บททั้งหมดของ แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: บทที่ 921 - บทที่ 930

เขาชี้ไปที่หลังของหลินเฟยด้วยความไม่พอใจ และตะโกนบอกผู้ชายหัวล้านที่อยู่ตรงกลางคนนั้นจ้าวเทียนหู่ไม่ขยับเขยื้อน และมองแผ่นหลังของหลินเฟยด้วยความสงสัยดูเหมือนว่าเขากำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับตัวตนของหลินเฟยอยู่"พี่หู่คะ เขามาตามหาผู้หญิงสองคนนั้น…""ในตัวอำเภอของเรา ปกติแล้วคนใหญ่คนโตจะไม่เข้ามานะคะ"พนักงานเคาน์เตอร์สาวที่เข้ามาขวางหลินเฟยเอาไว้คนนั้นเมื่อเห็นจ้าวเทียนหู่เดินเข้ามา เธอก็รีบกดลงให้ต่ำลงและเดินเข้ามาหาจ้าวเทียนหู่"โอเค ฉันรู้แล้วล่ะ"จากนั้นจ้าวเทียนหู่ถึงได้พูดกับชายวัยกลางคนที่ถูกทุบตีเมื่อสักครู่นี้"อดทนเอาไว้สักหน่อยเถอะ อย่าลืมสิว่าเรามาซื้อสินค้ากัน หลังกจากสินค้าถึงมือแล้ว ฉันจะให้คนไปสั่งสอนมันเพื่อระบายความแค้นของแกก็แล้วกัน เรื่องจะได้ไม่บานปลายไง""คือ…ครับ พี่หู่"ชายวัยกลางคนที่ถูกทุบตี แม้จะไม่พอใจอยู่เล็กน้อยแต่เขาก็ยังคงรีบพยักหน้าและตอบรับกลับไปจากนั้นกลุ่มคนก็เดินขึ้นไปชั้นสองโดยตรงหลินเฟยรู้สึกอย่างคลุมเครือว่า จุดประสงค์ที่ชายวัยกลางคนทั้งห้าคนเข้ามานั้น มันไม่บริสุทธิ์เลยแม้แต่น้อยเมื่อเห็นพวกเขาเดินขึ้นไปบนชั้นสอง หลินเฟยก็คิดจะย

จากนั้นเขาก็ได้บอกเล่าเหตุการณ์ทางนี้ให้จ้าวเทียนหลงฟังอย่างคร่าวๆ"อะไรนะ? มือและเท้าของแกหักหมดเลยเหรอ!""ไป๋เจี๋ยล่ะ? เธอบอกว่าสินค้าปลอดภัยไม่ใช่เหรอ?!""ได้ ได้ หู่จื่อแกรอเดี๋ยว พี่จะพาคนไปแก้แค้นให้นายเดี๋ยวนี้!"ปัง จ้าวเทียนหลงวางสายโทรศัพท์ด้วยความโกรธและรีบพาคนมาที่นี่ทันที!จ้าวเทียนหลงถือว่าเป็นอันธพาลใหญ่ประจำเมืองเทียนหวาก็ว่าได้ในตอนนี้น้องชายของตัวเองถูกทุบตีจนกลายเป็นคนพิการไปแล้วแน่นอนว่าเขาก็จะไม่ปล่อยหลินเฟยให้ออกไปได้อยู่แล้ว!และหลินเฟยก็อาศัยช่วงเวลานี้ในการถอนพิษออกจากร่างกายของจางซินเยว่และสวีอิ๋งอิ๋งโดยการใช้เข็มเงิน"ฮือ...""หลินเฟย นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? นี่ฉันเป็นอะไรไปหรือเปล่า?"จางซินเยว่ที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของหลินเฟย ค่อยๆ ฟื้นคืนสติขึ้นมาสมองของเธอยังคงมึนงงอยู่เล็กน้อยผลจากยานั้นมันรุนแรงเป็นอย่างยิ่งมันส่งผลให้เธอจำเหตุการณ์ก่อนหมดสติไปไม่ได้เลย"พี่ซินเยว่ พี่กับพี่อิ๋งถูกวางยาทั้งคู่ เจ้าของร้านขายชุดชั้นในไม่ใช่คนดีอะไร เธอต้องการจะขายพี่เป็นสินค้า!"หลินเฟยเหลือบมองไป๋เจี๋ยอย่างเย็นชา พร้อมกับพูดออกมา"อะไรนะ?""เจ้า

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า จู่ๆ ก็มีเรื่องที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น!ระยะเวลาแค่ประจันหน้ากันคนสี่ห้าคนก็ถูกหลินเฟยชกจนลอยออกไปแล้ว!กระทั่งคนที่ถูกทุบตียังไม่สามารถตอบสนองกลับมาได้เสียด้วยซ้ำ!"ซินเยว่ หลินเฟยเขา ทำไมเขาต่อสู้เก่งขนาดนี้?"สวีอิ๋งอิ๋งที่หลบอยู่ด้านหลังของมุมห้องอดไม่ได้ที่จะถามจางซินเยว่ขึ้นมา"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่หลินเฟยเก่งจริงๆ นั่นแหละ คนพวกนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเสียด้วยซ้ำ"จางซินเยว่จ้องไปที่แผ่นหลังของหลินเฟยอย่างไม่กะพริบตา พร้อมกับพูดออกมา"จริง...จริงเหรอ?" สวีอิ๋งอิ๋งเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งระหว่างที่สวีอิ๋งอิ๋งและจางซินเยว่กำลังพูดคุยกันอยู่นั้นเสียงกรีดร้องก็ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง และหลินเฟยก็โจมตีคนไปเจ็ดแปดคนแล้ว!ดุดันอะไรขนาดนี้ลูกน้องที่เหลืออีกยี่สิบกว่าคนของจ้าวเทียนหลงอดไม่ได้ที่จะแสดงอาการหวาดกลัวขึ้นมา พร้อมกับถอยหลังออกมาเรื่อยๆ!"พี่ชาย...ไอ้หมอนี่เป็นคนฝึกวิชา!""พี่อย่าประมาทเด็ดขาด!"จ้าวเทียนหู่ที่นอนแข็งทื่ออยู่บนพื้นร้องตะโกนออกมา!"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกหู่จื่อ ต่อให้เป็นปรมาจารย์การต่อสู้กลับชาติมาเกิด วันนี้ก็หนีจากการถูกบดเป

"พูดมา!""ถ้าไม่พูด ฉันจะจัดการกับพวกแกซะ!" หลินเฟยตะคอกออกมา!"พี่ชาย เราไม่กล้าพูดหรอกครับ เราก็แค่พวกเห็บพวกไรตัวเล็กๆ เท่านั้น จะไปรุกรานคนใหญ่คนโตแบบนั้นได้อย่างไร!""ในใจของคุณรับรู้ก็พอแล้ว อย่าถามพวกเราอีกเลยนะครับ!""ไม่อย่างนั้นพวกเราจะต้องตายแน่ๆ!"สมุนคนหนึ่งถูกคนที่อยู่ข้างหลังดันออกมาเขาตกใจมากจนคุกเข่าลงแทบเท้าของหลินเฟย และพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย"กลุ่มของพวกแกก็ไม่ใช่คนดิบดีอะไร ตายไปก็ไม่เสียดายหรอก!""คุกเข่าลงให้หมด!"หลินเฟยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแต่ในใจกลับคิดไปถึงเรื่องที่หวางเจิงและคุณท่านหวางจะมาในตอนบ่ายนี้แล้วเขาจะต้องบอกเรื่องนี้กับคุณท่านหวางเพื่อให้เขาส่งคนไปจัดการเทศมนตรีเมืองเทียนหวาเสียสักหน่อย"ครับ...ครับ...เราคุกเข่า เราคุกเข่า!"สมุนทุกคนไม่กล้าไม่เชื่อฟัง และคุกเข่าอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย"หลินเฟย ให้ฉันโทรไปบอกสารวัตรลู่ให้เธอมาพาคนไปตอนนี้เลยไหม?"ในเวลาเดียวกันนี้จางซินเยว่ก็คลายท่อนเหล็กในมือออกจากนั้นก็เดินฉับๆ ไปหาหลินเฟยพร้อมกับสวีอิ๋งอิ๋ง และถามขึ้นมา"รอสักครู่พี่ซินเยว่ รอให้ผมสั่งสอนจ้าวเทียนหลงเรียบร้อยแล้ว พ

ใบหน้าที่งดงามของลู่หลีปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็ง เธอชำเลืองมองจ้าวเทียนหู่และคนกลุ่มนั้นด้วยสายตาที่เกลียดชังพร้อมกำชับกับโจวกั๋วเฟิงและสายตรวจนายอื่นว่า"รับทราบครับ ผู้อำนวยการลู่!"โจวกั๋วเฟิงตอบรับ จากนั้นก็กำชับลูกน้องสายตรวจให้จับตัวจ้าวเทียนหู่และคนอื่นๆ ไปทั้งหมดหลังจากนั้นในทันทีลู่หลีก็เดินมาหาจางซินเยว่และสวีอิ๋งอิ๋ง พร้อมกับถามอย่างเป็นกังวลว่า"ผู้จัดการจาง คุณสวี พวกคุณสองคนไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรใช่ไหม?""เรื่องนั้นไม่มีค่ะ แต่หากไม่มีหลินเฟย พวกเราสองคนคงจะอนาถแน่ๆ"จางซินเยว่พูดด้วยความกลัวที่ยังเหลืออยู่ในใจ"ไม่ว่าจะยังไง สุดท้ายพวกคุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ทางฉันจำเป็นต้องรบกวนให้พวกคุณสองคนให้ปากคำหน่อยนะคะ""ตอนที่ทำคดีจำเป็นต้องใช้น่ะค่ะ..."ลู่หลีหยิบปากกาและกระดาษออกมา แล้วถามเกี่ยวกับเรื่องราวทั้งหมดหลังจากจดบันทึกทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วหลังจากลู่หลีทักทายกับหลินเฟยแล้ว เธอก็รีบออกไปทันทีจะเห็นได้ชัดว่า ตั้งแต่โม่หลินได้ย้ายไปแล้ว เธอก็ยุ่งเป็นอย่างมากและสิ่งที่ทำให้หลินเฟยประหลาดใจก็คือ ครั้งนี้ที่ลู่หลีและจางซินเยว่พบกัน พวกเธอไม่ได้ต่อปากต่