All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 741 - Chapter 750

“ขอบคุณอาจารย์ ท่านใจดีจริง ๆ เมื่อครู่ข้ายังบอกว่าจะไปขอกับท่านอีกสักขวด แต่พี่อวิ๋นฟานไม่ให้ข้ารบกวนท่าน ดังนั้น...”จางอวี่ม่อกอดแขนของยายกู่ พูดด้วยความดีใจ “ไม่นึกว่าอาจารย์ท่านจะมาส่งยาสองขวด แต่... ขวดนี้ดูเหมือนจะเป็นยาที่ใช้ฝึกพลังนี่เจ้าคะ...”“เอาละ ให้เขาเถอะ! เขาสมควรไปได้แล้ว”ยายกู่ไม่ได้อธิบายอะไรมาก ออกคำสั่งไล่แขกเลย ที่นี่คือที่ถือสันโดษของนาง นางไม่ชอบให้คนแปลกหน้ามา แต่การปรากฏตัวของฉินอวิ๋นฟานทำให้นางแหกกฎแล้ว“หา บาดแผลของพี่อวิ๋นฟานยังไม่หายดีเลย นี่ท่านจะไล่เขาไปแล้วหรือ?”เห็นอาจารย์จะไล่ฉินอวิ๋นฟานออกไป จางอวี่ม่ออาลัยอาวรณ์นัก เพราะที่นี่คือหุบเขาผีเสื้อ อยู่ในป่าลึก คนธรรมดาเดินเท้าออกไปต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองวันตอนนี้อาการบาดเจ็บของฉินอวิ๋นฟานเพิ่งจะดีขึ้น แต่ไม่สามารถเดินทางระยะไกลได้ นางไม่อยากให้ฉินอวิ๋นฟานไปเร็วอย่างนี้ยายกู่พูด “พวกพ้องของเขามาตามหาแล้ว ที่นี่ไม่จำเป็นต้องเก็บเขาไว้อีก”“พวกพ้องของข้า? พวกหานซิ่นมาแล้วหรือ?!”ครั้นรู้ว่าพวกพ้องมาตามหา ฉินอวิ๋นฟานตื้นตันใจนัก ไม่เสียทีที่เป็นพี่น้องที่เขาฉินอวิ๋นฟานเลือก ถึงเขาจะถูกซัดตกผาลึ

หลิวเป้ยพูดขึ้นอย่างชื่นชมมาก “แต่... ข้าสงสัยนัก ทำไมมันจึงเรียกว่าเสื้อกันกระสุนล่ะ?”“เอ่อ... เรื่องนี้... พูดแล้วมันยาว ถึงเวลาข้าค่อยอธิบายให้เจ้าฟังแล้วกัน!”ฉินอวิ๋นฟานเกาศีรษะ ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดจากตรงไหนดี เพราะนี่คือการเรียกของคนในยุคปัจจุบัน เพื่อป้องกันการโจมตีถึงชีวิต ฉินอวิ๋นฟานจึงมีความคิดแหวกแนวขึ้นมาและลองทำดูสองตัว“รัชทายาท การทลายรังโจรหนนี้ประสบความสำเร็จสูง บรรดาคนที่หลัวเทียนเป้าพามาและกองโจรทั้งหมดถูกพวกเราฆ่าล้างหมดแล้ว มิหนำซ้ำอาจารย์เซี่ยงยังตัดหัวของหลัวเทียนเป้าและจางหมาจื่อมาแล้วด้วย ตอนนี้รอแต่ท่านกลับเมืองอู่โจวเท่านั้น”หานซิ่นรายงานอย่างตั้งใจ“อ้อ? ไม่เลวนี่ พวกเจ้าทำได้ยอดเยี่ยม ครั้งนี้ได้ผลงานใหญ่ ข้าพอใจมาก!”หลังจากชมเชยจบ ฉินอวิ๋นฟานก็เปลี่ยนประเด็น “แล้วความเสียหายทางพวกเราเป็นยังไงบ้าง? ต่างจากที่คำนวณเอาไว้มากหรือไม่?”“อยู่ในการประมาณการขอรับ เสียมือหน้าไม้และทหารไปทั้งหมดสามสิบกว่าคน เสียหน่วยเอเคสี่สิบแปดไปสี่คน บาดเจ็บหนักสองคน บาดเจ็บเล็กน้อยสองคน”หานซิ่นตอบ“เลวเอ๊ย! พวกเราเตรียมงานพร้อมขนาดนี้ ยังเสียพี่น้องไปมากอย่างนั้นอีก?

หนทางด้านหน้าเรียบว่าราบเรียบ เมืองอู่โจวจะกลายเป็นถิ่นขององค์ชายใหญ่อีกครั้ง เรียกได้ว่าชื่อเสียงดังกระฉ่อน!“ใครก็ได้!”“รีบแขวนโคมไฟให้ทั่วจวนเจ้าเมือง ด่วน!!!”หลังจากหลิวเป้ยและคนอื่น ๆ เร่งร้อนกลับมาถึงจวนเจ้าเมืองแล้วก็ออกคำสั่งแรกทันที องครักษ์ทั้งหลายเริ่มปฏิบัติตามด้วยท่าทางเคร่งขรึมเดี๋ยวนั้น “พี่หลิว นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!”เซียวหยางที่เฝ้ารอคอยมาทั้งวันทั้งคืนเห็นพวกหลิวเป้ยกลับมาก็รีบไปหาทันที แต่ให้เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึง กลับเป็นจุดจบเช่นนี้? ลางร้ายหลากเข้าหัวใจในพริบตา“เข้าข้างในแล้วค่อยว่ากัน!”หลิวเป้ยหน้าตาขึงขัง ท่าทางจริงจัง ฝีเท้าไวมาก ตรงไปยังห้องโถงใหญ่“เจ้าเมืองหลิว คนของพวกเจ้าก็กลับมากันหมดแล้ว ทำไมไม่เห็นเงานายของพวกเจ้าเลยเล่า?”ตอนนี้เอง เหลียงจื่อฝูปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าพวกหลิวเป้ย นอกจากฮ่องเต้ต้าเหลียงและรัชทายาทต้าเหลียง ฉินอวิ๋นฟานคือญาติที่สนิทกับนางที่สุดบนโลกใบนี้ นางเป็นห่วงความปลอดภัยของฉินอวิ๋นฟานมาก!เมื่อคืนตอนพวกเซียวหยางกลับมาแล้วไม่เห็นเงาของฉินอวิ๋นฟาน เหลียงจื่อฝูก็เริ่มกระวนกระวายใจแล้ว หนังตากระตุกเป็นระยะบัดนี้คนสนิทขอ

“ออกไปซะ!”เมื่อหวงต้าหยวนได้ยินนางพูดอย่างนี้แล้ว หน้าตาพลันบึ้งตึง นางตวาดไล่อีกฝ่ายไปโดยตรง ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่าอีกฝ่ายแข็งข้อขึ้นมาเสียอย่างนั้นนางพูดอย่างโอ้อวด “รูปร่างข้าก็ไม่ได้แย่ไปกว่าท่าน ครั้งนี้ข้าไม่เอาเงิน ท่านทำได้หรือไม่?”การยิงคำพูดมาอย่างกะทันหันของอีกฝ่ายทำเอาฉินอวิ๋นฟานขำพรืด แม่นางหอโคมเขียวผู้นี้คิดว่าหวงต้าหยวนเป็นพวกเดียวกัน? พิลึกจริงแท้!นี่ทำให้ฉินอวิ๋นฟานนึกถึงคำพูดที่หลัวหย่งฮ่าวเคยพูด ในสายตาของหญิงนางโลม ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ขาย ถ้าการค้าไม่สำเร็จ นั่นได้แต่พูดว่าตกลงเรื่องเงินไม่ได้ และเห็นชัดว่าแม่นางหอโคมเขียวผู้นี้มีความหมายนี้“เจ้า! เจ้าพูดอะไรน่ะ?!”ถูกอีกฝ่ายเห็นเป็นนางคณิกา หวงต้าหยวนไฟโกรธโจมตีหัวใจเดี๋ยวนั้น ดวงหน้ารูปไข่สะสวยแดงไปถึงลำคอ นางแผ่พลังแกร่งกล้าออกมาจนทำให้แม่นางหอโคมเขียวตกใจทันที“ได้ ๆ ๆ ท่านเก่ง แบบนี้ได้แล้วกระมัง? ข้าจะยกพี่ชายสุดหล่อคนนี้ให้ท่าน แบบนี้ได้แล้วใช่ไหม ให้ตายเถอะ นังหญิงบ้า!”แม่นางหอโคมเขียวเห็นหวงต้าหยวนโกรธขึ้งจึงรีบถอยหลังหลายก้าว รักษาระยะห่างกับหวงต้าหยวน ก่อนนางจะไปยังไม่ลืมกำชับ “พี่ชายสุด

ฉินอวิ๋นฟานยิ้มมุมปาก พูดอย่างมั่นใจที่สุด “ต่อจากนี้ย่อมต้องเป็นการแข็งข้อกับต้าเยียนจนถึงที่สุดอยู่แล้ว พวกเขาใช้ความเจ้าเล่ห์ทะเยอทะยานกับข้าฉินอวิ๋นฟาน สุดท้ายก็ต้องคว้าน้ำเหลวอยู่ดี”“เช่นนั้นท่านคิดจะทำยังไง? คิดจะใช้หน่วยเอเคสี่สิบแปดกับหน่วยหน้าไม้ที่ท่านมีหรือ? แต่ถ้าต้องการต่อสู้กับล้านราชสีห์ของต้าเยียนจริง เกรงจะเป็นความเพ้อฝันไปหน่อย”หวงต้าหยวนขมวดคิ้วกังวลใจเล็กน้อย “ยามนี้อยู่ในช่วงพิเศษ ช่วงนี้ต้าเยียนจะไม่ใช้ทหารกับต้าเฉียนเป็นบริเวณกว้างง่าย ๆ”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยใบหน้ามั่นใจ “และข้ามีวิธีจะต่อกรกับต้าเยียนแล้ว หลังจากนี้ข้าจะให้พวกเขาได้ทรมานแสนสาหัส ให้พวกเขาแค้นข้าฉินอวิ๋นฟานเข้ากระดูกดำ แต่ก็กำจัดข้าไม่ได้ ความรู้สึกเช่นนี้มันช่างสะใจนัก!”“อ้อ? สะดวกจะบอกข้าหรือไม่?”ฉินอวิ๋นฟานกระตุ้นต่อมอยากรู้ของหวงต้าหยวนขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยความเฉลียวฉลาดปราดเปรื่องของนาง มักสันนิษฐานหลาย ๆ เรื่องได้ใกล้เคียงมาก มีแต่วิธีการของฉินอวิ๋นฟานเท่านั้นที่ทำให้นางรู้สึกลึกลับเดาทางไม่ถูกนาทีนี้ นางอยากรู้แผนการขั้นต่อไปของฉินอวิ๋นฟานมาก“แหะ ๆ ใช่ว่าจะบอกเจ้าไม่ได้ แต่...”