All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 781 - Chapter 790

การสนับสนุนเต็มกำลังจากเหลียงจื่อฝูและเติ้งซูหมิงทำให้หัวใจของฉินอวิ๋นฟานพลันรู้สึกอบอุ่นถึงเขาจะมีหลาย ๆ วิธีพิสูจน์ว่าต้นข้าวที่เขาคิดค้นขึ้นมามีปริมาณการผลิตมากกว่า เม็ดข้าวอวบอิ่มมากกว่า มีข้อดีมากกว่า แต่ในโลกที่เต็มไปด้วยการวางแผนหลอกกันไปหลอกกันมา การที่จู่ ๆ ก็มีคนเชื่ออย่างปราศจากข้อสงสัยช่างหาได้ยากและล้ำค่านัก“ก็ได้! ไปดูหน่อยก็ไม่เป็นไร!”เห็นดังนั้นแล้วราชนิกุลแคว้นต่างๆ จึงเริ่มดำเนินการ นอกจากต้าเยียนและต้าเฉียน เจ็ดราชวงศ์ที่เหลือต่างส่งคนไปตรวจสอบสถานการณ์ ยังมีแคว้นเล็กพอ ๆ กับแคว้นเหมียวแคว้นหนึ่งก็เริ่มดำเนินการอย่างเร่งรีบเหมือนกัน......“รัชทายาท พวกเขาแต่ละคนเจ้าเล่ห์อย่างกับจิ้งจอก ท่านแน่ใจหรือว่าพวกเขาจะร่วมมือกับเราแต่โดยดี”ช่วงพักผ่อน ฉินอวิ๋นฟานเรียกตัวหลิวเป้ย เซียวหยาง เฉินผิง เสิ่นวั่นซานและหยางมี่มา เริ่มหารืองานถัดจากนี้พร้อมมอบหมายภารกิจ แต่หลิวเป้ยได้เห็นท่าทีที่แท้จริงของเหล่าราชนิกุลต่าง ๆ จึงกล่าวความกังวลของตัวเองออกมาทันที“ไม่ร่วมมือ? ไม่หรอก แค่แรงดึงดูดพอ ให้พวกเขาได้ลิ้มลองความหอมหวานแล้ว พวกเขาต้องเลือกร่วมมือกับเราโดยปราศจากความ

“ดี ดีมาก!”ฉินอวิ๋นฟานพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็หันไปมองทางเสิ่นวั่นซาน เขาเอ่ยถามเสียงหนัก “เสิ่นวั่นซาน เรื่องที่ข้ามอบหมายให้เจ้าเมื่อสามเดือนก่อน เจ้าทำไปถึงไหนแล้ว?”“เรียนรัชทายาท ทุกอย่างกำลังดำเนินตามแผนงานขอรับ”เสิ่นวั่นซานค้อมตัวกล่าวเป็นการเป็นงาน “ข้าน้อยตั้งจุดบุกเบิกและคลังเก็บของห้าสิบแห่ง หลังจากผ่านความพยายามสามเดือน ปูนที่กักตุนมีมากถึงแปดสิบล้านกระสอบ ทั้งยังกำลังดำเนินการต่อด้วย”ฉินอวิ๋นฟานสั่งเรื่องปูนเอาไว้นานแล้ว นี่คือส่วนหนึ่งที่สำคัญอย่างยิ่งยวดในแผนงานของเขา และเขาก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากเมื่อเสิ่นวั่นซานรู้ว่าฉินอวิ๋นฟานต้องการสร้างถนนทั่วทั้งต้าเฉียนก็ตกตะลึงอย่างหนัก นี่คืองานก่อสร้างงานช้าง!ตามการสาธยายของฉินอวิ๋นฟาน เมื่อสร้างถนนสำเร็จ จะเป็นผลงานยิ่งใหญ่แห่งยุค และจะเป็นการค้าที่ได้กำไรงามอีกด้วย ดังนั้นเขาจึงกระจายงานทั่วแคว้น ทันทีที่ฉินอวิ๋นฟานออกคำสั่ง ก็สามารถลำเลียงถึงได้ในหนึ่งวัน!“แปดสิบล้านกระสอบ? ไม่พอ ยังขาดอีกมาก!”ฉินอวิ๋นฟานพูดพร้อมส่ายหน้า “ไม่ต้องกลัวเปลืองเงิน จ้างชาวบ้านให้มากที่สุด พวกเขาจะได้มีรายได้เพิ่มอีก

เยียนอวี่เฉินหมดสติกะทันหัน ฉินอวิ๋นฟานตกใจรีบปรี่ไปหาทันที โอบร่างอรชรเอวบางของนางเอาไว้ เมื่อเห็นดวงหน้าแห่งยุคคิ้วงามเป็นธรรมชาติมีสีหน้าซีดเซียว ลมหายใจแผ่วเบาก็ทำให้ฉินอวิ๋นฟานนึกปวดใจขึ้นมา“หลีกไปนะ!”ครั้นรู้ว่าเยียนอวี่เฉินหมดสติ เซี่ยมู่ไป๋ก็รีบร้อนมายังห้องโถงใหญ่แล้วผลักฉินอวิ๋นฟานออกทันที นาทีนี้เขายังสนใจอะไรได้อีก ถ้าไม่ใช่เพราะฉินอวิ๋นฟานหาเรื่องสารพัด เล่นงานอย่างหนัก องค์หญิงสามจะโกรธจนหมดสติหรือ?ฉินอวิ๋นฟานที่กำลังแข็งกร้าวข่มคน ยามนี้อึดอัดใจเล็กน้อย จากมุมระหว่างความรักชายหญิง ฉินอวิ๋นฟานตั้งปณิธานว่าต้องได้ตัวเยียนอวี่เฉินมาให้ได้ หนึ่งเพราะได้จากการเดิมพัน เยียนอวี่เฉินคือภรรยาที่เขาใช้ความสามารถเอาชนะได้มา สองเพราะเยียนอวี่เฉินคือสไตล์ที่ฉินอวิ๋นฟานชอบแต่จากมุมของงานใหญ่ การเล่นงานต้าเยียนคืองานที่เขาจำเป็นต้องทำ ความทะเยอทะยานของต้าเยียนพองตัวจนไร้ขีดจำกัด การครองโลกขาดเพียงโอกาสที่เหมาะสม หากเขาไม่ทำเช่นนี้ จะต้องถูกต้าเยียนกลืนกินสักวันหนึ่ง“ฉินอวิ๋นฟาน ท่านทำเกินไปแล้วจริง ๆ แม้องค์หญิงสามจะเป็นตัวแทนของต้าเยียน แต่อย่างไรนางก็เป็นสตรีคนหนึ่ง ท่านกลั

หลังจากฉินอวิ๋นฟานกำชับกับเหล่าองค์ชายอย่างละเอียด พร้อมลงนามในหนังสือสัญญาแล้วก็จากไป เมื่อนั้นเหล่าองค์ชายทั้งหลายจึงเริ่มดำเนินงานอย่างขมีขมันก๊อก ๆ ๆ...หลังจากเยียนอวี่เฉินฟื้นขึ้นมาสีหน้ายังคงปราศจากสีเลือดเหมือนเดิม ความสะเทือนใจอย่างหนักทำให้นางหม่นหมอง จมดิ่งอยู่ในโลกหดหู่ของตัวเองโดยสมบูรณ์เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น เยียนอวี่เฉินจึงได้สติขึ้นมาจากการเหม่อลอย นางเงยหน้าขึ้นพึ่บ พูดด้วยความเคียดแค้นเต็มประดา “ใครน่ะ?! มีเรื่องอะไร?!” “เรียนองค์หญิงสาม รัชทายาทต้าเฉียนฉินอวิ๋นฟานขอเข้าพบ!”เซี่ยมู่ไป๋รายงานอยู่หน้าห้องด้วยความเคารพ การปรากฏตัวของฉินอวิ๋นฟานทำให้เซี่ยมู่ไป๋ประหลาดใจมาก แต่เพื่อส่วนรวม เซี่ยมู่ไป๋ยังต้องปฏิบัติต่อเขาอย่างระมัดระวัง อย่างไรต้าเยียนก็ถูกกีดกันทางการค้าแล้ว นี่มิใช่เรื่องดีอะไรในเมื่อฉินอวิ๋นฟานออกตัวมาหาก่อน เขาก็อยากรู้นักว่าฉินอวิ๋นฟานคิดจะทำอะไรกันแน่“ฉินอวิ๋นฟานหรือ?”ขณะที่เยียนอวี่เฉินได้ยินชื่อนี้ นางนิ่งค้างไปครู่หนึ่ง ยังนึกว่าตัวเองหูฝาดไป นางถูกฉินอวิ๋นฟานหยามหน้าไม่มีชิ้นดีในห้องโถงใหญ่อย่างนั้น แล้วทำไมจู่ ๆ เขาถึงมาในเวลาน

ปัญหาเดียวกันนี้ทำให้ฉินอวิ๋นฟานฉายยิ้มขมขื่น“แลกทุกอย่าง? เหอะ...”เขาส่ายหน้าแล้วตอบ “ในชีวิตของเรา มีอะไรบ้างที่ได้โดยไม่ต้องแลกมา? เพียงแต่ทุกคนมีสิ่งที่ต้องการไม่เหมือนกัน บางคนประจบประแจงเช่นสุนัขตัวหนึ่งเพื่อให้ได้ประโยชน์ แต่มีบางคนกลับใช้ทุกสิ่งทุกอย่าง เอาใจมาตลอดชั่วลูกชั่วหลาน กลับได้มาแค่ความอิ่มท้อง”“เอ่อ นี่?”ครั้นได้ยินถ้อยคำนี้ของฉินอวิ๋นฟาน เยียนอวี่เฉินกลับโต้แย้งไม่ได้ นางถือกำเนิดอยู่ในราชวงศ์ จงเกลียดจงชังคนที่มาสอพลอกับนาง เพราะท่าทางจอมปลอมไม่จริงใจนี้ทำให้นางรู้สึกไม่สบายมากเมื่อฉินอวิ๋นฟานกล่าวถึงหลักความเป็นคนด้วยรูปแบบนี้ นางพาลรู้สึกตกตะลึงอย่างหนัก แม้จะผ่านไปเนิ่นนานแล้วก็ยังมิอาจสงบจิตใจได้ หรือนี่ก็คือจุดที่ฉินอวิ๋นฟานดึงดูดนาน“เงินทองไม่แบ่งแยกสูงศักดิ์ต่ำต้อย แล้วเหตุใดมนุษย์ต้องแบ่งชนชั้นด้วย?”ฉินอวิ๋นฟานถามต่อ “ในเมื่อเราต่างเป็นมนุษย์เหมือนกัน ถือดียังไงเจ้าสามารถเสพสุขกับกองเงินกองทองได้ชั่วลูกชั่วหลาน แต่ชาวบ้านกลับต้องหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน? ใช้แรงงานหนักทุกรุ่นทุกสมัยกลับแก้ไขได้เพียงปัญหาปากท้อง?”“แม้พวกเขาจะต่ำต้อยจนถึงขั้นนี้แล้