บททั้งหมดของ ภูพาจุติราชามังกร: บทที่ 501 - บทที่ 510

แม้ว่าครอบครัวของเกาเสียงจะพอทำเงินได้ แต่มันก็ไม่ได้วิเศษวิโสนัก ยิ่งไปกว่านั้น แน่นอนว่ามันเกินขีดความสามารถ“ตระกูลเกามีเงินแค่นี้เองเหรอ? เห็นตอนแรกคุณผยองมาก ผมเลยนึกไปว่าตระกูลของคุณมีเงินหลายร้อยล้านซะอีก”เย่เทียนหยู่ส่ายหน้าและพูดอย่างใจเย็น “กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมตามสนอง ความผิดที่คุณก่อเองก็แก้ด้วยตัวเองเถอะ”“สำหรับเงินหกล้านนั่น บังเอิญคืนนี้ที่นายเลี้ยงก็มีค่าใช้จ่ายประมาณนั้นล่ะ ผมจะเป็นคนจ่ายมื้อนี้เอง” เย่เทียนหยู่พูดอย่างใจเย็น“อ่า……”เกาเสียงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและอดไม่ได้ที่จะกระซิบ “แต่ว่า มื้อนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น”แต่หลังจากพูดจบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหดหัวเล็กน้อย และพูดอย่างรวดเร็วต่อว่า “ใช่ครับ แน่นอนว่าราคาประมาณนี้เลยครับ เมื่อครู่ผมพูดจาเหลวไหลเอง”“เอาล่ะ คุณไม่ต้องกังวลนักหรอก เพราะผมเป็นคนมีเหตุผล”“ในเมื่อคุณไม่เชื่อ งั้นก็ให้เจ้าของร้านเข้ามาคำนวณดู ว่าผมรังแกคุณหรือเปล่า”เย่เทียนหยู่เรียกพนักงานเสิร์ฟเข้ามาแล้วพูดอย่างใจเย็น “คิดเงินหน่อยครับ แต่ห้ามลดราคาเด็ดขาด และห้ามแถมอะไรทั้งนั้น ทั้งหมดนี่ให้จ่ายราคาเต็ม”เมื่อได้ยินดังนั้น เกาเสียงก

คิดไม่ถึงว่าประธานหยางจะมอบแบล็คการ์หลงเถิงให้เขา!สำหรับพวกเขา แบล็คการ์หลงเถิงเป็นเพียงตำนานเท่านั้นถ้าเหยากวนไม่พูดขึ้นมา พวกเขาคงไม่รู้ด้วยซ้ำเย่เทียนหยู่คนนี้คือใครกันแน่ ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้กลับเปิดเผยว่าเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสามในสี่ตระกูลหลักแห่งเมืองเทียนไห่ หรือกระทั่งตระกูลหลักทั้งสามนี้ก็ดูเหมือนจะประจบประแจงเขามากในบรรดาสามตระกูลหลัก นอกจากตระกูลซูและตระกูลหยางแล้ว ก็เป็นเทียนมู่กรุ๊ปที่เข้ามาแทนที่ตระกูลซาอันที่จริงเหยากวนก็ตั้งใจที่จะทำเช่นนี้ และพูดทันทีว่า “ได้ครับ ผมจะไปชำระบิลให้ด้วยตนเอง อีกสักครู่ผมจะกลับมาครับ”ถ้าเขาไปเอง หมายความว่าเขาไม่มีทางคิดราคาเต็มแน่นอน แต่จะคิดราคาเพียงครึ่ง แถมเขายังต้องถามความเห็นเบื้องบนก่อนว่าจะมอบไวน์ขวดที่แพงที่สุดนั่นให้ฟรีหรือไม่แต่พอถามแล้วพวกเขาก็บอกว่าไม่ต้องใส่ใจ เพราะเงินจากแบล็คการ์หลงเถิงนั้นมีไว้ให้เย่เทียนหยู่นำไปใช้ได้ตามใจอยู่แล้ว จะใช้เท่าไรตระกูลหยางก็เป็นคนออกตอนนี้เมื่อทุกอย่างคลี่คลายแล้ว เย่เทียนหยู่ก็ไม่ถือเอาความรับผิดชอบจากเกาเสียงอีกต่อไป และปล่อยให้เกาเสียงจากไปได้เกาเสียงมีความสุขมาก แต

“ไม่เป็นไรหรอก” เย่เทียนหยู่ส่ายหน้า“ไม่เป็นไรได้ยังไงคะ ฉันเห็นนะว่าเธอเศร้ามาก คุณไม่กลัวจะเกิดเรื่องกับเธอเหรอคะ?” เฉินเค่อซินพูด“ไม่ขนาดนั้นหรอก”เย่เทียนหยู่ลังเลเล็กน้อย ด้วยความแข็งแกร่งของหลินหว่านหรูมันไม่น่าจะเป็นอะไร แต่ถ้ามีซูถิงอยู่ด้วย ก็ไม่แน่“ไม่ขนาดนั้นอะไรอีก รีบไปดูเถอะค่ะ”เฉินเค่อซินจับมือเย่เทียนหยู่แล้วพูดแม้ว่า เย่เทียนหยู่จะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่เฉินเค่อซินรู้สึกได้ว่า ไม่ว่ามันจะแค่ข้อตกลงหรือไม่ แต่เย่เทียนหยู่รักภรรยาคนนี้มาก“ได้ ผมจะไปดู”เย่เทียนหยู่กล่าวเมื่อมองดูเย่เทียนหยู่จากไป เฉินเค่อก็รู้สึกผิดหวังเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า ติงอิ่งก็ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “เค่อซิน ในเมื่อพวกเขาเป็นแค่สามีภรรยาตามข้อตกลง แล้วเธอก็ชอบเย่เทียนหยู่ด้วย ให้พวกเขาหย่ากันไม่ดีกว่าเหรอ ทำไมเธอต้องพยายามโน้มน้าวเขาด้วย!”“ไม่ได้นะ!”“พี่เย่ชอบเธอ ฉันจะทำเรื่องที่พี่เย่ไม่มีความสุขไม่ได้” เฉินเค่อซินตอบโต้ทันที“ยัยเด็กโง่เอ้ย”ติงอิ่งกล่าวอย่างช่วยไม่ได้จางซวนสับสนเล็กน้อยต่อสถานการณ์นี้เฉินเค่อซินเห็นดังนั้นจึงอธิบายว่า “พี่เย่แค่เห็นฉันเหมือนน้องสาวน

“กงซุนจื้อ ใครเหรอ?” เมื่อซูถิงได้ยินแบบนั้น เธอก็แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่ในใจกลับกำลังปรีดาถึงที่สุด“นายน้อยของตระกูลกงซุน คนที่ช่วยเราทวงหนี้เมื่อครั้งที่แล้ว”“นายน้อยกงซุนที่เย่เทียนหยู่ขโมยความดีความชอบไปน่ะเหรอ”“อือ!”“ดูเหมือนเขาจะสุภาพและเป็นสุภาพบุรุษมากเลยนะ ภูมิหลังทางครอบครัวของเขาพิเศษมาก ฉันไม่เคยได้ยินข่าวลือไม่ดีเลย ที่มากไปกว่านั้นฉันมองไม่ออกหรอก แค่รู้สึกว่าเขาเก่งกาจมากเลยน่ะ”ซูถิงทำท่าเหมือนเธอไม่รู้จริงๆ“อ่อ”“แต่ว่ายังไงเขาก็เป็นทายาทในอนาคตของตระกูลกงซุน ใครก็ตามที่แต่งงานกับเขาก็คงเหมือนได้พรจากพระเจ้าเลยนะ ไม่รู้ใครจะโชคดีขนาดนั้นกันนะ”“จริงสิ ทำไมจู่ ๆ ถึงถามถึงเขาล่ะ”“ไม่มีอะไร!”หลินหว่านหรูไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ลึกๆ แล้วเธอเริ่มหันหากงซุนจื้อรถผ่านไปได้สักพักก็บังเอิญผ่านไปที่บาร์ ซูถิงเหลือบมองด้านข้างแล้วพูดว่า “หว่านหรู ไหน ๆ ตอนนี้เธอก็อารมณ์ไม่ดี ทำไมเราไม่พาที่ผ่อนคลายกันหน่อยล่ะ เครียดไปจะแย่เอานะ”“ผ่อนคลาย ที่ไหนเหรอ”“บาร์!”“ไม่ต้องกังวล เพื่อนของฉันเป็นเจ้าของบาร์ซีโร่ดาร์กอน ที่นั่นปลอดภัยมากเลย” ซูถิงกล่าว“ได้สิ”หลิน

ชายคนนั้นไม่ทันได้ระวังและถูกผลักออกซูถิงข่วนใบหน้าของชายอีกสองคนที่อยู่ด้านข้างเธออย่างแรงนี่เป็นบทละครที่ถูกเขียนเอาไว้แล้วรออีกพักกงซุนจื้อจะเป็นฮีโร่มาปรากฏตัวเพื่อปกป้องสาวงามหลินหว่านหรูโกรธและสิ้นหวัง ไม่คิดเธอว่าซูถิงจะยอมเสี่ยงชีวิตขนาดนี้ถึงกับยอมเอาชีวิตเข้าแลกกับอีกฝ่ายเพื่อช่วยเธอใจของซูถิงมีเธออยู่จริง ๆ และก็ทำทุกอย่างเพื่อเธอมาโดยตลอด แม้จะถูกเข้าใจผิด แต่ก็ยังสู้ไม่ถอยขนาดนี้ในเวลานี้หลินหว่านหรูไม่สนใจมากนัก เธอใช้ประโยชน์จากจังหวะนี้ ลุกขึ้นและวิ่งหนีออกไปเธอคิดกับตัวเองว่า ซูถิง รอฉันก่อน ฉันจะช่วยเธอแน่“ให้ตายเถอะ นังบ้านั่น รนหาที่ตายจริง ๆ!”ชายคนนั้นโกรธกับพฤติกรรมของซูถิง เขาตบซูถิงอย่างแรงสองครั้ง แฃ้งผลักเธอออกไป และพูดด้วยความโกรธ “ไปจับเธอมา”หลินหว่านหรูอยากจะวิ่งหนี แต่ฃเธอดื่มไปหนักมาก อีกทั้งอีกฝ่ายก็ระวังเอาไว้อยู่แล้ว จะปล่อยให้เธอทำตามอำเภอใจหนีไปแบบนั้นได้ยังไงยิ่งไปกว่านั้น หลินหว่านหรูวิ่งออกไปสองสามก้าว ก็เซจนเกือบจะล้มลงอยู่แล้วเมื่อมองดูภาพเบื้องหน้า ดวงตาของกงซุนจื้อจากระยะไกลก็แสดงความตื่นเต้นด้วยความพอใจ แต่ก็รีบระงับ