All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 871 - Chapter 880

"หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ไม่ว่านายจะเสร็จหรือไม่ ก็อย่ามาทรมานพวกเราอีก…""แหะๆ วางใจได้เลยอาเล็ก ไม่ว่าผมจะเสร็จหรือไม่ ผมก็ต้องทำให้พวกคุณเสร็จก็พอแล้ว!"ฟิ้ว และหลินเฟยก็หมุดเข้ามาทันทีจากนั้นก็ล็อกประตูไม้เอาไว้อย่างแน่นหนาอย่างไรก็ตาม เมื่อถึงตอนดึกๆ เขายังจะได้ทำแบบนั้นกับลู่หลีอยู่ดี!ตอนนี้แค่เพิ่มน้ำมันหล่อลื่นกับถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนก่อนก็แล้วกัน!……และในขณะที่หลินเฟยกำลังต่อสู้กับถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนอย่างเมามันและติดหนึบเหมือนกาวอยู่นั้นในคืนที่มืดมิดรูปร่างที่สง่างามอาศัยแสงสลัวๆ บนโทรศัพท์มือถือของเธอคลำอย่างช้าๆ เข้ามาทางคลินิกแต่เมื่อเธอเดินผ่านห้องน้ำไปก็มีเสียงแปลกๆ ดังออกมาจากข้างในและมันก็ทำให้เธอหยุดฝีเท้าลงอย่างไม่รู้ตัว"เสียงของถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียน ยังมีหลินเฟยอยู่ด้วย… ""โอ้พระเจ้า……"ที่แท้ ผู้ที่มาเยือนไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นหลิ่วจือจินที่กำลังทำงานล่วงเวลาเพื่อเร่งปรับแต่งวิลล่านั่นเองเนื่องจากวันนี้ยางรถของเธอรั่วเพราะไปเหยียบโดนตะปูเข้าประกอบกับทำงานล่วงเวลาจนดึกดื่น เธอจึงไม่กล้าที่จะขับกลับไปต

"ลู่หลี ถ้าไม่ไหวจริงๆ คุณอย่าทำมันเลยสายตรวจน่ะ ความจริงแล้ว ผมมีเงินมากมาย ให้คุณแค่ส่วนหนึ่งก็เพียงพอแล้วที่คุณจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข"หลินเฟยถอนหายใจและพูดออกมา"เงินของนายก็คือเงินของนาย ถึงจะให้ฉันก็ไม่เอาหรอก อีกอย่าง ถ้าเพราะมีเงินแล้วไม่ทำอะไรเลย ฉันทำไมได้หรอกนะ?""ฉันไม่สามารถอยู่ว่างๆ ได้ อีกครั้งฉันก็ชอบงานสายตรวจมากเลยนะ""ต่อไปถ้าฉันไม่อยากจะทำสายตรวจแล้ว ฉันก็ค่อยพิจารณาการเป็นดอกไม้ในแจกันสำหรับคุณก็แล้วกันนะ"ลู่หลีปฏิเสธโดยไม่ลังเลใจ"ผมแต่ไม่อยากจะเห็นคุณทำงานหนักขนาดนี้...""ในเมื่อคุณอยากจะเป็นสายตรวจ งั้นคุณก็เป็นไปก่อนเถอะ"ด้วยแบบนี้ ขณะที่หลินเฟยขับรถ เขาก็ได้พูดคุยกับลู่หลีไปด้วยไม่ถึงครึ่งชั่วโมง หลินเฟยก็ได้มาถึงหน้าประตูสำนักงานสายตรวจในช่วงเวลานี้ นอกจากคนของสายตรวจที่อยู่เวรดึก คนที่เหลือก็ได้ทยอยกันออกไปแล้วในขณะนี้ ลู่หลีกำลังรอหลินเฟยอยู่ที่หน้าประตูเมื่อเห็นรถของหลินเฟยจอดอยู่ตรงหน้า เธอถึงได้วางสายไปจากนั้นเธอก็เข้ามาในรถ และนั่งตรงเบาะข้างคนขับทันที"คุณกินข้าวเย็นหรือยัง?""ให้ผมขับรถพาคุณไปกินอะไรในเมืองหน่อยไหม แล้วเราค่อยก

"ไม่ไหวแล้ว ฉันไม่สามารถแอบมองได้อีกต่อไปแล้ว...""แบบนี้มันผิดศีลธรรม คิดว่าไม่รู้อะไรเลยก็แล้วกัน นอน นอนไม่หลับก็ต้องนอน!"หัวใจของหลิ่วจือจินก็ยังเต้นเร็วยิ่งขึ้นเธอชักสายตากลับมา ร่างกายแข็งทื่อ และนอนลงไปบนเบาะที่วางราบด้วยความยากลำบากเธอบังคับตัวเองให้ข่มตานอน และพยายามทำให้ตัวเองผล็อยหลับไปแต่น่าเสียดายเหลือเกินที่ว่าตำแหน่งที่เธอจอดรถอยู่นั้น มันอยู่ใกล้ๆ กับประตูใหญ่ของวิลล่ามากเลยทีเดียวซึ่งมันก็ใกล้กับสถานที่ที่หลินเฟยและลู่หลีต่อสู้กันมากๆห่างออกไปเพียงยี่สิบเมตรเท่านั้นในช่วงดึกๆ ที่เงียบสงัด ความเคลื่อนไหวมันยิ่งชัดเจนเป็นอย่างมากขณะที่เสียงการต่อสู้ดังขึ้นหลิ่วจือจินก็ไม่สามารถรักษาจิตใจให้มั่นคงได้อีกต่อไปเธอพลิกตัวไปมา และยิ่งรู้สึกร้อนใจมากขึ้นกว่าเดิมมากเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ความรู้สึกวิตกกังวลนี้มันมาจากไหนและเมื่อไหร่จะจางหายไปเสียทีรอจนกระทั่งหลินเฟยและลู่หลีออกจากวิลล่าแล้วกลับไปที่คลินิกความวิตกกังวลบนตัวของหลิ่วจือจินก็ยังไม่ได้หายไปเลยแม้แต่น้อยจนกระทั่งประมาณตีสามเห็นจะได้หลิ่วจือจินง่วงจนทนไม่ไหวถึงได้ผล็อยหลับไปด้วย

ซูเสี่ยวโหรวเม้มริมฝีปาก กลอกตามองบนแล้วพูดออกมา"เชอะ แต่ฉันว่าผู้ใหญ่หลี่จะต้องสนใจในตัวเธออย่างแน่นอน!""เธอรูปร่างหน้าตาดี แถมผิวยังขาวออกขนาดนี้ ถ้าผู้ใหญ่หลี่ไม่ชอบเธอ แล้วจะเรียกเธอไปทุกวันทำไมกัน!""ยิ่งเธอปกป้องผู้ใหญ่หลี่มากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งคิดว่าพวกเธอสองคนมีอะไรกันนะ!""ฉันเห็นเวลาตอนที่เธอเดิน มันดูแปลกๆ อยู่นะ!""รีบให้ฉันตรวจดูหน่อย เมื่อคืนวาน พวกเธอขัดถูกันแล้วหรือเปล่า?"พานเสี่ยวเหลียนยังคงไม่ลดละพอพูดจบ เธอก็เดินเข้ามาหาซูเสี่ยวโหรวพร้อมกับหยอกล้อ!"ว้าย พี่เสี่ยวเหลียน พี่อย่าเข้ามานะ!""ไม่อย่างนั้น ฉันก็จะไม่เกรงใจเหมือนกัน!"ซูเสี่ยวโหรวไม่กล้าให้พานเสี่ยวเหลียนตรวจสอบจึงรีบปกป้องส่วนที่สำคัญเอาไว้จนสุดชีวิตหลังจากล้อเล่นกันอยู่สักพัก ในที่สุดซูเสี่ยวโหรวก็เก็บความลับของตัวเองเอาไว้ได้!นอกจากนี้ เธอก็ได้รับรู้เรื่องราวจากปากของพานเสี่ยวเหลียนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับหลี่เยี่ยนเหมยในวันนั้นกันแน่"ที่แท้ผู้ใหญ่หลี่ก็เผลอหกล้มบาดเจ็บจนเสื้อผ้าขาดก็เท่านั้นเอง ไม่น่าล่ะ ด้านล่างของเธอยังไม่ได้เสียหายอะไรเลย และยังสวมเสื้อของหลินเฟยอีกต่างหาก ดูท่าแ

มู่ชิงชิงเงยหน้ามามองหลินเฟยอย่างเคลิ้มๆ แล้วพูดขึ้นมาเมื่อมองเห็นปากเชอร์รี่เล็กๆ แบบนั้นแล้ว หัวใจของหลินเฟยก็สั่นสะท้านเขากอดมู่ชิงชิงเอาไว้แน่น และคิดอยากจะจูบลงไปสักทีแต่ผลที่ตามมาก็คือ ทุกอย่างได้ถูกเหลิ่งหนิงซวงที่อยู่ข้างๆ ขัดจังหวะไปเสียหมด"เฮ้ พวกคุณสองคนอย่าให้มันมากเกินไปนะ!""ถ้าอยากจะหวานแหววกัน ก็รอให้ส่งผู้อำนวยการโม่เสียก่อน แล้วพวกคุณค่อยกลับไปหวานแหววกันต่อที่วิลล่าก็แล้วกัน!""ฉันไม่อยากจะเป็นก้างขวางคอของพวกคุณหรอกนะ!"ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อพูดแบบนี้ออกมาเหลิ่งหนิงซวงกลับรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ในใจขึ้นมาจริงๆ"ช่างมันเถอะหลินเฟย ทางนั้นยังมีคนมองดูอยู่นะ…""ถ้าคุณมีเวลา ค่อยไปหาหนิงซวงที่วิลล่าก็แล้วกัน"เพราะท้ายที่สุดแล้ว มู่ชิงชิงไม่ใช่คนที่หน้าหนาเท่ากับหลินเฟยขนาดนั้นเธอเหลือบมองไปทางสายตรวจหญิงพวกนั้นพร้อมผลักหลินเฟยออกไปเบาๆ ทั้งขมขื่นและหวานแหววอยู่เล็กน้อยโชคดีที่เธอและหลินเฟยมีรถช่วยบังเอาไว้สายตรวจหญิงเหล่านั้นจึงมองไม่ชัดว่าหลินเฟยทำอะไรกับมู่ชิงชิงกันแน่"มี น่าจะมีเวลาน่ะ"หลินเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดตามความจริง"หลังจากส่งผู้อำนวยกา