ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสสวี่จะถูกโจมตีด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว เขาส่งเสียงดังอักออกมา จากนั้นก็กระเด็นถอยหลังแล้วล้มลงกระแทกพื้น จากนั้นก็กระอักเลือดออกมาเต็มปากเขารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย แต่แล้วก็มองไปที่เย่เทียนหยู่ด้วยใบหน้าที่ตกตะลึงและพูดว่า “ค...คุณพลังระดับไหนกันแน่”“ไม่ว่าพลังของผมจะคืออะไร แต่มันคงมากเกินพอจะจัดการคุณได้ คุณคงไม่ปฏิเสธใช่ไหม?” เย่เทียนหยู่พูดเสียงเรียบ“แน่นอน เมื่อครู่ถ้าคุณไม่ได้ยอมอ่อนข้อให้ ข้าคงพิการไปแล้ว ข้าสกุลสวี่คนนี้ขอบคุณจริง ๆ”จากนั้นผู้อาวุโสสวี่ก็หันกลับมาและพูดว่า: “นายน้อยหลี่ว์ขออภัย แต่ความสามารถของเขาเกินขอบเขตของข้าไปมาก ต่อหน้าเขาแล้วข้าสู้ไม่ได้กระทั่งเด็กหัดเดินด้วยซ้ำ”จากนั้นเขาก็เดินตรงไปด้านข้างแล้วนั่งขัดสมาธิเพื่อซ่อมแซมอาการบาดเจ็บเขาเป็นเจ้านายที่ได้รับการว่าจ้างจากตระกูลหลี่ว์ด้วยเงินจำนวนมาก เขาไม่ใช่ทาสของตระกูล หลี่ว์และมีอิสระในระดับหนึ่งแต่ฉากนี้ทำให้ทุกคนตกใจมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสมาชิกของตระกูลซ่ง พวกเขาเคยเห็นความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวของคู่ต่อสู้มาก่อน แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าเย่เทียนหยู่จะดูแลพวกเขาได้ง่ายขนาดนี้
ในทางกลับกัน ซ่งเหวินป๋อและคนอื่น ๆ แอบยิ้มอย่างขมขื่น ด้วยนิสัยของคุณชายเย่ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะยอมรับสิ่งนี้ แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาจะก่อปัญหามากแค่ไหนทุกอย่างในวันนี้ก็จะจบลงแบบนี้ในที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณชายเย่ใช้ประโยชน์จากทักษะที่ดีของเขาและฆ่าคุณชายลู เขาอาจก่อให้เกิดหายนะครั้งใหญ่จริง ๆแน่นอนว่า เย่เทียนหยู่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเขาได้ยินคำพูดของ หลี่ว์เจิ้งส่ายหัวแล้วพูดว่า “หลี่ว์เจิ้งผมไม่เข้าใจเลยว่าคุณที่เป็นแค่ชายหนุ่มจากตระกูลเล็ก ๆ ไปเอาความกล้าสร้างเรื่องอย่างบ้าบิ่นขนาดนี้มาจากไหน”“ตระกูลเล็ก ๆ เหรอ?”หลี่ว์เจิ้งพูดไม่ออกและด่าเขาด้วยความเดือดดาล “มึงรู้ด้วยซ้ำว่ากูเป็นใคร กูคือหลี่ว์เจิ้งลู กชายคนโตของตระกูลหลี่ว์เมืองหลงตู ตระกูลหลี่ว์ในเมืองหลงตูไม่ใช่ตระกูลเล็ก ๆ”ทุกคนยิ้มเหยเก แต่เย่เทียนหยู่ยังคงพูดว่า: “ตระกูลหลี่ว์ในเมืองหลงตูเป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ ไม่ใช่รึไง?”“หรือว่าพวกคุณมีพลังเท่าตระกูลเย่ ตระกูลมู่หรง หรือตระกูลหลิวเหรอ?”ให้ตายเถอะ ทุกคนถึงกับพูดไม่ออกแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้มาจากหลงตู แต่พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับสี่ตระกูลสุดยอดชั้นนำ
“สวะ!”เย่เทียนหยู่พ่นคำทั้งสองออกมาอย่างเหยียดหยามก่อนจะพูดอย่างใจเย็น: “ตอนนี้ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง โทรหาปู่คุณซะ มีแบคอัปคนไหนก็ไปเอาออกมาให้หมด”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา สมาชิกตระกูลซ่งหลายคนก็ตกใจอีกครั้ง สิ่งนี้หมายความว่ายังไง หลังจากจัดการกับคนอื่นและถูกทำให้อับอายเหมือนเป็นและตายคุณยังกล้าขอให้หลี่ว์เจิ้งส่งกำลังเสริมต้องเป็นตระกูลเมืองหลงตูที่เขาต้องการย้ายไปอยู่ และหากนายน้อยผู้สง่างามได้รับการสอนบทเรียนเช่นนั้น อีกฝ่ายจะต้องโกรธเคืองอย่างแน่นอน และเขาไม่รู้ว่าการแก้แค้นจะเลวร้ายแค่ไหนมันจบแล้ว มันจบแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งซ่งเหวินป๋อ เขากังวลและพูดอย่างเร่งรีบ: “คุณชายเย่ หลี่ว์เจิ้งเป็นทายาทคนแรกของตระกูลหลี่ว์ และสถานะของเขาสูงมาก”“วันนี้เขาได้รับความอับอายขนาดนี้ หากตระกูลหลี่ว์รู้เรื่อง พวกเขาจะใช้คอนเนคชั่นทั้งหมดที่มีเพื่อจัดการกับคุณแน่”“ไม่สำคัญ!”“ก็แค่พวกมดปลวก!”“ไม่ว่าคุณดิ้นรนสักแค่ไหน ก็ยังเป็นแค่มดปลวก!”แต่เย่เทียนหยู่พูดดูถูกเหยียดหยามอย่างใจเย็นคำพูดดังกล่าวทำให้ทุกคนตะลึงพรึงเพริดอีกครั้ง พวกเขาเคยเห็นคนที่เย่อหยิ่งมามาก แต่ไม่เคยมีค
ในขณะนี้ เดิมทีหลี่ว์เจิ้งกำลังตื่นเต้นและหัวใจเต้นระรัวเพราะเขารู้สึกว่าอีกไม่นานเย่เทียนหยู่จะต้องหวาดกลัวและปล่อยเขาไปทันที หรือกระทั่งคุกเข่าลงขอความเมตตา แต่เมื่อฟังบทสนทนาระหว่างทั้งสอง เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติสมาชิกตระกูลซ่งโดยเฉพาะซ่งเหวินป๋อ รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงจนขึ้นมาอยู่บนลำคอของพวกเขาพวกเขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมคุณชายเย่ถึงให้โอกาสแก่อีกฝ่ายเช่นนี้ หรือบางที คุณชายเย่อาจคิดว่าถ้าไม่ให้เสียตอนนี้ จะช้าเร็วก็ต้องให้อยู่ดีอย่างนั้นเหรอแต่ในเวลานี้ หลี่ว์เจิ้งอยู่ในสภาพน่าสังเวชมากขนาดที่ผู้นำตระกูลหลี่ว์จะต้องโกรธ และทุกอย่างจะเลวร้ายยิ่งกว่าเดิมอย่างแน่นอนเมื่อเขาได้เห็นแต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาทำอะไรไม่ถูกก็คือแม้จะเผชิญหน้ากับผู้นำตระกูลหลี่ว์ เย่เทียนหยู่ก็ยังดูสงบและไม่สนใจสิ่งใดเลยน่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้ยินสิ่งที่คุณชายหลี่ว์พูด และได้แต่รอให้สถานการณ์คลี่คลายเท่านั้นเมื่อเปรียบเทียบกับพวกเขาแล้ว หลี่ว์เหลียงก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างแท้จริง และทั้งใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ในฐานะหนึ่งในสิบแปดนายพลของหลงเหมิน เขาตระหนักดีว่าความแข็งแกร่งของพรรคม
หลี่ว์เจิ้งรับโทรศัพท์ เขาแสดงท่าทางตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด และพูดอย่างสั่นเทา: “คุณปู่!”“ไอ้หลานสารเลว!”“อย่ามาเรียกฉันว่าปู่นะ ฉันไม่มีหลานชายอย่างแก!”“ฉันบอกให้คุณเป็นคนดีและเป็นคนดี แต่คุณไม่ฟังไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณคิดว่าตระกูลหลี่ว์ของฉันอยู่ยงคงกระพันจริง ๆ และคุณสามารถแก้ไขสิ่งที่คุณทำผิดพลาดได้หรือไม่”“ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ไปไกลที่เมืองหลงตู ฉันคงจะฆ่าคุณตรงนั้น!”“นี่คุณปู่กำลังพูดเรื่องอะไร ตกลงเขาเป็นใครกันแน่ถึงทำให้ท่านปู่เป็นแบบนี้?”“ใครเหรอ!”“คนที่สามารถบดขยี้ตระกูลหลี่ว์ของเราได้ทุกเมื่อ ไม่สิ เขาเป็นคนที่ทำให้ตระกูลหลี่ว์ของเราถูกทำลายเป็นจุลได้ด้วยคำพูดเพียงคำเดียว” หลี่ว์เหลียงพูดด้วยความโกรธ“อ่า”ทันทีที่สิ้นคำพูด หลี่ว์เจิ้งก็สับสนสุดชีวิต เท่าที่เขารู้ ปู่เป็นคนที่โหดเหี้ยมและเย่อหยิ่ง แล้วเขาจะพูดสิ่งที่น่าเหลือเชื่อแบบนี้ออกมาได้ยังไงกันเว้นแต่ความแข็งแกร่งของบุคคลนี้จะน่ากลัวเกินจินตนาการของเขา แต่สิ่งนี้เป็นไปได้ยังไง แม้แต่สมาชิกของสี่ตระกูลชั้นสูงก็ยังไม่กล้าที่จะหยิ่งผยองขนาดนั้น“แกไม่เชื่อใช่ไหม?”“แกควรรู้ว่าตระกูลหลี่ว์ของเราก้าวหน
สมาชิกในตระกูลซ่งเริ่มรู้สึกมีความหวังทีละคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาของหลี่ว์เจิ้ง จากนั้นพวกเขาก็จ้องมองไปที่หลูเจิ้งที่รับโทรศัพท์อย่างระมัดระวัง ยิ่งพวกเขามองมากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกมีความหวังมากขึ้นเท่านั้นแต่คุณชายเย่คือใคร จริง ๆ แล้วเขาสามารถทำให้ชายชราของตระกูลหลี่ว์ยอมจำนนได้ และเห็นได้ชัดว่าหลี่ว์เจิ้งกลัวมากหลี่ว์เจิ้งในขณะนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากผู้หยิ่งผยองในตอนแรกในขณะนี้ พวกเขาเห็นหลี่ว์เจิ้งวางสายโทรศัพท์ในที่สุด จากนั้นร่างกายของเขาก็สั่นเทาและเขาก็เคลื่อนตัวไปในทิศทางของคุณชายเย่เขาจะทำอะไร?เดี๋ยวก่อน เขากำลังคุกเข่าเขายอมแพ้แล้วเหรอ?ในขณะนี้ ตระกูลซ่งรู้สึกตื่นเต้นมากหากทุกอย่างก่อนหน้านี้เป็นเพียงการคาดเดาตามการพัฒนาของสถานการณ์ การแสดงของหลี่ว์เจิ้งในขณะนี้แสดงให้เห็นว่าคุณชายหลี่ว์กลัวคุณชายเย่จริง ๆคุณชายเย่โค่นหลี่ว์เจิ้งได้จริง ๆ แถมยังบดขยี้เขาได้อย่างง่ายดายในขณะนี้ พวกเขาคิดถึงสิ่งที่เย่เทียนหยู่พูดก่อนหน้านี้ว่าหลูเป็นเพียงมดและสามารถถูกบดขยี้ได้อย่างง่ายดายพวกเขาไม่เชื่อตลอดเวลา และยังสงสัยคุณชายเย่อยู่พักหนึ่งด
“เช่นครั้งนี้ที่ผมมาหาเรื่องตระกูลซ่ง แต่ตอนนี้ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้วครับ ต่อไปผมจะไม่ทำเรื่องชั่วแบบนี้อีกแล้วครับ”“แล้วอะไรอีก นอกจากเรื่องนี้ผมยังได้ยินมาว่าคุณทำร้ายผู้หญิงไปไม่น้อย แถมยังอนาถทีเดียว” เย่เทียนหยู่พูดอย่างเย็นชาอันที่จริง เขาไม่รู้สถานการณ์โดยระเอียด แต่ซ่งหลิงบอกเขาระหว่างการสนทนาระหว่างทางมาเมื่อหลี่ว์เจิ้งได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเขาก็ซีดลงและเขาก็พูดอย่างเร่งรีบ: “ใช่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด และฉันจะไม่กล้าทำมันอีก และฉันสัญญาว่าจะทำลายวิดีโอที่บันทึกไว้เหล่านั้นทันที จาก ต่อไปนี้ฉันจะเปลี่ยนวิถีและเป็นคนใหม่ในอนาคต”เมื่อได้ยินแบบนั้น เย่เทียนหยู่ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “คุณบันทึกวิดีโอด้วยเหรอ?”หลี่ว์เจิ้งเผยสีหน้าอึดอัด เขาชอบดูวิดีโอวิจัย และรวบรวมประสบการณ์เพื่อหาวิธีใหม่ในการทรมานและกระตุ้นอารมณ์เมื่อเห็นหลี่ว์เจิ้งพยักหน้า เย่เทียนหยู่ก็พูดอย่างเย็นชา: “เห็นแก่ปู่ของคุณ ผมจะให้โอกาสคุณ ส่งวิดีโอมาให้ผม แล้วเรื่องวันนี้ผมจะยอมยกโทษให้”“เรื่องนั้น…”หลี่ว์เจิ้งลังเลเล็กน้อย ทุกอย่างในวิดีโอบิดเบือนและน่าเกลียดเกินไป เขาจะประพฤติตนยั
หลี่ว์เจิ้งรีบปรับตัวแล้วรับโทรศัพท์และพูดอย่างภาคภูมิใจ: “ผู้เฒ่า เกิดอะไรขึ้น?”“นายน้อยหลี่ว์ พรุ่งนี้คุณว่างไหม” คุณชายหลินถามอย่างเร่งรีบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณชายหลี่ว์ชอบหลานสาวของเขาอย่างเห็นได้ชัดเดิมทีเขาชื่นชม หลี่ว์เจิ้งมาก และรู้สึกว่า หลี่ว์เจิ้งและหลานสาวของเขาต้องเข้ากันได้ แต่ในเวลานั้น หลี่ว์เจิ้งไม่ชอบหลานสาวของเขาเลยถ้าทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกัน เขากับเพื่อนเก่าจะสนิทกันมากขึ้นไม่ใช่เหรอ?เมื่อหลี่ว์เจิ้งได้ยินแบบนั้น เขาก็ถามทันที: “พรุ่งนี้? ฉันไม่มีแผนใด ๆ ในขณะนี้”“เยี่ยมมาก การเตรียมตัวเร่งรีบเกินไป ฉันอยากจะเลี้ยงอาหารกลางวันแบบเป็นทางการให้กับคุณ และพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างคุณกับวันรู่”“ว่านหรูกับฉัน เขาเต็มใจที่จะอยู่กับฉันไหม?” หลี่ว์เจิ้งไม่สามารถควบคุมความสุขในใจได้“ไม่แน่นอน แต่ไม่ต้องกังวล พ่อแม่ของวันรู่และฉันชอบคุณมาก ดังนั้นเราจะจับคู่กันอย่างดีอย่างแน่นอน”“เอาล่ะบอกตามตรงว่าฉันพอใจกับวันรู่มาก แต่การบังคับมันไม่น่ารักเลย ถ้าเธอไม่ชอบฉันจริง ๆ ฉันก็จะไม่บังคับ”หลี่ว์เจิ้งประพฤติตัวเหมือนสุภาพบุรุษคุณชายลินวางสายโทรศัพท์ด้วยคว
ซุนซวี่หัวเราะเยาะอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทางดุดัน “ไอ้หนู แกรอก่อนเถอะ แกจะต้องเสียใจในสิ่งที่ทำลงไปในวันนี้อย่างแน่นอน”“พอถึงตอนนั้น ก็อย่ามาอ้อนวอนขอความเมตตาก็แล้วกัน ฮ่า ๆ......”ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของซุนซวี่ บวกกับคำพูดเหล่านั้น หลินจื่อตงยังไม่ทันจะพูดอะไร สวี่เจียเจียก็เริ่มได้สติ สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล “พ่อคะ นี่พ่อ......”“เจียเจีย เรื่องถัดจากนี้ ไม่ใช่สิ่งที่พ่อจะสามารถจัดการได้ เขาเพิ่งบอกว่าเขาสามารถปกป้องตัวเองได้ใช่ไหม เช่นนั้นต่อไปก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของเขาแล้ว” พ่อตระกูลสวี่พูดขัดขึ้นมา“จะดูความสามารถอะไรกัน เขาเป็นแค่คนที่มาจากครอบครัวธรรมดา จะเอาอะไรไปสู้กับตระกูลซุนได้” สวี่เจียเจียพูดด้วยความร้อนใจ“เจียเจีย ไม่ต้องพูดอีกแล้ว ตระกูลซุนมีการดำรงอยู่แบบไหน ลูกก็เข้าใจดี พ่อของลูกสามารถทำได้ถึงขนาดนี้ ก็ถือว่าทุ่มความสามารถทั้งหมดที่มีของตระกูลสวี่แล้ว”คุณแม่ตระกูลสวี่พูดขึ้น พร้อมส่ายหัวว่า “หลังจากนี้ ก็ต้องดูที่ตัวเขาแล้วล่ะ หากเขาสามารถมีชีวิตรอดได้ แม่ก็จะสนับสนุนให้พวกลูกคบกัน”“ยิ่งไปกว่านั้น ทันทีที่พวกลูกสองค
“ยินดีครับ!”“ต่อให้จะต้องตาย ผมก็จะอยู่กับเธอ ขอให้คุณลุงสบายใจได้ ถึงไม่มีตระกูลสวี่ พวกเราก็สามารถปกป้องเจียเจียได้เช่นกัน”หลินจื่อตงนึกถึงพี่เขยของตน พี่เขยของเขาเป็นถึงราชามังกร“พูดจาใหญ่โตไม่อายปาก คนอย่างแกที่แค่มากจากครอบครัวขยะในเมืองเทียนไห่ จะเอาอะไรมาเผชิญหน้ากับตระกูลซุนของฉัน” ซุนซวี่อดไม่ได้ที่จะพูดจาเย็นชาออกมาเพราะเขารู้สึกว่าท่าทีของคุณพ่อตระกูลสวี่เริ่มมีบางอย่างแปลกไปหลินจื่อตงที่กำลังจะตอบ แต่พ่อตระกูลสวี่กลับพูดออกมาทันทีว่า “ดีมาก หลินจื่อตง แค่เธอมีจิตใจที่มั่นคงแบบนี้ ฉันก็จะสนับสนุนเอง!”เมื่อคำนี้ถูกพูดออกมา ทุกคนต่างก็อึ้งไปชั่วขณะไม่มีใครคาดคิดว่า พ่อตระกูลสวี่จะตัดสินใจในทางที่คิดไม่ถึงอย่างกะทันหันแบบนี้ แม้แต่สมาชิกในตระกูลสวี่เองก็คิดไม่ถึงเช่นกัน อาจเป็นเพราะวิดีโอเมื่อสักครู่นี้หรือเปล่า?สวี่เจียเจียก็รู้สึกงงงวยไปชั่วขณะ เพราะแม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลย“พี่ใหญ่!”สวี่อี้อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา “พี่กำลังทำอะไรอยู่ ทำแบบนี้ พี่คิดจะให้ตระกูลสวี่ไม่เหลือจุดยืนเลยรึไง?”สวี่กวงเองก็อยากจะเชื่อหูตัวเองเช่นกัน และรีบพูดออกไปว่
ทุกคนต่างตกใจเล็กน้อย พ่อตระกูลสวี่เองก็เช่นกัน แต่เขาก็ยังคงรับมันมาอยู่ดี เพียงแต่ทันทีที่เขาเห็นเนื้อหาข้างในวิดีโอ สีหน้าก็เปลี่ยนไปจนดูน่าเกลียดมากประเด็นสำคัญคือไม่ได้มีผู้หญิงเพียงคนเดียว ซุนซวี่แทบจะเปลี่ยนเป็นคนวิปริตไปโดยสิ้นเชิง ก่อนหน้านี้ได้ยินแค่ว่าในช่วงวัยหนุ่มของซุนซวี่นั้น เขาเป็นคนที่เจ้าชู้มาก จึงคิดว่าเขาอาจจะพอแก้ไขได้ แต่คิดไม่ถึงว่าจะเลวร้ายได้ถึงขนาดนี้ในขณะเดียวกันแม่ตระกูลสวี่เองก็ลุกขึ้นเช่นกัน ทันทีที่เห็นฉากเหล่านั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไป แม้ว่าพ่อตระกูลสวี่จะรีบปิดวิดีโอเร็วแค่ไหน แต่สายตาของเธอก็กลับมั่นคงอย่างเห็นได้ชัดไม่ว่าอย่างไร ก็ห้ามให้ลูกสาวแต่งงานกับคนอย่างซุนซวี่เด็ดขาดเพราะไม่เช่นนั้น ลูกสาวก็ต้องจะถูกย่ำยีเป็นแน่พ่อตระกูลสวี่รีบลบวิดีโอทันที ก่อนที่จะส่งคืนให้กับเย่เทียนหยู่ พร้อมกล่าวด้วยเสียงต่ำว่า “ขอบคุณสำหรับวิดีโอ แต่ฉันได้ลบวิดีโอพวกนั้นไปแล้ว และหวังว่าจะไม่มีการสำรองข้อมูลเอาไว้นะ”พูดถึงตรงนี้ เขาก็มองไปที่ซุนซวี่ และกล่าวเตือนขึ้นว่า “เพราะไม่อย่างนั้น แม้แต่พระเจ้าก็ช่วยไม่ได้!”เย่เทียนหยู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ทุกคนต่างก็นิ่งไปชั่วขณะ เจ้าหนุ่มนี่มาจากไหนกัน เขารู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่แม้แต่สวี่เจียเจียเองก็ยังตกใจ นี่ใครกัน เธออดไม่ได้ที่จะมองไปทางหลินจื่อตงด้วยความสงสัย หลินจื่อตงจึงรีบอธิบายออกไปว่า “เขาคือพี่เขยของฉันเอง”ทันทีที่สวี่เจียเจียได้ยิน เธอก็ชะงักไปครู่หนึ่ง นี่คือพี่เขยที่คนในตระกูลหลินพูดถึงงั้นเหรอ ท่าทีก็เหมือนจะไม่ได้น่ากลัวอะไรขนาดนั้น ดูเหมือนคนธรรมดาที่เข้าถึงได้ง่ายมากกว่าสวี่กวงทนไม่ได้อีกต่อไป เขาหัวเราะเยาะ และพูดขึ้นว่า “ไอ้หนู แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร ที่นี่มีพื้นที่ให้แกออกความเห็นรึไง?”“แน่นอนว่าต้องมีสิ!”“ฉันขอแนะนำตัวหน่อยก็แล้วกัน ฉันชื่อเย่เทียนหยู่ เป็นพี่เขยของหลินจื่อตง ที่มาในวันนี้ ก็ไม่ได้ต้องการที่จะมาพาตัวสวี่เจียเจียไป”เย่เทียนหยู่ไม่สนใจท่าทีดูถูกและความไม่พอใจของคนอื่น ๆ เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า “แต่เพื่อเป็นการทดสอบดูว่า สวี่เจียเจีย เหมาะสมกับจื่อตงหรือไม่ต่างหาก”ทุกคนที่ได้ยินเช่นนั้น ต่างก็พูดไม่ออกกันหมดแกรู้ไหมว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร?ดูเหมือนว่าเด็กคนนี้ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองยังเด็กอยู่ แถมยังพูดออก
“พ่อคะ หรือว่าพ่อไม่เคยสนใจอนาคตของหนูเลยอย่างนั้นเหรอคะ ถึงได้บังคับหนูแบบนี้?” สวี่เจียเจียกล่าวทั้งน้ำตา พร้อมกับจ้องไปทางพ่อด้วยความโกรธสีหน้าพ่อตระกูลสวี่ดูไม่พอใจมากนัก แต่นี่คือความหมายของครอบครัว เขาทำไปก็เพื่อครอบครัว เพราะไม่อย่างนั้น ผลที่จะตามมาจากการรุกรานของตระกูลซุนคงจะน่ากลัวมาก ๆ เขาจึงพูดอย่างจำใจว่า “พ่อไม่ได้บังคับลูก แต่คุณชายซุนเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับลูก”“ใช่แล้ว เจียเจีย คุณชายซุนทั้งหล่อเหลาและมีความสามารถ สาว ๆ จากตระกูลใหญ่ในเมืองตะวันออกมากมายอยากแต่งงานกับเขา แต่ก็ไม่มีโอกาส เธออย่าไปหลงเชื่อคนไร้ค่าแบบนั้นเอาได้ล่ะ” สวี่อี้พูดเสริมขึ้นทันที“นั่นสิ เจียเจีย ตระกูลหลินเป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ หลินจื่อตงก็ยิ่งเป็นแค่ขยะ หากเธอต้องไปอยู่กับมัน ชาตินี้คงไม่มีวันได้เห็นแสงสว่างแน่”สวี่กวงเองก็รีบพูดขึ้นมาด้วยเช่นกันแต่สวี่เจียเจียกลับส่ายหัว แล้วพูดออกไปว่า “ฉันไม่สน ฉันแค่ชอบพี่ตง ฉันต้องการแต่งงานกับเขา!”เย่เทียนหยู่เองก็แอบรู้สึกประหลาดใจ คิดไม่ถึงเลยว่า หลินจื่อตง จะโชคดีขนาดนี้ สามารถทำให้หญิงสาวที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้หลงใหลในตัวเองได้หลินหว่า
หูของเย่เทียนหยู่ค่อนข้างไวต่อเสียง เพิ่งจะเดินเข้ามาที่ประตูห้องโถง ก็ได้ยินคำพูดของคุณแม่ตระกูลซุนพูดขึ้นทันที ดังนั้นเขาจึงพูดออกมาดัง ๆ จากประตูว่าพวกเขามีความเห็นต่างทันทีที่พวกเขาพูดจบ ไม่นานก็เดินตรงเข้ามาทุกคนต่างก็ตกใจเล็กน้อย ในช่วงเวลาแบบนี้ใครกันจะกล้าพูดจาไร้สาระ หรือกล้าคัดค้านบ้าง เพราะเหตุนี้จึงทำให้ทุกคนต่างก็หันไปมองพร้อมกัน และเห็นว่ามีคนสามคนยืนอยู่ตรงประตูโดยเฉพาะสวี่เจียเจีย ทันทีที่เธอเห็น เธอก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้อีกต่อไป เธอลุกขึ้นยืนในทันที และตะโกนด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “พี่ตง!”ทันทีที่สวี่กวนเห็นคนที่เดินเข้ามา เขาก็รู้สึกโกรธขึ้น สีหน้าดูซีดเซียว เขาคิดไม่ถึงเลยว่า หลินจื่อตงจะกล้าบุกเข้ามาในบ้านตระกูลสวี่เพื่อแย่งคนจริง ๆนี่เท่ากับว่าเขาไม่สนใจคำขู่ของตนโดยสิ้นเชิง ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยสักนิด จนแทบจะทำให้เขาหมดความอดทนแต่ในขณะเดียวกัน น้องชายของพ่อตระกูลสวี่ สวี่อี้ก็รู้สึกโกรธมาก แล้วพูดอย่างเย็นชา“พวกแกเป็นใครกัน ถึงกล้าบุกเข้ามาพูดจาไร้สาระในบ้านตระกูลสวี่ของฉันแบบนี้?”“อารองครับ มันก็คือคางคกที่เพ้อฝันอยากกินเนื้อหงส์ หลินจ
ตระกูลสวี่ก็ถือว่าพอมีอิทธิพลอยู่จริง ๆ แต่ถ้าหากเทียบกับสี่ตระกูลใหญ่แล้ว ความแตกต่างนั้นก็ค่อนข้างจะห่างชั้นอยู่พอสมควรหลายคนในตระกูลสวี่ โดยเฉพาะน้องชายของพ่อตระกูลสวี่ สวี่อี้ และลูกชายของเขา สวี่กวง ต่างก็มีความปรารถนาที่จะเข้าใกล้ตระกูลซุน เพียงเท่านี้ ก็จะทำให้อิทธิพลของตระกูลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และพวกเขาเองก็จะได้รับประโยชน์อย่างมากเช่นกันเพียงแต่สีหน้าของคุณแม่ตระกูลสวี่ดูไม่ค่อยดีนัก เพราะเธอรู้ว่าลูกสาวตนชอบหลินจื่อตง ครั้งที่แล้วก็เป็นเธอที่แอบปล่อยสวี่เจียเจียไปอย่างลับ ๆ เพื่อให้เธอได้ไปหาหลินจื่อตงที่เมืองเทียนไห่แม้ว่าพ่อตระกูลสวี่จะไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่เพื่อครอบครัวแล้ว เขาจำเป็นต้องยอมรับสิ่งเหล่านี้สวี่เจียเจียก้มหน้า และกดตัวอักษรบนหน้าจอโทรศัพท์อย่างไม่หยุดหย่อน เธอกำลังส่งข้อความหาหลินจื่อตงแต่หลังจากที่ส่งข้อความไปหลายข้อความ หลินจื่อตงก็ยังไม่ตอบเธอเลยสักข้อความ อีกทั้ง ตอนนี้การสนทนาระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ใกล้จะจบลงแล้ว เขากลับยังไม่ปรากฏตัวสิ่งนี่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจมากนักแม้เธอจะรู้ว่าครอบครัวของหลินจื่อตงไม่ได้มีความสามารถ แทบจะไม่มีวิธีเลยด
เมื่อคุณแม่ตระกูลหลินได้ยินเสียง ก็ตกใจขึ้นมาทันทีพอหันไปมองก็เห็นว่าเย่เทียนหยู่กำลังเดินมา สีหน้าดูตื่นตระหนกเล็กน้อย และพูดติดอ่างขึ้นว่า “เทียนหยู่ เธอมาแล้วเหรอ ฉะ ฉันก็พูดมั่ว ๆ ไปอย่างั้นแหละ เธออย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะ”“ฮึ ๆ!”เย่เทียนหยู่หัวเราะฮึ ๆ ออกมา ครั้งนี้เขาเปลี่ยนเป็นรถอีกคัน บางทีอาจเป็นเพราะเหตุนี้ คุณแม่ตระกูลหลินจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นล่ะมั้งแต่เขาก็ขี้เกียจที่จะสนใจ และพูดอย่างเฉยเมยไปว่า “หว่านหรู จื่อตง รีบขึ้นรถเถอะ”เมื่อหลินจื่อตงและหลินหว่านหรูได้ยินแบบนั้น ก็รีบเดินไปที่รถเพื่อเตรียมขึ้นรถในทันที“จื่อตง นายมาขับรถ” เย่เทียนหยู่หยิบกุญแจรถโยนให้กับหลินจื่อตงทันทีหลินจื่อตงพยักหน้า แล้วถือกุญแจเดินขึ้นรถไปเขาหวังเอาไว้อยู่แล้วว่าจะได้เป็นคนขับ แบบนั้นเขาก็จะสามารถเพิ่มความเร็วได้ดั่งใจ เพราะเขาเป็นคนที่ชื่นชอบการแข่งรถมาก และทักษะการขับขี่ของเขาก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียวเมื่อเทียบกับเขาแล้ว พี่เขยจะต้องขับรถได้แย่มากแน่นอนคุณแม่ตระกูลหลินเดินตรงเข้าไป พร้อมกับเปิดประตูรถ เพื่อที่จะขึ้นไปด้วย เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ในฐานะผู้อาวุโส เธอรู้สึกว่า ยังไ
หม่าจวิ้นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและรีบพูดทันทีว่า “สภาพร่างกายของผมยอดเยี่ยมมาแต่เด็ก ผมไม่จำเป็นต้องฝึกหรอกครับ”“ผมบอกว่าต้องก็ต้อง จะไปมั้ย” เย่เทียนหยู่ถาม“ไปครับ!”หม่าจวิ้นจะไม่คว้าโอกาสแบบนี้เอาไว้ได้ยังไง เขาจึงตอบกลับทันทีเย่เทียนหยู่แจ้งหมายเลขโทรศัพท์และชื่อของหยางผั่วจวินให้เขาทันที จากนั้นเขาก็โทรหาหยางผั่วจวินและเล่าความเป็นมาให้เขาฟังแม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถติดตามราชามังกร แต่เขาก็เป็นได้เป็นลูกกระจ๊อกคนหนึ่งแล้ว ต่อไปในอนาคตเขายังมีโอกาสอีกมากใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มกับความตื่นเต้นอันไม่อาจควบคุมเมื่อหลิวเมิ่งเห็นว่าเย่เทียนหยู่คุยกำลังว่าง่าย เธอก็พูดทันที “พี่เขย เรื่องพี่สาว...”“ผมพูดไปแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรอีก”เย่เทียนหยู่ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ดึกแล้ว ผมจะไปพักผ่อน ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็รีบกลับไปเถอะ” หลิวเมิ่งทำอะไรไม่ถูก หมายความว่าไงถ้าไม่มีอะไรแล้ว เธอก็พูดอยู่ตลอดว่ามีเรื่องนี่ แต่เขาเองที่ไม่ยอมฟังดูเหมือนคราวนี้พี่เขยตั้งใจจะออกจากตระกูลหลินอย่างแน่วแน่ แล้วลูกพี่ลูกน้องของเธอจะทำยังไงดีภายใต้ความสิ้นหวัง หลิวเมิ่งจากไปพร้อมกับหม่าจวิ้น หลังจากก