All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 81 - Chapter 90

พูดจบหลินเฟยก็รีบวิ่งมาตรงหน้าถังรั่วเสวี่ยเขายื่นมือออกไปจับภูเขาหยกของถังรั่วเสวี่ยที่ได้รับบาดเจ็บจากนั้นดูบาดแผลอย่างละเอียด!ผิวที่ขาวนุ่มนั้น มีเลือดไหลออกมาจนน่าตกตะลึง!ทำให้หลินเฟยรู้สึกสงสารอย่างถึงที่สุด!“ว้ายเสี่ยวเฟยนายรีบหลีกไป!”“ให้เสี่ยวเหลียนดูก็พอแล้ว นายดูให้อารู้สึกเขินอาย!”ถังรั่วเสวี่ยอายจนหน้าแดง ถึงอย่างไรเธอก็เป็นคนขี้อาย“เห้อ แผลยาวมากเลย เกือบสิบเซนติเมตร!”“อาเล็ก ฉันดูไม่ได้หรอกนะ พี่ให้เสี่ยวเฟยดูเถอะ”พานเสี่ยวเหลียนรีบโบกมือพูดขึ้นเธอรู้เรื่องที่หลินเฟยทำต่อถังรั่วเสวี่ยแล้ว จึงคิดว่าหลินเฟยจับหน้าอกของเธอไม่นับประสาอะไรอีกอย่าง เธอทำแผลอะไรไม่เป็นจริง ๆ“ห๊ะ……บาดเจ็บหนักขนาดนั้นเลยเหรอ?”ถังรั่วเสวี่ยได้ยินว่าบาดแผลสิบเซนติเมตร ก็เปลี่ยนสีหน้าไป!แอบพูดพึมพำในใจ นี่ถ้าทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้ จะน่าเกลียดไหมนะ!“พี่เสี่ยวเหลียน พี่ช่วยไปรับน้ำให้ผมกะละมังหนึ่ง หาผ้าขนหนูสะอาด ๆ มาสักผืน ผมต้องห้ามเลือดให้อาเล็ก!หลินเฟยไม่สนใจว่าถังรั่วเสวี่ยยอมหรือไม่ยอม เขาอุ้มเธอไปที่บนเตียงโดยตรง จากนั้นถอดเสื้อผ้าท่อนบนของเธอออกเดิมทีเป็นทิวทัศ

หลินเฟยนวดอย่างจริงจัง แต่คนสวยที่อยู่ใต้มือ จับนาน ๆ ก็อดจิตใจฟุ้งซ่านไม่ได้ต่อให้ตอนนี้หลินเฟยเคยมีอะไรกับผู้หญิงหน้าตาสวยมาเยอะแต่คนที่ทำให้เขาคิดว่าสวยที่สุด ก็ยังเป็นถังรั่วเสวี่ยเขาผ่อนแรงขึ้นลงอย่างอดไม่ได้ มือก็เคลื่อนไปยังส่วนอื่นโดยไม่รู้ตัว“เสี่ยวเฟย นายรังแกอาอีกแล้ว เลิกเล่นได้แล้ว……”ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของหลินเฟย ตอนนี้แก้มของเธอร้อนผ่าวทันทีทั้งที่รู้ว่ากำลังแต๊ะอั๋งเธอ แต่เธอก็ไม่อยากจะผลักออกไป“ผมไม่ได้เล่นนะครับคุณอา ผมก็แค่นวดให้อา อาอย่าตื่นเต้นตื่นเกิดไป”ตอนนี้หลินเฟยหนังหน้าหนาไม่ใช่แค่ธรรมดา“เสี่ยวเฟย พี่ก็ทรมาน นายช่วยพี่หน่อยเป็นอย่างไร?”พานเสี่ยวเหลียนมองอยู่ที่ด้านข้าง ก็รู้สึกจั๊กจี้หัวใจ อยากจะกอดรัดกับหลินเฟย“พี่เสี่ยวเหลียนพี่รอก่อน อาเล็กเจ็บหนัก ผมช่วยบรรเทาให้เธอก่อน”หลินเฟยหัวเราะแหะ ๆ กับพานเสี่ยวเหลียน ให้เธอรอครู่หนึ่ง“อีกนานแค่ไหน พี่รู้สึกว่าหน้าอกเริ่มเจ็บอีกแล้ว……”พานเสี่ยวเหลียนสายตาขมขื่น จากนั้นยกบั้นท้ายขึ้นมา ทิวทัศน์งดงามที่ขาวผ่อง เกรงว่าไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ไม่สามารถอดกลั้นได้“ก็ได้ งั้น

หากเป็นผู้หญิงคนอื่น รับรู้ราคาของสร้อยหยกเส้นนี้ คงจะรับไว้ด้วยความดีอกดีใจตั้งนานแล้วแต่พานเสี่ยวเหลียนยังยืนยันที่จะไม่รับไว้“พี่สะใภ้พี่โง่จริง ๆ ผมเป็นผู้ชายของพี่ ผู้ชายของพี่มอบของให้พี่ ทำไมพี่ถึงไม่รับไว้?”“ถ้าไม่รับไว้ ผมจะเอาพี่ให้หนักเลย!”หลินเฟยตีก้นของพานเสี่ยวเหลียนข่มขู่ทันใดนั้น เกิดระลอกคลื่นเหมือนกับคลื่นน้ำเป็นระยะ ๆ“ว้าย เสี่ยวเฟย ชีวิตนี้สิ่งที่พี่ไม่เคยเสียใจเลยก็คืออยู่ร่วมกันกับนาย!”“นายเอาพี่ให้ตายไปเลยเถอะ!”พานเสี่ยวเหลียนซาบซึ้งจนน้ำตาคลอ จากนั้นเป็นฝ่ายจู่โจมกอดรัดหลินเฟยเมื่อก่อนมีคนที่ดีกับเธอขนาดนี้ที่ไหนกันล่ะคราวนี้พานเสี่ยวเหลียนเห็นชีวิตของหลินเฟยสำคัญกว่าตัวเองไปตั้งนานแล้ว“พี่สะใภ้ ไม่ได้ คืนนี้ถ้ามีอะไรกันอีก พี่จะต้องรับไม่ไหวแน่นอน”“เปลี่ยนเป็นวันอื่นเถอะ”หลินเฟยรู้สึกทำใจไม่ได้ในเมื่อเขายิ่งรบยิ่งกล้าหาญ คนทั่วไปรับไม่ไหวด้วยซ้ำ“ไม่เอา จะเอาตอนนี้แหละ พี่ไม่ไหวแล้ว เสี่ยวเฟยนายวางใจเอาได้เต็มที่เลย!”“พี่ตายบนตัวเธอก็ยอม!”……เช้าวันต่อมาหลินเฟยเป็นฝ่ายทำอาหารเช้า เรียกถังรั่วเสวี่ยกับพันเสี่ยวเหลียนให้มาทานข้

ยัยคนนี้วันนี้แต่งหน้าอ่อน ๆ ซะด้วย ดูสวยเป็นพิเศษเลยอันที่จริง เธอได้รู้เรื่องที่หลินเฟยเปิดคลินิกใหม่อีกครั้ง จึงตั้งใจแต่งตัวเพื่อไปช่วยงานเพียงแต่ เมื่อไปถึงคลินิกก็ไม่เห็นหลินเฟย จึงออกมาตามหาหลินเฟย“แน่นอน ผมจะลืมพี่ลู่ลู่ได้ไงล่ะ”หลินเฟยยิ้มกริ่ม โอบเอวบางของจ้าวลู่ลู่เอาไว้ จากนั้นก็บีบก้นของเธอสองครั้ง“ไม่ต้องมาลงไม้ลงมือ เมื่อวานนายบอกว่ามีของขวัญให้ฉัน ของขวัญอยู่ที่ไหน?”จ้าวลู่ลู่ถลึงตาใส่หลินเฟย จากนั้นพูดด้วยใบหน้าแดงระเรื่อเมื่อวานเธอรอหลินเฟยทั้งวัน แต่ก็รอไม่ถึง ในใจรู้สึกร้อนรนมาก“ไอ้หยา ดูความจำของฉันสิ พี่ลู่ลู่ คุณหลับตาลงก่อน อีกเดี๋ยวตอนที่ผมให้คุณลืมตา คุณค่อยลืมตา”หลินเฟยตบหัวแล้วพูดตำหนิตัวเอง“เตรียมจะเซอร์ไพรส์ฉันด้วยเหรอ?”จ้าวลู่ลู่หลับตาลงเริ่มตั้งหน้าตั้งตารอขึ้นมานี่เป็นของขวัญชิ้นแรกที่หลินเฟยมองให้เธอ!คิดไว้ว่าหลินเฟยจะต้องตั้งใจเลือกอย่างตั้งใจและนานมากสินะ?”หลินเฟยเตรียมจะนำสร้อยคอหยกใส่ให้จ้าวลู่ลู่ แต่เมื่อคิดดู ก็เปลี่ยนความตั้งใจอีก อยากจะล้อเธอเล่นก่อนผ่านไปครู่หนึ่งหลินเฟยจับหญ้าหางจิ้งจอกกับดอกไม้ริมทางมาหนึ่

“คุณยื่นมือออกมาก่อน ให้ผมจับชีพจรคุณดู”ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ หลินเฟยคิดจะเผยทักษะการแพทย์ของตัวเองออกมาสักหน่อยผู้หญิงคนนั้นรูดแขนเสื้อขึ้นโดยตรงจากนั้นนั่งลงตรงหน้าหลินเฟยโดยไม่ยึกยักจากนั้นพูดขึ้น “นายดูเถอะ ถ้านายดูความผิดปกติของฉันได้ ฉันจะโฆษณาคลินิกแทนนายเอง”คนที่ล้อมรอบอยู่จำนวนมากต่างก็พูดพึมพำ “ไม่มีลูกไม่ตั้งครรภ์เป็นโรคที่รักษายากและซับซ้อน เจ้าหนุ่มนี่จะรักษาได้เหรอ?”“ดูก่อนว่าเขาจะพูดอย่างไร”หลินเฟยวางมือลงบนข้อมือของหญิงสาว จากนั้นสัมผัสสถานการณ์ภายในร่างกายของเธอ“พี่สาว ร่างกายของพี่แข็งแรงดี ไม่มีปัญหาอะไร ปัญหาน่าจะเกิดที่สามีของคุณ”“เขาไม่ค่อยไหวเท่าไหร่ใช่ไหม?”หญิงสาวหน้าแดง ท่าทางเหมือนจะพูดแต่ก็เงียบไปอีก เห็นได้ชัดว่าถูกหลินเฟยพูดถูกแล้ว แต่ก็ไม่กล้ายอมรับ“ที่ดินไม่มีปัญหา งั้นก็แสดงว่าวัวที่ไถนาใช้งานไม่ได้!”“พี่สาวท่านนี้ก้นใหญ่มาก คนทั่วไปรับไม่ไหว ไม่โทษสามีของเธอที่ใช้ไม่ได้!”คนจำนวนมากหัวเราะเสียงดังออกมาในกลุ่มคนมีชายหนุ่มวัยกลางคนผิวพรรณดำเข้มเดินออกมา และก็เป็นสามีของพี่สาวท่านนี้ เขาตบโต๊ะพูดด้วยความโมโห “ไอ้หนุ่มข้าวกินมั่ว ๆ ไ