All Chapters of ภูพาจุติราชามังกร: Chapter 681 - Chapter 690

ไม่ว่าคุณชายเย่จะสามารถเอาชนะหลี่ว์เจิ้งได้หรือไม่ ในขณะนี้ พวกเขาก็ไม่สนใจเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้วหลังจากได้ยินคำพูดของเย่เทียนหยู่ ในที่สุดหลี่ว์เจิ้งก็มองไปที่เย่เทียนหยู่พร้อมสีหน้าดูถูกเยาะเย้ย: “ไอ้หนู รู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไร คิดว่าตัวเองพูดกับใครอยู่?”“อย่างแกน่ะเหรอ คิดจะออกหน้าเพื่อเธอ รู้หรือเปล่าว่าผมเป็นใคร”“รู้สิ” เย่เทียนหยู่ตอบเสียงเรียบ“รู้แล้วยังกล้าทำตัวผยองอีกเหรอ แกคงอยากตายมากเลยสินะ” หลี่ว์เจิ้งยิ่งโกรธมากกว่าเดิม นี่มันไม่สนหัวเขาเลยนี่“คนที่อยากตายมันคุณต่างหาก”“คุณเพิ่งให้โอกาสผู้นำตระกูลซ่ง ส่วนตอนนี้ผมจะให้โอกาสคุณ”“ถ้าคุณออกจากตระกูลซ่งเดี๋ยวนี้และเลิกหาเรื่องตระกูลซ่งอีก ผมก็จะไว้ชีวิตคุณสักครั้ง”เย่เทียนหยู่ส่งเสียงเหอะออกมาอย่างเย็นชาอะไรนะ ให้โอกาส ไว้ชีวิตสักครั้งเหรอ?หลี่ว์เจิ้งที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเหมือนได้ยินเรื่องเพ้อฝัน ในเมืองเทียนไห่เล็ก ๆ มีคนกล้าทำตัวผยองใส่เขาขนาดนี้ได้ยังไงกันแถมยังเป็นแค่ชายหนุ่มซ่งเหวินป๋อกับซ่งหยางต่างก็ตกตะลึง คุณชายเย่คนนี้จะเฉิดฉายเกินไปหรือเปล่า เดิมนึกว่าคุณชายเย่แค่อวดตัวต่อหน้าพวกเขา พ

ในทางกลับกัน ซ่งเหวินป๋อและคนอื่น ๆ แอบยิ้มอย่างขมขื่น ด้วยนิสัยของคุณชายเย่ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะยอมรับสิ่งนี้ แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาจะก่อปัญหามากแค่ไหนทุกอย่างในวันนี้ก็จะจบลงแบบนี้ในที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณชายเย่ใช้ประโยชน์จากทักษะที่ดีของเขาและฆ่าคุณชายลู เขาอาจก่อให้เกิดหายนะครั้งใหญ่จริง ๆแน่นอนว่า เย่เทียนหยู่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเขาได้ยินคำพูดของ หลี่ว์เจิ้งส่ายหัวแล้วพูดว่า “หลี่ว์เจิ้งผมไม่เข้าใจเลยว่าคุณที่เป็นแค่ชายหนุ่มจากตระกูลเล็ก ๆ ไปเอาความกล้าสร้างเรื่องอย่างบ้าบิ่นขนาดนี้มาจากไหน”“ตระกูลเล็ก ๆ เหรอ?”หลี่ว์เจิ้งพูดไม่ออกและด่าเขาด้วยความเดือดดาล “มึงรู้ด้วยซ้ำว่ากูเป็นใคร กูคือหลี่ว์เจิ้งลู กชายคนโตของตระกูลหลี่ว์เมืองหลงตู ตระกูลหลี่ว์ในเมืองหลงตูไม่ใช่ตระกูลเล็ก ๆ”ทุกคนยิ้มเหยเก แต่เย่เทียนหยู่ยังคงพูดว่า: “ตระกูลหลี่ว์ในเมืองหลงตูเป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ ไม่ใช่รึไง?”“หรือว่าพวกคุณมีพลังเท่าตระกูลเย่ ตระกูลมู่หรง หรือตระกูลหลิวเหรอ?”ให้ตายเถอะ ทุกคนถึงกับพูดไม่ออกแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้มาจากหลงตู แต่พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับสี่ตระกูลสุดยอดชั้นนำ

ในขณะนี้ เดิมทีหลี่ว์เจิ้งกำลังตื่นเต้นและหัวใจเต้นระรัวเพราะเขารู้สึกว่าอีกไม่นานเย่เทียนหยู่จะต้องหวาดกลัวและปล่อยเขาไปทันที หรือกระทั่งคุกเข่าลงขอความเมตตา แต่เมื่อฟังบทสนทนาระหว่างทั้งสอง เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติสมาชิกตระกูลซ่งโดยเฉพาะซ่งเหวินป๋อ รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงจนขึ้นมาอยู่บนลำคอของพวกเขาพวกเขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมคุณชายเย่ถึงให้โอกาสแก่อีกฝ่ายเช่นนี้ หรือบางที คุณชายเย่อาจคิดว่าถ้าไม่ให้เสียตอนนี้ จะช้าเร็วก็ต้องให้อยู่ดีอย่างนั้นเหรอแต่ในเวลานี้ หลี่ว์เจิ้งอยู่ในสภาพน่าสังเวชมากขนาดที่ผู้นำตระกูลหลี่ว์จะต้องโกรธ และทุกอย่างจะเลวร้ายยิ่งกว่าเดิมอย่างแน่นอนเมื่อเขาได้เห็นแต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาทำอะไรไม่ถูกก็คือแม้จะเผชิญหน้ากับผู้นำตระกูลหลี่ว์ เย่เทียนหยู่ก็ยังดูสงบและไม่สนใจสิ่งใดเลยน่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้ยินสิ่งที่คุณชายหลี่ว์พูด และได้แต่รอให้สถานการณ์คลี่คลายเท่านั้นเมื่อเปรียบเทียบกับพวกเขาแล้ว หลี่ว์เหลียงก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างแท้จริง และทั้งใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ในฐานะหนึ่งในสิบแปดนายพลของหลงเหมิน เขาตระหนักดีว่าความแข็งแกร่งของพรรคม

สมาชิกในตระกูลซ่งเริ่มรู้สึกมีความหวังทีละคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาของหลี่ว์เจิ้ง จากนั้นพวกเขาก็จ้องมองไปที่หลูเจิ้งที่รับโทรศัพท์อย่างระมัดระวัง ยิ่งพวกเขามองมากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกมีความหวังมากขึ้นเท่านั้นแต่คุณชายเย่คือใคร จริง ๆ แล้วเขาสามารถทำให้ชายชราของตระกูลหลี่ว์ยอมจำนนได้ และเห็นได้ชัดว่าหลี่ว์เจิ้งกลัวมากหลี่ว์เจิ้งในขณะนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากผู้หยิ่งผยองในตอนแรกในขณะนี้ พวกเขาเห็นหลี่ว์เจิ้งวางสายโทรศัพท์ในที่สุด จากนั้นร่างกายของเขาก็สั่นเทาและเขาก็เคลื่อนตัวไปในทิศทางของคุณชายเย่เขาจะทำอะไร?เดี๋ยวก่อน เขากำลังคุกเข่าเขายอมแพ้แล้วเหรอ?ในขณะนี้ ตระกูลซ่งรู้สึกตื่นเต้นมากหากทุกอย่างก่อนหน้านี้เป็นเพียงการคาดเดาตามการพัฒนาของสถานการณ์ การแสดงของหลี่ว์เจิ้งในขณะนี้แสดงให้เห็นว่าคุณชายหลี่ว์กลัวคุณชายเย่จริง ๆคุณชายเย่โค่นหลี่ว์เจิ้งได้จริง ๆ แถมยังบดขยี้เขาได้อย่างง่ายดายในขณะนี้ พวกเขาคิดถึงสิ่งที่เย่เทียนหยู่พูดก่อนหน้านี้ว่าหลูเป็นเพียงมดและสามารถถูกบดขยี้ได้อย่างง่ายดายพวกเขาไม่เชื่อตลอดเวลา และยังสงสัยคุณชายเย่อยู่พักหนึ่งด

หลี่ว์เจิ้งรีบปรับตัวแล้วรับโทรศัพท์และพูดอย่างภาคภูมิใจ: “ผู้เฒ่า เกิดอะไรขึ้น?”“นายน้อยหลี่ว์ พรุ่งนี้คุณว่างไหม” คุณชายหลินถามอย่างเร่งรีบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณชายหลี่ว์ชอบหลานสาวของเขาอย่างเห็นได้ชัดเดิมทีเขาชื่นชม หลี่ว์เจิ้งมาก และรู้สึกว่า หลี่ว์เจิ้งและหลานสาวของเขาต้องเข้ากันได้ แต่ในเวลานั้น หลี่ว์เจิ้งไม่ชอบหลานสาวของเขาเลยถ้าทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกัน เขากับเพื่อนเก่าจะสนิทกันมากขึ้นไม่ใช่เหรอ?เมื่อหลี่ว์เจิ้งได้ยินแบบนั้น เขาก็ถามทันที: “พรุ่งนี้? ฉันไม่มีแผนใด ๆ ในขณะนี้”“เยี่ยมมาก การเตรียมตัวเร่งรีบเกินไป ฉันอยากจะเลี้ยงอาหารกลางวันแบบเป็นทางการให้กับคุณ และพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างคุณกับวันรู่”“ว่านหรูกับฉัน เขาเต็มใจที่จะอยู่กับฉันไหม?” หลี่ว์เจิ้งไม่สามารถควบคุมความสุขในใจได้“ไม่แน่นอน แต่ไม่ต้องกังวล พ่อแม่ของวันรู่และฉันชอบคุณมาก ดังนั้นเราจะจับคู่กันอย่างดีอย่างแน่นอน”“เอาล่ะบอกตามตรงว่าฉันพอใจกับวันรู่มาก แต่การบังคับมันไม่น่ารักเลย ถ้าเธอไม่ชอบฉันจริง ๆ ฉันก็จะไม่บังคับ”หลี่ว์เจิ้งประพฤติตัวเหมือนสุภาพบุรุษคุณชายลินวางสายโทรศัพท์ด้วยคว