เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 64
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-03-19 16:05:40บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 65
ถ้าขนาดนี้แล้วหลินเฟยยังไม่เข้าใจความคิดของจางซินเยว่อีก งั้นเขาก็คงเป็นคนโง่จริงๆแล้วในเวลานี้เมื่อถูกผิวที่บอบบางและมีกลิ่นหอมของเธอนั้นพุ่งเข้ามา ใบหน้าเขาก็ร้อนผ่าว เขาเลยถือโอกาสลองดูสักตั้ง"ซินเยว่ ฉันอยากให้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน!"หลินเฟยตอบสนองอย่างรุนแรงต่อจูบอันเร่าร้อนของจางซินเยว่ สองมือของเขาขยับอย่างไม่สามารถควบคุมได้"หลินเฟย ฉันไม่ไหวแล้ว..." จางซินเยว่ครางเสียงเหมือนคนเมาและยิ่งกอดหลินเฟยแน่นขึ้นนอกจากหลินเฟยแล้ว ยังไม่มีใครทำกับเธอรุนแรงได้ขนาดนี้แต่จางซินเยว่ก็เต็มใจที่จะทำเช่นนั้นถึงขนาดรอคอยอยู่ภายในใจ!ขอแค่วันนี้มอบครั้งแรกนี้ให้กับหลินเฟย ก็ถือว่าเป็นผู้หญิงของหลินเฟยแล้วส่วนจะเป็นอย่างไรต่อไปตนไม่คิดอยู่แล้ว"อืม..."จางซินเยว่รู้สึกได้ว่าเสื้อผ้าของเขาถูกหลินเฟยถอดออกจนหมดและเธอก็หดตัวลงโดยไม่รู้ตัวถ้าต้องเปรียบเทียบเสน่ห์ของจางซินเยว่นั้นเหนือกว่าพานเสี่ยวเหลียน และ จ้าวลู่ลู่อย่างแน่นอน หรือแม้กระทั่งถังรั่วเสวี่ยสําหรับตอนนี้ จางซินเยว่สวยที่สุดแล้วไม่มีอะไรต้องสงสัย!"ซินเยว่เธอสวยจัง..."หลินเฟยไม่สนอะไรทั้งนั้น เขาถอดกางเกงของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 66
ผ่านไป1ชั่วโมง รถก็ได้เข้ามาในเมืองร้านค้าข้างทางบนถนนดึงดูดสายตาของหลินเฟยเป็นอย่างดีนี่เป็นครั้งแรกที่หลินเฟยได้เข้ามาในเมืองความสะอาดเรียบร้อยและความเจริญรุ่งเรืองบนถนนนี้แทบจะเทียบไม่ได้กับสถานที่เล็กๆในชนบทนอกเหนือจากสิ่งอื่นใด เสื้อผ้าของผู้หญิงเหล่านั้นที่อยู่บนท้องถนน หากเป็นในชนบทเกรงว่าทั้งชีวิตอาจะไม่ได้เห็นชุดแบบนี้ภายใต้กระโปรงสั้นที่มีความยาวถึงสะโพกเผยให้เห็นต้นขาขาวๆทั้งหมด เสื้อกล้าที่ทำให้เห็นเนินนมขนาดใหญ่ แทบอยากจะถอดออกมาให้คนอื่นได้เห็นผู้หญิงในเมืองนี้ทำไมถึงเปิดเผยได้ถึงขนาดนี้?จิตใจของหลินเฟยรู้สึกกระสับกระส่ายขึ้นมาเขาชอบสภาพแวดล้อมในเมืองนี้นิดนึงแล้ว!หลังจากได้รับเงินก้อนโต แน่นอนว่าจะย้ายเข้ามาใช้ชีวิตในเมืองนี้！“ดูอะไร？”“หรือว่าของยังดูของฉันไม่มากพอหรอ?”จางซินเยว่เตือนสายตาของหลิงเฟย และหยิกไปที่เขาอย่างแรง！ไอ้หนุ่มนี้พึ่งจะทำให้ตัวเองหลับไป คาดไม่ถึงเลยว่าจะหันหัวไปดูผู้หญิงคนอื่น？เกินไปละ！“เปล่า ฉันไม่ได้ดูเลยนะ”“หลินเฟยส่ายหัวราวกับป๋องแป๋ง ตายก็จะไม่ยอมรับ”“และอีกอย่างคือฉันมองเธอมานานละ เธอหน้าตาเป็นอย่างไรฉันก็ลืมไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 67
สายตาของหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะมองในส่วนนั้น“ชื่อหลินเฟยครับ อายุ18ปี มาจากหมู่บ้านเถาฮวาครับ”“พึ่งจะอายุ18ปีเองก็มาสอบใบรับรองวุฒิแพทย์แล้วหรอคะ？”จูน่ารู้สึกประหลาดใจเพียงชั่วครู่ เธอหยุดการบันทึก หลังจากนั้นจึงถามต่อ“คุณเรียนแพทย์แผนจีนกับใครคะ？”“ผมเรียนด้วยตัวเองครับ”หลินเฟยตอบด้วยความสัตย์จริง“เรียนด้วยตัวเองหรอคะ？”จูน่าขมวดคิ้วอีกรอบ“คุณมาที่นี่เพื่อความสนุกหรอคะ？”“ฉันแนะนำว่าให้คุณรีบกลับไปดีกว่าค่ะ”เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกว่าหลินเฟยสอบไม่ผ่านอย่างแน่นอน“ไม่ใช่นะครับ จริงๆแล้วผมต้องการเข้าร่วมสอบใบรับรองวุฒิแพทย์ครับ”“พี่สาวคนสวยเชื่อผมนะครับ！”หลินเฟยรีบพูดอย่างรวดเร็วถ้าโดนให้ออกก่อนสอบคงจะเป็นเรื่องตลกที่ใหญ่มาก！“งั้นแปปนึงนะคะ เดี๋ยวฉันจะสอบวัดระดับของคุณค่ะ ”“ถ้าเกิดคุณผ่านการทดสอบ ฉันจะให้คุณได้เข้าสอบค่ะ”จูน่าเห็นในความจริงใจของหลินเฟย เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงยื่นแขนขาวๆออกมาแล้วพูดต่อ“คุณจับชีพจรของฉันดูว่าร่างกายของฉันมีปัญหาอะไรกันแน่”แน่นอนว่าหลินเฟยไม่มีการปฎิเสธแต่อย่างใด หลังจากได้รับคำสั่งของจูน่าแล้ว เขาก็วางมือบนข้อมือเธอเพื่อไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 68
จูน่าอายุ27-28ปี ถึงแม้ว่าเธอจะศัลยกรรมมาแล้ว แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอก็คนสวยคนหนึ่งที่สวยพอๆกับพานเสี่ยวเหลียนในตอนนี้คนที่สวยขนาดนี้ก้นของเธอกระดกขึ้น อย่าพูดเลยว่าเธอต้องเซ็กซี่ขนาดไหนกันเชียว“อ่า พี่สาวคนสวยครับ...คือว่า...มันไม่ดีมั้งครับ？”“ชายหญิงไม่ควรถูกเนื้อต้องตัวกัน...”สายตาของหลินเฟยไม่สามารถขยับได้ทั้งหมด“อะไรคือชายหญิงไม่สามารถตัวติดกัน พี่ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ เธอยังอายอะไรอีก”“รีบๆทำให้พี่หน่อย พี่ยังมีเรื่องต้องทำอีกนะ！”จูน่ารู้สึกว่าสายตาของหลินเฟยน่าจะเห็นปัญหาทั้งหมด แน่นอนว่าเขาสามารถช่วยเธอผ่อนคลายได้สาเหตุหลักเลยก็คือการสอบได้เริ่มต้นขึ้นแล้วทันทีในฐานะที่เป็นผู้คุมสอบ ทุกอย่างจะล่าช้าทันทีที่เธอเดินออก“งั้นก็ได้ครับ”หลินเฟยเห็นท่าทีที่แน่วแน่ของจูน่า เขาก็ไม่บ่ายเบี่ยงอีกต่อไปเขาเดินไปนั่งยองที่ด้านหลังของจูน่า แล้วเริ่มขยับหลินเฟยตั้งสติและใช้พละกำลังเยอะมากในการปรับซิลิโคนที่หลงทางให้กลับมาเป็นปกติที่สุด“คุณพระ ฝีมือของคุณนี่ไม่เลวจริงๆ คุณสามารถนำมันกลับมาได้จริงๆ ”จูน่ากังวลเกี่ยวกับก้นปลอมของเธอ เธอบีบมัน2-3ครั้งแล้วพบว่ามันไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 69
“พี่มีเบอร์โทรศัพท์เธอนะ พอถึงตอนนั้นฉันจะโทรหาเธอเอง！” จูน่ายังคงยืนอยู่ข้างหลังและตั้งใจยิ้มอย่างล้อเล่น และก็ไม่หยุดคุยกับตัวเอง“นี่ไม่ใช่น้องชาย แต่นี่เป็นบรรพบุรุษที่ยังมีชีวิตอยู่”จูน่าผ่อนคลายได้ชั่วครู่หนึ่ง สายตาก็มองไปที่นาฬิกาจึงได้รู้ว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว หลังจากเธอก็เดินบิดก้นอออกไป……ถึงถนนใหญ่แล้วหลินเฟยไม่มีต้นสายปลายเหตุในการเดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อย เพียงคิดว่าจะซื้อของขวัญอะไรให้กับจ้าวลู่ลู่เจ้าหนูน้อยคนนี้ชอบเขามาก หลินเฟยจึงไม่อยากปฎิบัติไม่กับเธอนอกจากนี้หลินเฟยก็อยากซื้อของให้ถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียน“อันนี้เด็กนั่นใส่แล้วสวยแน่นอน！”เมื่อมองสร้อยหยกที่ผู้หญิงคนนั้นใส่ในป้ายโฆษณา หลินเฟยก็เริ่มมีความคิดบางอย่างเข้ามาในหัวเขาคิดว่าไอ้ของเล็กๆนี้ไม่ได้มีค่ามากมายอะไรนัก ดังนั้นเขาอาจจะซื้อสามชิ้นในคราวเดียวก็ยังได้ซื้อให้ถังรั่วเสวี่ย พานเสี่ยวเหลียนและจ้าวลู่ลู่หนึ่งชิ้นต่อหนึ่งคนสุดท้ายหลินเฟยเข้าไปในร้านครึ่งวัน แต่ก็ไม่มีพนังงานขายคนไหนมาแนะนำสินค้ากับเขา“หยิบอันนั้นมาให้ฉันดูสักหน่อยได้ไหมครับ？”หลินเฟยดูสินค้าเกือบครึ่งวัน ในที่สุดก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 70
“ฉันยอมรับในข้อผิดพลาด เมื่อสักครู่ในตอนที่เธอดูถูกเด็กผู้ชายคนนี้ เธอได้คิดผลลัพธ์ที่ได้ในตอนนี้หรือยัง？”ใบหน้าที่แสนเย็นชาของคุณอาเล็กกำลังพูด“ฉันเปิดร้านมาเพื่อขายของ ไม่ใช่ว่าเปิดมาให้พวกเธอทำลายชื่อเสียง！”“วันนี้ฉันมีสองทางให้เลือก ไม่ถอดเสื้อผ้าวิ่ง2-3รอบ”“ก็หาช่องทางเงินเดือนประจำแล้วออกไป อีกทั้งฉันจะบอกกับร้านหยกอื่นๆทั้งหมดว่าอย่ารับคนแบบเธอเข้าทำงาน！”“เธอเลือกเองแล้วกัน！”เมื่อเห็นท่าทางที่แข็งกร้าวของซูเฉียนเสวี่ย ไม่มีพนักงานขายคนไหนกล้าที่จะช่วยโจวชิงสักคนกลัวว่าซูเฉียนเสวี่ยจะเก็บพวกเขาไปด้วย！“คุณผู้หญิงคะ ฉันรู้แล้วว่าตัวเองผิด งั้นฉันขอโทษน้องชายคนนี้ได้ไหมคะ？”โจวชิงกลัวจนร้องไห้ออกมาแล้วไม่ว่าจะเลือกทางไหน สำหรับเธอแล้วเธอไม่สามารถรับมันได้！เธอยังเป็นหนี้อยู่ ถ้าหากไม่มีงานก็ไม่มีเงินซื้อข้าวกิน！“งั้นก็ต้องมาดูน้องชายคนนี้ว่าให้อภัยเธอหรือไม่！”น้ำเสียงเย็นชาของซูเฉียนเสวี่ยพูด“น้องชายคนนี้ ฉันขอความเมตตา เธอช่วยให้โอกาสฉันอีกสักครั้งได้ไหม？ ”.“ฉันรู้ว่าผิด ฉันขอร้องให้เธอช่วยไม่ให้พี่สาวคนนี้โดนไล่ออกด้วยนะ！”โจวชิงขอร้องหลินเฟยด้วยใบหน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 71
หลินเฟยกลับชี้ไปที่หินหยกที่คุณภาพแย่ที่สุดแล้วพูดว่า“คุณซูครับ ถ้าหากคุณไม่ถือสาอะไร ผลิตภัณฑ์หยกผมไม่ต้องการแล้วครับ แล้วก็หินก้อนนั้นผมขอนะครับ”“เธออยากได้หินหยกก้อนนั้นหรอ？แต่ว่าก้อนนั้นถือว่าเป้นก้อนที่แย่ที่สุดนะ ตัดออกมาอาจจะได้แค่ไม่กี่พันบาท”คุณอาเล็กสงสัยชายกลางคนที่อยู่ข้างหลังหลังจากได้ยินที่หลินเฟยพูดก็พยักหน้ายิ่งขึ้นใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบคบก็ดูออกว่าหินหยกสี่ก้อนนั้นใหญ่ยิ่งกว่า คุณภาพยิ่งดีกว่า คาดไม่ถึงว่าหลินเฟยจะวางอันที่ดีและไม่เลือกมัน แต่กลับเลือกอันที่แย่ที่สุดไม่เข้าใจความคิดข้างในเขาเลยแม้แต่สักนิด“ไม่ คือผมต้องการก้อนนั้น มันไม่ใช่คุณภาพแย่ที่สุด แต่มันคือดีที่สุด”หลินเฟยยืนหยัดเป็นอย่างยิ่งเมื่อสักครู่เขามองด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น หินก้อนนี้พอดูแล้วก็เป็นหินที่คุณภาพแย่ที่สุด แต่จริงๆแล้วภายในนั้นมีสีเขียวเป็นจำนวนมาก เพียงแต่ว่ามันไม่ได้ถูกค้นพบเท่านั้นเองเมื่ออิงจากขนาดแล้ว หยกในหินนี้สามารถทำสร้อยคอมากกว่าหนึ่งโหลที่หลินเฟยสามารถซื้อได้“โอเค ถึงแม้ว่าเธอจะยืนหยัดขนาดนี้ งั้นหินก้อนนี้ฉันให้เธอละกัน ผลิตภัณฑ์หยกต่างๆเธอก็ไม่ต้องเล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 72
“ได้ครับ”“แต่ว่าคุณซูครับ เรียกผมว่าหลินเฟยก็ได้ครับ เรียกผมว่าน้องชายฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ”หลินเฟยตอบตกลงทันทีเขาว่างมาก ถ้าหากว่าเขาเลือกหยกได้อีกหนึ่งชิ้น มันจะสามารถทำเงินได้หรือเปล่า“โอเคหลินเฟย งั้นเธอเรียกฉันว่าคุณซูก็ได้”ซูเฉียนเสวี่ยพยักหน้าและยิ้ม“คุณผู้หญิงครับ เขาก็พูดมาหมดแล้ว เพียงแต่ว่าเมื่อสักครู่นี้มันเป็นเรื่องบังเอิญแค่นั้นเอง”“เธอให้เขาไปดูหินหยกทีว่ามันเหมาะสมหรือไม่？”ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างหลังพูดอย่างไม่พอใจ“มีอะไรที่มันไม่เหมาะสมหรอ？”“บ้านฉันซื้อหินหยกมา ฉันอยากจะพาใครไปดูด้วยก็เลยมาถามคุณ？”ซูเฉียนเสวี่ยพูดอย่างไม่พอใจ“ไม่ต้อง คือฉันปากมากเอง！”ชายวัยกลางคนรีบพยักหน้า ไม่กล้าพูดมาก หลังจากนั้นเขาจึงทำหน้าที่เป็นคนขับรถผ่านไป1ชั่วโมงรถเลี้ยวไปทางทิศตะวันออกและเลี้ยวไปทางทิศตะวันตก และแล้วก็ถึงเขตหินหยกบลูสกายเขตนี้มีพื้นที่กว้างใหญ่ เกรงว่าต้องใช้เงินหลายพันล้านบาทในการครอบครองที่ดินแห่งนี้“เชี่ย ในนี้มีหินหยกมากมายอะไรขนาดนี้เนี่ย！”หลินเฟยอุทานด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าหินหยกกองอยู่นับร้อยในเขตนี้“เหอะ คนบ้านนอกที่ไม่เคยเห็นสังคมก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
