แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา의 모든 챕터: 챕터 881 - 챕터 890

หลังจากมองส่งโม่หลินและกลุ่มคนจากไปไกลแล้วนั้นเหลิ่งชิงซงถามหลินเฟยว่ามีเวลาเข้าไปพบปะสังสรรค์ในเมืองหรือไม่หลังจากหลินเฟยปฏิเสธไปอย่างอ้อมๆ เพราะยังมีงานที่จะต้องทำเขาจึงขึ้นรถและขับนำหน้าออกไปก่อน"หลินเฟย พวกเราก็ควรจะกลับแล้วนะ มีเวลาก็ค่อยเจอกัน!"ในตอนแรกมู่ชิงชิงต้องการอยู่ต่อและไปกับหลินเฟยแต่เหลิ่งหนิงซวงกลับพูดทักทายหลินเฟยและลากเธอขึ้นไปในรถโดยตรง"หนิงซวง เดี๋ยวหลินเฟยยังต้องกลับไปที่วิลล่ากับฉันอยู่นะ เธอลากฉันมาทำไมกัน?"หลังจากเข้าไปในรถ มู่ชิงชิงก็พร่ำบ่นขึ้นมาเล็กน้อย"นี่พี่ แม้แต่พ่อของฉัน หลินเฟยยังไม่ได้กลับไปด้วยเลย""คงเป็นเพราะลู่หลีคนนั้นแน่ๆ""ในเมื่อเขารับปากว่าจะกลับไปกับพี่ เขาก็ต้องทำได้อยู่แล้วล่ะ""ในเวลานี้ถ้าพี่อยู่รอเขาแล้วละก็ พี่แต่งตัวสวยขนาดนี้ ถ้าหากลู่หลีนั่นเกิดสงสัยจะทำอย่างไรล่ะ?"เหลิ่งหนิงซวงพูดด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลใจ"ก็จริงนะ ทำไมฉันคิดไม่ถึงเลยล่ะ ขอบคุณเธอมากนะหนิงซวง"หลังจากนั้นมู่ชิงชิงถึงจะคิดขึ้นมาได้พร้อมกับพูดขอบคุณเหลิ่งหนิงซวงไปเสียยกใหญ่"เฮ้อ ขอบคุณสองคำนี้ฉันฟังมาพอแล้วล่ะ ฉันแค่หวังว่าพี่สาวของฉันจะ

แม้ว่าหลินเฟยจะไม่ได้ดูแข็งแกร่งขนาดนั้นแต่หลังจากที่เขาได้กดทับร่างกายของมู่ชิงชิงเอาไว้อย่างแน่นหนาขนาดนั้นมู่ชิงชิงถึงจะได้รับรู้ว่าพลังระเบิดที่มีอยู่ในร่างกายของหลินเฟยนั้น!มันได้รีเฟรชความคิดของมู่ชิงชิงไปเสียใหม่แล้ว!หัวใจของมู่ชิงชิงเต้นไม่เป็นจังหวะและมันก็เต้นตึกตักไปเรื่อยๆเธอทั้งตื่นตระหนก ตกใจ เต็มไปด้วยความคาดหวัง และก็ยังรู้สึกเคอะเขินเป็นอย่างมาก!เธอคร่ำครวญและพูดขึ้นมาว่า"อืม...หลินเฟย หลินเฟย คุณอย่าเพิ่งรีบถอดเสื้อผ้าของฉันเลยนะ!""ฉัน... ฉันยังไม่พร้อม คุณให้ฉันเตรียมตัวสักหน่อยจะได้ไหม!""ฉันค้นหาในโทรศัพท์มือถือแล้ว""หากผู้หญิงยังไม่มีอารมณ์ การทำแบบนั้นมันก็จะน่าเบื่อเอาเสียมากๆ…""อ้อ? แม้แต่เรื่องแบบนี้ คุณก็ยังค้นหาแล้ว!""แหะๆ งั้นคุณได้ค้นหาหรือเปล่าว่า คุณจะมีอารมณ์ได้เร็วมากแค่ไหน?"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว หลินเฟยก็ขมวดคิ้วด้วยความสนใจและดวงตานั้นก็เปล่งประกายขึ้นมาทันทีราวกับคนโรคจิตที่หิวโหยเป็นอย่างมากพร้อมกับกวาดตามองไปที่ร่างกายของมู่ชิงชิงอย่างตะกละตะกลามมู่ชิงชิงพูดถูกเรื่องแบบนี้ หากผู้หญิงยังไม่ได้รู้สึกอะไรผู้

"เอ่อ คือฉันรู้สึกว่าพี่ชิงชิงไม่ค่อยจะเหมือนเดิม ดูเหมือนจะมีความเป็นผู้หญิงมากขึ้นนิดหน่อยแล้วนะ""และก็มีเสน่ห์มากขึ้นกว่าเดิมด้วย"เมื่อสังเกตเห็นแววตาของหลินเฟยเหลิ่งหนิงซวงก็ยิ้มอย่างประหม่าและอธิบายว่า"แคกๆ... คือว่า ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน คุณเหลิ่งสายตาช่างแหลมคมจริงๆ"หลินเฟยเดาว่า เหลิ่งหนิงซวงคงจะอยากรู้อยากเห็นอะไรบางอย่างและก็เป็นการยากที่จะพูดอะไรมากไปกว่านี้"พวกคุณกำลังพูดอะไรอยู่น่ะ อะไรคือมีความเป็นผู้หญิงมากยิ่งขึ้น ฉันก็เป็นแบบนี้มาตลอดไม่ใช่เหรอ ไร้สาระจริงๆ"มู่ชิงชิงดูเคอะเขินอยู่เล็กน้อยพร้อมกับทักทายเหลิ่งหนิงซวง"หนิงซวง ช้อปปิ้งมาทั้งเช้า เธอก็คงจะเหนื่อยน่าดู""เธอรีบมานั่งเร็วเข้า ฉันจะไปทำอาหารให้พวกเธอทั้งสองคน กินข้าวเสร็จก็ค่อยส่งหลินเฟยกลับก็แล้วกัน"พอพูดจบ เธอก็หันกลับเข้าไปในครัวทันที"โอเค ฉันรู้สึกเหนื่อยๆ อยู่เหมือนกัน""งั้นก็ต้องรบกวนพี่ชิงชิงแล้วล่ะนะ"เหลิ่งหนิงซวงเดินเข้าไปนั่งในตำแหน่งเดิมของมู่ชิงชิง พร้อมกับตอบกลับมาห่างจากหลินเฟยไปไม่ถึงครึ่งเมตรพร้อมกับแอบชำเลืองมองหลินเฟยไปแวบหนึ่ง"ชิงชิง คุณไม่ค่อยสบายไม่ใช่เ

"พี่ชิงชิง คนที่ฉันพูดถึงเป็นหลินเฟยจริงๆ"เมื่อเห็นท่าทางการตอบสนองของมู่ชิงชิง เหลิ่งหนิงซวงก็ยิ่งไม่กล้ามองสบตาเธอเธอก้มหน้าลง กระชับนิ้วมือแล้วพูดออกมา"ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ตัวเองเริ่มชอบหลินเฟยขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่""แต่ฉันรู้สึกได้ว่า ตั้งแต่ที่พี่คบหาอยู่กับหลินเฟย ในใจของฉันก็รู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก…""รู้สึกเหมือนว่าสิ่งที่ตัวเองชอบเป็นพิเศษ ถูกคนอื่นแย่งเอาไปครอบครองแล้วอย่างไงอย่างงั้น""จนกระทั่งเช้านี้ เมื่อได้ยินว่าพี่และหลินเฟยจะนอนด้วยกัน ฉันก็รู้สึกทรมานจนแทบจะขาดใจเสียให้ได้""จากนั้นฉันถึงได้เข้าใจว่า บางทีฉันอาจจะชอบหลินเฟยอย่างไม่รู้ตัวขึ้นมาแล้ว"คำพูดของเหลิ่งหนิงซวงโพล่งออกมาเป็นเวลานานและเมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว มู่ชิงชิงก็ยากที่จะยอมรับได้เธอยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยความประหม่าและไม่สามารถตอบสนองกลับมาได้เป็นเวลานาน"พี่ชิงชิง ขอโทษจริงๆ ฉันก็ไม่อยากจะทำแบบนี้ แต่ว่าฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อเห็นว่าพี่และหลินเฟยอยู่ด้วยกัน ในใจของฉันก็รู้สึกทรมานเป็นอย่างมาก...""โดยเฉพาะในวันนี้ เมื่อเห็นว่าพี่และหลินเฟยนอนด้วยกัน ฉันก็ยิ่งรู้สึกอิจฉาและท

"ต้องขอโทษจริงๆ คุณหวาง"หลินเฟยตบหน้าผาก แล้วพูดขอโทษออกมา "ปกติผมก็เห็นพี่โจวอยู่กับคุณตลอด ผมก็เลยถามแบบนั้นออกไปน่ะ""อย่าไปใส่ใจเรื่องนี้เลยนะพี่หลิน"หวางเจิงไม่ได้เก็บเรื่องเล็กๆ น้อยๆ นี้มาคิดแต่อย่างใดเธอเข้ามาคว้ามือของหลินเฟย และต้องการเดินเข้าไปในหมู่บ้าน"คลินิกของพี่อยู่ไหน? รีบพาฉันไปเพิ่มขนาดหน้าอกเร็วเข้า!""อย่างไรก็ตาม ถ้าพี่ทำให้ฉันกลายเป็นแคนตาลูปไม่ได้แล้วล่ะก็ ฉันจะป่าวประกาศเรื่องที่พี่เหยียบเรือสามแคมออกไปอย่างแน่นอน!"เพราะหลินเฟยได้บอกกับเธอไว้ก่อนหน้านี้แล้วดังนั้นความคิดที่จะกลายเป็นแคนตาลูปจึงติดค้างอยู่ในใจของเด็กสาวอยู่ตลอดเวลา และเมื่อวันนี้มีโอกาสนี้แล้วเธอจึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาอย่างร้อนใจแบบนี้"แคกๆ...คุณหวางครับ อาเล็กอยู่ในคลินิกตอนนี้""มันไม่สะดวกที่จะเพิ่มขนาดหน้าอกให้กับคุณแบบนี้""ผมได้เตรียมวัตถุดิบยาเอาไว้หมดแล้ว ผมจะพาคุณขึ้นไปบนภูเขา และหาสถานที่เพิ่มขนาดหน้าอกให้กับคุณ"หลินเฟยพูดอย่างเคอะเขินออกมา"งั้นก็ตามใจเลย จะไปเพิ่มขนาดหน้าอกที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น ฉันไม่สนใจกระบวนการหรอก ฉันสนใจแต่ผลลัพธ์มากกว่า!"หวางเจิงปล่อย