All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 861 - Chapter 870

"หลินเฟย พันแผลได้แล้วหรือเปล่า?"หลี่เยี่ยนเหมยก็ตระหนักได้ว่า เมื่อครู่นี้ตัวเองตื่นเต้นมากเกินไปเสียแล้วเธอหลบเลี่ยงสายตาและไม่กล้ามองมาที่หลินเฟยแต่อย่างใด"โอเคแล้วล่ะ ผู้ใหญ่หลี่ ยังไงเสื้อตัวนี้ของคุณก็ขาด ใส่ไม่ได้แล้วล่ะ คุณถอดมันออกมาดีกว่านะ""ผมจะซักเสื้อตัวนี้ของคุณ แล้วใช้มันพันแผลให้คุณอย่างง่ายๆ เสียก่อน หากคุณไม่รังเกียจแล้วละก็ คุณจะใส่เสื้อของผมก่อนก็ได้นะ"หลินเฟยล้างมือในแอ่งน้ำ พร้อมกับพูดขึ้นมา"ได้สิ ฉันเชื่อฟังนายทั้งหมด ยังไงซะเสื้อตัวนี้ก็ใช้ไม่ได้แล้ว"หลี่เยี่ยนเหมยพยักหน้าตอบรับเล็กน้อยจากนั้นก็ข่มความอายพร้อมกับถอดเสื้อที่บางเบาผืนนั้นออกมาต้องบอกได้เลยว่า แม้ว่าหลี่เยี่ยนเหมยจะหนักห้าสิบกว่ากิโลแต่เอวของเธอนั้นบางมาก และมันก็ตรงกันข้ามกับด้านบนที่ใหญ่มหึมาแบบนั้นซึ่งมันทำให้เกิดการเปรียบเทียบขึ้นมาได้อย่างชัดเจนแม้ว่าหลินเฟยจะคุ้นเคยกับภาพฉากใหญ่แบบนี้จนชินตาแต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองอีกครั้งหลังจากสามารถดึงสติกลับมาได้ หลินเฟยก็รับเสื้อมาซักทำความสะอาดจากนั้นก็ฉีกเสื้อเป็นชิ้นยาวๆ อย่างเหมาะสมและเริ่มพันแผลให้กับหลี่เยี่

หลินเฟยพูดด้วยใบหน้าที่ราบเรียบ"อีกอย่าง ผมก็ไม่สามารถจะรักษาคุณด้านนอกแบบนี้ได้นะครับ""เข้าไปข้างในกันดีกว่านะ""นั่นมันเสือชัดๆ ฉันจะเข้าใจผิดได้อย่างไร..."สวีอิ๋งอิ๋งพูดอย่างมั่นใจแต่อย่างไรก็ตาม เธอก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้หลินเฟยรักษาเธออยู่ด้านนอกแบบนี้ในที่สุดเธอก็ยังคงรวบรวมความกล้าและเดินตามหลินเฟยกับพานเสี่ยวเหลียนเข้าไปในคลินิก"เสี่ยวเฟย เสื้อของนายล่ะ?""ฉันขอให้เด็กสาวคนนี้เข้ามาตั้งนานแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ยอม""เธอมาหานายเพื่อรักษาโรคอะไรกันแน่?""จะให้อาเล็กช่วยเป็นลูกมือให้เอาไหม?"หลังจากถังรั่วเสวี่ยได้รับรู้ความเคลื่อนไหว เธอก็เดินออกมาจากห้องครัวเมื่อได้ยินคำพูดของถังรั่วเสวี่ยแล้ว สวีอิ๋งอิ๋งก็หน้าแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัดแน่นอนว่า เธอไม่อยากจะให้เรื่องที่ตัวเองมารักษาหน้าอกกับหลินเฟยนั้นแพร่งพรายออกไปอยู่แล้ว"ผมเผลอทำเสื้อเลอะน่ะ ก็เลยทิ้งมันไปแล้ว คุณสวีมีปัญหาแค่นิดหน่อยเองครับ""ไม่ต้องให้อาเล็กมาช่วยหรอก""ผมจัดการแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว"แน่นอนว่าหลินเฟยรับรู้ความในใจของสวีอิ๋งอิ๋งได้อยู่แล้วเขาส่ายหน้าแล้วพูดกับถังรั่วเสวี่ย"งั้นก็

เมื่อพูดมาถึงตอนท้าย สวีอิ๋งอิ๋งก็ฝืนยิ้มอย่างขมขื่นขึ้นมา"เรื่องแค่นี้เอง? พ่อของคุณจะเห็นผู้ชายดีกว่าผู้หญิงเกินไปแล้วนะ"หลินเฟยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า"พี่อิ๋ง ถ้าพี่มั่นใจมากว่าจะดูแลสวนผลไม้ได้ดี""ผมจะออกเงินให้พี่ทำ แล้วเราจะร่วมมือกัน""หมู่บ้านเถาฮวามีพื้นที่รกร้างค่อนข้างจะเยอะอยู่ และค่าเช่าซื้อก็ไม่แพงเท่าไหร่หรอก"ในความเป็นจริง หลินเฟยก็กำลังคิดว่า หากหมู่บ้านเถาฮวามีสวนผลไม้อยู่ใกล้ๆ แบบนี้ต่อไป เมื่อถังรั่วเสวี่ยและคนอื่นๆ อยากจะกินผลไม้ก็ไม่จำเป็นจะต้องวิ่งไปซื้อในมือ มันประหยัดเวลาได้มากเลยทีเดียว"แบบนั้นก็โอเค แต่ประเด็นก็คือ หลังจากที่ทำกำไรแล้ว เราจะแบ่งเงินกันอย่างไรล่ะ?"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว สวีอิ๋งอิ๋งก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ได้พูดขึ้นมา"ผมจะให้เป็นหน้าที่ของคุณเลย ทำกำไรมาได้แล้ว คุณก็แบ่งส่วนใหญ่ไป ผมรับแค่เงินส่วนน้อยก็พอแล้ว อีกอย่าง เมื่อไม่มีอะไร ผมก็จะพาอาเล็กและคนอื่นๆ ไปกินผลไม้ในสวนนิดหน่อยก็พอแล้วล่ะ"หลินเฟยพูดด้วยสีหน้าที่ยังไงก็ได้"คุณหมอ คุณจะสบายๆ เกินไปหรือเปล่า มีที่ไหนที่ทำธุรกิจแล้วไม่หวังผลกำไร?""คุณแน่

จากนั้นเขาก็ขับรถพาสวีอิ๋งอิ๋งออกจากคลินิกไป"ว้าว คันนี้คือเมอร์เซเดส เบนซ์ มายบัคใช่ไหม?""ได้ยินมาว่ามันหลายล้านมากเลยนะ!""หลินเฟย ดูไม่ออกเลยนะว่า คุณเป็นเศรษฐีที่ถ่อมตัวคนหนึ่งด้วย!"สวีอิ๋งอิ๋งนั่งแถวหลังและอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจขึ้นมา"ผมไม่ถือว่าเป็นเศรษฐีอะไรหรอกนะ แต่ถ้าพี่อิ๋งทำงานให้ดีๆ ต่อไปเมื่อสวนใหญ่ขึ้น"หลินเฟยยิ้มอย่างเรียบๆ ออกมา"คุณก็สามารถซื้อมันได้ด้วยเช่นกัน""จริงเหรอ? คุณนี่ชอบล้อเล่นกับฉันจริงๆ ฉันแค่ได้นั่งรถของคุณเป็นครั้งคราว ฉันก็พอใจมากแล้วล่ะ!"สวีอิ๋งอิ๋งพูดพร้อมกับแลบลิ้นออกมา"ฉันว่าชีวิตนี้ฉันก็คงจะซื้อไม่ได้หรอก""ไม่แน่หรอกนะ ทุกเรื่องมีความเป็นไปได้ทั้งหมด!"หลินเฟยยิ้มๆ และไม่พูดอะไรอีก……ในเวลาเดียวกันทันทีที่ซูเสี่ยวโหรวได้มาถึงบ้านของหลี่เยี่ยนเหมยก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรออกไปหลี่เยี่ยนเหมยก็ได้ดึงเธอเข้ามาในห้อง พร้อมกับล็อกประตูอย่างแน่นหน้าจากนั้นก็พูดอย่างเป็นกังวลว่า"เสี่ยวโหรว เธอมาได้เสียที ฉันจะบอกอะไรเธอนะ วันนี้ฉันไปพบเรื่องที่หาคำอธิบายอะไรไม่ได้เลยมาด้วยล่ะ…""เกิดอะไรขึ้น ผู้ใหญ่หลี่?"ซูเสี่ยวโหรวพูดด้

เมื่อถอดรองเท้า ถุงเท้า และเสื้อคลุมเรียบร้อยแล้ว เธอก็ขึ้นไปบนเตียง พร้อมนอนพักผ่อนทันที"โอเค งั้นเราเข้านอนกันเถอะ""เตียงไม่ค่อยจะใหญ่ เราสองคนต้องนอนเบียดๆ กันหน่อย ต้องลำบากเธอแล้วนะ"หลี่เยี่ยนเหมยปิดไฟ และนอนลงข้างๆ ซูเสี่ยวโหรว……ในเวลาเดียวกัน หลินเฟยก็ได้พาสวีอิ๋งอิ๋งไปส่งที่หมู่บ้านสวีเจียแล้วระหว่างที่ขับรถกลับมานั้นใช้เวลาแค่ไม่กี่นาที หลินเฟยก็ขับรถกลับมาถึงคลินิกแล้วเมื่อลงจากรถหลินเฟยก็ได้หยิบเคล็ดลับวิชาการต่อสู้ที่โจวจื่อหลงนำมาให้นั้นลงมาด้วยโดยคิดเอาไว้ว่า เขาจะหยิบมันมาศึกษาเมื่อมีเวลาว่างในขณะนี้ถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนก็กำลังลูบปลอบโยนลูกเสือสองสามตัวที่กำลังร้องเสียงหลงอยู่แต่ทว่า เสือใหญ่สองตัวกลับไม่ได้อยู่ด้วยแม้ว่าถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนจะพยายามอย่างเต็มที่แล้วก็ตามพวกเธอก็ยังไม่สามารถที่จะปลอบโยนให้ลูกเสือพวกนั้นหยุดร้องได้"อาเล็ก พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน พวกคุณไปอาบน้ำเถอะ""ลูกเสือพวกนี้ไว้เป็นหน้าที่ของผมเถอะ"เมื่อเห็นว่าถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนทำอะไรไม่ถูกหลินเฟยก็วางหนังสือเคล็ดลับไว้ข้างๆ แล้วพูดอย่า