หลี่ว์เหมิงจ้องมองทุกอย่างด้วยสายตาว่างเปล่า แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนี้ทำให้เธอประหลาดใจครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ทุกครั้งมันก็ยังเกินความคาดเดาของเธอก่อนหน้านี้เธอคิดว่าเป็นเพราะเส้นสายของเกาเสียงเสียอีกติงอิ่งยิ้มแห้ง เป็นอย่างที่เธอคิดไว้ไม่ผิด ดูเหมือนก่อนหน้าเธอจะคิดน้อยเกินไป แถมยังเข้าใจว่าเย่เทียนหยู่ไม่ได้เรื่องแต่เย่เทียนหยู่คนนี้มีอารมณ์คงที่มาก เธอพูดจาน่าเกลียดไปก็มาก แต่เขาไม่ทำอะไรเลยแต่เมื่อทุกคนรอบวิเคราะห์ดูแล้ว นี่คงเป็นเพราะเค่อซินถ้าไม่ใช่เพราะเค่อซิน เกรงว่าเขาคงไม่พูดกับพวกเขาเลยแม้แต่คำเดียวทุกคนรอบตัวเขาถอนหายใจ สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้มีแต่ความพลิกผัน แต่ไม่ว่าพลิกผันยังไง ทั้งหมดล้วนพิสูจน์ความสามารถของเย่เทียนหยู่ส่วนเกาเสียงกลายเป็นตัวตลกอย่างสมบูรณ์แบบเย่เทียนหยู่ไม่สนใจสีหน้าของทุกคน และพูดกับประธานเหยาด้วยเสียงเรียบ “งั้นก็ถูกแล้วครับ ครั้งนี้เขาเป็นคนจ่ายบิล แล้วก็เป็นคนที่ผมเกลียดมาก เพราะงั้นคิดเงินเลยไม่ต้องเกรงใจ”“ได้ครับ ใครก็ได้ เข้ามาคิดเงินซะ”เหยากวนกลับมาได้สติทันทีหลังจากคำนวณเงินเสร็จ ราคารวมหกล้านห้าแสนห้าหมื่นบาททุกคนตก
คิดไม่ถึงว่าประธานหยางจะมอบแบล็คการ์หลงเถิงให้เขา!สำหรับพวกเขา แบล็คการ์หลงเถิงเป็นเพียงตำนานเท่านั้นถ้าเหยากวนไม่พูดขึ้นมา พวกเขาคงไม่รู้ด้วยซ้ำเย่เทียนหยู่คนนี้คือใครกันแน่ ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้กลับเปิดเผยว่าเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสามในสี่ตระกูลหลักแห่งเมืองเทียนไห่ หรือกระทั่งตระกูลหลักทั้งสามนี้ก็ดูเหมือนจะประจบประแจงเขามากในบรรดาสามตระกูลหลัก นอกจากตระกูลซูและตระกูลหยางแล้ว ก็เป็นเทียนมู่กรุ๊ปที่เข้ามาแทนที่ตระกูลซาอันที่จริงเหยากวนก็ตั้งใจที่จะทำเช่นนี้ และพูดทันทีว่า “ได้ครับ ผมจะไปชำระบิลให้ด้วยตนเอง อีกสักครู่ผมจะกลับมาครับ”ถ้าเขาไปเอง หมายความว่าเขาไม่มีทางคิดราคาเต็มแน่นอน แต่จะคิดราคาเพียงครึ่ง แถมเขายังต้องถามความเห็นเบื้องบนก่อนว่าจะมอบไวน์ขวดที่แพงที่สุดนั่นให้ฟรีหรือไม่แต่พอถามแล้วพวกเขาก็บอกว่าไม่ต้องใส่ใจ เพราะเงินจากแบล็คการ์หลงเถิงนั้นมีไว้ให้เย่เทียนหยู่นำไปใช้ได้ตามใจอยู่แล้ว จะใช้เท่าไรตระกูลหยางก็เป็นคนออกตอนนี้เมื่อทุกอย่างคลี่คลายแล้ว เย่เทียนหยู่ก็ไม่ถือเอาความรับผิดชอบจากเกาเสียงอีกต่อไป และปล่อยให้เกาเสียงจากไปได้เกาเสียงมีความสุขมาก แต
พวกผู้หญิงสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียง และอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมองไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่ปรากฏร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง เธอสวมชุดเดรสชีฟองระดับไฮเอนด์ที่ถูกปรับให้เข้ากับรูปร่างของเธอ ซึ่งเน้นรูปร่างของเธอออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบรูปร่างหน้าตาของเธอช่างละเอียดลออได้รูปราวกับเทพีบนสรวงสวรรค์เพียงแต่ออกจะเย็นชาไปเสียหน่อย แถมตอนนี้ก็ดูกำลังโกรธเมื่อได้ยินคำพูดของหลินหว่านหรู จางซวนก็ตกตะลึงและรู้สึกงุนงงเล็กน้อยติงอิ่งดูหงุดหงิดเล็กน้อยและพูดอย่างเย็นชา “เรากำลังพูดถึงแฟนของเพื่อนเรา เกี่ยวอะไรกับคุณ?”“แฟนที่พวกคุณเรียกคือสามีจดทะเบียนของฉันค่ะ ยังไม่ใช่เรื่องของฉันอยู่อีกหรือเปล่าคะ?”หลินหว่านหรูตอบกลับอย่างเย็นชาเธอไม่รู้ว่าทำไม แต่ตอนนี้เธอแค่อยากเปิดตัวเดิมทีพวกเขากำลังจะหย่ากัน เธอควรออกไปที่นี่หากเกิดเรื่องแบบนี้แต่ว่าเธออดไม่ได้ที่จะแสดงความเป็นเจ้าของติงอิ่งตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เป็นไปไม่ได้ นี่คือภรรยาของเย่เทียนหยู่อย่างนั้นเหรอภรรยาของเขาสวยมาก แล้วทำไมเขาถึงยังคอยไปมาหาสู่กับเค่อซิน?จางซวนยิ่งตกตะลึง เธอไม่คาดคิดว่าเฉินเค่อซินจะคบกับชายที่แต่งงานแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอก” เย่เทียนหยู่ส่ายหน้า“ไม่เป็นไรได้ยังไงคะ ฉันเห็นนะว่าเธอเศร้ามาก คุณไม่กลัวจะเกิดเรื่องกับเธอเหรอคะ?” เฉินเค่อซินพูด“ไม่ขนาดนั้นหรอก”เย่เทียนหยู่ลังเลเล็กน้อย ด้วยความแข็งแกร่งของหลินหว่านหรูมันไม่น่าจะเป็นอะไร แต่ถ้ามีซูถิงอยู่ด้วย ก็ไม่แน่“ไม่ขนาดนั้นอะไรอีก รีบไปดูเถอะค่ะ”เฉินเค่อซินจับมือเย่เทียนหยู่แล้วพูดแม้ว่า เย่เทียนหยู่จะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่เฉินเค่อซินรู้สึกได้ว่า ไม่ว่ามันจะแค่ข้อตกลงหรือไม่ แต่เย่เทียนหยู่รักภรรยาคนนี้มาก“ได้ ผมจะไปดู”เย่เทียนหยู่กล่าวเมื่อมองดูเย่เทียนหยู่จากไป เฉินเค่อก็รู้สึกผิดหวังเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า ติงอิ่งก็ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “เค่อซิน ในเมื่อพวกเขาเป็นแค่สามีภรรยาตามข้อตกลง แล้วเธอก็ชอบเย่เทียนหยู่ด้วย ให้พวกเขาหย่ากันไม่ดีกว่าเหรอ ทำไมเธอต้องพยายามโน้มน้าวเขาด้วย!”“ไม่ได้นะ!”“พี่เย่ชอบเธอ ฉันจะทำเรื่องที่พี่เย่ไม่มีความสุขไม่ได้” เฉินเค่อซินตอบโต้ทันที“ยัยเด็กโง่เอ้ย”ติงอิ่งกล่าวอย่างช่วยไม่ได้จางซวนสับสนเล็กน้อยต่อสถานการณ์นี้เฉินเค่อซินเห็นดังนั้นจึงอธิบายว่า “พี่เย่แค่เห็นฉันเหมือนน้องสาวน
เมื่อได้ยินแบบนั้น ซูถิงก็แสดงท่าทีสงสารและพูดว่า “หว่านหรู เธอก็รู้ว่าฉันไม่เห็นด้วยกับเธอที่จะอยู่กับเย่เทียนหยู่ตั้งแต่แรก ถ้าเธอถามฉัน ฉันไม่สนับสนุนมันอย่างแน่นอน”“เพราะเรารู้ดีว่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เย่เทียนหยู่อยู่กับผู้หญิงคนอื่น อนาคตเขาต้องไปพัวพันกับผู้หญิงพวกนั้นแน่ แล้วเธอจะทนได้เหรอ”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าหลินหว่านหรูจะมีภาพที่เย่เทียนหยู่ที่กำลังอยู่กับผู้หญิงอีกคนอยู่ฉายอยู่ในใจ และเธอก็รู้สึกไม่สบายใจเลย“แล้วเธอรู้ไหมว่าทำไมคนมากมายถึงต่อต้านไม่ให้พวกเธอคบกัน”“เพราะว่าโลกนี้ให้ความสำคัญกับความเท่าเทียมกันยังไงละ เธอสามารถทำทุกอย่างเพื่อความรักได้ แต่พอแต่งงานแล้วมันก็จะมีปัญหามากขึ้น” ซูถิงกล่าว“เรื่องนั้นฉันไม่สนใจแล้วละ ตอนนี้ฉันเลิกสนไปแล้ว แต่ฉันยอมรับไม่ได้ที่เขาไปคบกับผู้หญิงคนอื่น”“เฮ้อ เธอจะไม่สนใจเรื่องนี้ก็ได้นะ แต่พ่อ แม่กับปู่ของเธอล่ะ? เธออยากจะแตกหักกับทุกคนเหรอ?”“เท่าที่ฉันรู้ ดูเหมือนพวกเขาจะไม่สนับสนุนเรื่องที่เธอกับเย่เทียนหยู่คบกันนะ”ซูถิงถามอย่างมีชั้นเชิง“ใช่ ทุกคนไม่สนับสนุน ฉันเป็นคนเดียวที่ทำงานหนักและพยายามอย่างเต็มท
“กงซุนจื้อ ใครเหรอ?” เมื่อซูถิงได้ยินแบบนั้น เธอก็แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่ในใจกลับกำลังปรีดาถึงที่สุด“นายน้อยของตระกูลกงซุน คนที่ช่วยเราทวงหนี้เมื่อครั้งที่แล้ว”“นายน้อยกงซุนที่เย่เทียนหยู่ขโมยความดีความชอบไปน่ะเหรอ”“อือ!”“ดูเหมือนเขาจะสุภาพและเป็นสุภาพบุรุษมากเลยนะ ภูมิหลังทางครอบครัวของเขาพิเศษมาก ฉันไม่เคยได้ยินข่าวลือไม่ดีเลย ที่มากไปกว่านั้นฉันมองไม่ออกหรอก แค่รู้สึกว่าเขาเก่งกาจมากเลยน่ะ”ซูถิงทำท่าเหมือนเธอไม่รู้จริงๆ“อ่อ”“แต่ว่ายังไงเขาก็เป็นทายาทในอนาคตของตระกูลกงซุน ใครก็ตามที่แต่งงานกับเขาก็คงเหมือนได้พรจากพระเจ้าเลยนะ ไม่รู้ใครจะโชคดีขนาดนั้นกันนะ”“จริงสิ ทำไมจู่ ๆ ถึงถามถึงเขาล่ะ”“ไม่มีอะไร!”หลินหว่านหรูไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ลึกๆ แล้วเธอเริ่มหันหากงซุนจื้อรถผ่านไปได้สักพักก็บังเอิญผ่านไปที่บาร์ ซูถิงเหลือบมองด้านข้างแล้วพูดว่า “หว่านหรู ไหน ๆ ตอนนี้เธอก็อารมณ์ไม่ดี ทำไมเราไม่พาที่ผ่อนคลายกันหน่อยล่ะ เครียดไปจะแย่เอานะ”“ผ่อนคลาย ที่ไหนเหรอ”“บาร์!”“ไม่ต้องกังวล เพื่อนของฉันเป็นเจ้าของบาร์ซีโร่ดาร์กอน ที่นั่นปลอดภัยมากเลย” ซูถิงกล่าว“ได้สิ”หลิน
หลินหว่านหรูร้องไห้จนน้ำตาอาบแก้ม บางทีเธออาจดื่มมากเกินไปจนไม่มีสติ ก็เลยพ่นเอาความในใจออกมาหมดเป็นเพราะเหตุนี้เธอจึงรู้สึกดีขึ้นมากและสงบลงมาก เธอหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำตา“หว่านหรู อย่าเศร้าเกินไปเลยนะ”“ในเมื่อเขาทำไม่ได้ เราก็ควรมองไปข้างหน้า มีพวกนายน้อยเก่ง ๆ ตั้งมากมายที่ไล่จีบเธอแต่จีบไม่ติดทำไมต้องมาเสียใจกับคนไร้ยางอายแบบเขาด้วย”ซูถิงปลอบใจเธอหลินหว่านหรูพยักหน้า บางทีเธอควรจะปล่อยเรื่องเขาไปจริงๆ แต่เธอก็ยังรู้สึกปวดใจเมื่อคิดจะปล่อยวาง โดยเฉพาะเมื่อต้องไปสำนักงานกิจการพลเรือนพรุ่งนี้มันอึดอัดมากหลินหว่านหรูกำลังจะพูด แต่ในตอนนั้นเองกลุ่มชายแต่งตัวทันสมัยมองเห็นพวกเธอและก้าวเข้ามา ก่อนจะพูดว่า “น้องสาวคนสวยทั้งสอง ไปดื่มกันไหมจ๊ะ ไม่มีผู้ชายมาด้วยเหรอ? ไปด้วยกันดีไหม?”“โดยเฉพาะสาวสวยคนนี้ ดูเหมือนจะร้องไห้อยู่นะ ถูกรังแกหรือเปล่า? บอกพี่มาสิจ๊ะ เดี๋ยวพี่ช่วยไปแก้แค้นให้เอง”เมื่อซูถิงเห็น เธอก็พูดอย่างเย็นชาทันที “ไปให้พ้น เราไม่รู้จักพวกแกนะ!”“ฮ่าฮ่า เมื่อกี้เราไม่รู้จักกัน แต่ตอนนี้เรารู้จักกันแล้วไงจ๊ะ ดื่มสักสองก็รู้จักกันแล้ว” ชายผมเหลืองถึงกับคิดจะว
ชายคนนั้นไม่ทันได้ระวังและถูกผลักออกซูถิงข่วนใบหน้าของชายอีกสองคนที่อยู่ด้านข้างเธออย่างแรงนี่เป็นบทละครที่ถูกเขียนเอาไว้แล้วรออีกพักกงซุนจื้อจะเป็นฮีโร่มาปรากฏตัวเพื่อปกป้องสาวงามหลินหว่านหรูโกรธและสิ้นหวัง ไม่คิดเธอว่าซูถิงจะยอมเสี่ยงชีวิตขนาดนี้ถึงกับยอมเอาชีวิตเข้าแลกกับอีกฝ่ายเพื่อช่วยเธอใจของซูถิงมีเธออยู่จริง ๆ และก็ทำทุกอย่างเพื่อเธอมาโดยตลอด แม้จะถูกเข้าใจผิด แต่ก็ยังสู้ไม่ถอยขนาดนี้ในเวลานี้หลินหว่านหรูไม่สนใจมากนัก เธอใช้ประโยชน์จากจังหวะนี้ ลุกขึ้นและวิ่งหนีออกไปเธอคิดกับตัวเองว่า ซูถิง รอฉันก่อน ฉันจะช่วยเธอแน่“ให้ตายเถอะ นังบ้านั่น รนหาที่ตายจริง ๆ!”ชายคนนั้นโกรธกับพฤติกรรมของซูถิง เขาตบซูถิงอย่างแรงสองครั้ง แฃ้งผลักเธอออกไป และพูดด้วยความโกรธ “ไปจับเธอมา”หลินหว่านหรูอยากจะวิ่งหนี แต่ฃเธอดื่มไปหนักมาก อีกทั้งอีกฝ่ายก็ระวังเอาไว้อยู่แล้ว จะปล่อยให้เธอทำตามอำเภอใจหนีไปแบบนั้นได้ยังไงยิ่งไปกว่านั้น หลินหว่านหรูวิ่งออกไปสองสามก้าว ก็เซจนเกือบจะล้มลงอยู่แล้วเมื่อมองดูภาพเบื้องหน้า ดวงตาของกงซุนจื้อจากระยะไกลก็แสดงความตื่นเต้นด้วยความพอใจ แต่ก็รีบระงับ
เย่เทียนหยู่รู้สึกทำอะไรไม่ถูก ถ้ารู้แบบนี้ ก็คงไม่ให้พวกเธอสองคนดื่มตั้งแต่แรกในขณะเดียวกันนั้นเอง หลิวซือซือที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็ยกแก้วในมือขึ้น แล้วพูดออกมาว่า “พี่เย่คะ ฉันมีเรื่องหนึ่งที่อยากจะบอกกับพี่มาโดยตลอด แต่ก็กลับไม่มีโอกาสได้พูดมันออกมาเลย”“งั้นก็อย่าพูดเลยจะดีกว่า” เย่เทียนหยู่นึกถึงเรื่องในอดีตของเขากับหลิวซือซือขึ้นมา ก่อนจะคาดเดาได้อย่างคลุมเครือว่าเธอกำลังจะพูดอะไร“ไม่ได้ค่ะ วันนี้ฉันต้องพูดให้ได้!”“ฉันกลัวว่าถ้าผ่านวันนี้ไปแล้ว ฉันไม่มีโอกาสได้พูดมันอีก”หลิวซือซือพูดด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “พี่เย่คะ ฉันชอบพี่ค่ะ ชอบพี่มาตลอด ฉันชอบพี่มากจริง ๆ!”“ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันต้องไปทวงหนี้กับพี่ ฉันก็ถูกความสง่างามและความมั่นคงอันแข็งแกร่งของพี่ดึงดูดไปแล้วค่ะ ต่อมาพี่ก็คอยช่วยฉันเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า นั่นยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรงมากกว่าเดิม ทำให้ฉันชอบพี่มากขึ้นเรื่อย ๆ”“แต่ก็เหมือนว่าพี่จะไม่เคยสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของฉันเลย หลายครั้งที่ฉันอยากจะรุกเข้าหาพี่แต่ก็ไม่กล้า จนกระทั่งพบว่าพี่กับประธานหลินคบกันอยู่ ฉันถึงได้เข้าใจว่าฉันไม่ใช่อะไรสำหรับพี่เล
แม้จะเป็นเพียงเวลาสั้น ๆ แต่ทั้งสองคนก็ได้ยินเรื่องราวที่เกี่ยวกับไป๋เฉิงกรุ๊ป และความน่ากลัวของแก๊งพยัคฆ์ทมิฬมาไม่น้อย ดังนั้นความหวาดกลัวและความรู้สึกหวั่นเกรงที่มีต่อตระกูลไป๋จึงมาจากใจของพวกเธออย่างแท้จริงสองสาวพูดสลับกันไปมา จนเกิดเป็นเสียงที่ดังอึกทึกขึ้น เย่เทียนหยู่แทบไม่มีโอกาสได้พูดเลยด้วยซ้ำ ในที่สุดเขาก็มีโอกาส เขาจึงพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ พูดจบรึยัง?”สองสาวพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้“พวกเธอฟังฉันนะ พวกเธอวางใจเถอะ แค่ตระกูลไป๋ พวกมันทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” เย่เทียนหยู่พูดออกมาตรง ๆ เดิมทีก็คิดจะบอกว่าไป๋เฉิงกรุ๊ปเป็นของตนอยู่หรอก แต่จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนความคิดถึงอย่างไรตอนนี้ก็อยู่ข้างนอก แถมแก๊งพยัคฆ์ทมิฬและไป๋เฉิงกรุ๊ปเองก็มีชื่อเสียงที่ไม่ดีสักเท่าไหร่คำพูดนี้ แทบจะไม่เห็นตระกูลไป๋อยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย นั่นเป็นถึงหนึ่งในตระกูลที่ทรงพลังที่สุดในเมืองตะวันออกเชียวนะ ในใจของสองสาวจึงรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่พวกเธอมองหน้ากัน ต่างคนต่างก็คิดว่าที่พี่เย่จงใจพูดแบบนี้ก็เพื่อทำให้พวกเธอสบายใจก็เท่านั้น“เอาล่ะ ไม่ต้องสนใจพวกเขาแล้ว ควรกินก็กิน ควรดื่มก็ดื่มเถอะ” ที
สีหน้าหลี่ซินเยว่และหลิวซือซือเต็มไปด้วยความรู้สึกทำอะไรไม่ถูก เมื่อกี้ตอนที่พวกเธอนึกถึงความน่ากลัวของตระกูลไป๋ อันที่จริง พวกเธอก็คิดที่จะเตือนเย่เทียนหยู่ไม่ให้ทำร้ายตงซู่อยู่เหมือนกัยแต่เมื่อลองนึกดูอีกที ในสถานการณ์แบบนี้ ด้วยนิสัยของตงซู่ ต่อให้จะหยุดเอาไว้ได้ก็ไม่มีความหมายอยู่ดีเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ พวกเธอก็ไม่มีทางให้ถอยกลับอีกต่อไปแล้วเป็นอย่างที่คิด เห็นเพียงตงซู่ที่กำลังร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ขณะเดียวกันเขาก็หันไปจ้องเย่เทียนหยู่ด้วยความเกลียดชัง แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้ไม่สามารถพูดอะไรได้ ยิ่งไม่ควรทำอะไรบุ่มบ่ามด้วยเช่นกันอย่างไรก็ตาม รอจนกว่าตนจะออกไปจากที่นี่ได้เสียก่อน จากนั้นก็จะต้องรายงานเรื่องนี้ให้ไช่เตา คุณชายเตาได้ทราบ พอถึงตอนนั้น ตนจะต้องทำให้ไอ้เด็กนี่อยู่ไม่สู้ตายให้ได้ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็เงียบกริบ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงใด ๆ ออกมาเลยแม้แต่น้อย เพราะกลัวว่าจะเผลอทำให้ตัวเองเข้าไปเอี่ยวด้วยใครจะไปคิดล่ะว่า ชายหนุ่มที่ดูสุภาพไม่มีพิษมีภัยข้าง ๆ สาวสวยสองคนนี้จะลงมือได้โหดเหี้ยมมากขนาดนั้น แต่ถึงอย่างไร อีกฝ่ายก็สมควรโดนแล้วแค่เห็นก็รู้เลยว่าไ
เมื่อได้ยินคำสั่ง ลูกน้องทั้งสองคนของเขาก็รีบตั้งท่าเตรียมพร้อมขึ้นทันที ก่อนจะเดินตรงไปหาเย่เทียนหยู่ด้วยท่าทางดุดัน งานที่ต้องจัดการกับคนแบบนี้ มันได้กลายเป็นการเสพติดของพวกเขาไปแล้ว อย่างน้อยพวกเขาก็ชอบความรู้สึกแบบนี้เย่เทียนหยู่ส่ายหัว ก่อนจะลุกขึ้นยืน หากไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะทำให้คนอื่นตกใจ ป่านนี้เขาคงจะโบกมือซัดเจ้าพวกนั้นให้กระเด็นไปนานแล้วจากนั้นก็เอาชีวิตของพวกมันมา ณ เดียวนั้นเลย!เมื่อเห็นว่าเย่เทียนหยู่ยังกล้าลุกขึ้นมาพูดท้าทายตนอยู่ ทั้งสองจึงรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของพวกเขากำลังถูกดูหมิ่น นั่นจึงทำให้พวกเขารู้สึกโกรธอย่างมาก ก่อนที่ต่อมาทั้งสองจะเหวี่ยงหมัดออกไปพร้อมกันในทันทีผั๊วะ ผั๊วะ!เกิดเสียงผั๊วะดังขึ้นสองครั้งติด ท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกตกตะลึงของผู้คน เย่เทียนหยู่ใช้ฝ่ามือฟาดพวกเขาจนกระเด็นออกไปก่อนที่ร่างของพวกเขาจะร่วงลงกระแทกพื้นอย่างแรง ร่างกายราวกับกำลังแหลกสลาย รู้สึกเจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหวสีหน้าตงซู่ดูตกใจอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าเจ้าเด็กนี่จะรู้วิชากังฟูด้วย เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกไปว่า “ไม่แปลกใจเลยที่แกกล้าทำตัวหยิ่งยโสแบบนี้ ที่แท้แ
หลี่ซินเยว่และหลิวซือซือที่กำลังด่ากันอย่างเมามัน กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจู่ ๆ เสียงของตงซู่จะดังขึ้นมาข้างหู นั่นจึงทำให้พวกเธอรู้สึกตกใจจนต้องหันมองไปตามเสียงในทันทีเป็นตงซู่จริง ๆ ด้วย!นอกจากนี้ ด้านหลังของเขายังมีเหล่าชายฉกรรจ์ที่ดูดุร้ายอยู่อีกด้วย แค่มองก็รู้เลยว่าไม่ใช่คนดีอะไรสีหน้าของพวกเธอซีดเผือดในทันที!ต้องเข้าใจก่อนว่า พวกเธอเตรียมตัววางแผนจะหนีในวันนี้กัน แต่ตอนนี้ตงซู่กลับมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ เป้าหมายของเขาไม่ต้องพูดก็รู้ หรือต่อให้จะเป็นการพบกันโดยบังเอิญ แต่หากได้ยินสิ่งที่พวกเธอเพิ่งจะพูดออกมาเมื่อสักครู่นี้ เกรงว่าคงไม่มีทางปล่อยพวกเธอไปง่าย ๆ แน่เมื่อตงซู่เห็นสีหน้าตกใจของทั้งสอง เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกมาว่า “ด่าสิ ทำไมไม่ด่าต่อแล้วล่ะ นี่พวกเธอคิดว่าฉันไม่รู้อะไรเลยใช่ไหม?”หลี่ซินเยว่ตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนจะรีบลุกขึ้น และพูดออกไปว่า “รุ่นพี่เองเหรอคะ พอดีเมื่อกี้ฉันดื่มมากไปน่ะค่ะ เลยไม่รู้ว่าเผลอพูดอะไรไม่ดีออกไปบ้าง อย่าโกรธกันเลยนะคะ”“หลี่ซินเยว่ จริงอยู่ที่ฉันชอบเธอมาก แต่ฉันก็ไม่โง่ขนาดนั้น เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ ว่าพวกเธอเตรียมตัวที่จะหนีในคืนน
หลิวซือซือไม่อยากให้เย่เทียนหยู่รู้เกี่ยวกับปัญหาใหญ่ที่ตนต้องเจอยังไงซะ ตระกูลไป๋ก็เป็นถึงหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งเมืองตะวันออก จะล่วงเกินตระกูลไป๋เพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยของตนไม่ได้“ไม่มีจริง ๆ น่ะเหรอ?”เย่เทียนหยู่สังเกตเห็นว่าเธอมีท่าทีแปลก ๆ เขาจึงพูดขึ้นว่า “หลี่ซิน พวกเธออยู่ด้วยกัน ไหนเธอพูดมาซิ”“ไม่มีอะไรจริง ๆ ค่ะ พี่เย่ ไหนเมื่อกี้พี่บอกว่ามีเรื่องอยากจะถามไงคะ เรื่องอะไรเหรอ?”จู่ ๆ หลี่ซินเยว่ก็รีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันทีโดยไม่ทันตั้งตัวเย่เทียนหยู่จึงเข้าใจได้ในทันที ว่าทั้งสองจะต้องมีเรื่องปิดบังตนอยู่แน่นอน แต่ในเมื่อไม่ยอมพูด เขาเองก็ไม่อยากถามให้มากความ แต่ต้องบอกเลยว่า หลี่ซินเยว่คนนี้ค่อนข้างมีทักษะในการเข้าสังคมมากกว่าหลิวซือซือเสียอีกบวกกับที่เธอเคยทำงานเป็นผู้จัดการระดับกลางของหลินซื่อกรุ๊ปมาก่อน ตอนนั้นเธอเองก็ทำได้ไม่เลวเลยทีเดียวไม่แน่ว่าอาจจะพิจารณาให้เธอขึ้นมารับตำแหน่งผู้บริหารเลยก็ได้ หรือถ้าเธอไม่ไหวจริง ๆ ก็ให้รับตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปก็ฟังดูไม่แย่เหมือนกัน แล้วตนก็รับบทบาทท่านประธานไปก็พอ ยังไงซะ บริษัทจะทำกำไรได้หรือไม่ได้ก็ไม่สำคัญอยู่
ไม่นานก็ถึงเวลาเลิกงาน พวกหลี่ซินเยว่ก็พากันเดินทางออกจากบริษัท พวกเธอรู้สึกกังวลอยู่ตลอด เธอกลัวว่าตงซู่จะเล่นตุกติกเพื่อรั้งไม่ให้พวกเธอไปแต่ก็กลับคิดไม่ถึงว่าจะราบรื่นมากขนาดนี้ในตอนนั้นเอง ทั้งคู่ก็ได้รับสายจากเย่เทียนหยู่ หลังจากที่วางสาย หลี่ซินเยว่ก็ถามขึ้นว่า “ซือซือ พวกเราจะกลับไปเก็บของแล้วหนีไปเลย หรือพวกเราจะไปพบกับพี่เย่กันก่อนดี?”หลิวซือซือรู้สึกลังเล หากเป็นคนอื่นเชิญก็คงไม่เป็นไร แต่การที่จะได้ทานข้าวกับพี่เย่สักครั้ง สำหรับเธอนับว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยากมากเธอจึงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ไม่งั้นเราก็ไปตามนัดกันก่อนดีไหม ถึงยังไงคืนนี้เราก็สามารถไปได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว”“ได้ เอาตามที่เธอว่าเลย”“แต่ว่านะ เรื่องของพวกเรา อย่าได้บอกกับพี่เย่เด็ดขาด”“เข้าใจแล้ว ถึงยังไงที่นี่ก็เป็นเมืองหลวง พี่เย่เองก็ไม่ได้เก่งไปเสียทุกอย่าง พวกเราจะสร้างปัญหาให้เขาไม่ได้” หลี่ซินเยว่เองก็เห็นด้วยอย่างมากทั้งสองตัดสินใจกันอย่างแน่วแน่ ไม่นานพวกเธอก็มองเห็นรถของเย่เทียนหยู่เย่เทียนหยู่เองก็สังเกตเห็นการมาถึงของพวกเธอ ทั้งคู่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว สวมกระโปรงรัดรูปทรงเอ เผ
เขาถึงขั้นกล้าลงมือกับคุณท่านเย่ ที่เป็นถึงพ่อแท้ ๆ ของตัวเอง!อย่าไรก็ตาม ปัจจุบันตระกูลเย่นับว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่แน่นอน และอาจจะล้มได้ทุกเมื่อในเมื่อเป็นแบบนี้ เช่นนั้นก็รออีกสักสองสามวันก็แล้วกัน รอจนกว่าพวกงู แมลง มด หนูโผล่หัวออกมาให้หมดเสียก่อน พอถึงตอนนั้นก็ค่อยจัดการรวดเดียว แล้วค่อยมอบความสดใสให้กับตระกูลเย่อีกครั้งนอกจากนี้ ก็เพื่อที่จะรอดูว่าท่านอาจารย์จะมีการเคลื่อนไหวอะไรรึเปล่า มาถึงตอนนี้ อันที่จริงในใจเขาก็เริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมาบ้างแล้วเช่นกันหลังจากว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ เย่เทียนหยู่ก็นึกถึงหม่าต้านขึ้นมาได้ เมื่อพิจารณาจากเหตุการณ์ที่เพิ่งจะผ่านไป ก็ดูเหมือนว่าหม่าต้านคนนี้จะไม่ใช่คนดีอะไร เขาจึงได้สั่งการให้คนไปตรวจสอบคนผู้นี้ดูสักหน่อยจริงด้วย หลี่ซินเยว่กับหลิวซือซือเองก็ทำงานที่ไป๋เฉิงกรุ๊ปไม่ใช่รึไง เช่นนั้นก็เชิญพวกเธอมาก็ได้นี่ จะได้ให้พวกเธอช่วยอธิบายสถานการณ์ในไปเฉิงกรุ๊ปให้ฟังด้วยเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เย่เทียนหยู่ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะกดโทรออกหาหลี่ซินเยว่ทันที เดิมทีตั้งใจจะโทรหาหลิวซือซือ แต่เมื่อนึกถึงความรู้สึกของหลิวซือซือที่มีต่อตน
ในใจโจวฉิงรู้สึกสั่นสะท้านอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่ต้นจนจบหม่าต้านก็เผยความรู้สึกหวาดกลัวออกมาไม่หยุด นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกตกใจไปชั่วขณะการแสดงออกของหม่าต้านหลังจากนั้น ราวกับคนใกล้ตายที่กำลังร้องขอชีวิตไม่หยุดไม่มีผิด ซึ่งมันก็แสดงให้เห็นถึงความกลัวของเขาที่มีต่อคุณเย่ได้เป็นอย่างดีคนคนหนึ่ง เหตุใดถึงทำให้คนอีกคนกลัวได้มากขนาดนี้ แต่นั่นก็ทำให้เธอได้เห็นถึงสถานะและจุดยืนของเขาได้อย่างชัดเจนหลังจากที่โจวฉิงได้สติ ในใจก็กลับรู้สึกเหมือนมีม้ากำลังวิ่งพล่านไปทั่ว ทำให้เธอรู้สึกสั่นสะเทือนอย่างมากในเวลานี้ เธอก็นึกถึงสิ่งที่เย่เทียนหยู่พูดก่อนหน้านั้นขึ้นมาได้ แต่ตอนนั้นเธอก็กลับไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำว่าเขาจะสามารถแก้ไขปัญหาได้ด้วยการกดโทรออกเพียงครั้งเดียวเท่าที่เห็นแทบไม่จำเป็นต้องโทรเลยด้วยซ้ำ อารมณ์เหมือนแค่เขาไอออกมาก็สามารถทำให้หม่าต้านวิ่งมาคุกเข่าเพื่อร้องขอชีวิตได้เลยอย่าว่าแต่เธอเลย ขนาดหลินหว่านหรูเองก็ชะงักไปด้วยเช่นกัน แม้เธอจะรู้ดีว่าเย่เทียนหยู่เก่งกาจมาก แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าเย่เทียนหยู่จะเก่งกาจได้มากถึงเพียงนี้ต้องเข้าใจก่อนว่า โจวฉินเองก็เพิ่งจะพูดไป ว่าตระกูลไป๋เป