All Chapters of ภูพาจุติราชามังกร: Chapter 671 - Chapter 680

สำหรับตู้อีฝานที่ถูกจับ ในสถานการณ์ปกติเขาคงหมดโอกาสได้กลับออกมาด้านนอกแล้วเมื่อต้องเผชิญกับเซอร์ไพรส์ใหญ่ที่เข้ามากะทันหันเช่นนี้ สื่อเฉียงจึงตั้งใจโทรไปขอบคุณเย่เทียนหยู่โดยเฉพาะ ในคำพูดของเขาเผยนัยพิเศษบางอย่างออกมาแต่เย่เทียนหยู่ไม่สนใจ เขาเพียงขอให้อีกฝ่ายทำประโยชน์เพื่อประชาชน ไม่อย่างนั้น เย่เทียนหยู่ทำให้เขาขึ้นตำแหน่งได้ ก็ทำให้เขาลงมาได้เหมือนกันสื่อเฉียงตอบตกลงทันที เดิมทีนี่ก็เป็นอุดมคติของเขาเอง และเพราะมีความคิดแบบเดียวกัน เขากับหวงหงเจี้ยนจึงร่วมมือกันได้อย่างมีความสุขหลังจากได้ยินคำพูดของเย่เทียนหยู่ เขาก็รู้สึกว่าคนอย่างคุณเย่เป็นคนที่มีความเมตตาอันยิ่งใหญ่อย่างแท้จริงในทางตรงกันข้าม ตู้อีฝานกลับต้องย่อยยับไป แต่เขาก็พอจะเดาออกว่าทำไมถึงเกิดเรื่อง อาจเป็นเพราะเรื่องที่เขาในช่วงนี้ไปล่วงเกินผู้ทรงอิทธิพลเข้ารวมกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลหม่า ในที่สุด ตู้อีฝานก็เดาทุกอย่างได้ นี่อาจเป็นเพราะปัญหาที่เกิดจาก ตู้อิ๋ง ลูกสาวของเขาด้วยเหตุนี้ เขาจึงให้ตู้อิ๋งได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดโดยการส่งต่อข้อความตู้อิ๋งแทบไม่เชื่อเรื่องทั้งหมดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าชายหนุ่

เย่เทียนหยู่พูดไม่ออก ปกติเขามักจะใจอ่อนกับผู้หญิง เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า “ตู้อิ๋ง คุณไม่ต้องทำแบบนั้นหรอก ผมจะให้อภัยคุณเมื่อไรก็ได้”“หรือจะให้พูดว่าผมขี้เกียจเอาความคุณแต่แรกก็ยังได้ เพราะอย่างนั้นผมถึงไม่ได้เอาความคุณ แล้วก็ไม่ได้หาเรื่องใส่คุณด้วย”“แต่เรื่องพ่อของคุณ มันเป็นเรื่องของราชการ ผมช่วยอะไรไม่ได้หรอก”“ไม่ คุณมี คุณต้องมีแน่ ฉันรู้มาหมดแล้วว่าหงหม่ากรุ๊ปล้มละลายเพราะหม่าเผิงล่วงเกินคุณ พ่อของฉันก็ล่วงเกินคุณ ตำแหน่งที่ควรจะเข้ารับก็ถูกแย่งไป คุณต้องมีสักวิธีสิ”“คุณผิดแล้ว ถ้าพ่อคุณไม่มีปัญหาก็ไม่มีใครพาเขาไปได้หรอก แต่ในเมื่อตอนนี้เขามีปัญหา ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ และผมก็ช่วยเขาออกมาไม่ได้ด้วย”“ไม่อย่างนั้น ผมจะต่างอะไรกับพ่อคุณละ?”“นี่มันหลักการ ต่อให้คนทั้งตระกูลคุณมาคุกเข่าให้ผมก็ไร้ประโยชน์”เย่เทียนหยู่ส่ายหัวเมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งหลิงก็รีบพูดขึ้นมาว่า: “ตู้อิ๋ง ช่างมันเถอะ ที่คุณชายเย่พูดถูกต้องแล้วล่ะ ถึงเขาจะมีอำนาจมากแต่เขาก็มีขอบเขต ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่”“แล้วฉันควรทำยังไง ถ้าไม่มีพ่อ ตระกูลของเราก็จะต้องพินาศ”“มันเป็นความผิดของฉันเอง ทุกอย่างมั

“อ่า เธอจะกลับมาทำไม หลี่ว์เจิ้งนั่นไม่ธรรมดาเลยแถมยังพาพวกเป็นวรยุทธ์มากฝีมือมาด้วย เกิดเขาอยากแย่งตัวเธอไปเราก็คงห้ามไม่อยู่”ซ่งหยางอธิบายด้วยความกังวลทันที“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรายังมีคุณชายเย่อยู่ไม่ใช่เหรอคะ” ซ่งหลิงกล่าว“ถ้าคุณชายเย่อยู่ที่นี่ก็คงไม่เป็นไร แต่คุณชายเย่ยังไม่มา พี่ไม่รู้ว่าเขาจะมาถึงเมื่อไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะมาถึงหรือเปล่า” ซ่งหยางอธิบาย“พี่ นี่ที่ผ่านมาไม่เคยเชื่อคุณชายเย่เลยเหรอคะ?”“พี่น่ะเชื่อคุณชายเย่อยู่แล้ว แต่พี่เป็นห่วงเธอมากกว่า เราจะผ่านไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นโอกาสจะเสียใจยังไม่มีเลย”“ฮ่าฮ่า พี่ไม่ต้องกังวลหรอกนะคะ คุณชายเย่กำลังขับรถอยู่ค่ะ ฉันบังเอิญอยู่กับเขา และเขาก็พาฉันกลับมาด้วยกัน ยิ่งไปกว่านั้นเขาบอกแล้วละค่ะว่าเราไม่ต้องกังวล”“สำหรับคุณชายเย่ จัดการนายน้อยหลี่ว์ง่ายอย่างกับปอกกล้วยเข้าไปปากเลยละ”หลังจากที่ซ่งหลิงพูดจบ เธอก็เหลือบมองเย่เทียนหยู่ แล้วเอาโทรศัพท์แนบหูแล้วถามว่า “คุณชายเย่ เป็นแบบนั้นใช่ไหมคะ?”ยัยเด็กนี่เมื่อกี้กลัวเขาอยู่แท้ ๆ ตอนนี้ดันมาล้อเล่นกับเขา แต่เกรงว่าคงไม่ใช่แค่การล้อเล่นหรอก เด็กนี่ฉลาดไม่เบาแต่เ

ดังนั้นเธอจึงมีเพียงทางเลือกเดียว นั่นคือยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตยิ่งหยางเฉียนเฉียนได้รู้เรื่องนี้ เธอก็ยิ่งไม่อยากโทรหาเย่เทียนหยู่ ระงับความคิดถึงในหัวใจ ไม่เคยโทรหาเขาเลยสักครั้งเพราะเธอรู้ว่าพี่เย่อาจไม่ได้ชอบเธอขนาดนั้น แต่ถ้าเธอมีปัญหา เขาก็จะช่วยเธอแน่นอนแม้เธอจะเสียใจมากที่เขาไม่เคยติดต่อหาเธอเลยทั้งที่เวลาผ่านไปนานขนาดนี้ก็ตามสรุปแล้ว เธอไม่อยากทำร้ายพี่เย่เพราะยิ่งเธอเข้าใกล้ก็ยิ่งตระหนักว่านายน้อยถังเป็นคนเลวทรามน่ากลัว และทุกคนเกรงกลัวเขา ถ้าเขารู้ว่าเธอชอบพี่เย่ มีหวังได้หั่นพี่เย่เป็นชิ้น ๆ แน่เพื่อความปลอดภัยของพี่เย่ เธอต่อต้านความยากติดต่อพี่เย่นับครั้งไม่ถ้วนของตัวเองแต่ ความทรมานทั้งหมดที่อัดอั้นอยู่ในใจมันทรมานเธอเกินไปเพราะอย่างนั้น มารในตัวก็เอาชนะใจเธอ เธออดไม่ได้ที่จะโทรหาเย่เทียนหยู่ในที่สุด แต่ไม่ใช่เพื่อบอกทุกอย่างกับเขา เพียงแค่พูดคุยกับเขาและฟังเสียงของเขาเท่านั้นเพราะเธอคิดถึงพี่เย่มากจริง ๆ“เฉียนเฉียน ฟังอยู่หรือเปล่า?”เย่เทียนหยู่ไม่ได้ยินคำตอบของอีกฝ่ายเป็นเวลานาน เขาจึงถามขึ้นเรื่องนี้ทำเอาซ่งหลิงตื่นเต้นเล็กน้อย ผู้หญิง

เพียะ!เสียงตบดังขึ้นหลี่ว์เจิ้งลุกยืนและตบหน้าซ่งเหวินป๋ออย่างแรงซ่งเหวินป๋อรู้สึกเจ็บปวดที่ใบหน้า พลังของเขามากกว่าคนธรรมดาทั่วไปเล็กน้อย แต่ความเจ็บปวดนั้นมากจนเขาแทบจะกรีดร้องออกมาเขาพยายามพยุงตัวเองเพื่อไม่ให้ล้มลงกับพื้น“ซ่งเหวินป๋อ รู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไรออกมา”“ปล่อยซ่งหลิงไปหมายความว่ายังไง? นี่ผมกำลังขืนใจพวกคุณอยู่งั้นสินะ?”“ทั้งที่ผมให้โอกาสที่เหมือนสวรรค์ประทานมาให้แท้ ๆ การที่ผมชอบเธอมันเป็นพรจากฟ้า เธอควรจะขอบคุณผมเสียด้วยซ้ำ”หลี่ว์เจิ้งเผยท่าทางเย่อหยิ่งเอาแต่ใจก่อนจะพูดด้วยความโกรธท่าทางของเขา การกระทำของเขาและคำพูดทุกคำของเขากำลังทำให้สมาชิกตระกูลซ่งเดือดดาล แม้พวกเขาจะมีคนมากกว่า และทุกคนก็อยู่ภายในห้องโถงแต่ต่อให้พวกเขาโกรธก็ไม่กล้าพูด ไม่มีทางที่พวกเขาจะกล้าพูดซ่งหยางเริ่มอดไม่ได้ที่จะเข้าสู้กับเขา แต่น่าเสียดายที่ซ่งเหวินป๋อหยุดเขาไว้ แน่นอนว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะหุนหันพลันแล่นคนที่อยู่ข้าง ๆ นายน้อยหลี่ว์มีพลังมาก เมื่อกี้ที่บุกเข้ามา พวกทหารพิเศษเกษียณแล้วที่เขาจ้างมาสู้อีกฝ่ายไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“ซ่งเหวินป๋อ อย่าหาว่าผมไม่ให้โอกาสคุณ ผม