บทที่ 888

"พี่ชิงชิง คนที่ฉันพูดถึงเป็นหลินเฟยจริงๆ"

เมื่อเห็นท่าทางการตอบสนองของมู่ชิงชิง เหลิ่งหนิงซวงก็ยิ่งไม่กล้ามองสบตาเธอ

เธอก้มหน้าลง กระชับนิ้วมือแล้วพูดออกมา

"ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ตัวเองเริ่มชอบหลินเฟยขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่"

"แต่ฉันรู้สึกได้ว่า ตั้งแต่ที่พี่คบหาอยู่กับหลินเฟย ในใจของฉันก็รู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก…"

"รู้สึกเหมือนว่าสิ่งที่ตัวเองชอบเป็นพิเศษ ถูกคนอื่นแย่งเอาไปครอบครองแล้วอย่างไงอย่างงั้น"

"จนกระทั่งเช้านี้ เมื่อได้ยินว่าพี่และหลินเฟยจะนอนด้วยกัน ฉันก็รู้สึกทรมานจนแทบจะขาดใจเสียให้ได้"

"จากนั้นฉันถึงได้เข้าใจว่า บางทีฉันอาจจะชอบหลินเฟยอย่างไม่รู้ตัวขึ้นมาแล้ว"

คำพูดของเหลิ่งหนิงซวงโพล่งออกมาเป็นเวลานาน

และเมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว มู่ชิงชิงก็ยากที่จะยอมรับได้

เธอยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยความประหม่า

และไม่สามารถตอบสนองกลับมาได้เป็นเวลานาน

"พี่ชิงชิง ขอโทษจริงๆ ฉันก็ไม่อยากจะทำแบบนี้ แต่ว่าฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อเห็นว่าพี่และหลินเฟยอยู่ด้วยกัน ในใจของฉันก็รู้สึกทรมานเป็นอย่างมาก..."

"โดยเฉพาะในวันนี้ เมื่อเห็นว่าพี่และหลินเฟยนอนด้วยกัน ฉันก็ยิ่งรู้สึกอิจฉาและท