโง่จริงๆแล้วในเวลานี้เมื่อถูกผิวที่บอบบางและมีกลิ่นหอมของเธอนั้นพุ่งเข้ามา ใบหน้าเขาก็ร้อนผ่าว เขาเลยถือโอกาสลองดูสักตั้ง"ซินเยว่ ฉันอยากให้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน!"หลินเฟยตอบสนองอย่างรุนแรงต่อจูบอันเร่าร้อนของจางซินเยว่ สองมือของเขาขยับอย่างไม่สามารถควบคุมได้"หลินเฟย ฉันไม่ไหวแล้ว..." จางซินเยว่ครางเสียงเหมือนคนเมาและยิ่งกอดหลินเฟยแน่นขึ้นนอกจากหลินเฟยแล้ว ยังไม่มีใครทำกับเธอรุนแรงได้ขนาดนี้แต่จางซินเยว่ก็เต็มใจที่จะทำเช่นนั้นถึงขนาดรอคอยอยู่ภายในใจ!ขอแค่วันนี้มอบครั้งแรกนี้ให้กับหลินเฟย ก็ถือว่าเป็นผู้หญิงของหลินเฟยแล้วส่วนจะเป็นอย่างไรต่อไปตนไม่คิดอยู่แล้ว"อืม..."จางซินเยว่รู้สึกได้ว่าเสื้อผ้าของเขาถูกหลินเฟยถอดออกจนหมดและเธอก็หดตัวลงโดยไม่รู้ตัวถ้าต้องเปรียบเทียบเสน่ห์ของจางซินเยว่นั้นเหนือกว่าพานเสี่ยวเหลียน และ จ้าวลู่ลู่อย่างแน่นอน หรือแม้กระทั่งถังรั่วเสวี่ยสําหรับตอนนี้ จางซินเยว่สวยที่สุดแล้วไม่มีอะไรต้องสงสัย!"ซินเยว่เธอสวยจัง..."หลินเฟยไม่สนอะไรทั้งนั้น เขาถอดกางเกงของ

สายตาของหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะมองในส่วนนั้น“ชื่อหลินเฟยครับ อายุ18ปี มาจากหมู่บ้านเถาฮวาครับ”“พึ่งจะอายุ18ปีเองก็มาสอบใบรับรองวุฒิแพทย์แล้วหรอคะ？”จูน่ารู้สึกประหลาดใจเพียงชั่วครู่ เธอหยุดการบันทึก หลังจากนั้นจึงถามต่อ“คุณเรียนแพทย์แผนจีนกับใครคะ？”“ผมเรียนด้วยตัวเองครับ”หลินเฟยตอบด้วยความสัตย์จริง“เรียนด้วยตัวเองหรอคะ？”จูน่าขมวดคิ้วอีกรอบ“คุณมาที่นี่เพื่อความสนุกหรอคะ？”“ฉันแนะนำว่าให้คุณรีบกลับไปดีกว่าค่ะ”เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกว่าหลินเฟยสอบไม่ผ่านอย่างแน่นอน“ไม่ใช่นะครับ จริงๆแล้วผมต้องการเข้าร่วมสอบใบรับรองวุฒิแพทย์ครับ”“พี่สาวคนสวยเชื่อผมนะครับ！”หลินเฟยรีบพูดอย่างรวดเร็วถ้าโดนให้ออกก่อนสอบคงจะเป็นเรื่องตลกที่ใหญ่มาก！“งั้นแปปนึงนะคะ เดี๋ยวฉันจะสอบวัดระดับของคุณค่ะ ”“ถ้าเกิดคุณผ่านการทดสอบ ฉันจะให้คุณได้เข้าสอบค่ะ”จูน่าเห็นในความจริงใจของหลินเฟย เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงยื่นแขนขาวๆออกมาแล้วพูดต่อ“คุณจับชีพจรของฉันดูว่าร่างกายของฉันมีปัญหาอะไรกันแน่”แน่นอนว่าหลินเฟยไม่มีการปฎิเสธแต่อย่างใด หลังจากได้รับคำสั่งของจูน่าแล้ว เขาก็วางมือบนข้อมือเธอเพื่อไม่

“พี่มีเบอร์โทรศัพท์เธอนะ พอถึงตอนนั้นฉันจะโทรหาเธอเอง！” จูน่ายังคงยืนอยู่ข้างหลังและตั้งใจยิ้มอย่างล้อเล่น และก็ไม่หยุดคุยกับตัวเอง“นี่ไม่ใช่น้องชาย แต่นี่เป็นบรรพบุรุษที่ยังมีชีวิตอยู่”จูน่าผ่อนคลายได้ชั่วครู่หนึ่ง สายตาก็มองไปที่นาฬิกาจึงได้รู้ว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว หลังจากเธอก็เดินบิดก้นอออกไป……ถึงถนนใหญ่แล้วหลินเฟยไม่มีต้นสายปลายเหตุในการเดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อย เพียงคิดว่าจะซื้อของขวัญอะไรให้กับจ้าวลู่ลู่เจ้าหนูน้อยคนนี้ชอบเขามาก หลินเฟยจึงไม่อยากปฎิบัติไม่กับเธอนอกจากนี้หลินเฟยก็อยากซื้อของให้ถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียน“อันนี้เด็กนั่นใส่แล้วสวยแน่นอน！”เมื่อมองสร้อยหยกที่ผู้หญิงคนนั้นใส่ในป้ายโฆษณา หลินเฟยก็เริ่มมีความคิดบางอย่างเข้ามาในหัวเขาคิดว่าไอ้ของเล็กๆนี้ไม่ได้มีค่ามากมายอะไรนัก ดังนั้นเขาอาจจะซื้อสามชิ้นในคราวเดียวก็ยังได้ซื้อให้ถังรั่วเสวี่ย พานเสี่ยวเหลียนและจ้าวลู่ลู่หนึ่งชิ้นต่อหนึ่งคนสุดท้ายหลินเฟยเข้าไปในร้านครึ่งวัน แต่ก็ไม่มีพนังงานขายคนไหนมาแนะนำสินค้ากับเขา“หยิบอันนั้นมาให้ฉันดูสักหน่อยได้ไหมครับ？”หลินเฟยดูสินค้าเกือบครึ่งวัน ในที่สุดก