All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 901 - Chapter 910

"โฮ่ง โฮ่ง…" สุนัขหมาป่าตัวใหญ่สองตัวพยักหน้าอย่างบ้าคลั่งพวกมันเห่าจนเสียงแหบแห้งไปหมดแล้ว"นี่มัน...หรือว่าเป็นหลินเฟยจริงๆ ที่ขโมยเสื้อของฉัน และยังผูกโบที่หน้าอกของฉันอีกต่างหาก?"สีหน้าของหลี่เยี่ยนเหมยเปลี่ยนไปทันที และลมหายใจของเธอก็ถี่ขึ้นอีกด้วย"ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ล่ะ?""ไม่ได้ ฉันจะต้องหาโอกาสถามเขาให้ชัดเจน จะให้ตัวเองมาถูกเอาเปรียบแบบนี้ไม่ได้!"……หลังจากที่ซูเสี่ยวโหรวและหลินเฟยออกไปจากที่พักของหลี่เยี่ยนเหมยแล้วนั้นพวกเขาก็ไม่ได้กลับไปที่คลินิกทันทีแต่ถูกหลินเฟยบังคับพาไปป่าทึบที่มืดๆ เสียต่างหาก"หลินเฟย ทำไมเราไม่กลับคลินิกกันล่ะ?""คุณพาฉันมาทำอะไรที่นี่?"ซูเสี่ยวโหรวสัมผัสกับอะไรบางอย่างที่คลุมเครือได้เธอหายใจถี่ๆ และพูดขึ้นมา"อย่าเพิ่งกลับไปเลยพี่เสี่ยวโหรว ผมคิดถึงพี่จะตายอยู่แล้ว ให้ผมกอดสักหน่อยจะได้หรือเปล่า?"หลินเฟยหัวเราะคิกคักจากนั้นเขาก็คว้าตัวของซูเสี่ยวโหรวมาไว้ในอ้อมแขน"หลินเฟย คุณจะลามกเกินไปแล้วนะ?""นอนกับผู้หญิงทุกวัน คุณไม่เบื่อบ้างหรือไง?"ตัวของซูเสี่ยวโหรวแนบชิดกับหลินเฟย เหมือนจะรับรู้อะไรบางอย่างได้ดวงตากลมโตเต็มไปด

"เด็กโง่ อาเล็กรอบเดือนมาแล้วน่ะสิ กำลังไม่สบายตัวอยู่เลย สองสามวันนี้ให้อาเล็กพักผ่อนเถอะนะ"ถังรั่วเสวี่ยกลอกตามองบน พร้อมกับพูดออกมา"เฮ้อ น่าเสียดายจริงๆ ไม่ง่ายเลยที่คืนนี้ลู่หลีจะหลับไป""งั้นอาเล็กไปพักผ่อนเถอะ ผมจะไปหาพี่สะใภ้เสี่ยวเหลียนแล้วล่ะ!"หลินเฟยหันเหความสนใจไปที่พานเสี่ยวเหลียนทันที"ไอ้สารเลว ผีห่ากลับชาติมาเกิดจริงๆ!"ถังรั่วเสวี่ยกัดริมฝีปากเอาไว้แน่นและพูดออกมาด้วยความคับข้องใจในขณะนี้พานเสี่ยวเหลียนและซูเสี่ยวโหรวกำลังหยอกล้อลูกเสือสองสามตัวอยู่ในห้องเมื่อเห็นหลินเฟยเดินเข้าไปด้วยสายตาที่ลุกโชนแบบนั้นทันทีที่พานเสี่ยวเหลียนต้องการจะเอ่ยถามอะไรหลินเฟยขึ้นมาแต่ผลที่ได้กลับเป็นว่า เธอถูกหลินเฟยกอดขาเอาไว้เสียแล้วจากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมา และเดินเข้าไปในห้องทันที"ไอ้โย่ว เสี่ยวเฟย นายทำอะไรน่ะ?"พานเสี่ยวเหลียนทำอะไรไม่ถูก เธอกอดหลินเฟยเอาไว้แน่น แล้วพูดขึ้นมา"พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน ผมวิ่งไปวิ่งมาตลอดทั้งวันแล้ว เนื้อตัวสกปรกนิดหน่อย คุณช่วยอาบน้ำให้ผมหน่อยสิ!"หลินเฟยพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้อนใจพร้อมกับเตะเปิดประตูไม้ในห้องน้ำไปเต็มแรง!"เด็กบ้า นา

หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามา พร้อมกับถามออกมาด้วยรอยยิ้ม"ไม่มีปัญหา" หลินเฟยให้เงินอย่างรวดเร็ว"เสี่ยวเฟย บ้านเรามีเจ็ดเอเคอร์ ขอเพิ่มสักหน่อยจะได้หรือเปล่า?""เสี่ยวเฟย บ้านเรามีเก้าเอเคอร์ เราก็ขอเพิ่มเหมือนกันนะ!""เสี่ยวเฟย เสี่ยวเฟย...""เสี่ยวเฟย..."ชาวบ้านมารวมตัวกันอยู่รอบๆ พร้อมกับซักถามขึ้นมาหลินเฟยจึงทำได้เพียงรักษาสถานการณ์ตรงนั้นเอาไว้เสียก่อน จากนั้นก็มอบเงินไปทีละคนๆและสิ่งที่ทำให้หลินเฟยประหลาดใจก็คือเมื่อรู้ว่าสวีอิ๋งอิ๋งได้เข้ามาเมื่อไหร่ และเธอก็กำลังช่วยหลินเฟยจัดระเบียบสถานที่อยู่นอกเหนือจากนี้คนที่ตะโกนให้เพิ่มเงินนั้น ก็ดูเหมือนจะหายวับไปอย่างไงอย่างงั้น"คำพูดของหลินเฟยไอ้เด็กคนนี้ได้ผลดีกว่าฉันที่เป็นผู้ใหญ่บ้านเสียอีก?""ฉันไม่เข้าใจจริงๆ งั้นต่อไปก็ให้เขาเป็นผู้ใหญ่ก็แล้วกัน!"เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้ หลี่เยี่ยนเหมยก็อดไม่ได้ที่จะบ่นอุบขึ้นมาจากนั้นเธอก็เดินเข้าไปช่วยหลินเฟยรักษาความสงบในสถานที่ด้วยเช่นกันหนึ่งชั่วโมงต่อมาสิทธิ์การใช้ที่ดินทั้งหมดในหมู่บ้านเถาฮวาก็อยู่ในมือของหลินเฟยเรียบร้อยหลังจากที่ได้รับเงินแล้ว ชาวบ้านก็ทย

"แกเรียนหนังสือ พ่อไม่ได้ให้เงินแก ก็เพราะว่าแกเป็นเด็กผู้หญิง เรียนไปก็ไม่มีประโยชน์ ต่อไปก็ต้องแต่งงานออกเรือนอยู่ดี!""แกเก็บเงินเอาไว้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร น้องชายของแกเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลสวีของเรา ให้เขาแต่งงานสืบสกุล สืบทอดตระกูลสวีของเราต่อไปต่างหากถึงจะเป็นเรื่องที่ถูกต้อง""รีบกลับมาและเอาเงินมาให้เราเร็วเข้า!""ไม่อย่างนั้นฉันจะคิดว่าไม่มีลูกสาวอย่างแกอยู่!"สวีต้าไห่พูดอย่างเผด็จการจากนั้น เขาก็ได้ตัดสายไปโดยตรง"ฮือฮือฮือ…" สวีอิ๋งอิ๋งจับโทรศัพท์มือถือเอาไว้แน่นเมื่ออารมณ์คุกรุ่น เธอก็อดไม่ได้ที่จะนั่งยองๆ อยู่บนพื้น และร้องไห้เบาๆ ออกมา"พี่อิ๋ง ถ้าอย่างนั้นพี่วางเรื่องไม้ผลเอาไว้ก่อนนะ เราจะกลับไปเป็นเพื่อนกับพี่จะดีไหม?"คำพูดของสวีต้าไห่ที่อยู่ในสายเมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว หลินเฟยก็โกรธขึ้นมาทันทีหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ได้คลายอารมณ์และพูดกับสวีอิ๋งอิ๋ง"ช่างมันเถอะหลินเฟย ฉันรู้ว่าพวกเธอมีเจตนาที่ดี คิดจะทวงความยุติธรรมมาให้กับฉัน แต่พ่อของฉันไม่มีเหตุผลหรอก เขาเห็นผู้ชายดีกว่าผู้หญิงมาโดยตลอด""พวกคุณไปก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้หรอก""หลาย

"พ่อครับ พ่อเห็นเงินสดที่อยู่ในรถนั้นหรือเปล่า?"สวีซ่วยซ่วยชี้ไปยังเงินสดที่อยู่ในรถ และพูดด้วยความตื่นเต้น"ผมเดาว่าอย่างน้อยๆ ก็ห้าล้านกว่าเลยนะครับ และอย่างน้อยๆ จะต้องใช้เงินหกเท่าของห้าล้านถึงจะซื้อรถคนนี้ได้นะครับ!""ไอ้เด็กนี่มีเงินจริงๆ อาจจะเป็นทายาทเศรษฐีในเมืองก็ได้นะครับ!""ทำไมพี่ถึงนั่งรถของเขากลับมาได้?""คุณคือสวีต้าไห่ พ่อของพี่อิ๋งใช่หรือเปล่า?"ขณะที่สวีซ่วยซ่วยกำลังสับสนอยู่นั้น หลินเฟยก็ได้ก้าวเข้ามาเป็นคนแรกจากนั้นเขาก็พูดกับสวีต้าไห่ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา"ใช่ ฉันเอง ขอโทษทีน้องชาย คุณคือ…"เมื่อได้ยินสวีซ่วยซ่วยพูดว่าหลินเฟยนั้นรวยมาก!สวีต้าไห่ก็รีบยิ้มเจื่อนๆ และพูดตอบรับในทันที"เหอะๆ ฉันเป็นใครน่ะเหรอ คนอย่างคุณไม่คู่ควรที่จะรู้ตัวตนของฉันเสียด้วยซ้ำ!"หลินเฟยหัวเราะเยาะเพี้ยะ เสียงตบที่คมชัดได้กระทบไปที่ใบหน้าแก่ๆ ของสวีต้าไห่อย่างเต็มแรงจนฟันหลุดออกมาหลายต่อหลายซี่!"ถ้าไม่มีเงินให้ลูกชายไปแต่งงาน ก็ไม่ต้องแต่ง!""การที่คุณใช้เงินของพี่อิ๋งไปเป็นสินสอดของลูกชายคุณก็มากเกินไปแล้ว แต่นี่ยังคิดที่จะให้พี่อิ๋งไปยืมเงินเปลือยมาอีก?""คุณคู่ค