เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 85
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-03-19 16:05:49บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 86
หากเป็นผู้หญิงคนอื่น รับรู้ราคาของสร้อยหยกเส้นนี้ คงจะรับไว้ด้วยความดีอกดีใจตั้งนานแล้วแต่พานเสี่ยวเหลียนยังยืนยันที่จะไม่รับไว้“พี่สะใภ้พี่โง่จริง ๆ ผมเป็นผู้ชายของพี่ ผู้ชายของพี่มอบของให้พี่ ทำไมพี่ถึงไม่รับไว้?”“ถ้าไม่รับไว้ ผมจะเอาพี่ให้หนักเลย!”หลินเฟยตีก้นของพานเสี่ยวเหลียนข่มขู่ทันใดนั้น เกิดระลอกคลื่นเหมือนกับคลื่นน้ำเป็นระยะ ๆ“ว้าย เสี่ยวเฟย ชีวิตนี้สิ่งที่พี่ไม่เคยเสียใจเลยก็คืออยู่ร่วมกันกับนาย!”“นายเอาพี่ให้ตายไปเลยเถอะ!”พานเสี่ยวเหลียนซาบซึ้งจนน้ำตาคลอ จากนั้นเป็นฝ่ายจู่โจมกอดรัดหลินเฟยเมื่อก่อนมีคนที่ดีกับเธอขนาดนี้ที่ไหนกันล่ะคราวนี้พานเสี่ยวเหลียนเห็นชีวิตของหลินเฟยสำคัญกว่าตัวเองไปตั้งนานแล้ว“พี่สะใภ้ ไม่ได้ คืนนี้ถ้ามีอะไรกันอีก พี่จะต้องรับไม่ไหวแน่นอน”“เปลี่ยนเป็นวันอื่นเถอะ”หลินเฟยรู้สึกทำใจไม่ได้ในเมื่อเขายิ่งรบยิ่งกล้าหาญ คนทั่วไปรับไม่ไหวด้วยซ้ำ“ไม่เอา จะเอาตอนนี้แหละ พี่ไม่ไหวแล้ว เสี่ยวเฟยนายวางใจเอาได้เต็มที่เลย!”“พี่ตายบนตัวเธอก็ยอม!”……เช้าวันต่อมาหลินเฟยเป็นฝ่ายทำอาหารเช้า เรียกถังรั่วเสวี่ยกับพันเสี่ยวเหลียนให้มาทานข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 87
“พังคลินิกของฉัน?”“หูเหล่าซาน ถ้าแกแน่จริง แกก็ลองพังดูสิ!”หลินเฟยเดิมทีไม่อยากสนใจคำการหัวเราะเยาะของคนกลุ่มนี้แต่ว่าพวกเขาพูดจาได้แย่มากจริง ๆ หลินเฟยอดหยุดฝีเท้าลงไม่ได้ จากนั้นพูดอย่างเย็นชาผู้ชายคนเมื่อครู่ที่ตามมาด่าหลินเฟยชื่อว่าหูเหล่าซานเขาได้ยินว่าหลินเฟยกล้าข่มขู่เขา จึงพูดขึ้นทันที “แกยังกล้าขู่ฉันเหรอ?”“รีบปิดโทรโข่งบ้า ๆ ของแกซะ อย่ามารบกวนการนอนของฉัน!”“ไม่อย่างนั้นฉันจะพังคลินิกกระจอก ๆ ของแกจริง ๆ!”“หลินเฟย นายออกไปทำงานอย่างว่าง่ายจะดีกว่า คลินิกกระจอกของนายไม่มีความจำเป็นที่ต้องเปิดต่อไปด้วยซ้ำ”“จริงด้วย ตัวเองมีความสามารถมากแค่ไหนไม่รู้ตัวเลยเหรอ?”“ต่อให้คลินิกเปิดขึ้นมาใหม่ ในหมู่บ้านก็ไม่มีใครสักคนที่ไปรักษา นายจะได้เงินมาจากไหน?”ป้า ๆ ที่ดูเหตุการณ์คึกครื้น พูดเยาะเย้ยอย่างกำเริบเสิบสานความเป็นจริงตั้งแต่ที่พ่อแม่ของหลินเฟยตายไป คนของหมู่บ้านเถาฮวาทั้งหมดที่ให้เกียรติหลินเฟยนั้นมีน้อยถึงน้อยมาก ๆหากเป็นเมื่อก่อนหลินเฟยถูกพวกเขารังแกแบบนี้ ทำได้แค่หน้าม่อยคอตกหนีไป อดกลั้นความโมโหไว้แต่ตอนนี้ หลินเฟยไม่มีทางปล่อยพวกเขาอยู่แล้ว“ดูถูก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 88
ยัยคนนี้วันนี้แต่งหน้าอ่อน ๆ ซะด้วย ดูสวยเป็นพิเศษเลยอันที่จริง เธอได้รู้เรื่องที่หลินเฟยเปิดคลินิกใหม่อีกครั้ง จึงตั้งใจแต่งตัวเพื่อไปช่วยงานเพียงแต่ เมื่อไปถึงคลินิกก็ไม่เห็นหลินเฟย จึงออกมาตามหาหลินเฟย“แน่นอน ผมจะลืมพี่ลู่ลู่ได้ไงล่ะ”หลินเฟยยิ้มกริ่ม โอบเอวบางของจ้าวลู่ลู่เอาไว้ จากนั้นก็บีบก้นของเธอสองครั้ง“ไม่ต้องมาลงไม้ลงมือ เมื่อวานนายบอกว่ามีของขวัญให้ฉัน ของขวัญอยู่ที่ไหน?”จ้าวลู่ลู่ถลึงตาใส่หลินเฟย จากนั้นพูดด้วยใบหน้าแดงระเรื่อเมื่อวานเธอรอหลินเฟยทั้งวัน แต่ก็รอไม่ถึง ในใจรู้สึกร้อนรนมาก“ไอ้หยา ดูความจำของฉันสิ พี่ลู่ลู่ คุณหลับตาลงก่อน อีกเดี๋ยวตอนที่ผมให้คุณลืมตา คุณค่อยลืมตา”หลินเฟยตบหัวแล้วพูดตำหนิตัวเอง“เตรียมจะเซอร์ไพรส์ฉันด้วยเหรอ?”จ้าวลู่ลู่หลับตาลงเริ่มตั้งหน้าตั้งตารอขึ้นมานี่เป็นของขวัญชิ้นแรกที่หลินเฟยมองให้เธอ!คิดไว้ว่าหลินเฟยจะต้องตั้งใจเลือกอย่างตั้งใจและนานมากสินะ?”หลินเฟยเตรียมจะนำสร้อยคอหยกใส่ให้จ้าวลู่ลู่ แต่เมื่อคิดดู ก็เปลี่ยนความตั้งใจอีก อยากจะล้อเธอเล่นก่อนผ่านไปครู่หนึ่งหลินเฟยจับหญ้าหางจิ้งจอกกับดอกไม้ริมทางมาหนึ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 89
“ฝันไปเถอะ ตอนนี้กลางวันแสก ๆ เดี๋ยวจะถูกคนเห็นได้”“นายจะไปโฆษณาคลินิกไม่ใช่เหรอ? ฉันไปด้วยกันกับนาย”“รอกลางคืน ฉันจะไปหานาย”จ้าวลู่ลู่ท่าทางกินปูนร้อนท้อง มองดูซ้ายขวามั่นใจบริเวณใกล้ ๆ ไม่มีคน ถึงได้พูดเสียงเบาที่ข้างหูของหลินเฟยพูดคำนี้จบ เธอก็เขินอายจนหน้าแดง “หึหึ พี่ลู่ลู่ดีต่อผมจริง ๆ”“ไปเถอะ พวกเราไปหมู่บ้านข้าง ๆ ด้วยกัน”ใกล้ ๆ หมู่บ้านเถาฮวายังมีอีกสองสามหมู่บ้านหมู่บ้านแรกที่หลินเฟยจะไปอยู่ห่างจากหมู่บ้านเถาฮวาระยะทางแค่ครึ่งชั่วโมงโทรโข่งอันใหญ่ของหลินเฟยดังดีมาก แต่มีแค่ไม่กี่คนที่ถูกดึงดูดความสนใจจ้าวลู่ลู่คิดหาวิธี จากนั้นอัดเสียงของตัวเองเข้าไปเสียงของจ้าวลู่ลู่เสียงชัดแจ๋ว และก็หวาน เพียงครู่เดียวก็มีชาวบ้านมากมายถูกดึงดูดมา“เด็กสาวคนนี้หน้าตามีน้ำมีนวลจริง ๆ”“คลินิกเปิดใหม่ใช่ไหม? อยู่ที่ไหนเหรอ เดี๋ยวพวกเราจะพาคนไปดูหน่อย”ไม่ต้องคิดมาก ต้องเป็นเพราะถูกความสวยของจ้าวลู่ลู่ดึงดูดมาแน่นอนหรือแม้กระทั่งมีวัยรุ่นโสดหลายคน มาถามช่องทางการติดต่อของจ้าวลู่ลู่ จะเลี้ยงข้าวเธอหลินเฟยรู้สึกไม่พอใจเป็นระยะนี่จะเลื่อยเก้าอี้ต่อหน้าเขาอย่างเปิดโจ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 90
“คุณยื่นมือออกมาก่อน ให้ผมจับชีพจรคุณดู”ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ หลินเฟยคิดจะเผยทักษะการแพทย์ของตัวเองออกมาสักหน่อยผู้หญิงคนนั้นรูดแขนเสื้อขึ้นโดยตรงจากนั้นนั่งลงตรงหน้าหลินเฟยโดยไม่ยึกยักจากนั้นพูดขึ้น “นายดูเถอะ ถ้านายดูความผิดปกติของฉันได้ ฉันจะโฆษณาคลินิกแทนนายเอง”คนที่ล้อมรอบอยู่จำนวนมากต่างก็พูดพึมพำ “ไม่มีลูกไม่ตั้งครรภ์เป็นโรคที่รักษายากและซับซ้อน เจ้าหนุ่มนี่จะรักษาได้เหรอ?”“ดูก่อนว่าเขาจะพูดอย่างไร”หลินเฟยวางมือลงบนข้อมือของหญิงสาว จากนั้นสัมผัสสถานการณ์ภายในร่างกายของเธอ“พี่สาว ร่างกายของพี่แข็งแรงดี ไม่มีปัญหาอะไร ปัญหาน่าจะเกิดที่สามีของคุณ”“เขาไม่ค่อยไหวเท่าไหร่ใช่ไหม?”หญิงสาวหน้าแดง ท่าทางเหมือนจะพูดแต่ก็เงียบไปอีก เห็นได้ชัดว่าถูกหลินเฟยพูดถูกแล้ว แต่ก็ไม่กล้ายอมรับ“ที่ดินไม่มีปัญหา งั้นก็แสดงว่าวัวที่ไถนาใช้งานไม่ได้!”“พี่สาวท่านนี้ก้นใหญ่มาก คนทั่วไปรับไม่ไหว ไม่โทษสามีของเธอที่ใช้ไม่ได้!”คนจำนวนมากหัวเราะเสียงดังออกมาในกลุ่มคนมีชายหนุ่มวัยกลางคนผิวพรรณดำเข้มเดินออกมา และก็เป็นสามีของพี่สาวท่านนี้ เขาตบโต๊ะพูดด้วยความโมโห “ไอ้หนุ่มข้าวกินมั่ว ๆ ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 91
ถ้าหากว่ามันไม่ได้ผลก็มาเอาเงินคืนจากฉันได้ทุกเมื่อหลินเฟยกล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่ใส่ใจถ้าหากใบสั่งยาของเขาสามารถรักษาความไร้น้ำยาของผู้ชายได้ เงินไม่กี่หมื่นบาทก็ไม่นับประสาอะไร"ได้ ที่รักเรากลับบ้านไปต้มยากันเถอะ!" ชายวัยกลางคนรีบดึงผู้หญิงออกไปอย่างรวดเร็ว"แม่เจ้า ออกรักษาเป็นครั้งแรกก็ได้หลายหมื่นบาทเลย เสี่ยวเฟยนายสุดยอดจริง ๆ!"พานเสี่ยวเหลียนตื่นเต้นและดีใจอย่างมาก"เจ้าหนุ่มคนนี้ตอนนี้มีความสามารถนิดหน่อยจริง ๆ ต่อไปเลี้ยงดูฉันไม่มีปัญหาแน่นอน"ในใจจ้าวลู่ลู่ก็รู้สึกภูมิใจขึ้นมามีเพียงแต่ถังรั่วเสวี่ยที่ยังกังวลว่ายาที่หลินเฟยจัดจะรักษาไม่หาย แต่หลังจากที่หลินเฟยปลอบใจเธอ เธอก็เชื่อเขาและรู้สึกวางใจอย่างมาก"พ่อหนุ่ม มียากอเอี๊ยะบรรเทาอาการปวดหลังไหม? "ชายชราที่อายุประมาณเจ็ดถึงแปดสิบปี เดินเข้ามาด้วยความสั่นไปมาและเอวที่โค้งงอ มือของเขาเต็มไปด้วยหนังด้าน เห็นได้ชัดว่าทำงานหนักเป็นประจำ"คุณตา ทางด้านผมไม่มียากอเอี๊ยะ แต่ผมสามารถรักษาอาการปวดเอวของคุณตาได้"หลินเฟยเห็นว่าคุณตาอายุเยอะมากแล้ว จึงรีบที่จะเอาเก้าอี้มาให้เขานั่ง"พ่อหนุ่ม ฉันน่ะไม่กลัวที่เอ็งจะหัวเร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 92
เพียะ!เสียงตบนั้นดังและชัดเจนมากแต่ไม่ใช่หลิวชุ่ยหลานที่เป็นคนตบหลินเฟย แต่กลับเป็นหลินเฟยที่ใช้หลังมือตบเข้าที่หน้าหลิวชุ่ยหลาน!ถูกตบอย่างแรงจนร่างกายของเธอเซ จนลงไปนั่งกับพื้นแทน!"แก......แกกล้าดียังไงมาตบฉัน?"หลิวชุ่ยหลานปิดหน้าปิดตาด้วยความเหลือเชื่อ กัดฟันมองดูหลินเฟย!"เพียะ!"หลินเฟยใช้หลังมือตบเข้าที่หน้าหลิวชุ่ยหลานอีกครั้ง "ฉันตบเธอแล้วมันจะทำไม?""ทำไมฉันจะตบเธอไม่ได้?""ตบผู้หญิงอย่างเธอฉันยังกลัวว่ามือของตัวเองจะสกปรกด้วยซ้ำ!""ถึงแม้ว่าเธอจะเปลือยกายให้ฉันมีอะไรด้วย ฉันก็ยังรู้สึกขยะแขยง!""พ่อหนุ่มคนนี้พูดได้ดี!""ตบได้ดี! พวกเราสนับสนุนคุณ "ชาวบ้านจากหมู่บ้านใกล้เคียงพากันปรบมือ และประณามหลิวชุ่ยหลาน"ไอ้เด็กเวร ฉันจะสู้กับแก" ใบหน้าของหลิวชุ่ยหลานเป็นแดงก่ำ ลุกขึ้นประจันหน้ากับหลินเฟยแยกเขี้ยวและใช้กรงเล็บ"ไสหัวไปให้พ้น!"หลินเฟยใช้เท้าเตะเข้าที่หน้าท้องของเธอ ถีบเธอจนกระเด็นออกไป!ในตอนนี้ จัดการจนทำให้หลิวชุ่ยหลานหมดฤทธิ์!"แกทำร้ายร่างกายคนอื่น ฉันจะไปแจ้งความจับแก!"เธอไม่กล้าที่จะลงมือกับหลินเฟยอีกแล้ว แต่ก็กลืนความโมโหนี้ลงไปไม่ได้ จากนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 93
“ฉันพูดว่านี่ไม่ใช่ลูกชายของนายด้วยซ้ำ ไอ้คนโง่!”“นายเลี้ยงลูกแทนคนอื่นมาสิบกว่าปี แถมยังให้นังร่านนี่ทารุณพ่อของนาย นายสมควรถูกตีจริง ๆ!”หลินเฟยตะโกนเสียงดัง!“ที่รัก พ่อหนุ่มคนนี้พูดจริงไหม?”จางซื่อเฉวียนร่างกายโซเซครู่หนึ่ง น้ำเสียงสั่นเทาถามหลิวชุ่ยหลานคนที่อยู่รอบด้านมองไปทางหลินเฟยอย่างสงสัย ไม่รู้ว่าเขามองออกได้อย่างไรกันแน่!“จางซื่อเฉวียนแกแม่งไม่มีสมองเหรอ? ฉันนอกจากมีอะไรกับแก คนอื่นไม่เคยแตะต้องปลายนิ้วของฉันเลยด้วยซ้ำ!”“นี่ไม่ใช่ลูกของแกแล้วเป็นลูกของใคร”“แกอย่าฟังมันพูดจาไร้สาระ!” หลิวชุ่ยหลานด่าขึ้นด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด!“หึหึ งั้นเธอกล้าให้พวกเขาไปตรวจดีเอ็นเอที่ในเมืองไหม?” หลินเฟยพูดยิ้มเยาะ“ตรวจกับผีแกสิ! แม่งเกี่ยวอะไรกับแกด้วยวะ!”“ที่รักพวกเราไปกัน! อย่าไปฟังมันพูดจาไร้สาระ!” หลิยชุ่ยหลานสีหน้าร้อนรนถึงที่สุด และก็ไม่พูดถึงเรื่องคิดบัญชีอีก จากนั้นหันหลังจะเดินออกไปอย่างรีบร้อน“ที่รักคุณอย่าเพิ่งไป คุณบอกความจริงผมมา นี่ใช่ลูกชายของผมหรือเปล่า?”จางซื่อเฉวียนเห็นสีหน้าของเธอ ต่อให้โง่แค่ไหนก็ควรรู้ว่าเธอมีเรื่องปิดบังตัวเองอยู่ เขาจึงจี้ถาม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
