LOGINShare
บทที่ 746
Last Updated:
2024-11-04 18:00:10Related chapters
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 747
“ใครน่ะ?”ฉินอวิ๋นฟานไม่อยากเผยฐานะของตัวเองจึงระวังตัวแจ เขาไม่ได้เปิดประตู แต่หลบฟังเสียงข้างนอกอยู่ข้างประตูแต่ที่ทำให้ฉินอวิ๋นฟานคิดไม่ถึงคือ เขาได้กลิ่นเครื่องหอมบนตัวหญิงสาวที่ลอดร่องประตูเข้ามา!“นายท่าน ต้องการการบริการหรือไม่เจ้าคะ?”ในตอนที่ฉินอวิ๋นฟานกำลังตึงเครียดอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงหวานหยาดเยิ้มของหญิงสาวดังมาคราวนี้ทำเอาฉินอวิ๋นฟานควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว เขาหน้าขรึมในพริบตา สมัยโบราณมีการบริการถึงห้องด้วยหรือ? ช่างน่าอัศจรรย์ไปเลย!เขามุมปากกระตุกเล็กน้อยก่อนจะตอบ “โรง โรงแรมห้าดาวต้าเฉียนมีการบริการถึงห้องแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร?”“นายท่าน พวกเราก็ต้องตามยุคสมัยให้ทันอย่างไรเล่า”หญิงสาวพูดเย้ายวนอยู่อีกฝั่งประตูต่อ “เงินทองหายาก อุจจาระยากจะกลืนกิน พวกเราที่เป็นผู้หญิงอ่อนแอเหล่านี้คิดจะดำรงชีพยิ่งไม่ง่าย ดังนั้นจึงได้แต่มาเคาะประตูเรียกลูกค้าเอง หวังว่านายท่านจะให้โอกาส”“ถ้านายท่านมีทักษะที่ดี เวลานาน สิ่งนั้นใหญ่พอ จะจ่ายเงินก็ใช่ว่าจะไม่ได้ ก็ผู้ชายนี่ยะ ออกบ้านอยู่ข้างนอก รอนแรมเหน็ดเหนื่อย ผ่อนคลายแต่พอควรยังเป็นเรื่องที่จำเป็นมาก”ครั้นได้ยินหญิงสาวใ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 748
“ออกไปซะ!”เมื่อหวงต้าหยวนได้ยินนางพูดอย่างนี้แล้ว หน้าตาพลันบึ้งตึง นางตวาดไล่อีกฝ่ายไปโดยตรง ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่าอีกฝ่ายแข็งข้อขึ้นมาเสียอย่างนั้นนางพูดอย่างโอ้อวด “รูปร่างข้าก็ไม่ได้แย่ไปกว่าท่าน ครั้งนี้ข้าไม่เอาเงิน ท่านทำได้หรือไม่?”การยิงคำพูดมาอย่างกะทันหันของอีกฝ่ายทำเอาฉินอวิ๋นฟานขำพรืด แม่นางหอโคมเขียวผู้นี้คิดว่าหวงต้าหยวนเป็นพวกเดียวกัน? พิลึกจริงแท้!นี่ทำให้ฉินอวิ๋นฟานนึกถึงคำพูดที่หลัวหย่งฮ่าวเคยพูด ในสายตาของหญิงนางโลม ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ขาย ถ้าการค้าไม่สำเร็จ นั่นได้แต่พูดว่าตกลงเรื่องเงินไม่ได้ และเห็นชัดว่าแม่นางหอโคมเขียวผู้นี้มีความหมายนี้“เจ้า! เจ้าพูดอะไรน่ะ?!”ถูกอีกฝ่ายเห็นเป็นนางคณิกา หวงต้าหยวนไฟโกรธโจมตีหัวใจเดี๋ยวนั้น ดวงหน้ารูปไข่สะสวยแดงไปถึงลำคอ นางแผ่พลังแกร่งกล้าออกมาจนทำให้แม่นางหอโคมเขียวตกใจทันที“ได้ ๆ ๆ ท่านเก่ง แบบนี้ได้แล้วกระมัง? ข้าจะยกพี่ชายสุดหล่อคนนี้ให้ท่าน แบบนี้ได้แล้วใช่ไหม ให้ตายเถอะ นังหญิงบ้า!”แม่นางหอโคมเขียวเห็นหวงต้าหยวนโกรธขึ้งจึงรีบถอยหลังหลายก้าว รักษาระยะห่างกับหวงต้าหยวน ก่อนนางจะไปยังไม่ลืมกำชับ “พี่ชายสุด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 749
ฉินอวิ๋นฟานในยามนี้ได้ใจต่อหน้าหวงต้าหยวนมาก ผิวเผินคือปลุกปลอบหวงต้าหยวน หากความจริงกำลังเอาดีเข้าตัว ทำเอาหวงต้าหยวนสับสน!“เอ่อ ฉินอวิ๋นฟาน ทำไมเมื่อก่อนข้าไม่ยักรู้นะว่าท่านเป็นคนหน้าไม่อายเช่นนี้?”จู่ ๆ หวงต้าหยวนก็สับสนในชีวิต ท่าทางเจ้าเล่ห์ของฉินอวิ๋นฟานทำให้นางปวดหัวตุบ กลับทำอะไรฉินอวิ๋นฟานไม่ได้บางเวลาฉินอวิ๋นฟานคือรัชทายาทผู้เด็ดขาดฉับไว แข็งกร้าวไม่มีใดเทียม บางเวลาเขาก็คือพ่อปลาช่อน ไม่ใส่ใจความสูงศักดิ์ต่ำต้อย ปราศจากมาดใด ๆ!“ฮ่า ๆ ๆ นิดหน่อย นิดหน่อยน่า!”เมื่อนั้นฉินอวิ๋นฟานจึงเก็บรอยยิ้มแล้วเอ่ยปากถาม “เจ้าหอหวง ค่ำคืนดึกดื่นมาเยือน มีธุระอะไรหรือ?”หวงต้าหยวนปรับอารมณ์เล็กน้อยก่อนจะตอบอย่างจริงจัง “ของที่ท่านซุกซ่อนร้ายกาจจริงนะ อาวุธลับเอเคสี่สิบแปดนี้มันยังไง? ท่านไม่สมควรอธิบายกับข้าหน่อยหรือ?”หลังจากรู้จักกับฉินอวิ๋นฟานมานาน การเรียกขานของนางต่อฉินอวิ๋นฟานเกิดการเปลี่ยนแปลงแล้ว จากเมื่อก่อนที่ให้เกียรติเคารพซึ่งกันและกัน ตอนนี้ชื่อของอีกฝ่ายตรง ๆ นี่คือรูปแบบที่นางอยากเข้าใกล้ฉินอวิ๋นฟานมากขึ้นรูปแบบหนึ่ง“อาวุธลับ?”ฉินอวิ๋นฟานเลิกคิ้วตอบ “ความจริงพ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 750
ฉินอวิ๋นฟานยิ้มมุมปาก พูดอย่างมั่นใจที่สุด “ต่อจากนี้ย่อมต้องเป็นการแข็งข้อกับต้าเยียนจนถึงที่สุดอยู่แล้ว พวกเขาใช้ความเจ้าเล่ห์ทะเยอทะยานกับข้าฉินอวิ๋นฟาน สุดท้ายก็ต้องคว้าน้ำเหลวอยู่ดี”“เช่นนั้นท่านคิดจะทำยังไง? คิดจะใช้หน่วยเอเคสี่สิบแปดกับหน่วยหน้าไม้ที่ท่านมีหรือ? แต่ถ้าต้องการต่อสู้กับล้านราชสีห์ของต้าเยียนจริง เกรงจะเป็นความเพ้อฝันไปหน่อย”หวงต้าหยวนขมวดคิ้วกังวลใจเล็กน้อย “ยามนี้อยู่ในช่วงพิเศษ ช่วงนี้ต้าเยียนจะไม่ใช้ทหารกับต้าเฉียนเป็นบริเวณกว้างง่าย ๆ”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยใบหน้ามั่นใจ “และข้ามีวิธีจะต่อกรกับต้าเยียนแล้ว หลังจากนี้ข้าจะให้พวกเขาได้ทรมานแสนสาหัส ให้พวกเขาแค้นข้าฉินอวิ๋นฟานเข้ากระดูกดำ แต่ก็กำจัดข้าไม่ได้ ความรู้สึกเช่นนี้มันช่างสะใจนัก!”“อ้อ? สะดวกจะบอกข้าหรือไม่?”ฉินอวิ๋นฟานกระตุ้นต่อมอยากรู้ของหวงต้าหยวนขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยความเฉลียวฉลาดปราดเปรื่องของนาง มักสันนิษฐานหลาย ๆ เรื่องได้ใกล้เคียงมาก มีแต่วิธีการของฉินอวิ๋นฟานเท่านั้นที่ทำให้นางรู้สึกลึกลับเดาทางไม่ถูกนาทีนี้ นางอยากรู้แผนการขั้นต่อไปของฉินอวิ๋นฟานมาก“แหะ ๆ ใช่ว่าจะบอกเจ้าไม่ได้ แต่...”
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 751
สองคนที่ดูไม่เกี่ยวข้องกัน ทำไมถึงมีความแค้นใหญ่หลวงเช่นนี้ได้?จ้องนัยน์ตาลุ่มลึกของหวงต้าหยวน สัญชาตญาณบอกกับฉินอวิ๋นฟานว่าหวงต้าหยวนคงไม่ได้ล้อเล่น ระเบิดบอมลูกใหญ่ที่มาอย่างกะทันหันทำให้ฉินอวิ๋นฟานทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรตอบคำถามของหวงต้าหยวนอย่างไร คำถามนี้ไม่ว่าจะตอบอย่างไรก็คือผิด“ระหว่างเราสองคน ท่านจะเลือกใคร?”หวงต้าหยวนเดินประชิดฉินอวิ๋นฟานเข้ามาเรื่อย ๆ แรงกดดันมหาศาลทำให้คนกดดันตัวสั่นโดยที่ไม่หนาว แม้จะเป็นฉินอวิ๋นฟานผู้มีจิตใจเข้มแข็งยิ่งก็ยังต้องกลืนน้ำลายลงอึก ถอยหลังเนือง ๆ ชั่วขณะไม่รู้จะตอบอย่างไรดีระหว่างพวกนาง คนหนึ่งคือฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียว มีสัญญาหมั้นหมายกับเขา อีกคนคือหนึ่งในเก้าเจ้าหอใหญ่ หอวั่งเจียงที่ลึกลับ มีฐานะไม่ธรรมดาอย่างยิ่งในยุทธภพพวกนางไม่เพียงแต่มีรูปร่างหน้าตาที่เหนือผู้คน ซ้ำยังมีความแค้นใหญ่หลวงเช่นนี้?“เหอะ ดูท่าก็คงเป็นฮ่องเต้หญิงที่มีเสน่ห์ นอกจากจะมอบกำลังทหารให้รัชทายาทได้ ยังช่วยท่านสร้างธุรกิจใหญ่ได้อีก เห็นทีตัวละครในยุทธภพเล็ก ๆ อย่างข้าจะเข้าสายตารัชทายาทต้าเฉียนได้ยังไง?”เห็นฉินอวิ๋นฟานลังเลตัดสินใจไม่ได้ ไม่ตอบม
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 752
ฉินอวิ๋นฟานพูดจริงจัง “ดังนั้นข้ากล้าพูดได้เลย ความแค้นใหญ่หลวงมิอาจอยู่ร่วมฟ้าระหว่างพวกเจ้าที่ว่า ไม่ใช่ว่าต้องเอาชีวิตอีกฝ่ายให้ได้ เป็นไปได้ว่ามันเป็นแค่ความแค้นของเจ้าเพียงฝ่าย”“ฉะนั้น เวลาที่พวกเจ้าปรนนิบัติผู้ชายที่ชอบคนเดียวกันบนเตียง ยังจะมีความขัดแย้งอะไรที่สลายไม่ได้อีก? และถ้าสลายไม่ได้ นั่นก็มีแค่ความเป็นไปได้เดียว ก็คือพวกเจ้ารักผู้ชายคนนี้ไม่มากพอ”หลังจากฉินอวิ๋นฟานหลอกด้วยท่าทางเป็นการเป็นงาน หวงต้าหยวนอึ้งงันอยู่กับที่ สมองขัดข้องในพริบตา รู้สึกว่าที่ฉินอวิ๋นฟานพูดมาเหมือนจะมีเหตุผลมาก แต่ก็รู้สึกเหมือนไร้สาระด้วย“เจ้าหอหวง เจ้าฉลาดนัก เป็นคนที่มีวิสัยทัศน์ มีทัศนคติ มีความมั่นใจ ข้าเชื่อว่าความแค้นเล็กน้อย จะไม่เป็นอุปสรรคต่อชีวิตของเจ้า ข้าฉินอวิ๋นฟานก็ชื่นชมเจ้ามากนะ”ฉินอวิ๋นฟานเยินยอหวงต้าหยวนแบบไม่ประหยัดคำ และนี่ก็คือความรู้สึกจริงในใจของเขา เขาหักมุมฉับพลัน “เรื่องระหว่างเจ้ากับเหมียวชิงอี ข้าจะไม่ยุ่งและไม่ถาม ข้าเชื่อว่าเจ้าจะจัดการให้เรียบร้อยได้”จู่ ๆ ก็ได้รับคำชมจากฉินอวิ๋นฟาน ทำให้หวงต้าหยวนประทับใจมาก และคำพูดนี้ของฉินอวิ๋นฟานก็ตรงใจของนาง นางมอ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 753
“หือ? ไอ้สุนัขรับใช้ เจ้ากล้าเถียงรึ?!”ที่แรกฉินอวิ๋นคังนึกว่าจะเบ่งบารมีกับลูกน้องกลุ่มนี้ของฉินอวิ๋นฟานสักหน่อย จะได้สะดวกเล่นงานคนพวกนี้ แต่ให้เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึง พวกหลิวเป้ยกลับแข็งกร้าวเช่นนี้?เขาตะคอกกลับ “ระเบียบของฉินอวิ๋นฟานนับเป็นลมผาย! ต่อหน้าระเบียบของต้าเฉียน เจ้าเอาใครมาอ้างก็ไม่ได้ผลทั้งนั้น ข้าฉินอวิ๋นคังคือองค์ชายใหญ่ของต้าเฉียน ฐานะสูงส่ง เจ้ากล้าไม่ไว้หน้าข้ารึ?!”หลังจากรู้ข่าวว่าฉินอวิ๋นฟานเสียชีวิต ฉินอวิ๋นคังไม่ยำเกรงอะไรแล้ว เขากดดันต่อ แม้การควบคุมฉินอวิ๋นฟานจะลำบากจริง แต่การควบคุมลิ่วล้อพวกนี้ยังง่ายดังพลิกฝ่ามือ!“ฮึ! ท่านคือองค์ชายใหญ่ของต้าเฉียนแล้วยังไง? นายของข้ายังเป็นถึงรัชทายาทผู้ว่าราชการแผ่นดินแน่ะ! ฐานะมิสูงส่งกว่าท่านมากหรือ?”เห็นฉินอวิ๋นคังหาเรื่องไม่เลิก ท่าทางแข็งกร้าวที่สุด หลิวเป้ยจึงหมดความอดทน เขาพูดหน้าขรึม “หน้าตาต้องหามาด้วยตัวเอง ใช่อาศัยผู้อื่นมอบให้ ข้าหลิวเป้ยภักดีต่อรัชทายาทต้าเฉียนเท่านั้น! ท่านนับเป็นตัวอะไร?!”หลิวเป้ยไม่ยำเกรง แม้จะเผชิญหน้ากับองค์ชายใหญ่ของต้าเฉียนผู้กำทหารส่วนใหญ่อยู่ในมือ เขาก็ยังแข็งข้อใส่ซึ่งห
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 754
ฉินอวิ๋นคังคิดเอาไว้อยู่แล้ว พอฉินอวิ๋นฟานตายไป เขาต้องยึดอำนาจในการควบคุมเมืองอู่โจวมาทันที ยิ่งพวกหลิวเป้ยต่อต้าน ก็ยิ่งหมายความว่ามีปัญหา ยิ่งบ่งบอกว่างานศพนี้ก็เตรียมไว้เพื่อฉินอวิ๋นฟานนั่นแหละ“บุกเข้าไป? ถ้าข้าไม่หลีกให้ล่ะ?”หลิวเป้ยพูดจบก็มีทหารกลุ่มหนึ่งออกมาล้อมตั้งท่าเตรียมตัวพร้อมปะทะทันทีการชักกระบี่น้าวเกาทัณฑ์กะทันหันทำเอาฉินอวิ๋นคังไปไม่เป็น แม่งเอ๊ย! เป็นแค่เจ้าเมืองจัวเล็ก ๆ ก็วางก้ามอย่างนี้แล้ว?“ฮั่วจื้อจวิน!!!!”ฉินอวิ๋นคังเผยโฉมหน้าที่แท้จริง ตวาดออกไปทันที ทหารกลุ่มหนึ่งตั้งท่าแข็งขัน เตรียมโจมตีจวนเจ้าเมืองอู่โจวทุกเมื่อ!ฉินอวิ๋นฟานที่อยู่จุดไกล ๆ เห็นภาพนี้ทั้งหมด เขาพึงพอใจกับท่าทีแข็งข้อของหลิวเป้ยมาก แม้ในเรื่องสามก๊ก ทุกคนจะมีความคิดเห็นต่อหลิวเป้ยต่าง ๆ นานา บ้างว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษจอมปลอมเสแสร้งอะไรแต่ในประวัติศาสตร์ หลิวเป้ยมีความเมตตาและเป็นธรรมต่อใต้หล้า ฉลาดล้ำลึกและเชี่ยวชาญการวางกลยุทธ์ เข้าใจและรู้จักใช้คน มีชื่อเสียงมากเป็นทุนเดิม ส่วนหลิวเป้ยในโลกคู่ขนาน เห็นชัดว่าได้รับการอบรมจากเขา ซื่อสัตย์กล้าหาญ รู้จักวางแผน มีความมั่นใจ เป็นผู้ช่
Latest chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 839
“เอ่อ... แต่เพียงแต่ข้าที่กังวลเช่นนี้ เกรงว่าทุกคนก็คงมีความกังวลนี้เหมือนกันกระมัง? อย่างไรเสีย ของอย่างบัญชีก็สามารถปลอมแปลงได้”เห็นฉินอวิ๋นฟานพูดตามตรง ฉินอวิ๋นฮุยจึงไม่อ้ำอึ้งอีก การยกเรื่องไม่ดีมาพูดแต่แรกมิใช่เรื่องน่าอายอันใด เพราะมันเกี่ยวพันถึงผลประโยชน์ของพวกเขา เขาไม่อยากถูกฉินอวิ๋นฟานหลอก!“ฮ่า ๆ ๆ...”ฉินอวิ๋นฟานลั่นเสียงหัวเราะทันที “พี่รองทำงานรอบคอบดังคาด น้องเจ็ดเลื่อมใส แต่ท่านคิดมากไปแล้ว ถ้าต้องดูแลเมืองการค้าสามเมือง คนของข้าไม่มีทางพอ ถ้าพวกท่านไม่ส่งคนมาช่วยงาน ข้าคงทำเรื่องนี้ไม่สำเร็จ”“อ้อ? น้องเจ็ดพูดจริงรึ?!”เมื่อนั้นหัวใจที่ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ของฉินอวิ๋นฮุยจึงสงบลง หากเขาสามารถให้คนเข้าร่วมอยู่ในเมืองการค้าทั้งสามเมืองได้ เช่นนั้นเขาจะวางใจได้แล้ว เพราะจะรับประกันผลประโยชน์ของเขาได้ทั้งหมด!“พี่ใหญ่ พี่รอง พวกท่านวางใจได้เลย ระหว่างพวกเราพี่น้องแม้เป็นคู่ต่อสู้กัน แต่ต่อหน้าผลประโยชน์ของบ้านเมือง พวกเราต้องรวมใจเป็นหนึ่ง มีเพียงเช่นนี้ต้าเฉียนเราจึงจะเฟื่องฟูได้นิรันดร์”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงหนัก “ดังนั้นในเรื่องการค้า เครือเหิงไท่จะรับผิดชอบกิจการหลักท
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 838
ฉินอวิ๋นฟานกล่าวอย่างจริงจัง “ต่อให้ใครกล้ามีความคิดส่วนตัวก็เปล่าประโยชน์ เพราะพวกเราต้องร่วมกันทำงาน หากไม่อยากเสียเมืองไป ไม่อยากตาย ทหารทุกคนจะต้องให้ความร่วมมือ เป็นหนึ่งเดียวสู้กับภายนอก”“ดี ดีมาก ความคิดนี้ไม่เลว!”เมื่อฉินอวิ๋นฟานกล่าวออกมา ไท่ซั่งหวงรู้อยู่แล้วว่าฉินอวิ๋นฟานต้องทุ่มเทเพื่อแผนการนี้ มิเช่นนั้นจะไม่มีทางคิดแผนการสมบูรณ์แบบเช่นนี้ออกมาได้“อื่ม ไม่เลว!”ฉินอวิ๋นฮุยไม่ได้ดีใจกับแผนการสมบูรณ์แบบไร้ที่ติของฉินอวิ๋นฟาน เพราะแม้เช่นนี้จะเป็นเรื่องดีต่อบ้านเมืองจริง หากไร้ประโยชน์อันใดต่อพวกเขา ในทางกลับกัน พวกเขายังจะกลายเป็นคนที่ถูกฉินอวิ๋นฟานใช้งานอีกด้วยพวกเขาส่งทหารรักษาเมือง ฉินอวิ๋นฟานกอบโกยกำไรอย่างบ้าคลั่ง คิดแล้วฉินอวิ๋นฮุยก็อยากตบหน้าตัวเองสักฉาด ลักไก่ไม่สำเร็จเสียข้าวอีกหนึ่งกำมือโดยแท้!ทว่าไท่ซั่งหวงแสดงท่าทีชัดเจนแล้ว เขายังจะทำอะไรได้อีก?ฉินอวิ๋นฟานรู้ความคิดของพวกเขาดี อีกอย่าง ถ้าครองผลงานเองในเวลานี้จะเป็นการเลือกที่ไม่ฉลาดเอามาก ๆ ฉินอวิ๋นฟานไม่ทำเรื่องเบาปัญญาเช่นนี้หรอก!โบราณกล่าว ตบหน้าฉาดหนึ่งต้องให้พุทราหวานหนึ่งลูก อีกฝ่ายส่งทหารม
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 837
ขณะนี้ ทั่วทั้งท้องพระโรงเงียบกริบ ถ้อยคำชวนให้คนมีจิตใจฮึกเหิมของฉินอวิ๋นฟานวนเวียนอยู่ในหัวของ แม้ไท่ซั่งหวงเองก็ยังตกตะลึงพรึงเพริดกับคำพูดนี้ของฉินอวิ๋นฟาน!รัชทายาทวัยสิบแปดสิบเก้าคนหนึ่ง ช่างเป็นชายชาตินักรบเลือดร้อนไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน หากคนเช่นนี้เป็นจักรพรรดิ ไยต้องกลัวอนาคตต้าเฉียนจะไม่ศิวิไลซ์?“เกี่ยวกับการสร้างเมืองการค้าสี่แห่งในสี่ทิศของต้าเฉียน ทุกคนคัดค้านอย่างหนัก ข้าเข้าใจความรู้สึกของทุกคนมาก แต่ในเมื่อจะทำเรื่องนี้ ข้าก็ต้องยอมรับเสียงและความเห็นที่แตกต่าง ทุกคนว่ามาเถอะ”ฉินอวิ๋นฟานไม่รีบร้อน มีแต่ต้องทำให้ทำคนยอมรับเรื่องนี้จากใจจริง เขาจึงจะยึดสิทธิ์ความเป็นผู้นำได้ มิเช่นนั้นต่อให้ใช้กำลังผลักดันเรื่องนี้ คนเหล่านี้ต้องเล่นตุกติกลับหลังเขาแน่ เช่นนี้มีแต่จะทำให้รำคาญดังนั้นฉินอวิ๋นฟานเตรียมตัวกับการคัดค้านและความคิดของทุกคนแต่แรกแล้ว ต้องการแค่โอกาสประจวบเหมาะหนึ่ง เพราะคนที่ป่วยเป็นโรคอิจฉาตาร้อนมีมากเหลือเกิน มีแต่ต้องคิดหาทางหยดยาดวงตาให้พวกเขาสักหน่อย จึงจะขจัดต้นตอของปัญหาได้ “นี่...”ผู้คนมากมายแน่นขนัดพูดไม่ออกสักคำ เพราะต่างมีความกังวลอยู่ในใจ ฉ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 836
นาทีนี้ถังเจิ้นไห่ถูกโจมตีทำร้ายทางจิตใจอย่างหนัก ฉินอวิ๋นฟานปากคอเราะรายน่ากลัวจริง ๆ การโจมตีของเขารวดเร็วนัก เขาต้านทานไม่ไหวเลยเขาจนปัญญากับการโจมตีของฉินอวิ๋นฟานแล้ว ได้แต่ใช้สถานะข่มขู่ฉินอวิ๋นฟาน หวังว่าฉินอวิ๋นฟานจะหยุดโจมตีเขาน่าเสียดาย แต่ไหนมาฉินอวิ๋นฟานก็ไม่ใช่คนใจบุญสุนทานอะไร และไม่เคยเป็นพวกยอมเสียเปรียบ หากมีคนโจมตีเขา ฉินอวิ๋นฟานจะไม่ใจอ่อนเด็ดขาด!ต้องถล่มอีกฝ่ายจนแพ้ราบคาบ นี่สิจึงจะเป็นเป้าหมายความเป็นคนของเขา และถังเจิ้นไห่ก็แตะเขตต้องห้ามของเขาพอดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานย่อมไม่ไว้หน้าเขา!ครั้นพวกฉินอวิ๋นฮุยเห็นสภาพการณ์เช่นนี้ก็พากันมอบสายตาเห็นใจให้ถังเจิ้นไห่ พวกเขาเคยได้รับการสั่งสอนด้วยหมัดหนักจากฉินอวิ๋นฟานมานานแล้ว ในสถานการณ์ที่ไม่มีความมั่นใจเต็มร้อย หากหาเรื่องฉินอวิ๋นฟานก็เท่ากับรนหาที่ตาย!ไท่ซั่งหวงและจางเต้าหลินฉายรอยยิ้มพึงพอใจ แม้ถ้อยคำของฉินอวิ๋นฟานจะหยาบคายไม่รื่นหูไปบ้าง แต่สะใจยิ่งนัก! นักวางแผนร้ายเฒ่าเจ้าเล่ห์คนหนึ่ง ถูกฉินอวิ๋นฟานฟาดกลับจนต้องสงสัยในชีวิต เด็ดสะระตี่แท้!“เกินไป? ตอนนี้ท่านรู้ว่าเกินไป? ตอนที่ท่านสาดน้ำคลำใส่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 835
“ท่าน...”ถูกฉินอวิ๋นฟานด่าว่าหน้าด้าน ถังเจิ้นไห่โกรธจนหน้าเขียว แทบอยากสับฉินอวิ๋นฟานเป็นหมื่น ๆ ชิ้น เขาจำต้องยอมรับว่าฉินอวิ๋นฟานร้ายจริง ๆ! ในสภาวการณ์เช่นนี้ เขากลับไม่กลัวแม้แต่น้อย?“ท่านเทิ่นอะไร ท่านมันหน้าด้านเหม็นโฉ่ อายุอานามห้าสิบกว่าแล้ว มีแต่ความชั่วร้ายอยู่เต็มอก น่ารังเกียจโดยแท้!”ฉินอวิ๋นฟานไม่ไว้หน้าถังเจิ้นไห่สักนิด เอ่ยต่อ “เมื่อวานข้าเพิ่งเดินทางกลับมาจากเมืองอู่โจว ท่านรู้ได้ยังไงว่าข้าไม่คิดกระจายการเพาะปลูกทั่วแคว้น? ท่านให้โอกาสข้าพูดแล้วหรือยัง?!”“อีกอย่าง ปริมาณเมล็ดพันธุ์ที่ข้ามอบให้ทุกแคว้นมีจำกัด ใครกล้าไม่เคารพต้าเฉียน? ข้าคือบิดรมารดาปากท้องของพวกเขา ใครกล้าหือ?!”“แม้นมีแคว้นใดไม่เป็นเด็กดี ข้าจะระงับการส่งมอบเมล็ดพันธุ์ให้พวกเขาทันที ข้าจะดูสิว่าไอ้ไม่ดูตาม้าตาเรือหน้าไหนกล้าท้าทายขอบเขตต่ำสุดของข้า?!”ครั้นกล่าวออกมา ทุกคนต่างมองหน้ากัน ไม่มีผู้ใดกล้าพูด หากเทียบกับการเคลือบแคลงสงสัยเมื่อครู่ การพูดเช่นนี้ของฉินอวิ๋นฟานยิ่งสามารถทำให้เขายืนอย่างมั่นคงมากขึ้นฉินอวิ๋นฟานคลี่คลายประการแรกของความผิดร้ายแรงสามประการได้แล้ว ถังเจิ้นไห่หน้าตึงจนน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 834
“ได้!”ถังเจิ้นไห่พูดหน้าขรึม “ประการที่สองของความผิดร้ายแรงสามประการ รัชทายาทร่วมกันสร้างถนนกับแคว้นต่าง ๆ เรื่องนี้อึกทึกครึกโครมไปทั่ว ทันทีที่สร้างถนนที่กว้างยิ่งขึ้น การคมนาคมจะสะดวก คืออยากให้แคว้นรอบข้างรุกรานต้าเฉียนเราสะดวกยิ่งขึ้นหรือ? การกระทำเช่นนี้มิใช่แผนการล่มชาติแล้วมันคืออะไร?!”ซี้ด...เมื่อทุกคนได้ฟังต่างสูดลมเย็นเข้าปาก เกิดความสงสัยอย่างหนักกับจุดประสงค์ของฉินอวิ๋นฟาน ด้านหนึ่งมอบธัญพืช ด้านหนึ่งสร้างถนนกับทุกแคว้น จุดประสงค์จะชัดเจนเกินไปแล้วกระมัง?“ต่อ ประการที่สามเล่า!”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มเรียบ เขาก็อยากดูสิว่าถังเจิ้นไห่จะไปไกลขนาดไหน ช่างเป็นคนที่มีขอบเขตความรู้ความเข้าใจและวิสัยทัศน์โดยแท้ การกำหนดอนาคตของบ้านเมือง เป็นเช่นนี้ดังคาดหากให้พวกเฮ่อชินอ๋องเรืองอำนาจจริง ต้าเฉียนมิต้องจบเห่หรือ? ให้สวะพวกนี้ดูแลบ้านเมือง บ้านเมืองนั้นยังจะมีความหวังอะไร?พวกเขานอกจากจะมีความชั่วร้ายอยู่เต็มอก มีความคิดดำมืดอยู่เต็มสมอง ยังจะทำอันใดได้อีก?“หึ!”ถังเจิ้นไห่แค่นเสียงแล้วจึงเอ่ย “ประการที่สาม รัชทายาทร่วมมือกับแคว้นต่าง ๆ กีดกันต้าเยียน สังหารบุตรชายคนที่สี่ข
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 833
“อ้อ? ความผิดร้ายแรงสามประการของฟานเอ๋อร์? ไหนลองว่ามาดูสิ!”ไท่ซั่งหวงตั้งสมาธิ นึกสนใจขึ้นมาทันที อย่างลับ ๆ เขาให้ความสนใจกับพฤติกรรมของฟานเอ๋อร์มาก ไม่เคยได้ยินความผิดร้ายแรงสามประการอันใด เขาก็อยากดูสิว่าถังเจิ้นไห่จะพูดอะไรความผิดร้ายแรงสามประการเสมือนระเบิดลูกใหญ่ ทำให้สีหน้าทุกคนเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกขึ้นมา ยามนี้สายตาของทุกคนในที่นั้นต่างรวมศูนย์อยู่ที่ตัวของถังเจิ้นไห่“ประการแรกของความผิดร้ายแรงสามประการ ได้ยินว่ารัชทายาททำเมล็ดพันธุ์ข้ามสายพันธุ์ขึ้นมา สามารถให้ผลผลิตสูงมาก เดิมนี่คือโอกาสดีที่สุดที่ต้าเฉียนเราจะแจ้งเกิด คิดไม่ถึงว่ารัชทายาทกลับมอบเมล็ดพันธุ์ผลผลิตสูงให้กับแคว้นต่าง ๆ รอบข้าง ช่วยให้พวกเขามั่งคั่งมากขึ้น”ถังเจิ้นไห่กล่าวเสียงหนัก “ขอถามทุกท่านในที่นี้ พฤติกรรมเช่นนี้ของรัชทายาทคือกำลังช่วยเหลือศัตรูน่ากลัวของเราหรือไม่? พฤติกรรมเช่นนี้ของเขา คือการขายชาติหรือไม่?!”ตูม...ครั้นถังเจิ้นไห่กล่าวถ้อยคำนี้ออกมา บรรดาขุนนางต่างอึกทึกครึกโครม คนทั้งโลกต่างรู้เรื่องที่เมืองจัวเก็บเกี่ยวอุดมสมบูรณ์แทบทุกคน และเรื่องที่ฉินอวิ๋นฟานลงนามสัญญากับแคว้นต่าง ๆ ก็รู
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 832
“อื่ม! ดี!”ไท่ซั่งหวงเอ่ยเสียงหนัก “เช่นนั้นข้าขอประกาศอย่างเป็นทางการ แต่งตั้งหวังอันสือเป็นหัวหน้าสำนักศึกษาหลวง เจี่ยงฝานฝานเป็นรองหัวหน้า การรับตำแหน่งนี้มีผลอย่างเป็นทางการ หัวหน้าขันทีเฉา ร่างราชโองการเดี๋ยวนี้ ประกาศต่อใต้หล้า!”เมื่อเรื่องราวสิ้นสุดลง ใจที่กระวนกระวายของฉินอวิ๋นฟานก็สงบ เขามองจางเต้าหลินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง!ทว่าคนอื่น ๆ กลับมีความรู้สึกที่แปลกออกไป หลังจากหวังอันสือได้ขึ้นตำแหน่ง ทำให้พวกเขาตระหนักว่าสถานการณ์ในราชสำนักกำลังหลุดจากการควบคุมอย่างช้า ๆ ฉินอวิ๋นฟานกำลังจะครองราชสำนัก“เอาละ เรื่องสำนักศึกษาหลวงก็สิ้นสุดแล้ว แต่จะละเลยผลงานการไปเมืองอู่โจวของฟานเอ๋อร์ครั้งนี้ไม่ได้”ไท่ซั่งหวงกล่าวเสียงเข้ม “ฟานเอ๋อร์ไม่เพียงแต่ทำคำสัญญาเมื่อครึ่งปีก่อนสำเร็จ ยิ่งทำให้เศรษฐกิจต้าเฉียนเราพุ่งทะยานอย่างรวดเร็ว ท้องพระคลังเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อย ๆ พสกนิกรมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นอย่างช้า ๆ ทุกคนต่างเห็นความยอดเยี่ยมของฟานเอ๋อร์”“ฟานเอ๋อร์ ว่ามาเถอะ เจ้าอยากได้อะไรเป็นรางวัล? ขอเพียงสมเหตุสมผล ข้าจะให้เจ้าดังปรารถนา!”ฉินอวิ๋นฟานรู้สึกดีใจมากที่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 831
“...”‘ไม่ว่าจะเป็นใคร คนผู้นั้นก็รู้อยู่แก่ใจดี’ ประโยคเดียวของฉินอวิ๋นฟานทำให้ถังเจิ้นไห่สยบ แม่งเอ๊ย เขาก็ต้องรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้ว หากเขามีความจำเป็นพูดออกมาไม่ได้!การเล่นเกมเลี่ยงบาลีของฉินอวิ๋นฟานทำให้แนวป้องกันของถังเจิ้นไห่พังทลายลงโดยสิ้นเชิง เหล่าขุนนางต่างกัดฟันกรอด กลับทำอะไรไม่ได้ ฉินอวิ๋นฟานเฉกเช่นปลาหนีชิวลื่นไหลตัวหนึ่ง ทำอะไรเขาไม่ได้เลย!จางเต้าหลินที่อยู่ด้านข้างตกตะลึงกับการกระทำนี้ของฉินอวิ๋นฟาน เขาเคยเห็นคนหน้าด้าน กลับไม่เคยเห็นผู้ใดหน้าหนาไร้ยางอายเช่นฉินอวิ๋นฟานมาก่อน หน้าไม่อายที่สุด!คนคนหนึ่งปั่นหัวเหล่าขุนนางใหญ่เป็นว่าเล่น โมโหโทโสจนร่ำไห้หาพ่อร้องหาแม่ กลับจนปัญญา ดูสีหน้าเขียวปัดของถังเจิ้นไห่ จางเต้าหลินกลั้นหัวเราะอย่างหนัก กลั้นจนภายในจะบอบช้ำแล้ว“เอาละ ๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย พอแค่นี้เถอะ!”ไท่ซั่งหวงเห็นว่าพอประมาณแล้ว จึงตัดสินเรื่องนี้ในที่สุด ได้แต่บอกว่าฟานเอ๋อร์ใช้ไหวพริบและผลลัพธ์ก็คือว่าเป็นที่น่าพอใจ“จางไท่เว่ย ในเมื่อมีสามตัวเลือก และทุกคนก็แสดงจุดยืนของตัวเองแล้ว ท่านมีความเห็นต่อเรื่องนี้อย่างไร?”ไท่ซั่งหวงไม่ได้ยอมรับคว
