บททั้งหมดของ ภูพาจุติราชามังกร: บทที่ 541 - บทที่ 550

กงซุนจื้อพูดเสร็จ ก็ไม่รอคำตอบ แล้วพูดต่อ “ถ้าเป็นอย่างที่พูด เขาก็คงจะเป็นแบบนกเฟิ่งหวง เกิดมาด้วยความยากจน สลักปมด้อยไว้ในกระดูก และมีปณิธานที่มั่นคง”เพราะปมด้อยของตน หวังจะเรียกร้องความสนใจจากคนอื่นด้วยการคุยโว แล้วได้รับความพอใจ ในขณะเดียวกัน เมื่อต้องเผชิญกับบางสิ่งบางอย่าง ก็มักจะคิดว่าตัวเองเก่งกาจอยู่เสมอ“คนแบบนี้ ชัดเจนแล้วว่ามีลักษณะนิสัยที่บกพร่อง เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็จะลงมือกับคุณ ลงมือกับตระกูลหลิน”“ตามนั้น เรื่องของฉันกับเย่เทียนหยู่ คุณไม่ต้องยุ่งหรอก”“คุณนี่เอง รบกวนช่วยยกเลิกคำขอแต่งงานที อย่าว่าแต่สามวันเลย ต่อให้สามเดือน ฉันก็ไม่มีทางเห็นด้วย” หลินหว่านหรูพูดอย่างเย็นชาทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น กงซุนจื้อก็เสียใจมากแล้วพูด “หว่านหรู ไม่คิดเลย นี่ก็ผ่านมาไม่กี่ปี คุณก็ลืมเรื่องที่เคยสัญญากันไว้เมื่อก่อนแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะโหดร้ายกับฉันได้ขนาดนี้”“แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังไม่ยอมแพ้จากเธอ ขอแค่ภายในสามวัน เมื่อเธอหย่ากับเย่เทียนหยู่เมื่อไหร่ ฉันก็ไม่ลังเลเลยที่จะแต่งเธอเข้าบ้านทันที”หลังจากพูดจบ กงซุนจื้อก็วางสายโทรศัพท์ จากนั้นก็ปาโทรศัพท์ลงที่พื้นและพูดสาปแช

ทุกคนอดสงสัยไม่ได้ ที่ผ่านมาหลิวซือซือจงใจทำให้ตัวเองดูไม่สวยสมบูรณ์อย่างนั้นหรือเปล่าณ จุดนี้ พวกเขาเดาไม่ผิดจริงๆหลิวซือซือรู้แก่ใจ ทำการค้าขายต้องเจอกับผู้คนมากมายหลากหลายประเภทถ้าหากตัวเองสวย มันก็เป็นข้อได้เปรียบอย่างหนึ่ง แต่สำหรับตัวเองที่ไม่สนใจกับระเบียบพวกนั้น เกรงว่าอาจจะนำมาซึ่งหายนะครั้งใหญ่ด้วยเช่นกันดังนั้นตัวเธอจึงไม่สนใจที่จะแต่งตัว แม้บางครั้งก็ตั้งใจแกล้งทำเป็นน่าเกลียดด้วยก็ตามแต่ตอนนี้เธอออกไปด้วยกันกับพี่เย่ แน่นอนว่าต้องเผยด้านที่สมบูรณ์แบบที่สุดของตัวเองออกมาทั้งสองขึ้นรถแล้ว ยังไปได้ไม่ถึงสิบนาที โทรศัพท์ของหลิวซือซือก็ดังขึ้น เป็นสายเรียกจากแม่หลิว“ซือซือ เลิกงานหรือยัง พวกเราทุกคนถึงแล้ว รอแค่เธอ”“มาแล้วค่ะ หนูเพิ่งจะเลิกงาน รอหนูอีกสักครึ่งชั่วโมงนะคะ” หลิวซือซือคำนวณจากระยะทาง คาดว่าอีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็จะถึงร้านอาหารริมทะเล “ได้ รีบหน่อยก็แล้วกัน”แม่หลิววางสายแล้วรีบพูด “คุณซ่ง รอสักครู่ อีกครึ่งชั่วโมง ลูกสาวฉันก็จะมาถึงแล้ว คุณวางใจเถอะ เธอสวยกว่าในรูปเยอะเลยล่ะ”ตลอดมา เธออยากให้ลูกสาวได้แต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวยในสักวันหนึ่ง ที่ส

นึกไม่ถึงว่าคุณซ่งจะพูด “คุณป้า ในเมื่อมาแล้ว งั้นก็ถือว่าทุกคนเป็นแขก ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ”เพราะระยะทางไม่ไกลกันมาก ซ่งอวี่ก็สังเกตเห็นแล้ว และคาดเดาถึงความเป็นไปได้ ใบหน้าก็ดูไม่ได้ขึ้นมาทันทีแต่เขาเก็บซ่อนมันเอาไว้ และพูดด้วยความเย็นชาอยู่ในใจจะดีมากถ้าหากเจ้าเด็กนี่ไม่ได้แตะต้องหลิวซือซือ ไม่อย่างนั้น เขาจะทำให้เจ้าเด็กน้อยที่น่าสงสารนั่นรู้จักกับคำว่าความกลัวเห็นว่าคุณซ่งออกปาก แม่หลิวก็ทำได้เพียงต้องปล่อยวาง พร้อมกับจ้องไปที่เย่เทียนหยู่อย่างไม่ลดละ และพูดด้วยความโกรธว่า “เจ้าหนู แกระวังคำพูดให้ดีหน่อยล่ะ ไม่อย่างนั้นก็อย่ามาโทษที่ฉันหยาบคาย”เย่เทียนหยู่ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ แล้วก็เดินตามไปแม่หลิวรีบแนะนำเขาอย่างรวดเร็ว ส่วนใหญ่จะแนะนำว่าลูกสาวตัวเองยอดเยี่ยมแค่ไหน ส่วนเย่เทียนหยู่ บอกแค่ว่าเป็นเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งของลูกสาว ที่บังเอิญพบกันพอดีแต่หลิวซือซือรีบพูดทันที “พี่เย่ไม่ได้เป็นแค่เพื่อนร่วมงานของฉัน พ่อคะ อยากแนะนำให้คุณรู้จักพอดี นี่คือแฟนของหนู เย่เทียนหยู่！”ทันทีที่พูดเสร็จ แม่หลิวก็โกรธขึ้นมาทันที มันสายเกินไปแล้วที่จะหยุดเธอ จึงพูดด้วยความโกรธ “หลิวซือ

ณ ตอนนี้แม่หลิวลนลาน นี่เป็นความหวังเดียวที่จะได้แต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวย รีบยืนขึ้นแล้วพูดด้วยความโกรธ “ยังไม่ลุกขึ้นอีก รินเหล้าให้คุณซ่งเพื่อเป็นการขอโทษซะ”ใบหน้าของซ่งอวี่ดูไม่ได้เลย เดิมคิดว่าคืนนี้จะได้สนุกสนานผ่อนคลาย แน่นอนว่า ไม่นานก็หาโรงแรมเพื่อที่จะได้ใช้เวลาร่วมกันทั้งคืนกับสาวสวยคนนี้ให้ได้แต่ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะรับมือด้วยยากขนาดนี้ อย่างแรกเลยคือแฟนที่ปรากฏตัวมา ตอนนี้ยังเมินเฉยต่อการอวดความยอดเยี่ยมของตัวเองอย่างสิ้นเชิงอีก รู้หรือเปล่าว่าพูดกับตัวเขาแบบนี้ มันรนหาที่ตายชัดๆ ณ เวลานี้ เขาเรื่มโกรธขึ้นมาจริงๆ แล้วต้องเข้าใจ แม้ว่าเขาจะไม่ใช่นายน้อยของตระกูลซ่งที่แท้จริง แต่ก็เป็นถึงทายาทของตระกูลซ่ง สนิทชิดเชื้อกับตระกูลซ่งมาก มีฐานะอันสูงส่งขนาดนี้จะปล่อยให้คนชั้นต่ำคนหนึ่งไม่เชื่อฟังได้ยังไงแม่หลิวสังเกตเห็นได้ชัดเลยว่าคุณซ่งกำลังโกรธ จึงพูดดุไปอีกครั้ง “ซือซือ ยังนิ่งอยู่ทำไม รีบลุกขึ้นไปขอโทษคุณซ่งสักทีสิ”“ไม่เด็ดขาด！”“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรผิด ที่ต้องขอโทษ ก็คือเขาที่ต้องขอโทษกับพี่เย่”หลิวซือซือไม่เห็นด้วย พี่เย่มาที่นี่เพื่อช่วยตัวเธอ เธอจะปล่อย

ซ่งอวี่ท่าทางภูมิใจมาก มองเยาะเย้ยไปที่เย่เทียนหยู่ เจ้าเด็กนี่จำได้สักทีว่าตัวเขามีฐานะเป็นคุณชายตระกูลซ่ง ตอนนี้ก็คงจะกลัวจนฉี่ราด แล้วคุกเข่าขอความเมตตาแน่“สาย？”“ไม่เห็นสายเลยสักนิด！”เย่เทียนหยู่หัวเราะฮึฮึแล้วพูด “ที่ฉันพูดแบบนี้ เพราะว่าฉันรู้จักคุณชายตระกูลซ่งคนหนึ่งอยู่พอดี ไม่รู้ว่าคุณพอจะรู้จักไหม？”“ยังมีคุณชายตระกูลซ่งไหนอีก？”“เย่เทียนหยู่ ใกล้จะตายอยู่แล้วแกยังทำอะไรแบบนี้อีก ฉันจะบอกแกไว้นะ วันนี้ไม่ว่าใครจะมา แกก็จบแล้ว มิตรภาพอะไรก็ไม่ช่วยหรอก” ซ่งอวี่ท่าทางมั่นใจไอ่เจ้าสารเลวนี่ กล้าดียังไงมาขโมยหัวใจของเทพธิดาที่ตัวเขาชอบ แม้กระทั่งเต็มใจยอมเสียสละครั้งใหญ่เพื่อเขา เขาจะยอมทนได้ยังไงกันเย่เทียนหยู่พูดไม่ออก มองดูคนอื่นๆ แม้กระทั่งหลิวซือซือเองก็คิดว่าตัวเขากำลังพยายามสร้างสัมพันธ์ แล้วพูดตรงๆ ว่า “ฉันพูดตรงๆ เลยนะ ฉันรู้จักซ่งหยางนายน้อยตระกูลซ่ง ไม่รู้ว่าคุณรู้จักไหม？ ”ซ่งหยาง？นั่นไม่ใช่คุณชายใหญ่ของพวกเขาตระกูลซ่งหรอกหรือ ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูล ทำไมเขาจะไม่รู้จักเพียงแต่บุคคลแบบนั้น เดิมทีเขาก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้ติดต่อมากนัก แม้ว่าซ่งหยางจะอยู่นั