เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 789
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-15 18:00:10บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 790
ฉินอวิ๋นฟานยังคงไม่เกรงใจใด ๆ กล่าววาจาบีบคั้นคนต่อ“เจ้า...”เห็นฉินอวิ๋นฟานยังคงท่าทางแข็งกร้าว พูดจาหาเรื่องเหมือนเดิม เซี่ยมู่ไป๋ปราศจากคำพูดโต้ตอบ“ฉินอวิ๋นฟาน ท่านอาจารย์เป็นแบบนี้ไปแล้ว เจ้าต้องทำให้เขาโมโหตายถึงจะพอใจใช่ไหม?!”อาจารย์โกรธจนตัวสั่นเทา เยียนอวี่เฉินรีบพูดปราม กลัวว่าฉินอวิ๋นฟานจะโจมตีทางคำพูดต่อ ถึงตอนนั้นเกรงว่าอาจารย์ต้องโกรธตายจริง ๆ แล้ว“ไม่เป็นไร เขาแค่ไฟโกรธโจมตีหัวใจเท่านั้น อีกเดี๋ยวก็หายแล้ว”เยียนอวี่เฉินพูดถึงขนาดนี้แล้ว ฉินอวิ๋นฟานจึงไม่ถือสาเอาความต่อ เขาเอ่ยปากเสียงเรียบนิ่ง “การเล่นงานต้าเยียนเช่นนี้มิใช่ความต้องการเดิมของข้า อยากให้ข้ายุติการกีดกันต้าเยียนก็ใช่จะไม่ได้ เจ้าก็ให้เสด็จพ่อของเจ้าประกาศขอโทษข้าต่อใต้หล้า ทำตามสัญญาเดิมพันแต่โดยดีเช่นลูกผู้ชายคนหนึ่ง แล้วข้าอาจจะเปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ก็เป็นได้”“เป็นไปไม่ได้!”เยียนอวี่เฉินหน้าตาอมทุกข์ ส่ายหน้าพูดอย่างจนปัญญา “ให้เสด็จพ่อข้าขอโทษ นั่นไม่ต่างอะไรกับการเอาชีวิตเขา ที่เรื่องดำเนินมาถึงขั้นนี้คือความผิดของข้าทั้งหมด ข้าจะหาทางชดเชยเอง”“ฉินอวิ๋นฟาน เจ้าไปเถอะ! วันนี้... ขอบคุณ!”
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 791
หลังจากต่อสู้อย่างดุเดือดครึ่งเดือน องค์ชายใหญ่ฉินอวิ๋นคังและองค์ชายรองฉินอวิ๋นฮุยต่างม้วนเสื่อกลับไปพร้อมกับความพ่ายแพ้ ออกจากเมืองอู่โจวอย่างซมซานในท้ายที่สุด เยียนอวี่เฉินและองค์ชายแคว้นต่าง ๆ ก็ทยอยจากไปด้วยเช่นกัน ฉินอวิ๋นฟานควบคุมเมืองอู่โจวได้อย่างเบ็ดเสร็จ ทำสัญญายึดเมืองอู่โจวกลับคืนมาที่ให้ไว้เมื่อสี่เดือนก่อนสำเร็จ ยามนี้เขาชื่อเสียงดังกระฉ่อน เป็นที่จับตามองของทุกคนเพื่อคุมสถานการณ์เมืองอู่โจวให้มั่นคง ฉินอวิ๋นฟานยังยุ่งงวดอยู่ที่นั่นอีกสิบวันเต็ม ๆ ครั้นสะสางการงานทุกอย่างเสร็จ จัดการอย่างเหมาะสมแล้ว อาการบาดเจ็บของอู่จ้านก็หายดีกว่าครึ่ง เมื่อนั้นเขาจึงเตรียมตัวออกเดินทางขณะฉินอวิ๋นฟานเตรียมตัวจะออกเดินทาง เหลียงจื่อฝูมาถึงข้างตัวเขาและพูดขึ้นว่า “เสี่ยวฟาน สถานการณ์เมืองหลวงต้าเฉียนซับซ้อน เจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดีนะ” “อีกสามเดือนเจ้าก็ต้องเดินทางไปรับตัวเยียนอวี่เฉินที่ต้าเยียนแล้ว เรียกได้ว่าอันตรายหมื่นส่วน ข้าในฐานะที่เป็นคนบ้านมารดาเจ้า ถึงเวลาจะนำของขวัญแสดงความยินดีของต้าเหลียงไปสู่ขอที่ต้าเยียนกับเจ้าด้วย”“เสด็จน้าสิบสาม...”ได้รับความห่วงใยจากเหลียงจื่อ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 792
“พูด!”เยียนจ้านเทียนสีหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงดังกังวาน กล่าวออกมาจากปากหนึ่งคำ“ทูลฝ่าบาท องค์หญิงสามนำผู้อาวุโสเซี่ย คุณชายตระกูลหลัวและคนอื่น ๆ ไปส่งมอบที่เมืองอู่โจว ครึ่งเดือนให้หลัง ไม่เพียงแต่สูญเสียอำนาจการควบคุมเมืองอู่โจวโดยสิ้นเชิง ยังล่วงเกินรัชทายาทต้าเฉียนฉินอวิ๋นฟานอีก”ขุนนางผู้นั้นเอ่ยเสียงหนัก “สุดท้ายทำให้หลัวเทียนเป้าถูกฉินอวิ๋นฟานสังหาร ทั้งยังถูกฉินอวิ๋นฟานควบคุมอยู่ในกำมือ ร่วมมือกับแคว้นใหญ่ต่าง ๆ คว่ำบาตรทางเศรษฐกิจต้าเยียนรอบด้าน ตัดสัมพันธ์ทางการค้ากับต้าเยียนเด็ดขาด เรื่องนี้ส่งผลกระทบใหญ่หลวงยิ่งนัก ฝ่าบาททรงวินิจฉัยด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ถูกต้องพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท รัชทายาทต้าเฉียนฉินอวิ๋นฟานรังแกคนเกินไปแล้ว พฤติกรรมต่ำทรามเช่นนี้ แทบจะเป็นการท้าทายประกาศศึกกับต้าเยียนเราอย่างโจ่งแจ้ง ต้าเยียนเราเคยต้องรับความแค้นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไร? กระหม่อมเสนอว่าส่งทหารไปเมืองอู่โจวทันที เพื่อประกาศศักดาของต้าเยียนเราพ่ะย่ะค่ะ” “ฝ่าบาท ฉินอวิ๋นฟานร่วมมือกับบรรดาแคว้นใหญ่กีดกันทางเศรษฐกิจทุกด้านของต้าเยียน ละเมิดขอบเขตของต้าเยียนเราแล้ว นี่คือการจงใจเล่นงานต้าเยียน แล้วต้าเย
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 793
หลัวเทียนหลางและคนอื่น ๆ หันไปมอง เห็นเพียงอัครมหาเสนาบดีแห่งราชวงศ์ต้าเยียนหลิวอี้ซือก้าวออกมากะทันหัน เขายืนอยู่ด้านหน้าของท้องพระโรง เอามือไพล่หลังข้างหนึ่ง พลังแก่กล้าปะทะใบหน้ามาเห็นหลิวอี้ซือออกมาหาเรื่องกะทันหัน หลัวเทียนหลางหน้าตาเคร่งขรึม พูดอย่างไม่พอใจมากว่า “ท่านอัครมหาเสนาบดี ที่ท่านพูดหมายความว่ายังไง? เห็นตระกูลหลัวข้าเป็นอุปสรรคจริงหรือ?”การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของอัครมหาเสนาบดีหลิวอี้ซือทำให้ทุกคนในที่นั้นต่างมีสีหน้าปั้นยากขึ้นมาราชวงศ์ต้าเยียนแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งนำโดยรัชทายาทต้าเยียนเยียนอวี้หลง และตระกูลหลัวซึ่งเป็นตระกูลขุนศึกชื่อดังคือผู้พิทักษ์จงรักภักดีต่อรัชทายาท ส่วนอัครมหาเสนาบดีคือผู้พิทักษ์จงรักภักดีต่อองค์ชายรองแห่งต้าเยียนเยียนอวี้จิ่งจักรพรรดิต้าเยียนเยียนจ้านเทียนกำลังอยู่ในช่วงชายฉกรรจ์ ดังนั้นศึกชิงบัลลังก์ยังไม่เด่นชัดนัก แต่กลุ่มผลประโยชน์ใหญ่ต่าง ๆ เริ่มก่อตัวเป็นกลุ่มก้อนของตัวเองแล้วขอเพียงรัชทายาทยังไม่ขึ้นบัลลังก์ ไม่ว่าองค์ชายองค์ไหนก็ยังมีโอกาสครองตำแหน่งสูงสุดนั้น ดังนั้นตระกูลหลัววางมาดใหญ่โตในราชสำนักมากเกินไป อัครมหาเสนา
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 794
ทุกคนในที่นี้ต่างอยากรู้นักว่าขณะนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่แม่ทัพใหญ่พิทักษ์แดนแห่งราชวงศ์ต้าเยียน ผู้นำตระกูลหลัวหลัวอิงสงที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้วมุ่น ความฉงนปราดผ่านดวงตาเล็กน้อย การที่จู่ ๆ หลิวอี้ซือก็ก้าวออกมาทำให้เขาเกิดความรู้สึกกระวนกระวายอย่างหนึ่งในราชสำนักแห่งนี้ น้อยคนนักที่กล้าหือกับตระกูลหลัว ต่อให้มีบางคนไม่พอใจตระกูลหลัวก็ไม่กล้าตั้งตัวเป็นฝ่ายตรงข้ามกับตระกูลหลัวต่อหน้าผู้คน!เห็นเพียงหลิวอี้ซือเอ่ยเสียงหนัก “องค์หญิงสาม ข้าอยากถามท่านสักหน่อย ในตอนนั้นหลัวเทียนเป้าเป็นคนเสนอเรื่องกีดกันทางธุรกิจและวางแผนทลายรังโจรไม่ผิดกระมัง?”เยียนอวี่เฉินไม่เข้าใจว่าหลิวอี้ซือต้องการพูดอะไรกันแน่ ดังนั้นนางจึงได้แต่ตอบตามความจริง “อัครมหาเสนาบดีหลิว แม่ทัพหลัวเป็นผู้วางแผนการทั้งหมดจริง อย่างไรเสีย เขาเป็นคนยึดเมืองอู่โจวมา มิหนำซ้ำเขายังมีความเข้าใจต่อเมืองอู่โจวที่สุด และแผนการที่เขาเสนอก็ได้รับความเห็นชอบจากข้า ผู้อาวุโสเซี่ยและคนอื่น ๆ แล้ว”เยียนอวี่เฉินเป็นคนมีจิตเมตตา หลัวเทียนเป้าย่อมมีความผิด หากเขาได้จากโลกนี้ไปแล้ว ตระกูลหลัวผมขาวส่งผมดำน่าเวทนาพอแล้ว นางไม่อยากให้ตระก
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 795
ซี้ด...เมื่อหลิวอี้ซือกล่าวคำพูดพวกนี้ออกมาก็ทำให้ทุกคนในที่นั้นสูดลมเย็นเข้าปากเป็นแถว สีหน้าเปลี่ยนเป็นอีหลักอีเหลื่อ ‘สลับแขกเป็นเจ้าบ้าน’ คำนี้มิใช่คำที่พูดไปเรื่อยได้ นี่ไม่เพียงแต่เป็นเรื่องต้องห้ามของราชวงศ์ ยิ่งเป็นเรื่องต้องห้ามระหว่างนายบ่าวเดิมตระกูลหลัวมีฐานะสูงส่งในราชวงศ์ต้าเยียน ทั้งยังกุมทหารจำนวนมากอยู่ในมือ แต่ไหนแต่ไรมาทำงานเอิกเกริกแข็งกร้าว ในตอนที่หลัวเทียนเป้าสลับแขกเป็นเจ้าบ้านต่อหน้าองค์หญิงสามต้าเยียน ไม่ฟังคำสั่ง ต้องทำให้คนนึกภาพเชื่อมโยงถึงบางอย่างแน่ยามนี้ สายตาที่ทุกคนมองมายังหลิวอี้ซือคือความตกตะลึงถึงที่สุด สมกับที่เป็นอัครมหาเสนาบดีแห่งราชวงศ์ต้าเยียน ผู้นำขุนนางบุ๋น วาจาคมคาย ความคิดละเอียด น่ากลัวยิ่งนัก!“ทะ ท่าน...!”ถูกอัครมหาเสนาบดีหลิวอี้ซือใส่ความ หลัวเทียนหลางเดือดดาลเป็นฟืนเป็นไฟฉับพลัน แม้จะอยู่ในท้องพระโรงก็ยังโกรธเกรี้ยวอย่างหนัก แต่ขณะที่เขาจะโต้ตอบ แม่ทัพใหญ่พิทักษ์แดนหลัวอิงสงก็ก้าวออกมา เขารู้ว่าบุตรชายมิใช่คู่ต่อสู้ของจิ้งจอกเฒ่าหลิวอี้ซือขืนเขาไม่ก้าวออกมาและปล่อยให้เรื่องราวดำเนินต่อไป เกรงว่าจะเป็นผลเสียต่อตระกูลหลัวพวกเข
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 796
“ทูลฝ่าบาท หากจะแก้ไขปัญหานี้ให้หมดไปจริง ๆ จะต้องวิเคราะห์เรื่องนี้เชิงลึก ค้นหาต้นตอของปัญหาจึงจะดีพ่ะย่ะค่ะ”หลิวอี้ซือไม่คิดจะปล่อยตระกูลหลัวไปง่าย ๆ เพราะนี่คือโอกาสดียากพบพานที่จะกดตระกูลหลัวลงได้ ต่อให้ไม่สามารถทำอะไรตระกูลหลัว แต่ก็ต้องให้อีกฝ่ายถลอกปอกเปิกสักหน่อย“อื่ม อัครมหาเสนาบดีคือผู้นำของขุนนางฝ่ายบุ๋น ความคิดอ่อนไหวว่องไว เหมาะแก่การเริ่มวิเคราะห์ปัญหายิ่งนัก”เยียนจ้านเทียนเอ่ยราบเรียบครั้นได้รับการอนุญาตจากฮ่องเต้ หลิวอี้ซือจึงกระหยิ่มยิ้มย่องพูด “แม้ตระกูลหลัวจะชดใช้เรื่องนี้ในราคาสูงแล้ว แต่ก็มิอาจปฏิเสธความผิดของพวกเขา”“ท่าน...!”เห็นหลิวอี้ซือยังกัดตระกูลหลัวไม่ปล่อย หลัวอิงสงแค้นใจนัก เขายอมรับบทลงโทษต่อหน้าทุกคนแล้ว และฝ่าบาทก็อภัยโทษให้แล้ว หลิวอี้ซือกลับกัดเรื่องนี้ไม่ปล่อยหลิวอี้ซือมองหลัวอิงสงแวบหนึ่งจึงเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ “ในการทลายรังโจรอีกครั้ง ตระกูลหลัวทำผิดพลาดร้ายแรงหนึ่งเรื่องหนึ่ง หากตระกูลหลัวไม่ให้คำอธิบายต่อเรื่องนี้ เกรงว่าวันนี้คงยากจะจบด้วยดี!”เมื่อหลิวอี้ซือกล่าวคำพูดนี้ออกมา ทั้งท้องพระโรงก็มีเสียงเซ็งแซ่ทันที การที่หลิวอี้ซือมีท
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 797
เมื่อหลิวอี้ซือกล่าวจบ ทั้งท้องพระโรงพลันฮือฮาดังระงม!“อะไรนะ?! หลัวเทียนเป้าถึงกับใช้ขั้วอิทธิพลยุทธภพลอบสังหารฉินอวิ๋นฟาน?!”“สวรรค์! หลัวเทียนเป้าจะกล้าเกินไปแล้ว! นี่ นี่คือเรื่องต้องห้ามของทุกราชวงศ์ การต่อสู้ระหว่างแว่นแคว้น ทันทีที่ใช้ขั้วอิทธิพลยุทธภพจะเท่ากับท้าทายขีดจำกัดของราชวงศ์ใหญ่ทั้งหลาย นี่มิเท่ากันผลักต้าเยียนลงหลุมหรือ?!”“มิน่าฉินอวิ๋นฟานถึงได้จับมือกับทุกแคว้นแล้วคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจกีดกันต้าเยียน เห็นชัดว่าพฤติกรรมของหลัวเทียนเป้าทำให้ทุกแคว้นไม่พอใจ”......เสียงวิพากษ์วิจารณ์ในราชสำนักทำให้ใบหน้าหลัวอิงสงเปลี่ยนเป็นสีตับหมูฉับพลัน เรื่องนี้แม้แต่เขาเองก็เพิ่งจะรู้เอาตอนท้าย แต่ตอนที่เขารู้ ทุกอย่างก็สายไปแล้วเห็นหลัวอิงสงน้ำท่วมปาก หลิวอี้ซือได้ใจมาก เขากล่าวต่อ “เพราะความดื้อรั้นทระนงตนของบุตรชายคนที่สี่ของตระกูลหลัวหลัวเทียนเป้า สุดท้ายทำให้ต้าเยียนเราต้องสูญเสียอย่างหนัก แม่ทัพผู้เฒ่าหลัว ข้าใส่ความท่านหรือไม่?”กับการบีบคั้นทุกฝีก้าวของหลิวอี้ซือ หลัวอิงสงพูดแย้งไม่ออกสักคำ ใช่ว่าเขาไม่อยากแย้ง แต่เขาจะแย้งตอนนี้ไม่ได้แม้ตระกูลกลัวจะได้รับความไว้วา
บทล่าสุด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 839
“เอ่อ... แต่เพียงแต่ข้าที่กังวลเช่นนี้ เกรงว่าทุกคนก็คงมีความกังวลนี้เหมือนกันกระมัง? อย่างไรเสีย ของอย่างบัญชีก็สามารถปลอมแปลงได้”เห็นฉินอวิ๋นฟานพูดตามตรง ฉินอวิ๋นฮุยจึงไม่อ้ำอึ้งอีก การยกเรื่องไม่ดีมาพูดแต่แรกมิใช่เรื่องน่าอายอันใด เพราะมันเกี่ยวพันถึงผลประโยชน์ของพวกเขา เขาไม่อยากถูกฉินอวิ๋นฟานหลอก!“ฮ่า ๆ ๆ...”ฉินอวิ๋นฟานลั่นเสียงหัวเราะทันที “พี่รองทำงานรอบคอบดังคาด น้องเจ็ดเลื่อมใส แต่ท่านคิดมากไปแล้ว ถ้าต้องดูแลเมืองการค้าสามเมือง คนของข้าไม่มีทางพอ ถ้าพวกท่านไม่ส่งคนมาช่วยงาน ข้าคงทำเรื่องนี้ไม่สำเร็จ”“อ้อ? น้องเจ็ดพูดจริงรึ?!”เมื่อนั้นหัวใจที่ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ของฉินอวิ๋นฮุยจึงสงบลง หากเขาสามารถให้คนเข้าร่วมอยู่ในเมืองการค้าทั้งสามเมืองได้ เช่นนั้นเขาจะวางใจได้แล้ว เพราะจะรับประกันผลประโยชน์ของเขาได้ทั้งหมด!“พี่ใหญ่ พี่รอง พวกท่านวางใจได้เลย ระหว่างพวกเราพี่น้องแม้เป็นคู่ต่อสู้กัน แต่ต่อหน้าผลประโยชน์ของบ้านเมือง พวกเราต้องรวมใจเป็นหนึ่ง มีเพียงเช่นนี้ต้าเฉียนเราจึงจะเฟื่องฟูได้นิรันดร์”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงหนัก “ดังนั้นในเรื่องการค้า เครือเหิงไท่จะรับผิดชอบกิจการหลักท
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 838
ฉินอวิ๋นฟานกล่าวอย่างจริงจัง “ต่อให้ใครกล้ามีความคิดส่วนตัวก็เปล่าประโยชน์ เพราะพวกเราต้องร่วมกันทำงาน หากไม่อยากเสียเมืองไป ไม่อยากตาย ทหารทุกคนจะต้องให้ความร่วมมือ เป็นหนึ่งเดียวสู้กับภายนอก”“ดี ดีมาก ความคิดนี้ไม่เลว!”เมื่อฉินอวิ๋นฟานกล่าวออกมา ไท่ซั่งหวงรู้อยู่แล้วว่าฉินอวิ๋นฟานต้องทุ่มเทเพื่อแผนการนี้ มิเช่นนั้นจะไม่มีทางคิดแผนการสมบูรณ์แบบเช่นนี้ออกมาได้“อื่ม ไม่เลว!”ฉินอวิ๋นฮุยไม่ได้ดีใจกับแผนการสมบูรณ์แบบไร้ที่ติของฉินอวิ๋นฟาน เพราะแม้เช่นนี้จะเป็นเรื่องดีต่อบ้านเมืองจริง หากไร้ประโยชน์อันใดต่อพวกเขา ในทางกลับกัน พวกเขายังจะกลายเป็นคนที่ถูกฉินอวิ๋นฟานใช้งานอีกด้วยพวกเขาส่งทหารรักษาเมือง ฉินอวิ๋นฟานกอบโกยกำไรอย่างบ้าคลั่ง คิดแล้วฉินอวิ๋นฮุยก็อยากตบหน้าตัวเองสักฉาด ลักไก่ไม่สำเร็จเสียข้าวอีกหนึ่งกำมือโดยแท้!ทว่าไท่ซั่งหวงแสดงท่าทีชัดเจนแล้ว เขายังจะทำอะไรได้อีก?ฉินอวิ๋นฟานรู้ความคิดของพวกเขาดี อีกอย่าง ถ้าครองผลงานเองในเวลานี้จะเป็นการเลือกที่ไม่ฉลาดเอามาก ๆ ฉินอวิ๋นฟานไม่ทำเรื่องเบาปัญญาเช่นนี้หรอก!โบราณกล่าว ตบหน้าฉาดหนึ่งต้องให้พุทราหวานหนึ่งลูก อีกฝ่ายส่งทหารม
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 837
ขณะนี้ ทั่วทั้งท้องพระโรงเงียบกริบ ถ้อยคำชวนให้คนมีจิตใจฮึกเหิมของฉินอวิ๋นฟานวนเวียนอยู่ในหัวของ แม้ไท่ซั่งหวงเองก็ยังตกตะลึงพรึงเพริดกับคำพูดนี้ของฉินอวิ๋นฟาน!รัชทายาทวัยสิบแปดสิบเก้าคนหนึ่ง ช่างเป็นชายชาตินักรบเลือดร้อนไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน หากคนเช่นนี้เป็นจักรพรรดิ ไยต้องกลัวอนาคตต้าเฉียนจะไม่ศิวิไลซ์?“เกี่ยวกับการสร้างเมืองการค้าสี่แห่งในสี่ทิศของต้าเฉียน ทุกคนคัดค้านอย่างหนัก ข้าเข้าใจความรู้สึกของทุกคนมาก แต่ในเมื่อจะทำเรื่องนี้ ข้าก็ต้องยอมรับเสียงและความเห็นที่แตกต่าง ทุกคนว่ามาเถอะ”ฉินอวิ๋นฟานไม่รีบร้อน มีแต่ต้องทำให้ทำคนยอมรับเรื่องนี้จากใจจริง เขาจึงจะยึดสิทธิ์ความเป็นผู้นำได้ มิเช่นนั้นต่อให้ใช้กำลังผลักดันเรื่องนี้ คนเหล่านี้ต้องเล่นตุกติกลับหลังเขาแน่ เช่นนี้มีแต่จะทำให้รำคาญดังนั้นฉินอวิ๋นฟานเตรียมตัวกับการคัดค้านและความคิดของทุกคนแต่แรกแล้ว ต้องการแค่โอกาสประจวบเหมาะหนึ่ง เพราะคนที่ป่วยเป็นโรคอิจฉาตาร้อนมีมากเหลือเกิน มีแต่ต้องคิดหาทางหยดยาดวงตาให้พวกเขาสักหน่อย จึงจะขจัดต้นตอของปัญหาได้ “นี่...”ผู้คนมากมายแน่นขนัดพูดไม่ออกสักคำ เพราะต่างมีความกังวลอยู่ในใจ ฉ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 836
นาทีนี้ถังเจิ้นไห่ถูกโจมตีทำร้ายทางจิตใจอย่างหนัก ฉินอวิ๋นฟานปากคอเราะรายน่ากลัวจริง ๆ การโจมตีของเขารวดเร็วนัก เขาต้านทานไม่ไหวเลยเขาจนปัญญากับการโจมตีของฉินอวิ๋นฟานแล้ว ได้แต่ใช้สถานะข่มขู่ฉินอวิ๋นฟาน หวังว่าฉินอวิ๋นฟานจะหยุดโจมตีเขาน่าเสียดาย แต่ไหนมาฉินอวิ๋นฟานก็ไม่ใช่คนใจบุญสุนทานอะไร และไม่เคยเป็นพวกยอมเสียเปรียบ หากมีคนโจมตีเขา ฉินอวิ๋นฟานจะไม่ใจอ่อนเด็ดขาด!ต้องถล่มอีกฝ่ายจนแพ้ราบคาบ นี่สิจึงจะเป็นเป้าหมายความเป็นคนของเขา และถังเจิ้นไห่ก็แตะเขตต้องห้ามของเขาพอดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานย่อมไม่ไว้หน้าเขา!ครั้นพวกฉินอวิ๋นฮุยเห็นสภาพการณ์เช่นนี้ก็พากันมอบสายตาเห็นใจให้ถังเจิ้นไห่ พวกเขาเคยได้รับการสั่งสอนด้วยหมัดหนักจากฉินอวิ๋นฟานมานานแล้ว ในสถานการณ์ที่ไม่มีความมั่นใจเต็มร้อย หากหาเรื่องฉินอวิ๋นฟานก็เท่ากับรนหาที่ตาย!ไท่ซั่งหวงและจางเต้าหลินฉายรอยยิ้มพึงพอใจ แม้ถ้อยคำของฉินอวิ๋นฟานจะหยาบคายไม่รื่นหูไปบ้าง แต่สะใจยิ่งนัก! นักวางแผนร้ายเฒ่าเจ้าเล่ห์คนหนึ่ง ถูกฉินอวิ๋นฟานฟาดกลับจนต้องสงสัยในชีวิต เด็ดสะระตี่แท้!“เกินไป? ตอนนี้ท่านรู้ว่าเกินไป? ตอนที่ท่านสาดน้ำคลำใส่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 835
“ท่าน...”ถูกฉินอวิ๋นฟานด่าว่าหน้าด้าน ถังเจิ้นไห่โกรธจนหน้าเขียว แทบอยากสับฉินอวิ๋นฟานเป็นหมื่น ๆ ชิ้น เขาจำต้องยอมรับว่าฉินอวิ๋นฟานร้ายจริง ๆ! ในสภาวการณ์เช่นนี้ เขากลับไม่กลัวแม้แต่น้อย?“ท่านเทิ่นอะไร ท่านมันหน้าด้านเหม็นโฉ่ อายุอานามห้าสิบกว่าแล้ว มีแต่ความชั่วร้ายอยู่เต็มอก น่ารังเกียจโดยแท้!”ฉินอวิ๋นฟานไม่ไว้หน้าถังเจิ้นไห่สักนิด เอ่ยต่อ “เมื่อวานข้าเพิ่งเดินทางกลับมาจากเมืองอู่โจว ท่านรู้ได้ยังไงว่าข้าไม่คิดกระจายการเพาะปลูกทั่วแคว้น? ท่านให้โอกาสข้าพูดแล้วหรือยัง?!”“อีกอย่าง ปริมาณเมล็ดพันธุ์ที่ข้ามอบให้ทุกแคว้นมีจำกัด ใครกล้าไม่เคารพต้าเฉียน? ข้าคือบิดรมารดาปากท้องของพวกเขา ใครกล้าหือ?!”“แม้นมีแคว้นใดไม่เป็นเด็กดี ข้าจะระงับการส่งมอบเมล็ดพันธุ์ให้พวกเขาทันที ข้าจะดูสิว่าไอ้ไม่ดูตาม้าตาเรือหน้าไหนกล้าท้าทายขอบเขตต่ำสุดของข้า?!”ครั้นกล่าวออกมา ทุกคนต่างมองหน้ากัน ไม่มีผู้ใดกล้าพูด หากเทียบกับการเคลือบแคลงสงสัยเมื่อครู่ การพูดเช่นนี้ของฉินอวิ๋นฟานยิ่งสามารถทำให้เขายืนอย่างมั่นคงมากขึ้นฉินอวิ๋นฟานคลี่คลายประการแรกของความผิดร้ายแรงสามประการได้แล้ว ถังเจิ้นไห่หน้าตึงจนน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 834
“ได้!”ถังเจิ้นไห่พูดหน้าขรึม “ประการที่สองของความผิดร้ายแรงสามประการ รัชทายาทร่วมกันสร้างถนนกับแคว้นต่าง ๆ เรื่องนี้อึกทึกครึกโครมไปทั่ว ทันทีที่สร้างถนนที่กว้างยิ่งขึ้น การคมนาคมจะสะดวก คืออยากให้แคว้นรอบข้างรุกรานต้าเฉียนเราสะดวกยิ่งขึ้นหรือ? การกระทำเช่นนี้มิใช่แผนการล่มชาติแล้วมันคืออะไร?!”ซี้ด...เมื่อทุกคนได้ฟังต่างสูดลมเย็นเข้าปาก เกิดความสงสัยอย่างหนักกับจุดประสงค์ของฉินอวิ๋นฟาน ด้านหนึ่งมอบธัญพืช ด้านหนึ่งสร้างถนนกับทุกแคว้น จุดประสงค์จะชัดเจนเกินไปแล้วกระมัง?“ต่อ ประการที่สามเล่า!”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มเรียบ เขาก็อยากดูสิว่าถังเจิ้นไห่จะไปไกลขนาดไหน ช่างเป็นคนที่มีขอบเขตความรู้ความเข้าใจและวิสัยทัศน์โดยแท้ การกำหนดอนาคตของบ้านเมือง เป็นเช่นนี้ดังคาดหากให้พวกเฮ่อชินอ๋องเรืองอำนาจจริง ต้าเฉียนมิต้องจบเห่หรือ? ให้สวะพวกนี้ดูแลบ้านเมือง บ้านเมืองนั้นยังจะมีความหวังอะไร?พวกเขานอกจากจะมีความชั่วร้ายอยู่เต็มอก มีความคิดดำมืดอยู่เต็มสมอง ยังจะทำอันใดได้อีก?“หึ!”ถังเจิ้นไห่แค่นเสียงแล้วจึงเอ่ย “ประการที่สาม รัชทายาทร่วมมือกับแคว้นต่าง ๆ กีดกันต้าเยียน สังหารบุตรชายคนที่สี่ข
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 833
“อ้อ? ความผิดร้ายแรงสามประการของฟานเอ๋อร์? ไหนลองว่ามาดูสิ!”ไท่ซั่งหวงตั้งสมาธิ นึกสนใจขึ้นมาทันที อย่างลับ ๆ เขาให้ความสนใจกับพฤติกรรมของฟานเอ๋อร์มาก ไม่เคยได้ยินความผิดร้ายแรงสามประการอันใด เขาก็อยากดูสิว่าถังเจิ้นไห่จะพูดอะไรความผิดร้ายแรงสามประการเสมือนระเบิดลูกใหญ่ ทำให้สีหน้าทุกคนเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกขึ้นมา ยามนี้สายตาของทุกคนในที่นั้นต่างรวมศูนย์อยู่ที่ตัวของถังเจิ้นไห่“ประการแรกของความผิดร้ายแรงสามประการ ได้ยินว่ารัชทายาททำเมล็ดพันธุ์ข้ามสายพันธุ์ขึ้นมา สามารถให้ผลผลิตสูงมาก เดิมนี่คือโอกาสดีที่สุดที่ต้าเฉียนเราจะแจ้งเกิด คิดไม่ถึงว่ารัชทายาทกลับมอบเมล็ดพันธุ์ผลผลิตสูงให้กับแคว้นต่าง ๆ รอบข้าง ช่วยให้พวกเขามั่งคั่งมากขึ้น”ถังเจิ้นไห่กล่าวเสียงหนัก “ขอถามทุกท่านในที่นี้ พฤติกรรมเช่นนี้ของรัชทายาทคือกำลังช่วยเหลือศัตรูน่ากลัวของเราหรือไม่? พฤติกรรมเช่นนี้ของเขา คือการขายชาติหรือไม่?!”ตูม...ครั้นถังเจิ้นไห่กล่าวถ้อยคำนี้ออกมา บรรดาขุนนางต่างอึกทึกครึกโครม คนทั้งโลกต่างรู้เรื่องที่เมืองจัวเก็บเกี่ยวอุดมสมบูรณ์แทบทุกคน และเรื่องที่ฉินอวิ๋นฟานลงนามสัญญากับแคว้นต่าง ๆ ก็รู
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 832
“อื่ม! ดี!”ไท่ซั่งหวงเอ่ยเสียงหนัก “เช่นนั้นข้าขอประกาศอย่างเป็นทางการ แต่งตั้งหวังอันสือเป็นหัวหน้าสำนักศึกษาหลวง เจี่ยงฝานฝานเป็นรองหัวหน้า การรับตำแหน่งนี้มีผลอย่างเป็นทางการ หัวหน้าขันทีเฉา ร่างราชโองการเดี๋ยวนี้ ประกาศต่อใต้หล้า!”เมื่อเรื่องราวสิ้นสุดลง ใจที่กระวนกระวายของฉินอวิ๋นฟานก็สงบ เขามองจางเต้าหลินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง!ทว่าคนอื่น ๆ กลับมีความรู้สึกที่แปลกออกไป หลังจากหวังอันสือได้ขึ้นตำแหน่ง ทำให้พวกเขาตระหนักว่าสถานการณ์ในราชสำนักกำลังหลุดจากการควบคุมอย่างช้า ๆ ฉินอวิ๋นฟานกำลังจะครองราชสำนัก“เอาละ เรื่องสำนักศึกษาหลวงก็สิ้นสุดแล้ว แต่จะละเลยผลงานการไปเมืองอู่โจวของฟานเอ๋อร์ครั้งนี้ไม่ได้”ไท่ซั่งหวงกล่าวเสียงเข้ม “ฟานเอ๋อร์ไม่เพียงแต่ทำคำสัญญาเมื่อครึ่งปีก่อนสำเร็จ ยิ่งทำให้เศรษฐกิจต้าเฉียนเราพุ่งทะยานอย่างรวดเร็ว ท้องพระคลังเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อย ๆ พสกนิกรมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นอย่างช้า ๆ ทุกคนต่างเห็นความยอดเยี่ยมของฟานเอ๋อร์”“ฟานเอ๋อร์ ว่ามาเถอะ เจ้าอยากได้อะไรเป็นรางวัล? ขอเพียงสมเหตุสมผล ข้าจะให้เจ้าดังปรารถนา!”ฉินอวิ๋นฟานรู้สึกดีใจมากที่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 831
“...”‘ไม่ว่าจะเป็นใคร คนผู้นั้นก็รู้อยู่แก่ใจดี’ ประโยคเดียวของฉินอวิ๋นฟานทำให้ถังเจิ้นไห่สยบ แม่งเอ๊ย เขาก็ต้องรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้ว หากเขามีความจำเป็นพูดออกมาไม่ได้!การเล่นเกมเลี่ยงบาลีของฉินอวิ๋นฟานทำให้แนวป้องกันของถังเจิ้นไห่พังทลายลงโดยสิ้นเชิง เหล่าขุนนางต่างกัดฟันกรอด กลับทำอะไรไม่ได้ ฉินอวิ๋นฟานเฉกเช่นปลาหนีชิวลื่นไหลตัวหนึ่ง ทำอะไรเขาไม่ได้เลย!จางเต้าหลินที่อยู่ด้านข้างตกตะลึงกับการกระทำนี้ของฉินอวิ๋นฟาน เขาเคยเห็นคนหน้าด้าน กลับไม่เคยเห็นผู้ใดหน้าหนาไร้ยางอายเช่นฉินอวิ๋นฟานมาก่อน หน้าไม่อายที่สุด!คนคนหนึ่งปั่นหัวเหล่าขุนนางใหญ่เป็นว่าเล่น โมโหโทโสจนร่ำไห้หาพ่อร้องหาแม่ กลับจนปัญญา ดูสีหน้าเขียวปัดของถังเจิ้นไห่ จางเต้าหลินกลั้นหัวเราะอย่างหนัก กลั้นจนภายในจะบอบช้ำแล้ว“เอาละ ๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย พอแค่นี้เถอะ!”ไท่ซั่งหวงเห็นว่าพอประมาณแล้ว จึงตัดสินเรื่องนี้ในที่สุด ได้แต่บอกว่าฟานเอ๋อร์ใช้ไหวพริบและผลลัพธ์ก็คือว่าเป็นที่น่าพอใจ“จางไท่เว่ย ในเมื่อมีสามตัวเลือก และทุกคนก็แสดงจุดยืนของตัวเองแล้ว ท่านมีความเห็นต่อเรื่องนี้อย่างไร?”ไท่ซั่งหวงไม่ได้ยอมรับคว
