บททั้งหมดของ ภูพาจุติราชามังกร: บทที่ 561 - บทที่ 570

แม้ว่าเขาก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่ดูจากท่าทางของหยางต้าฝูถึงได้เข้าใจ เย่เทียนหยู่ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน คนที่ไม่เหมือนกันคนธรรมดา จะเป็นคนแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะ“แต่ว่า นี่ก็น่ากลัวจริงๆ เลยนะ”“เขาสกุลเย่ หรือว่าจะเป็นคนตระกูลเย่แห่งเมืองหรงตู？” ทันใดนั้น ซ่งหยางก็เอ่ยปากพูด เพราะเหตุการณ์ของหลี่ว์เจิ้ง พวกเขาจึงได้รู้จักกับตระกูลแห่งเมืองหรงตูพยายามหาคนมาช่วยแทบตาย แต่สุดท้ายก็หาไม่เจอ“ตระกูลเย่แห่งหรงตู？”“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด！”“คุณชายตระกูลเย่แห่งหรงตู จะมาอยู่ในที่เล็กๆ แบบนี้ได้ยังไงเป็นไปไม่ได้เลย”ซ่งเหวินป๋อโต้กลับในทันที ตระกูลเย่แห่งหลงตู นั้นคือหนึ่งในตระกูลชั้นนำในเมืองหรงตูไม่กี่ตระกูล คุณชายของพวกเขา เป็นถึงอัจฉริยะท่ามกลางคนหนุ่มสาวในประเทศ“ก็จริงอยู่ แต่ตัวตนของเขาเป็นใครกันแน่”ซ่งเหวินป๋อยิ้มเจื่อนแล้วพูด “ไม่ว่าจะยังไง คุณชายเย่ก็รับปากจะช่วยแล้ว บางทีวิกฤติของพวกเราอาจจะถูกคลี่คลายจริงๆ ก็เป็นได้”“จะกลัวก็แต่ เขาด่วนสรุปเร็วจนเกินไปก็เท่านั้น” ผู้อาวุโสคนหนึ่งถอนหายใจในขณะเดียวกัน ซ่งหลิงก็เดินเข้ามา ท่าทางเศร้าหมอง รีบพูด “พ่อคะ พี่คะ คุ

สีหน้าของหลิวซือซือดูไม่ดีนัก แต่นึกถึงสิ่งที่ตัวเธอทำลงไปนั้นได้ทำลายพี่เย่ ทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขา ทำได้เพียงเงียบปากอย่างสงบเสงียมเท่านั้นเย่เทียนหยู่เริ่มที่จะทนไม่ไหวนิดหน่อยแล้ว แต่ก็อดทนต่อไปแล้วพูด “หว่านหรู นี่มันเรื่องเข้าใจผิดจริงๆ นะ ทำไมเธอถึงมาอยู่นี่ คงไม่ใช่ว่ามีคนจงใจพาเธอมาหรอกนะ？”“จงใจพาฉันมา？”“เย่เทียนหยู่ จนถึงตอนนี้คุณก็ยังคิดจะโยนความรับผิดชอบให้คนอื่นอีกเหรอ？”“หรือคุณกำลังจะบอกว่า ทั้งหมดนี่เป็นเพราะซูถิงที่เจตนาพาฉันมาที่นี่ ตั้งใจจะทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเราร้าวฉานงั้นเหรอ？”ใบหน้าของหลินหว่านหรูเต็มไปด้วยความโกรธ พูดอย่างเย็นชา“ไม่ใช่งั้นหรือไง？” เย่เทียนหยูเหลือบมองไปที่หน้าซูถิง แววตาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกซูถิงถูกเย่เทียนหยู่มองหน้า ก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัด ในใจรู้สึกลนลานอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็ยังไม่ทันได้พูดอะไร หลินหว่านหรูก็พูดด้วยความโกรธ “ไม่ใช่แน่นอน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับซูถิง มาที่นี่ ทั้งหมดเป็นความคิดของฉันเอง”ซูถิงได้ยินดังนั้นก็โล่งใจ เดิมทีเธอคิดที่จะพาหลินหว่านหรูมาที่นี่อยู่แล้ว ด้วยความบังเอิญ หลินหว่านหรูพูดออกมาพอดีว่าอ

ผู้อาวุโสหลินยังกลัวว่าหลานสาวจะเปลี่ยนใจ อยากจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยงเวลายิ่งยาวนาน อุปสรรคยิ่งมีมาก“ได้ครับ ผมจะไปพรุ่งนี้แต่เช้าตรู่”กงซุนจื้อพูดในทันที“ตกลง”ผู้อาวุโสหลินเห็นด้วย แล้วก็โทรศัพท์หาหลินหว่านหรู ให้เธอรีบกลับบ้านด่วน มีเรื่องต้องหารือหลินหว่านหรูเดาได้ในทันทีเลยว่าจะต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับกงซุนจื้อ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด “วันนี้หนูไม่อยากกลับบ้าน ถ้ามีเรื่องอะไรค่อยพูดกันพรุ่งนี้”“พูดอะไรพรุ่งนี้ รีบกลับมาด่วนเลย”“ฉันจะบอกเธอนะ เธอยอมรับข้อเสนอแต่งงานแล้ว กงซุนจื้อเป็นคนมีความสามารถ แล้วยังมีประสบการณ์การศึกษาในต่างประเทศอีก ฐานะเท่าเทียมกับเธอ ช่างเหมาะสมกันจริงๆ”ผู้อาวุโสหลินกล่าวสีหน้าของหลินหว่าหรูดูไม่ค่อยดีนัก เพราะว่าเธอรู้สึกเสียใจภายหลังจริงๆ แม้ว่าเธอจะโกรธเย่เทียนหยู่มาก แต่ก็ไม่ควรรับปากเร็วแบบนี้เลยสุดท้าย เธอก็ต้องเผชิญหน้ากับกงซุนจื้อ ไร้ความรู้สึกจริงๆ แม้จะคิดถึงสิ่งที่เขาทำเมื่อไม่นานนี้ ก็ยังรู้สึกรังเกียจอยู่นิดหน่อยถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาคือขอทานตัวน้อย ก็ไม่ได้สนใจเขาเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะว่าคิดว่าเขาเป็นขอ

ซูถิงพูดด้วยท่าทางโกรธหลินหว่านหรูยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูด “บางทีจะโทษเขาทุกอย่างก็ไม่ได้ สุดท้ายเพราะเขาคือตัวแทนของตระกูลกงซุน อีกอย่างเมื่อกี้เขาก็บอกอยู่ ตัวเขาเต็มใจที่จะให้โอกาสฉัน”“ถ้าเป็นอย่างที่พูดมา คุณชายกงซุนคนนี้เป็นคนดีไม่เลวเลย เธอแต่งงานกับเขา บางทีอาจจะไม่ได้เลวร้ายอะไรก็ได้”ซูถิงพูดแบบนี้ ก็เห็นว่าหลินหว่านหรูท่าทางเปลี่ยนไป จึงรีบพูดต่อว่า “แต่น่าเสียดาย เดิมทีเธอไม่ได้ชอบเขา เธอชอบแค่ไอ้สารเลวเย่เทียนหยู่นั่นเท่านั้น”“แบบนี้ ฉันจะไปติดต่อเพื่อนบางคน ดูว่าเขาพอจะมีวิธีบ้างไหม”“เกรงว่าคงจะทำอะไรไม่ได้เลย” เพราะนั่นคือตระกูลกงซุนแห่งเมืองหลวง ขนาดตัวเองยังไม่มีวิธีเลย ซูถิงจะไปมีวิธีได้ยังไงกัน“ไม่มีทางออกก็ต้องคิดหาทางออก เธอวางใจเถอะ ฉันจะขอให้คุณปู่บอกคุณย่าให้ช่วยกันคิดหาวิธี” ซูถิพูดอย่างแน่วแน่คำพูดนี้ทำให้หลินหว่านหรูซาบซึ้งใจมาก แล้วพูด “เอาล่ะ ถ้างั้นต้องรบกวนเธอแล้วซูถิง แต่เธอไม่ต้องทุ่มเทมากนักหรอก ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ผล สุดท้ายเธอก็ทำเพื่อฉันมามากแล้ว”“ทำไมถึงพูดอย่างนั้นล่ะ อย่าลืมสิ ว่าพวกเราเป็นพี่น้องที่ดีที่สุดน่ะ”คำพูดของซูถิงน่าฟังอย

ช่างเถอะ ไม่ว่าจะมาไม้ไหนก็รับมือได้ทั้งนั้นแหละหลินหว่านหรูนึกถึงคำพูดของปู่ ตัดสินใจกลับไปเสียก่อนซูถิงแสดงอาการเป็นห่วงเธอ ต้องการที่จะกลับไปพร้อมกับเธอ อยู่เป็นเพื่อนเธอคืนนี้หลินหว่านหรูเห็นด้วยตามปกติ จนถึงตอนนี้ ก็มีแค่ซูถิงคนเดียวที่อยู่กับเธอตลอดจริงๆ อยู่เผชิญความลำบากเคียงข้างเธออย่างที่ว่าไว้ มีแค่เพื่อนแท้เท่านั้นที่จะเชื่อถือได้ส่วนคนอื่น โดยเฉพาะผู้ชาย ทั้งหมดก็เป็นไอ้สารเลวทั้งนั้นก็เหมือนเย่เทียนหยู่นั้นแหละ เธอทุกเทอย่างเต็มที่เพื่อเขา เขาเอาแต่ไปมาหาสู่กับหญิงงามพวกนั้น ไม่สนใจอะไรเลยสักอย่างผู้อาวุโสหลินวางโทรศัพท์จากหลินหว่านหรู รีบรายงานข่าวให้กับกงซุนจื้อในทันที ต่อจากนั้นก็รอแค่คำตอบของหลินหว่านหรูเพียงอย่างเดียวส่งผลลัพธ์ไปได้ไม่นาน ก็ยังไม่มีการตอบกลับเหมือนเดิม เขาอดไม่ได้ที่จะโทรศัพท์ไปถามได้ยินว่าหลินหว่าหรูกำลังขับรถอยู่ เพื่อกลับมาที่บ้าน เขามีท่าทางดีใจ ในที่สุดก็สำเร็จแล้วพ่อหลินแม่หลินได้ก็แล้วก็มีความสุขมากมีเพียงหลินจื่อตงที่ได้ยินเรื่องนี้ตอนกลับมาเท่านั้น ก็สับสน เก็บความโกรธไว้ไม่อยู่ พูดทันทีว่าพวกเขานั้นเลอะเลือน ทั้งยังบอก