All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 801 - Chapter 810

เห็นท่าทางทั้งอายทั้งตื่นตระหนกของมู่หรงจิ่น ฉินอวิ๋นฟานชักจะทำไม่ลง จึงหันเหไปว่า “จริงสิ เซียงหลิงล่ะ? ทำไมไม่เห็นนางเลย? พวกเจ้าสามพี่น้องพร้อมกันก็ได้นี่!”“น้องเซียงหลิงน่ะ นางไม่ค่อยสนใจกิจการเครือเหิงไท่สักเท่าไร ดังนั้นจึงทุ่มเทกับสำนักศึกษาประชาชนที่ท่านสนับสนุนเมื่อก่อนหน้านี้ พาราชบัณฑิตจำนวนหนึ่งในสำนักศึกษาหลวงและผู้มีความรู้ด้านวรรณกรรมอีกจำนวนหนึ่งสอนหนังสือให้กับเด็กยากไร้แบบไม่มีค่าใช้จ่าย”มู่หรงจิ่นเคารพการตัดสินใจนี้ของหลู่เซียงหลิงมาก ขอเพียงนางชอบ มู่หรงจิ่นก็จะสนับสนุนอย่างเต็มกำลัง พี่อวิ๋นฟานพยายามอยู่ข้างนอกก็ไม่ง่ายแล้ว พวกนางพี่น้องจะบาดหมางกันไม่ได้เด็ดขาด ตำหนักหลังปรองดองสมานฉันท์ พี่อวิ๋นฟานจึงจะมีความสุข“อ้อ? เซียงหลิงมีจิตเมตตาอย่างนี้เชียว? ทำดีมาก!”ฉินอวิ๋นฟานพยักหน้าอย่างชื่นชม “การศึกษามีความสำคัญอย่างยิ่งยวดต่อบ้านเมือง เด็ก ๆ เหล่านี้อาจเป็นความหวังในอนาคตของต้าเฉียน นี่ก็คือสาเหตุสำคัญที่ข้าสนับสนุนอย่างหนักให้เด็กยากไร้พวกนี้รู้หนังสือ มีความรู้”“แต่น่าเสียดาย กำลังของข้าในตอนนี้มีจำกัด คนที่ใช้ได้ก็มีน้อยเหลือเกิน ได้แต่ทุ่มเงินให้มากห

“แล้วที่ลูกศิษย์ตายนี่มันยังไง?”ฉินอวิ๋นฟานข่มไฟโทสะอย่างหนัก ถามข้อสงสัยใหญ่ในใจของเขาต่อให้คนพวกนี้ไร้ยางอายสุดขั้วแค่ไหน ไม่มีขอบเขตแค่ไหน โกยเงินเข้ากระเป๋าอย่างเอาเป็นเอาตายแค่ไหน แต่อย่างมากก็แค่อยากได้ทรัพย์สิน ทำให้เด็กยากไร้พวกนี้ลำบาก ทนทุกข์มากหน่อย แต่สำนักศึกษาธรรมดา ๆ ต่อให้ลงโทษตามความเหมาะสม ต่อให้เจ็บไข้ได้ป่วยก็ไม่ถึงขั้นทำให้คนตายได้นี่? “เฮ้อ! รัชทายาท ที่เรื่องนี้ดำเนินมาถึงขั้นนี้ ที่พวกพี่เซียงหลิงถูกล้อมโจมตีก็เพราะต้องการเรียกร้องความเป็นธรรมให้เด็กที่ตายกับผู้ปกครองนั่นแหละ”อีกฝ่ายถอนหายใจหนัก ๆ สุดท้ายจึงบอกต้นตอของเรื่องเมื่อรู้ว่าเซียงหลิงเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับเด็กที่ตายไปคนนั้น ฉินอวิ๋นฟานจึงตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่อง เรื่องนี้เกรงว่าจะซับซ้อนกว่าที่เขาคิดเอาไว้มากในฐานะที่เป็นคนยุคปัจจุบันทะลุมิติมา ฉินอวิ๋นฟานใช้นิ้วเท้าคิดยังคิดได้ นี่น่าจะเป็นการขูดรีดข่มเหงรังแกที่ระดับสูงกระทำต่อระดับล่าง ถึงขั้นที่ไม่คำนึงถึงสิ่งใด มิเช่นนั้นคงไม่ทำให้พวกเซียงหลิงโกรธเกรี้ยวดังนั้นจึงเกิดเรื่องที่เซียงหลิงพาชายหนุ่มผู้มีอุดมการณ์มีจิตสำนึกจำนวน

“เหอะ หยุดรึ?”จางหยิงชุนจ้องหลู่เซียงหลิงซึ่งสมบูรณ์แบบไร้ที่ติก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “หลู่เซียงหลิง พวกเจ้าพ่อลูกเป็นคนโปรดข้างตัวรัชทายาท ข้าทำอะไรเจ้าตามใจไม่ได้ก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าข้าจางหยิงชุนจะกลัวเจ้า!”“จางหยิงชุน ในฐานะที่ท่านเป็นรองหัวหน้าสำนักศึกษาหลวงต้าเฉียน ไม่เพียงแต่เป็นขุนนางราชสำนัก ยิ่งเป็นตัวแทนของผู้มีการศึกษา ไม่นึกว่าท่านกลับเป็นปีศาจร้ายคลุมหนังมนุษย์ ยิ่งกว่าเดรัจฉาน ท่านไม่คู่ควรจะเป็นคน!”หลู่เซียงหลิงร้อนใจหมื่นส่วน ที่นางทำได้เพียงหนึ่งเดียวในเวลานี้ก็คือใช้คำพูดกระตุ้นจางหยิงชุน หวังว่าเขาจะหยุดทำร้ายหวังอันสือ หวังอันสือคือชายหนุ่มมีอุดมการณ์และปณิธานยาวไกลซึ่งมีอยู่ไม่มากในต้าเฉียน หลู่เซียงหลิงคิดจะดึงเขาเข้ามาทำงานกับฉินอวิ๋นฟานด้วยวิธีการโหดเหี้ยมอำมหิตของจางหยิงชุน เขากล้าซ้อมหวังอันสือตายจริง ๆ ยามนี้หลู่เซียงหลิงที่ไม่มีแรงจับไก่จนด้วยหนทาง ได้แต่ร้อนใจอยู่อย่างนั้นถูกหลู่เซียงหลิงลบหลู่ด่าทอต่อหน้าธารกำนัล ไฟโกรธในใจจางหยิงชุนไต่ระดับมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาหรี่ตาทั้งสองแล้วพูด “หลู่เซียงหลิง ความอดทนของข้ามีจำกัดนะ ถ้าเจ้ายังลบหลู่ด่าทอใส่

“ถ้าการขอร้องมีประโยชน์ เช่นนั้นยังมีกฎหมายไว้ทำไม?”ฉินอวิ๋นฟานกล่าวด้วยใบหน้าเย็นยะเยียบ “ถ้าเจ้าดวงแข็งพอ สามารถรอดแส้ของข้ามาได้ ข้าค่อยจัดการเรื่องนี้!”“ฮะ...”ฟุ๊บ...“อ๊า ๆ ๆ ๆ...”ฉินอวิ๋นฟานไม่สนใจการวิงวอนใด ๆ ของจางหยิงชุนสักนิด หลู่เซียงหลิงไม่เพียงแต่เป็นผู้หญิงของฉินอวิ๋นฟาน ยิ่งเป็นเกล็ดย้อนของเขา เขาเคยพูดว่าผู้ใดก็มิอาจจ้องผู้หญิงของเขาฉินอวิ๋นฟาน ยิ่งไม่ยอมให้ใครรังแก ใครจ้อง มันต้องตาย!การกระทำของจางหยิงชุนคือการรนหาที่ตายอย่างมิต้องสงสัย นับจากนาทีที่เขาลงมือกับหลู่เซียงหลิง ฉินอวิ๋นฟานก็ตัดสินประหารชีวิตจางหยิงชุนแล้วฉินอวิ๋นฟานสะบัดแส้ในมือด้วยแววตาเย็นชา เฆี่ยนลงบนตัวจางหยิงชุนหนัก ๆ ไม่ว่าเขาจะส่งเสียงร้องน่าเวทนาอย่างไร ฉินอวิ๋นฟานก็เฉยชา ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดมือสักนิดซี้ด...ลงไปเพียงไม่กี่แส้ จางหยิงชุนก็ถูกเฆี่ยนจนเนื้อแตกลาย เลือดเนื้อเละเทะ กลายเป็นฉากทารุณคาวเลือด เมื่อทุกคนที่อยู่ในที่นั้นได้เห็นภาพดังกล่าวต่างพากันทำหน้าหยีสูดปากมากน้อยชาวบ้านต่างรู้ความผิดของจางหยิงชุนอยู่บ้าง แต่พวกเขาชินชานานแล้ว ขุนนางปกป้องกันเอง รังแกผู้อ่อนแอ ไม่มอบค

ฮึ่ม ๆ ๆ ๆ...“เสี่ยวฟาน คนมากันครบแล้ว!”ฉินอวิ๋นฟานเพิ่งเตรียมจะโต้ตอบเซียวเทียนติ่ง อู่จ้านก็พาเหล่าทหารมาถึง เมื่อฉินอวิ๋นฟานเห็นบรรดาทหารที่เป็นระเบียบเรียบร้อยผ่านการฝึกอย่างมีแบบแผนก็คลี่ยิ้มถึงพอใจเขาเอ่ยเสียงเรียบ “ดีมาก อาจ้าน ตอนนี้ท่านรีบนำคนไปยังเมืองหลิงปี้ด้วยตัวเอง จับตัวคนที่เกี่ยวข้องในจวนเจ้าเมืองมาให้หมด ผู้ใดขัดขืน ฆ่าได้ทันที!”“รับทราบ!”อู่จ้านสีหน้าจริงจัง พาทหารสามร้อยคนและมือหน้าไม้ร้อยคนขี่ม้าศึกไปทางเมืองหลิงปี้อย่างว่องไวทันที!”ซี้ด...ครั้นเห็นภาพนี้ ชาวบ้านรอบด้านต่างใจเย็นไม่ได้แล้ว แม้เมืองหลิงปี้จะเป็นแค่เมืองเล็ก ๆ เจ้าเมืองก็เป็นแค่ขุนนางราชสำนักระดับเจ็ด หากเป็นขุนนางราชสำนักที่กำกับดูแลโดยตรงฉินอวิ๋นฟานถึงขั้นลงมือกับจวนเจ้าเมืองหลิงปี้ด้วยความเร็วสายฟ้าแลบ เห็นชัดว่าต้องมีคนดวงจู๋ วิธีการของรัชทายาทช่างเป็นฝันร้ายของผู้กระทำมิชอบทุจริตจำนวนมากโดยแท้จังหวะที่เซียวเทียนติ่งเห็นทหารสามพันคนเต็ม ๆ มาถึงก็เข่าอ่อนทันที ความสิ้นหวังอัดแน่นอยู่ในใจ เขาเสียใจนัก ทำไมตัวเองต้องเอาตัวลงบ่อน้ำขุ่นนี้ด้วย? ทั้งเสียใจที่พูดกับถ้อยคำเหล่านั้นกับฉิ