LOGINShare
บทที่ 796
Related chapters
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 797
เมื่อหลิวอี้ซือกล่าวจบ ทั้งท้องพระโรงพลันฮือฮาดังระงม!“อะไรนะ?! หลัวเทียนเป้าถึงกับใช้ขั้วอิทธิพลยุทธภพลอบสังหารฉินอวิ๋นฟาน?!”“สวรรค์! หลัวเทียนเป้าจะกล้าเกินไปแล้ว! นี่ นี่คือเรื่องต้องห้ามของทุกราชวงศ์ การต่อสู้ระหว่างแว่นแคว้น ทันทีที่ใช้ขั้วอิทธิพลยุทธภพจะเท่ากับท้าทายขีดจำกัดของราชวงศ์ใหญ่ทั้งหลาย นี่มิเท่ากันผลักต้าเยียนลงหลุมหรือ?!”“มิน่าฉินอวิ๋นฟานถึงได้จับมือกับทุกแคว้นแล้วคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจกีดกันต้าเยียน เห็นชัดว่าพฤติกรรมของหลัวเทียนเป้าทำให้ทุกแคว้นไม่พอใจ”......เสียงวิพากษ์วิจารณ์ในราชสำนักทำให้ใบหน้าหลัวอิงสงเปลี่ยนเป็นสีตับหมูฉับพลัน เรื่องนี้แม้แต่เขาเองก็เพิ่งจะรู้เอาตอนท้าย แต่ตอนที่เขารู้ ทุกอย่างก็สายไปแล้วเห็นหลัวอิงสงน้ำท่วมปาก หลิวอี้ซือได้ใจมาก เขากล่าวต่อ “เพราะความดื้อรั้นทระนงตนของบุตรชายคนที่สี่ของตระกูลหลัวหลัวเทียนเป้า สุดท้ายทำให้ต้าเยียนเราต้องสูญเสียอย่างหนัก แม่ทัพผู้เฒ่าหลัว ข้าใส่ความท่านหรือไม่?”กับการบีบคั้นทุกฝีก้าวของหลิวอี้ซือ หลัวอิงสงพูดแย้งไม่ออกสักคำ ใช่ว่าเขาไม่อยากแย้ง แต่เขาจะแย้งตอนนี้ไม่ได้แม้ตระกูลกลัวจะได้รับความไว้วา
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 798
ในตอนที่พวกเขาเดินทางไปโน้มน้าวแคว้นต่าง ๆ หากสถานการณ์ไม่สู้ดี เป็นไปได้มากว่าฝ่าบาทอาจเปิดสงครามกับต้าเฉียนในตอนที่ฉินอวิ๋นฟานมาต้าเยียน และใช้สิ่งนี้ในการขย่มขวัญแคว้นต่าง ๆ......เวลานี้ฉินอวิ๋นฟานกำลังอยู่ระหว่างทางกลับเมืองหลวง และแผนการชั่วร้ายที่จะเล่นงานเขากำลังก่อตัว!“ทูลไท่ซั่งหวง พรุ่งนี้รัชทายาทก็จะเดินทางกลับถึงเมืองหลวงแล้วพ่ะย่ะค่ะ...”ในตำหนักเหยียนเหนียน ไท่ซั่งหวงนอนอยู่บนเก้าอี้อย่างพึงพอใจอารมณ์ดี ดื่มด่ำกับแสงตะวันอย่างผ่อนคลาย ในตอนนี้เอง เฉาเจิ้งฉุนมาถึงข้างตัวเขาและพูดเตือนอย่างระวัง“ฟานเอ๋อร์ทำดีมาก สามารถควบคุมเมืองอู่โจวได้ในเวลาหนึ่งเดือน และทำคำสัญญาของเขาในตอนนั้นให้เป็นจริงได้ ช่างน่ายินดียิ่งนัก!”ไท่ซั่งหวงไม่ปกปิดความยินดีบนใบหน้าของเขาสักนิด นับจากสถาปนาแคว้นต้าเฉียน แม้จักรพรรดิทุกองค์ต่างมีวิธีการที่แตกต่างกันไป แต่ยอดฝีมือในการใช้อำนาจและความสามารถในการปกครองบ้านเมือง กลับไม่เป็นดังปรารถนาการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของฉินอวิ๋นฟานและการแสดงสติปัญญาและวิธีการเหนือคนของเขาทำให้ไท่ซั่งหวงปลาบปลื้มไม่หยุด กระทั่งทำให้เขาเห็นความหวังอีกอย่างหนึ่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 799
“ความหมายของไท่ซั่งหวงคือให้กระหม่อมปกป้องผู้ใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?”หลงอู่ตระกูลหลงถือว่าเป็นตระกูลลึกลับที่สุดของต้าเฉียน มีทั้งหมดห้าพี่น้อง แต่ละคนมีความสามารถไม่ธรรมดา น่ากลัวอย่างยิ่ง ซ่อนเร้นอยู่ในความมืดทุกยุคทุกสมัย คุ้มครองความปลอดภัยของจักรพรรดิต้าเฉียนตลอดเวลา ดังนั้นจึงขนานนามว่าตระกูลพิทักษ์มังกรแม้จะเป็นหัวหน้าหน่วยบูรพาที่น่ากลัวอย่างยิ่งยวดอย่างเฉาเจิ้งฉุนก็ยังรู้เรื่องตระกูลพิทักษ์มังกรน้อยมาก นักฆ่าเหนือระดับที่ซ่อนเร้นอยู่ในความมืดเช่นนี้ ปกติแล้วจะไม่ลงมือ ลงมือคือต้องตาย!ดังนั้น แม้เฉาเจิ้งฉุนจะกุมกองกำลังแข็งแกร่งและลึกลับที่สุด แต่เขายังคงจงรักภักดีต่อราชวงศ์ ไม่กล้ามีพฤติกรรมละเมิดแม้แต่น้อย ยิ่งไม่กล้าสนับสนุนองค์ชายองค์ใด และนี่ก็คือความน่าสะพรึงกลัวของตระกูลพิทักษ์มังกร“ต้าเฉียนฝูงมังกรไร้เศียร การแย่งชิงบัลลังก์ดุเดือด สถานการณ์ราชสำนักมีความเสี่ยงที่จะเสียการควบคุมได้ตลอดเวลา การแสดงออกของฟานเอ๋อร์ระยะนี้สะดุดตายิ่งนัก จะถูกเล่นงานได้ง่าย ดังนั้นข้าจึงอยากให้เจ้าแอบคุ้มครองเขาลับ ๆ รับรองว่าเขาจะไม่ตายก็พอ”ไท่ซั่งหวงเอ่ยเสียงหนักตระกูลพิทักษ์มังกรคือไ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 800
ถูกคนลอบโจมตีจากด้านหลัง มู่หรงจิ่นตกตะลึงพรึงเพริด โยนน้ำแกงเห็ดหูหนูขาวเม็ดบัวข้นในมือออกไปแบบไม่รู้ตัว ก่อนจะกระวีกระวาดผลักมือใหญ่ของฉินอวิ๋นฟานออกแล้วรีบหนีเหมือนกระต่ายที่แตกตื่นแต่ขณะที่นางกำลังหมุนตัวเงยหน้าขึ้น เห็นเพียงฉินอวิ๋นฟานยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยปรากฏตัวอยู่ตรงหน้านาง จู่ ๆ ชายในดวงใจก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า มู่หรงจิ่นสมองขาวโพลนเดี๋ยวนั้น ทั้งคนยืนโง่งมอยู่กับที่“จิ่นเอ๋อร์ ไม่เจอกันหนึ่งเดือน เจ้าคิดถึงข้าหรือไม่?”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มแป้น ดวงตาซุกซนกวาดมองบนตัวมู่หรงจิ่นไปมา ดวงหน้าใสซื่อบริสุทธิ์พิไลลักษณ์แห่งยุคนั้น สรีระนูนเว้างดงามสมบูรณ์แบบ กอปรกับสัมผัสมือยืดหยุ่นเมื่อครู่ ทำให้ความดันเลือดของฉินอวิ๋นฟานพุ่งปรี๊ด เกิดอารมณ์วาบหวาม“พี่อวิ๋นฟาน ใน ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว?”เมื่อนั้นมู่หรงจิ่นจึงคืนสติจากความตกตะลึง ดวงตาชื้นแฉะ กระโจนตัวเข้าสู่อ้อมอกของฉินอวิ๋นฟานทันที ความคิดถึงมากล้นเหนือวาจา การกระทำของนางบ่งบอกทุกสิ่ง“แหะ ๆ คิดถึงข้าหรือไม่?”ฉินอวิ๋นฟานกอดมู่หรงจิ่นพลางพ่นลมร้อนข้างใบหูของนาง แม้การกระทำของมู่หรงจิ่นจะบอกคำตอบเขาแล้ว แต่ฉินอวิ๋นฟานก็ยังถามต่อ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 801
เห็นท่าทางทั้งอายทั้งตื่นตระหนกของมู่หรงจิ่น ฉินอวิ๋นฟานชักจะทำไม่ลง จึงหันเหไปว่า “จริงสิ เซียงหลิงล่ะ? ทำไมไม่เห็นนางเลย? พวกเจ้าสามพี่น้องพร้อมกันก็ได้นี่!”“น้องเซียงหลิงน่ะ นางไม่ค่อยสนใจกิจการเครือเหิงไท่สักเท่าไร ดังนั้นจึงทุ่มเทกับสำนักศึกษาประชาชนที่ท่านสนับสนุนเมื่อก่อนหน้านี้ พาราชบัณฑิตจำนวนหนึ่งในสำนักศึกษาหลวงและผู้มีความรู้ด้านวรรณกรรมอีกจำนวนหนึ่งสอนหนังสือให้กับเด็กยากไร้แบบไม่มีค่าใช้จ่าย”มู่หรงจิ่นเคารพการตัดสินใจนี้ของหลู่เซียงหลิงมาก ขอเพียงนางชอบ มู่หรงจิ่นก็จะสนับสนุนอย่างเต็มกำลัง พี่อวิ๋นฟานพยายามอยู่ข้างนอกก็ไม่ง่ายแล้ว พวกนางพี่น้องจะบาดหมางกันไม่ได้เด็ดขาด ตำหนักหลังปรองดองสมานฉันท์ พี่อวิ๋นฟานจึงจะมีความสุข“อ้อ? เซียงหลิงมีจิตเมตตาอย่างนี้เชียว? ทำดีมาก!”ฉินอวิ๋นฟานพยักหน้าอย่างชื่นชม “การศึกษามีความสำคัญอย่างยิ่งยวดต่อบ้านเมือง เด็ก ๆ เหล่านี้อาจเป็นความหวังในอนาคตของต้าเฉียน นี่ก็คือสาเหตุสำคัญที่ข้าสนับสนุนอย่างหนักให้เด็กยากไร้พวกนี้รู้หนังสือ มีความรู้”“แต่น่าเสียดาย กำลังของข้าในตอนนี้มีจำกัด คนที่ใช้ได้ก็มีน้อยเหลือเกิน ได้แต่ทุ่มเงินให้มากห
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 802
“รัชทายาท ท่านกลับมาแล้วจริง ๆ!”ชายหน้าตาหมดจดคนหนึ่งกำลังเดินวนเวียนอยู่หน้าตำหนักรัชทายาท บนใบหน้าคือความร้อนรน ทันทีที่เห็นฉินอวิ๋นฟานก็รีบคุกเข่าลงปานคว้าฟางเส้นสุดท้าย“ไม่ต้องพูดมาก เซียงหลิงเป็นอะไรไป เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? บอกมาเร็ว!”ยามนี้ฉินอวิ๋นฟานร้อนรนดั่งไฟ ตอนนี้เขาไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น อยากแต่รู้ความปลอดภัยของหลู่เซียงหลิงทันทีหลู่เซียงหลิงคือผู้หญิงคนที่สามของเขา และเป็นผู้หญิงที่สำคัญที่สุดในชีวิตเขาเช่นกัน หากเซียงหลิงเกิดเรื่องใต้พระบาทโอรสสวรรค์ เขาจะไม่อภัยให้ตัวเองเด็ดขาด“พี่เซียงหลิงถูกคนล้อมอยู่ในสำนักศึกษาหลวง เกรงว่าจะมีอันตรายถูกกักตัว รัชทายาท ท่านรีบไปช่วยนางเถอะ ขืนชักช้าเกรงจะไม่ทันแล้วขอรับ”ชายหน้าตาหมดจดตรงหน้ารีบพูด“หือ? บัดซบ! ขั้นนี้แล้วสำนักศึกษาหลวงยังกล้าลงมือกับเซียงหลิงอีก?!”ฉินอวิ๋นฟานหรี่ดวงตาทั้งสองข้าง แผ่กลิ่นอายสังหารน่ากลัวออกมาจากทั่วสรรพางค์กายทันทีหนึ่งเดือนก่อน เขาโกรธเกรี้ยวหวานหลุดเพราะเซียงหลิงประสบเคราะห์ร้าย กวาดล้างหกตระกูลในคราวเดียว เกิดเป็นคลื่นใหญ่ยักษ์ในเมืองหลวง ไม่นึกว่าสำนักศึกษาหลวงยังกล้าลงมือกับเ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 803
“แล้วที่ลูกศิษย์ตายนี่มันยังไง?”ฉินอวิ๋นฟานข่มไฟโทสะอย่างหนัก ถามข้อสงสัยใหญ่ในใจของเขาต่อให้คนพวกนี้ไร้ยางอายสุดขั้วแค่ไหน ไม่มีขอบเขตแค่ไหน โกยเงินเข้ากระเป๋าอย่างเอาเป็นเอาตายแค่ไหน แต่อย่างมากก็แค่อยากได้ทรัพย์สิน ทำให้เด็กยากไร้พวกนี้ลำบาก ทนทุกข์มากหน่อย แต่สำนักศึกษาธรรมดา ๆ ต่อให้ลงโทษตามความเหมาะสม ต่อให้เจ็บไข้ได้ป่วยก็ไม่ถึงขั้นทำให้คนตายได้นี่? “เฮ้อ! รัชทายาท ที่เรื่องนี้ดำเนินมาถึงขั้นนี้ ที่พวกพี่เซียงหลิงถูกล้อมโจมตีก็เพราะต้องการเรียกร้องความเป็นธรรมให้เด็กที่ตายกับผู้ปกครองนั่นแหละ”อีกฝ่ายถอนหายใจหนัก ๆ สุดท้ายจึงบอกต้นตอของเรื่องเมื่อรู้ว่าเซียงหลิงเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับเด็กที่ตายไปคนนั้น ฉินอวิ๋นฟานจึงตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่อง เรื่องนี้เกรงว่าจะซับซ้อนกว่าที่เขาคิดเอาไว้มากในฐานะที่เป็นคนยุคปัจจุบันทะลุมิติมา ฉินอวิ๋นฟานใช้นิ้วเท้าคิดยังคิดได้ นี่น่าจะเป็นการขูดรีดข่มเหงรังแกที่ระดับสูงกระทำต่อระดับล่าง ถึงขั้นที่ไม่คำนึงถึงสิ่งใด มิเช่นนั้นคงไม่ทำให้พวกเซียงหลิงโกรธเกรี้ยวดังนั้นจึงเกิดเรื่องที่เซียงหลิงพาชายหนุ่มผู้มีอุดมการณ์มีจิตสำนึกจำนวน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 804
“ได้!”อู่จ้านฟังมาตลอดทาง ไฟโกรธในใจเกินกว่าจะระงับได้นานแล้ว เขารู้นิสัยและวิธีการของฉินอวิ๋นฟานดี ฉินอวิ๋นฟานไม่มีทางอดกลั้นต่อเรื่องประเภทนี้ได้ หากไม่กวาดล้างให้สิ้นซาก คนพวกนี้จะยิ่งเหิมเกริม ยิ่งไม่เกรงกลัวแน่......“แม่งเอ๊ย! กล้ามาอาละวาดในสำนักศึกษาหลวงซึ่งเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้รึ?!”“ซ้อมมัน ซ้อมมันให้ตายไปเลย!”หน้าสำนักศึกษาหลวง ชายที่ดูราวสี่สิบกว่าต้น ๆ กำลังแยกเขี้ยวยิงฟัน เดือดดาลถึงขีดสุด ชี้พวกหลู่เซียงหลิงแล้วโพล่งปากด่า กระทั่งจะเริ่มลงไม้ลงมือแล้ว“ท่าน ท่านกล้าหรือ?!”เห็นสถานการณ์หลุดจากการควบคุม หลู่เซียงหลิงพลันเปลี่ยนสีหน้า นางรีบตะคอกกลับไปว่า “ราชบัณฑิตหวังอันสือคืออาจารย์ระดับหนึ่งของสำนักศึกษาหลวง แม้แต่เขาท่านก็กล้าลงมือหรือ?”“ฮ่า ๆ ๆ อาจารย์ระดับหนึ่งแล้วยังไง? โธ่เอ๋ยข้ายังเป็นรองหัวหน้าสำนักศึกษาหลวงแน่ะ! ซ้อมไอ้พวกกินบนเรือนขี้รดบนหลังคาแล้วจะทำไม?”จางหยิงชุนหัวเราะยกใหญ่ เขาพูดอย่างกำแหงที่สุด “เด็ก ๆ! ซ้อมหวังอันสือให้ตายไปเลย เกิดเรื่องข้ารับผิดชอบเอง!”“ท่านกล้ารึ! จางหยิงชุน ท่านอย่าทำเกินไปนักนะ แม้ท่านจะเป็นรองหัวหน้าสำนัก
Latest chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
