บททั้งหมดของ รัชทายาทชะตาฟ้า: บทที่ 761 - บทที่ 770

“ลิ่งหูเสี่ยว ท่านแน่ใจหรือว่าไม่ได้บันทึกตัวเลขผิดน่ะ? ที่ดินหนึ่งหมู่ผลิตได้หนึ่งพันสองร้อยกว่าชั่ง? ไม่ใช่หนึ่งร้อยยี่สิบชั่ง? จะอุปโลกน์เกินจริงไม่ได้เด็ดขาดนะ!”หลิวเป้ยสะกดความระทึกใจ กล่าวยืนยันอีกครั้ง เพราะเรื่องนี้เกี่ยวพันถึงส่วนรวม ทันทีที่เกิดช่องโหว่รูใหญ่ จะส่งผลต่อแผนงานก้าวต่อไปของพวกเขามาก“เจ้าเมืองหลิว ท่านก็รู้จักข้าดี ถ้าผลิตได้หมู่ละหนึ่งร้อยยี่สิบชั่ง ท่านคิดว่าข้าจะดีใจขนาดนี้หรือ?”ลิ่งหูเสี่ยวเอ่ยจริงจัง “หมู่ละหนึ่งพันสองร้อยกว่าชั่งเป็นแค่ค่าเฉลี่ยนะ ท่านเชื่อหรือไม่ พื้นที่อุดมสมบูรณ์ยังจะผลิตได้ถึงหนึ่งพันห้าร้อยชั่งแน่ะ!”ซี้ด...เมื่อได้รับคำตอบยืนยันจากลิ่งหูเสี่ยว ทุกคนต่างสูดลมเย็นเข้าปอด ปริมาณการผลิตน่ากลัวเช่นนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึงยิ่งนัก มีเพียงฉินอวิ๋นฟานที่สีหน้าเรียบนิ่ง ไม่รู้สึกแปลกใจเลยสักนิดนับจากฉินอวิ๋นฟานรับช่วงเมืองจัวอันเละเทะนี้มา เขาก็เตรียมฟื้นฟูเมืองจัวแล้ว ตามการพัฒนาการเกษตรในท้องที่เมืองจัวและจุดได้เปรียบ ฉินอวิ๋นฟานแอบทำเมล็ดข้าวข้ามสายพันธุ์ลับ ๆ จำนวนหนึ่งในสมัยโบราณ ที่นาจะอยู่ในกำมือของคหบดีที่ดิน พวกเขาให้ชาวบ้านทั

เมื่อเยียนอวี่เฉินได้ยินก็สับสนงงงวย นางพอรู้เรื่องอาวุธลับอยู่บ้าง แต่จากสถานการณ์ที่ผู้ใต้บังคับบัญชารายงาน กลับทำให้นางรู้สึกสมองสับสนไปหมด นางถามต่อ “อาวุธลับที่เจ้าว่ามันคืออาวุธลับอะไรกันแน่? เหตุใดถึงมีพลังทำลายล้างน่ากลัวเช่นนั้น?”“องค์หญิงสาม ดู ดูเหมือนว่าอาวุธลับนั่นจะมีชื่อเรียกว่าเอเคสี่สิบแปดขอรับ โจมตีได้ไกลและเร็วยิ่งกว่า ยิงทะลุชุดเกราะของทหารในพริบตา พลังการทำลายล้างน่าทึ่งมากเลยขอรับ!” อีกฝ่ายพูดทั้งหน้าตาขื่นขม “ทหารเกือบห้าหมื่นของเราเข้าใกล้ตัวพวกเขาไม่ได้ก็ถูกฆ่าไปกว่าครึ่งแล้ว พอทหารเสียขวัญก็ถูกกวาดล้างอยู่ฝ่ายเดียว แม้สุดท้ายจะมีทหารบางคนสู้ตายแต่ก็ฆ่าคนของฉินอวิ๋นฟานได้แค่ไม่กี่สิบคนเท่านั้นขอรับ”“เอ่อ...”เยียนอวี่เฉินในตอนนี้มุมปากกระตุกรัว ๆ หรือว่าใต้หล้านี้ยังมีอาวุธลับที่น่ากลัวและมีพลังทำลายล้างน่าทึ่งเช่นนี้อยู่จริง? ทั้งสามารถเอาชนะขาดลอยได้ในสถานการณ์ที่สามพันคนสู้กับสี่หมื่นกว่าคน ตีพวกเขาจนแตกพ่าย? นี่จะน่ากลัวเกินไปแล้วกระมัง?“หลัวเทียนเป้านี่ยังไงกันแน่? ข้ากำชับแล้วไม่ใช่หรือ? ห้ามเขาเข้าร่วมการต่อสู้เด็ดขาด ทำไมยังไปโผล่ที่นั่นได้อีก?

“ราชวงศ์ต้าเซี่ยกับแคว้นเหมียวคงไม่เขลาขนาดนั้นกระมัง? ล่วงเกินศัตรูใหญ่เพื่อช่วยต้าเฉียน อย่างไรก็ได้ไม่คุ้มเสียกระมังพ่ะย่ะค่ะ?”เยียนจ้านเทียนเอ่ยปากเรียบ “เช่นนั้นท่านรู้การเลือกครั้งนี้ของราชวงศ์ต้าเซี่ยกับราชวงศ์ต้าฉู่ตอนที่สมาคมการค้าเรากีดกันต้าเฉียนหรือไม่?”“กระหม่อมไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ!”หลัวอิงสงยิ่งรู้สึกแปลก แต่อยู่ต่อหน้าเยียนจ้านเทียน เขาไม่กล้าไม่เคารพ!“พวกเขาอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับต้าเยียนกันหมด!”เยียนจ้านเทียนเอ่ยเรียบ “ฉะนั้น จากท่าทีของผู้รับผิดชอบสมาคมการค้าเหล่านี้ พวกเขาไม่อยากถูกพวกเราต้าเยียนควบคุม และไม่ได้เกรงกลัวอำนาจของต้าเยียนเราด้วย ทันทีที่เกิดสงคราม สำหรับพวกเขาที่เป็นแคว้นบ้านใกล้เรือนเคียง จะต้องเป็นสถานการณ์ที่ริมฝีปากหายฟันหนาว[1]แน่!”“การชิงบัลลังก์ของต้าเฉียนมาถึงจุดเดือดสุดแล้ว ราชวงศ์ใหญ่ทั้งหลายต่างเข้าร่วม ถึงตอนนั้นท่านคิดว่าใครต่างหากที่จะเป็นผู้ชนะในท้ายที่สุด?”ครั้นได้ฟังการวิเคราะห์จากเยียนจ้านเทียน หลัวอิงสงหนังตากระตุกรัว ๆ ยามนี้เขาไม่ได้หัวร้อนโอหังเหมือนเมื่อครู่แล้ว แต่เปลี่ยนเป็นใบหน้าเศร้าสลดท่าทีของเยียนจ้านเทียนได้อธิบาย

“น้าสาม ท่านหมายถึงตระกูลเริ่น?”ฉินอวิ๋นฮุยถามพลางขมวดคิ้ว“ไม่ ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ จะจับมือกับตระกูลเริ่นไม่ได้”เหอเหวินเย่าส่ายหน้าพูด “หลายวันมานี้ข้าเคยแอบสืบเรื่องนี้มาแล้ว มีเงาขององค์ชายใหญ่อยู่ หรือก็หมายถึงพวกเขาเริ่นเคลื่อนไหวใต้น้ำแล้ว กระทั่งอาจคิดฆ่าเจ้าด้วย!”“ถ้าร่วมมือกับตระกูลเริ่นในเวลานี้ นั่นเท่ากับการเอาตัวเราไปย่างบนเตาอย่างไม่ต้องสงสัย”“สถานการณ์ของตระกูลเริ่นในตอนนี้แย่กว่าเรามาก ถ้าเป็นไปตามคาด เป็นไปได้มากว่าองค์ชายใหญ่จะเป็นคนแรกที่ต้องออกจากการชิงบัลลังก์”“ฉะนั้น พวกเราควรหาโอกาสเหมาะ ๆ เหยียบตระกูลเริ่นและองค์ชายใหญ่ให้จมดิน เหยียบจนกว่าองค์ชายใหญ่จะหมดโอกาสสนิท”“อ้อ? น้าสาม นี่ท่านหมายความว่ายังไง?”ฉินอวิ๋นฮุยถามแบบสับสนมาก “ไม่จับมือกับตระกูลเริ่น แล้วจะจับมือกับใคร? ทั้งเมืองหลวงนอกจากพี่ใหญ่ที่มีอิทธิพลสูสีกับเรา ขั้วอิทธิพลอื่นน่าจะไม่คู่ควรแก่การจับมือกับเรากระมัง?”“เสี่ยวฮุย คำนี้ของเจ้าผิดถนัดแล้ว!”เหอเหวินเย่ายิ้มพูดอย่างจนปัญญา “ในเมืองหลวงยังมีขั้วอิทธิพลใหญ่อีกหนึ่ง และยังถึงขั้นว่าไม่ด้อยไปกว่าเรา กลับถูกเราละเลย”“อะไรนะ? น้า

......หลังจากฉินอวิ๋นฟานได้รับชัยชนะขาดลอยที่เมืองอู่โจวก็เกิดคลื่นลมในหมู่ผู้มีอำนาจระดับสูงอีกครั้ง การเดินทางไปเมืองอู่โจวครั้งนี้คือความจงใจของไท่ซั่งหวง เพื่อทดสอบทั้งสามคนเชิงลึก และผลลัพธ์ก็เห็นได้อย่างชัดเจน!ยิ่งฉินอวิ๋นฟานเป็นภัยคุกคามมากขึ้นเท่าไร ตัวตนของเฮ่อชินอ๋องก็ขึ้นสู่ผิวน้ำมากขึ้นทุกที ศึกชิงบัลลังก์เข้าส่วนช่วงดุเดือดตอนท้ายแล้วในตำหนักเหยียนเหนียน ไท่ซั่งหวงละเมียดน้ำชาหลงจิ่งจากซีหู มุมปากฉายรอยยิ้มจาง ๆ “ฟานเอ๋อร์ดวงแข็งจริง ๆ ในสถานการณ์จนตรอกเช่นนั้นยังสร้างปาฏิหาริย์ได้อีก ดี ดีมาก!”หลังจากได้ฟังการรายงานจากเฉาเจิ้งฉุน ไท่ซั่งหวงเปรมปรีดิ์อย่างคาดไม่ถึง ความรู้สึกหนักอึ้งสลายไปกว่าครึ่งเขาเอ่ยปากเนิบนาบ “เวลานี้บรรดาตระกูลใหญ่มีปฏิกิริยายังไงบ้าง?”เฉาเจิ้งฉุนยิ้มน้อย ๆ พลางตอบ “อาจเป็นเพราะเกรงกลัวต่อบารมีของไท่ซั่งหวง ภายนอกนับว่าคลื่นลมสงบ แต่ด้วยรัชทายาทโดดเด่นมากขึ้นเรื่อย ๆ เกรงว่าพวกเขาจะนิ่งอีกไม่นานแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“นิ่งได้อีกไม่นานก็ปกติ ดูสิว่าใครจะอดรนทนไม่ไหวก่อน เรื่องเกี่ยวกับชะตาในอนาคตของต้าเฉียน ทางที่ดีเจ้าก็จับตามองดูให้ดี”ไท่ซั่