All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 731 - Chapter 740

“ไอ้หยา พ่อปลาช่อนปากหวาน รีบหันหลังไปสิ ข้าจะใส่เสื้อผ้าแล้ว!”นาทีนี้จางอวี่ม่ออายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ถูกฉินอวิ๋นฟานจู่โจมหนักจนทำอะไรไม่ถูก จึงได้แต่เลือกหนี อยากเพียงออกไปจากที่ที่ทำให้หัวใจนางระส่ำระสายนี้ให้เร็ว“หา? ไม่ต้องแล้วกระมัง เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ ไม่ต้องหลบหรอก?”เพื่อกระชับความสัมพันธ์กับจางอวี่ม่อ ฉินอวิ๋นฟานยิ้มร้าย “อีกอย่าง ที่ควรเห็นเมื่อกี้ข้าก็เห็นไปหมดแล้ว เจ้ายังมีอะไรต้องปกปิดข้าอีกหรือ?”“ท่าน! หน้าไม่อาย!”จู่ ๆ ก็ถูกฉินอวิ๋นฟานหยอกเอิน จางอวี่ม่อเขินหนัก แทบอยากหาร่องที่พื้นมุด ๆ ไปเสีย นางหน้าแดงระเรื่อ “ห้ามพูดอีกนะ ขืนพูดอีก ข้าจะไม่สนใจท่านแล้ว!”เห็นจางอวี่ม่อเขินหนัก ฉินอวิ๋นฟานพูดอย่างย่ามใจ “ได้ ๆ ๆ เชื่อฟังภรรยาที่รักของข้าทั้งหมด ไม่พูดแล้ว ข้าจะหันหลังไปนะ!”“ฮึ! หมาหยอกไก่!”จางอวี่ม่อมองบนใส่ฉินอวิ๋นฟานหนัก ๆ ทีหนึ่ง!.......ขณะเดียวกัน เซี่ยงเส้าเหยียนวาวโรจน์แล้ว พาบรรดาหน่วยเอเคสี่สิบแปด ไล่ล่าตามฆ่าหลัวเทียนเป้าและจางหมาจื่อโดยไม่คิดถึงชีวิต“สหายเซี่ยง ฉินอวิ๋นฟานก็ตายไปแล้ว ทำไมพวกเจ้ายังต้องสู้สุดใจอย่างนี้อีก? ต้องตาย

“ท่านกุนซือ ที่อาเจ็ดข้าพูดก็ใช่จะไม่มีเหตุผล พวกเรายังไม่เห็นร่างของรัชทายาท เทียบกับเสียใจอยู่ที่นี่ ทำไมไม่ไปค้นหาความจริงเล่า?”เซี่ยงเทียนเวิ่นรีบพูดราวกับคว้าฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้าย “อีกอย่าง รัชทายาทเป็นคนดีสวรรค์ย่อมคุ้มครอง ต่อให้พลัดตกหน้าผาก็ไม่แน่ว่าจะเสียชีวิต หากเกิดปาฏิหาริย์ล่ะ?”พอเซี่ยงเทียนเวิ่นดึงสติเช่นนี้ หลิวเป้ย หานซิ่นและคนอื่น ๆ ต่างตะลึงงัน ในใจบังเกิดความหวังเสี้ยวหนึ่ง นั่นสิ! รัชทายาทแค่พลัดตกหน้าผา ไม่ได้หมายความว่าต้องตายแน่นี่!องครักษ์อู่ก็ถูกซัดหนึ่งฝ่ามือเหมือนกัน ถึงจะบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ไม่ตายไม่ใช่หรือ?“เอาแผนที่มา!”หานซิ่นรีบให้คนหยิบภาพแผนที่ป่าที่วาดขึ้นมาแล้วเริ่มตรวจสอบอย่างละเอียด หนึ่งครู่ให้หลังจึงเอ่ยเสียงหนัก “นี่คือจุดผาขาด ในสถานการณ์ที่ถ้ามีต้นไม้ลำต้นเอนหรือว่าก้นหุบมีบึง ก็เป็นไปได้ว่ารัชทายาทอาจรอดชีวิต!”“เยี่ยมไปเลย ดีจริง ๆ หวังว่ารัชทายาทจะยังมีโอกาสรอด”หลิวเป้ยตื่นเต้นมาก เช่นเดียวกับที่หานซิ่นบอก รัชทายาทยังมีโอกาสรอดสูงมาก เขารีบพูด “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วยังจะรออะไรอีก? พวกเรารีบลงมือกันเถอะ!”“พวกเราต้องลงมือกันอ

“เจ้า ส่งคนไปสืบข้อมูลทุกอย่างของตระกูลเริ่นมาแล้วรีบมารายงานข้า”สิ้นเสียง ร่างหวงต้าหยวนขยับก็หายไปจากตำแหน่งเดิมในพริบตาหลังจากออกมาแล้ว หวงต้าหยวนกรอบตาแดงระเรื่อ อารมณ์ซับซ้อนถึงที่สุด นางไม่เคยสนใจใครเช่นนี้มาก่อน ครั้นฉินอวิ๋นฟานเกิดเรื่อง ปราการของนางพังทลายลงสิ้นเชิง พร้อมกันนั้นก็ทำให้นางได้เผชิญหน้ากับหัวใจของตัวเองด้วยท่ามกลางความมืดมิด นางขี่ม้าศึกตัวหนึ่ง เร่งห้อตะบึงไปทางจุดที่ฉินอวิ๋นฟานเกิดเหตุในตำหนักเหยียนเหนียน เมื่อไท่ซั่งหวงได้รู้ข่าวที่ฉินอวิ๋นฟานตกหน้าผาร่างสั่นเทิ้มฉับพลัน กรอบตาแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ผ่านไปนานเขาจึงพูดตำหนิตัวเอง “เหล่าเฉา เจ้าว่า... ข้าทำเกินไปหรือไม่?”เห็นไท่ซั่งหวงเสียใจขนาดนี้ ตำหนิตัวเองขนาดนี้ เฉาเจิ้งฉุนจึงรีบพูดปลอบ “ไท่ซั่งหวง ทรงตรัสอะไรน่ะพ่ะย่ะค่ะ จะว่าพระองค์ทำเกินไปได้ยังไง?”“จะโทษก็ต้องโทษที่เกิดเรื่องกะทันหันนัก ถึงหน่วยบูรพาเราอยากยื่นมือเข้าช่วย แต่สภาพการณ์ในตอนนั้นมันไม่ทันแล้ว”“นี่... คงเป็นลิขิตกระมัง!”“รัชทายาทมีความสามารถและวิธีการเหนือผู้คนโดยแท้ ยิ่งมีปณิธานหัวใจห่วงใยชาวประชา น่าเสียดาย สวรรค์มักริษ

เมื่อว่าสมควรแก่เวลาแล้ว ฉินอวิ๋นฟานจึงพูดออกไปอย่างหัวไว “อาจารย์ ท่านก็อย่าให้อวี่ม่อลำบากใจเลย พันผิดหมื่นผิดล้วนเป็นข้าที่ผิด เป็นข้าที่ทำให้ชื่อเสียงความบริสุทธิ์ของแม่นางอวี่ม่อมัวหมอง ถ้าท่านจะลงโทษก็ลงโทษข้าคนเดียวเถอะ”ตึง!!!!เมื่อฉินอวิ๋นฟานพูดคำนี้ออกมา ยายกู่เบิกตาโพลงราวกับถูกอสนีบาตห้าสายฟาดใส่กระหม่อม นางออกไปแค่วันเดียว ไม่นึกว่าชื่อเสียงความบริสุทธิ์ของอวี่ม่อจะสูญสิ้นแล้ว?!“เจ้า เจ้าว่าอะไรนะ? เจ้าพูดมาให้ละเอียดอีกทีสิ?!”ยายกู่ถามอีกครั้งด้วยความสับสนฉงนฉงาย“คือเช่นนี้...”ฉินอวิ๋นฟานไม่ปกปิดอีก เล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นอย่างละเอียดยิบรอบหนึ่ง ยายกู่ฟังแล้วหน้าดำเป็นหมิ่นหม้อ แทบอยากซัดฉินอวิ๋นฟานให้ตายในหนึ่งฝ่ามือแต่ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกแล้ว ถึงจะฆ่าฉินอวิ๋นฟานก็ไม่ทันแล้ว“ขออภัยด้วย อาจารย์ เรื่องเกิดขึ้นฉุกละหุก ข้า...”จางอวี่ม่อมองไปทางยายกู่แบบไม่ได้รับความเป็นธรรม กลัวว่าจะทำให้นางโกรธ แต่เรื่องก็เหมือนละครเช่นนี้ คือความบังเอิญทั้งนั้น“เฮ้อ!”ยายกู่ถอนหายใจหนัก ๆ ทีหนึ่ง “ที่แท้เขาก็คือรัชทายาทต้าเฉียนฉินอวิ๋นฟาน! หรือว่านี่จะเป็นชะตาของท

ยามราตรี หวงต้าหยวนในชุดสีดำปลอดปรากฏอยู่ที่ก้นหุบตรงจุดที่ฉินอวิ๋นฟานตกลงมาอย่างเงียบเชียบ ภายใต้การส่องแสงของดวงจันทร์ นางพบว่าจุดนี้มีร่องรอยมีคนมาเป็นประจำจากสัญชาตญาณฉับไวของผู้หญิง ก้นเหวคือบ่อน้ำร้อน น่าจะมีผู้หญิงผ่านมาประจำ ในเมื่อไม่มีเงาร่างของฉินอวิ๋นฟาน เช่นนั้นก็เป็นไปได้ว่าจะถูกคนช่วยไปแล้วหวงต้าหยวนหัวเราะร้ายทีหนึ่ง “เฮอะ เจ้าบัดซบนี่ดวงแข็งจริง ๆ บุญหนักทีเดียว ตกหน้าผามาแล้วยังได้เจอหญิงงามอีก หรือว่านี่ก็คือโอรสแห่งสวรรค์?”หลังจากรู้ว่าฉินอวิ๋นฟานยังไม่ตาย จิตใจที่กระวนกระวายของหวงต้าหยวนก็สงบลงได้ การที่ฉินอวิ๋นฟานได้เจอกับหญิงงามอีกครั้ง แม้ว่ามันจะทำให้นางขื่นขมเล็กน้อย หากนางสนใจความเป็นความของฉินอวิ๋นฟานมากกว่า เมื่อได้รับคำตอบที่ต้องการแล้วจึงหายตัวไปท่ามกลางความมืดมิดหนึ่งชั่วยามให้หลัง ก้นหุบเหวมีเงาร่างชุดดำปรากฏขึ้นสายหนึ่งอีกครั้ง หลังจากเขาสำรวจบ่อน้ำร้อนอย่างละเอียดแล้วก็หายตัวไปอย่างเงียบ ๆ เกรงว่าแม้ยามหลับฝันฉินอวิ๋นฟานก็คงคิดไม่ถึง เขาเพิ่งเกิดเรื่องได้ไม่นานกลับยังมีคนลึกลับกลุ่มหนึ่งให้ความสำคัญกับความเป็นความตายของเขากระทั่งยามสี่ ดวง