เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 68
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-03-19 16:05:40
บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 69
“พี่มีเบอร์โทรศัพท์เธอนะ พอถึงตอนนั้นฉันจะโทรหาเธอเอง！” จูน่ายังคงยืนอยู่ข้างหลังและตั้งใจยิ้มอย่างล้อเล่น และก็ไม่หยุดคุยกับตัวเอง“นี่ไม่ใช่น้องชาย แต่นี่เป็นบรรพบุรุษที่ยังมีชีวิตอยู่”จูน่าผ่อนคลายได้ชั่วครู่หนึ่ง สายตาก็มองไปที่นาฬิกาจึงได้รู้ว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว หลังจากเธอก็เดินบิดก้นอออกไป……ถึงถนนใหญ่แล้วหลินเฟยไม่มีต้นสายปลายเหตุในการเดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อย เพียงคิดว่าจะซื้อของขวัญอะไรให้กับจ้าวลู่ลู่เจ้าหนูน้อยคนนี้ชอบเขามาก หลินเฟยจึงไม่อยากปฎิบัติไม่กับเธอนอกจากนี้หลินเฟยก็อยากซื้อของให้ถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียน“อันนี้เด็กนั่นใส่แล้วสวยแน่นอน！”เมื่อมองสร้อยหยกที่ผู้หญิงคนนั้นใส่ในป้ายโฆษณา หลินเฟยก็เริ่มมีความคิดบางอย่างเข้ามาในหัวเขาคิดว่าไอ้ของเล็กๆนี้ไม่ได้มีค่ามากมายอะไรนัก ดังนั้นเขาอาจจะซื้อสามชิ้นในคราวเดียวก็ยังได้ซื้อให้ถังรั่วเสวี่ย พานเสี่ยวเหลียนและจ้าวลู่ลู่หนึ่งชิ้นต่อหนึ่งคนสุดท้ายหลินเฟยเข้าไปในร้านครึ่งวัน แต่ก็ไม่มีพนังงานขายคนไหนมาแนะนำสินค้ากับเขา“หยิบอันนั้นมาให้ฉันดูสักหน่อยได้ไหมครับ？”หลินเฟยดูสินค้าเกือบครึ่งวัน ในที่สุดก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 70
“ฉันยอมรับในข้อผิดพลาด เมื่อสักครู่ในตอนที่เธอดูถูกเด็กผู้ชายคนนี้ เธอได้คิดผลลัพธ์ที่ได้ในตอนนี้หรือยัง？”ใบหน้าที่แสนเย็นชาของคุณอาเล็กกำลังพูด“ฉันเปิดร้านมาเพื่อขายของ ไม่ใช่ว่าเปิดมาให้พวกเธอทำลายชื่อเสียง！”“วันนี้ฉันมีสองทางให้เลือก ไม่ถอดเสื้อผ้าวิ่ง2-3รอบ”“ก็หาช่องทางเงินเดือนประจำแล้วออกไป อีกทั้งฉันจะบอกกับร้านหยกอื่นๆทั้งหมดว่าอย่ารับคนแบบเธอเข้าทำงาน！”“เธอเลือกเองแล้วกัน！”เมื่อเห็นท่าทางที่แข็งกร้าวของซูเฉียนเสวี่ย ไม่มีพนักงานขายคนไหนกล้าที่จะช่วยโจวชิงสักคนกลัวว่าซูเฉียนเสวี่ยจะเก็บพวกเขาไปด้วย！“คุณผู้หญิงคะ ฉันรู้แล้วว่าตัวเองผิด งั้นฉันขอโทษน้องชายคนนี้ได้ไหมคะ？”โจวชิงกลัวจนร้องไห้ออกมาแล้วไม่ว่าจะเลือกทางไหน สำหรับเธอแล้วเธอไม่สามารถรับมันได้！เธอยังเป็นหนี้อยู่ ถ้าหากไม่มีงานก็ไม่มีเงินซื้อข้าวกิน！“งั้นก็ต้องมาดูน้องชายคนนี้ว่าให้อภัยเธอหรือไม่！”น้ำเสียงเย็นชาของซูเฉียนเสวี่ยพูด“น้องชายคนนี้ ฉันขอความเมตตา เธอช่วยให้โอกาสฉันอีกสักครั้งได้ไหม？ ”.“ฉันรู้ว่าผิด ฉันขอร้องให้เธอช่วยไม่ให้พี่สาวคนนี้โดนไล่ออกด้วยนะ！”โจวชิงขอร้องหลินเฟยด้วยใบหน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 71
หลินเฟยกลับชี้ไปที่หินหยกที่คุณภาพแย่ที่สุดแล้วพูดว่า“คุณซูครับ ถ้าหากคุณไม่ถือสาอะไร ผลิตภัณฑ์หยกผมไม่ต้องการแล้วครับ แล้วก็หินก้อนนั้นผมขอนะครับ”“เธออยากได้หินหยกก้อนนั้นหรอ？แต่ว่าก้อนนั้นถือว่าเป้นก้อนที่แย่ที่สุดนะ ตัดออกมาอาจจะได้แค่ไม่กี่พันบาท”คุณอาเล็กสงสัยชายกลางคนที่อยู่ข้างหลังหลังจากได้ยินที่หลินเฟยพูดก็พยักหน้ายิ่งขึ้นใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบคบก็ดูออกว่าหินหยกสี่ก้อนนั้นใหญ่ยิ่งกว่า คุณภาพยิ่งดีกว่า คาดไม่ถึงว่าหลินเฟยจะวางอันที่ดีและไม่เลือกมัน แต่กลับเลือกอันที่แย่ที่สุดไม่เข้าใจความคิดข้างในเขาเลยแม้แต่สักนิด“ไม่ คือผมต้องการก้อนนั้น มันไม่ใช่คุณภาพแย่ที่สุด แต่มันคือดีที่สุด”หลินเฟยยืนหยัดเป็นอย่างยิ่งเมื่อสักครู่เขามองด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น หินก้อนนี้พอดูแล้วก็เป็นหินที่คุณภาพแย่ที่สุด แต่จริงๆแล้วภายในนั้นมีสีเขียวเป็นจำนวนมาก เพียงแต่ว่ามันไม่ได้ถูกค้นพบเท่านั้นเองเมื่ออิงจากขนาดแล้ว หยกในหินนี้สามารถทำสร้อยคอมากกว่าหนึ่งโหลที่หลินเฟยสามารถซื้อได้“โอเค ถึงแม้ว่าเธอจะยืนหยัดขนาดนี้ งั้นหินก้อนนี้ฉันให้เธอละกัน ผลิตภัณฑ์หยกต่างๆเธอก็ไม่ต้องเล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 72
“ได้ครับ”“แต่ว่าคุณซูครับ เรียกผมว่าหลินเฟยก็ได้ครับ เรียกผมว่าน้องชายฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ”หลินเฟยตอบตกลงทันทีเขาว่างมาก ถ้าหากว่าเขาเลือกหยกได้อีกหนึ่งชิ้น มันจะสามารถทำเงินได้หรือเปล่า“โอเคหลินเฟย งั้นเธอเรียกฉันว่าคุณซูก็ได้”ซูเฉียนเสวี่ยพยักหน้าและยิ้ม“คุณผู้หญิงครับ เขาก็พูดมาหมดแล้ว เพียงแต่ว่าเมื่อสักครู่นี้มันเป็นเรื่องบังเอิญแค่นั้นเอง”“เธอให้เขาไปดูหินหยกทีว่ามันเหมาะสมหรือไม่？”ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างหลังพูดอย่างไม่พอใจ“มีอะไรที่มันไม่เหมาะสมหรอ？”“บ้านฉันซื้อหินหยกมา ฉันอยากจะพาใครไปดูด้วยก็เลยมาถามคุณ？”ซูเฉียนเสวี่ยพูดอย่างไม่พอใจ“ไม่ต้อง คือฉันปากมากเอง！”ชายวัยกลางคนรีบพยักหน้า ไม่กล้าพูดมาก หลังจากนั้นเขาจึงทำหน้าที่เป็นคนขับรถผ่านไป1ชั่วโมงรถเลี้ยวไปทางทิศตะวันออกและเลี้ยวไปทางทิศตะวันตก และแล้วก็ถึงเขตหินหยกบลูสกายเขตนี้มีพื้นที่กว้างใหญ่ เกรงว่าต้องใช้เงินหลายพันล้านบาทในการครอบครองที่ดินแห่งนี้“เชี่ย ในนี้มีหินหยกมากมายอะไรขนาดนี้เนี่ย！”หลินเฟยอุทานด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าหินหยกกองอยู่นับร้อยในเขตนี้“เหอะ คนบ้านนอกที่ไม่เคยเห็นสังคมก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 73
“ไม่สนใจครับ”หลินเฟยไม่อยากจะคิดว่าเขาจะส่ายหัวปฎิเสธไปแบบตรงๆ“เธอไม่กล้าหรอ？หรือว่าเธอไม่เข้าใจเลยกลัวว่าจะแพ้เดิมพัน？”กู้เหวินปี้จงใจสร้างปัญหา“ใครบอกว่าผมไม่กล้า”ผมเดิมพันกับคุณแล้วมีอะไรเป็นของรางวัล？“ถ้าเกิดว่าผมชนะจะทำอย่างไร？”หลินเฟยหัวเราหึๆแล้วพูด“ถ้าเกิดว่าคุณสามารถชนะได้ ฉันจะให้คุณเลือกหินหยกและนำเงินจากกระเป๋าของฉันในการซื้อให้กับคุณ”กู้เหวินปี้หัวเราะเสียงดัง ราวกับว่าได้ยินเสียวหัวเราะของสวรรค์เหมือนกันเพราะว่าเขารู้ว่าหลินเฟยไม่เข้าใจคุณภาพของผลิตภัณฑ์ ซึ่งในสายตาของเขาหลินเฟยไม่มีโอกาสชนะเลย และเขาทำงานในโรงงานหยกมา30ปี！“ได้ แต่ว่าให้ฉันตกลงก่อน แม้ว่าฉันแพ้ ฉันก็ไม่มีเงินซื้อหยกให้กับเธอ”หลินเฟยก็หัวเราะเหมือนกัน“เหอะ ไม่ต้องหรอก ถ้าหากว่าคุณแพ้ คุณก็ไสหัวออกไปจากที่นี่ก็พอ！”กู้เหวินปี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ“โอเค งั้นเธอเลือกหินสิ ฉันเลือกเสร็จแล้ว”หลินเฟยดูเหมือนสุ่มเลือกหินหยกมา2-3ก้อนเมื่อสักครู่หลินเฟยเห็นว่ามีหินหยกที่คุณภาพไม่ได้แย่อยู่2-3ก้อนเขากำลังปวดหัวกับการนำหินออกไป ในตอนนี้มีคนควักเงินซื้อให้กับเขา หลินเฟยจึงรู้สึกเกรงใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 74
“เหอะๆ เธอมันก็แค่คนบ้านนอกที่ไม่รู้เรื่องอะไร ยังจะกล้ามาพูดจาไร้สาระทีนี่อีก？”“ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ！”“รีบๆตัดหินสามก้อนนี้ออกมาเร็วๆสิ！”กู้เหวินปี้ยิ้มอย่างสว่างเจิดจ้าโชติช่วงรออีกสักครู่หลินเฟยจะอับอายขายขี้หน้าอย่างแน่นอน！“ตัดหินของเขาอย่างละเอียดจะไม่เสียเวลาอย่างแน่นอน”พนักงานหลายคนเริ่มตัดหินหยกของหลินเฟยด้วยท่าทีที่ไม่พอใจหลินเฟยไม่แม้แต่หมดอาลัยตายอยากกับการพูดฉีกหน้าเลยสักนิดแต่ทว่ากลับดีใจจนแสยะปากอีกสักครู่ก็จะได้รับหยกที่คุณภาพที่ดีที่สุดสามก้อนมาอย่างเปล่าประโยชน์ เขาจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุด “แคร่กๆ”เพียงแต่ว่าตัดหินลงไปครั้งแรกก็ตัดผ่านบนผิวของหินเพียง1เมตรก็แค่นั้นเอง สายตาของพนักงานเบิกกว้างด้วยความตกใจ“เชี่ยแม่งเป็นสีเขียวจริงๆด้วย”“ภายในเป็นสีเขียวเยอะมาก！”สายตาของกู้เหวินปี้เบิกตากว้าง สีหน้าของเขาดูไม่ดีทันที“หินที่แตกก้อนนี้มีหยกอย่างไม่คาดคิด ก้อนเล็กก้อนนี้โชคดีจริงๆ”“โชคดีใช่หรือไหม รอสักครู่เธอก็จะรู้เองแหละ？”หลินเฟยยิ้มหึๆ“เธอดีใจอะไร บางทีมันอาจจะเป็นหยกที่อยู่บนผิวหินเล็กๆเพียงเท่านั้นเอง”กู้เหวินปี้สงบสติ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 75
“ใช่สิ ไม่อย่างนั้นฉันจะเลือพวกมันมาทำอะไร？”หลินเฟยพูดอย่างธรรมชาติ“เธอเพ้อฝันให้มันน้อยๆหน่อยๆ หินสองก้อนนี้ไม่มีหยกอย่างแน่นอน！”กู้เหวินปี้กำมัดแน่นและอ้างปากค้างเขาไม่เชื่อเลยว่าสายตาและความโชคดีของหลินเฟยจะดีขนาดนี้！“ตะลึงอะไร？”“ตัดสิ รีบตัดเร็ว！”ครั้งแรกที่ซูเฉียนเสวี่ยวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เขาอยากจะดูว่าหินหยกสองก้อนนี้ ดังนั้นเธอจึงสั่งให้เจ้าหน้าที่ใช้แรงในการตัดให้เร็วขึ้น！“แคร่ก！”พนักงานจากที่ได้ยินคำแนะนำจากหลินเฟย จึงตัดไปลงไปอย่างตื้นๆ！ผลลัพธ์ที่ออกมาก็เผยให้เนื้อมรกตสีเขียวมากมาย เนื้อมรกตที่มีพลังเปี่ยมล้ม！เมื่อลอกผิวหินออกมาแล้ว ถือว่าหินก้อนนี้เป็นหยกที่สวยและขนาดใหญ่อย่างไร้ที่ติ！“เชี่ย！ของจริงด้วย！”“ทั้งหมดเป็นหยกหมดเลย！เป็นหยกหมดเลยทั้งทั้งหมด！”“แม่งเอ้ย น้องชายคนนี้คือเทพจริงๆ！”“แม่งเอ้ย ฉันไม่ได้ฝันไปจริงๆใช่ไหม！”พนังงานบ้ากันไปแล้ว！พวกเขาไม่เชื่อในสายตาของตัวเองอย่างสิ้นเชิง！“มีหยกอย่างไม่คาดคิด！”“ไม่...เป็นไปไม่ได้ จะเป็นไปได้อย่างไรกัน！”สีหน้าของกู้เหวินปี้ขาวซีดอย่างไม่มีอะไรสามารถเปรียบเทียบได้ จนกระทั่งเหงื่อเย็นของเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 76
“ฉันไม่ได้ปฏิเสธความรับผิดชอบ ทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน ยังไม่พอซื้อหยกก้อนหนึ่งเลย......” กู้เหวินปี้ยิ้มเจื่อน ๆ แล้วส่ายหน้าตอนนี้ ในใจของเขาหมดอาลัยตายอยากไปหมดแล้วอยู่ในวงการหยกมาเกือบตลอดชีวิต นึกไม่ถึงว่าจะสะดุดล้มอย่างรุนแรงต่อหน้าเด็กที่ยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว!“ไม่มีเงินคุณพนันกับผีสิ!”หลินเฟยต่อว่าอย่างไม่พอใจนี่ทำให้เขาดีใจสูญเปล่าหรอกเหรอ?“หลินเฟยนายอย่าโมโห เหล่ากู้ไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้นจริง ๆ นั่นแหละ”“ฉันตัดสินใจเองได้ หยกสามก้อนนี้ยกให้นาย!”ซูเฉี่ยนเสวี่ยรีบพูดออกมาเธอก็ทุ่มหมดหน้าทักแล้ว หินหยกสามก้อนนี้แน่นอนว่ามีมูลค่า แต่เทียบกับหลินเฟย มันไม่มีค่าเลยสักนิด!“เชี่ย ฉันแม่งจะบ้าแล้ว!” เจ้าหน้าที่พนักงานที่รุมล้อมอยู่ ตื่นเต้นจนตัวสั่น!ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เจ้าหนุ่มที่ยังไม่เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวคนนี้ กลับได้กำไรถึงหนึ่งพันห้าร้อยล้านบาท!นี่เป็นเงินที่คนธรรมดาทั่วไปไม่สามารถบรรลุถึงได้ตลอดชีวิต!“คุณหนู นี่เป็นความผิดที่ผมทำ คุณไม่ต้องช่วยผมแบกรับผลที่ตามมา”“ผมจะกลับไปขายรถขายบ้านรวบรวมเงินออกมา ถ้าหากไม่พอ ผมค่อย ๆ ชดใช้คืน”กู้เหวินปี้ สีหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
