บททั้งหมดของ ภูพาจุติราชามังกร: บทที่ 481 - บทที่ 490

เย่เทียนหยู่ตกใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็มีเวลามองไปที่ติงอิ่งที่อยู่ข้าง ๆ เธอเป็นผู้หญิงที่สวย แต่ฉันไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเฉินเค่อซินเป็นยังไงบ้างเมื่อได้ยินแบบนั้น เฉินเค่อซินก็รีบพูดว่า “ติงอิ่ง อย่าพูดไร้สาระ พี่เย่มีวิธีจริง ๆ นะ”“นอกจากนี้ พี่เย่ ฉันขอแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือ ติงอิ่ง เพื่อนร่วมชั้นวิทยาลัยของฉันและเป็นเพื่อนสนิทฉันค่ะ”“ติงอิ่ง นี่คือ เย่เทียนหยู่ พี่เย่ของฉันเอง”“เย่เทียนหยู่ใช่ไหม ชื่อก็ค่อนข้างดี แต่จะดีกว่าถ้าเป็นคนถ่อมตัวไม่ชอบคุยโวกับคนอื่น”ติงอิ่งกล่าวอย่างเยาะเย้ย“ติงอิ่ง!”“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ พี่เย่เป็นคนดีมากนะ ยิ่งกว่านั้น เขามีความอำนาจมาก” เฉินเค่อซินพูดด้วยความไม่พอใจ“ก็ได้ งั้นให้ฉันดูหน่อยว่าเขาจะช่วยเธอหาจี้หยกได้ยังไง”เมื่อเห็นเฉินเค่อซินคอยปกป้องเขา ติงอิ่งก็เลิกทำให้เธอำลบากใจ แต่เธอไม่ได้ตั้งใจปล่อยเย่เทียนหยู่ไปเช่นกันแม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะสวยมาก แต่เย่เทียนหยู่ก็ขี้เกียจเกินกว่าจะรับมือกับคนแบบเธอ เขาพูดว่า “เค่อซิน บอกผมหน่อยว่าคุณทำจี้หยกหายได้ยังไง”“ก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่รู้หายไปตอนไหน” ติงอิ่งตอบแทนเธอเย

เช้าวันรุ่งขึ้น ติงอิ่งมาหาเฉินเค่อซินและยืนกรานที่จะอยู่กับเธอ เธอรู้สึกว่าเย่เทียนหยู่เป็นคนโกหก และเธอต้องปกป้องเฉินเค่อซินเฉินเค่อซินได้แต่บอกเธอว่าพี่เย่ไม่ใช่คนโกหกอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น พี่เย่ยังบอกด้วยว่าเขาจะให้คำตอบที่น่าพอใจกับตัวเธอในวันนี้เมื่อได้ยินแบบนั้น ติงอิ่งก็รบเร้าเฉินเค่อซินมากยิ่งขึ้น เธอไม่เชื่อว่าเย่เทียนหยู่จะแข็งแกร่งขนาดนั้นเป็นเวลาเกือบเที่ยง ที่เย่เทียนหยู่รีบไปตามที่อยู่ของเฉินเค่อซินเฉินเค่อซินมองเย่เทียนหยู่อย่างคาดหวัง แต่เห็นว่ามือของเขาว่างเปล่า แววตาของเธอก็ดูผิดหวัง แต่เธอก็ยังคงพูดว่า “พี่เย่ ในเวลาอันสั้นแบบนี้การจะหาไม่เจอก็เป็นเรื่องปกตินะคะ”“ไม่สิ มันจะเป็นเรื่องปกติได้ยังไง มีคนบอกว่าจะให้คำตอบที่น่าพอใจกับเธอไม่ใช่เหรอ” ติงอิ่งไม่ได้ตั้งใจที่จะปล่อยเย่เทียนหยู่ไปทั้งแบบนี้เย่เทียนหยู่เพิกเฉยต่อติงอิ่ง และเพียงพูดว่า “เค่อซิน พี่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับเธอ บอกให้เธอออกไปก่อนได้ไหม”“ไม่ ทำไมถึงอยากให้ฉันออกไป เรื่องนี้มีอะไรน่าละอายรึไง” ติงอิ่งไม่พอใจทันทีแต่เฉินเค่อซินพูดโดยไม่ลังเล “ติงอิ่ง ฉันขอโทษนะ เธอออกไปก่อนเถอะ”เมื

เฉินเค่อซินรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้ยินข้อเสนอของเย่เทียนหยู่ว่าจะไปกับเธอ โดยเฉพาะหลังจากวันนี้ เธอพบว่าเธอคิดถึงพี่เย่จริง ๆแม้ว่าทั้งสองจะไม่สามารถเป็นคู่รักกันได้ แต่เธอก็ยังมีความสุขที่ได้อยู่กับเขาเป็นครั้งคราวแต่ติงอิ่งก็พูดทันทีว่า “ไม่ พวกเรากำลังจะมีการรวมตัวเพื่อร่วมชั้น คุณไม่ใช่เพื่อนร่วมชั้นของเรา ทำไมคุณถึงไปล่ะ”“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ พวกเขาบอกว่าห้ามพาแฟนหรือสามีไปเหรอ?” เฉินเค่อซินโต้กลับทันที“แล้วเขาเป็นแฟนของคุณหรือสามีของเธอรึไง” ติงอิ่งถามด้วยความโกรธใบหน้าของเฉินเค่อซินเปลี่ยนเป็นสีแดง และเธอก็พูดไม่ออก แต่เย่เทียนหยู่ก็เข้ามารับหน้าที่ “ผมแกล้งทำก็ได้นี่”“ฮึ่ม แกล้งแบบไหนล่ะ? ฉันคิดว่าคุณแค่วางแผนจับเค่อซินหรอก” ติงอิ่งกล่าว“ติงอิ่ง!”เฉินเค่อซินอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พี่เย่ไม่ใช่คนอย่างที่เธอคิดนะ ถ้าเขาต้องการทำอะไรกับฉันจริง ๆ เขาคงทำสำเร็จไปนานแล้ว คงไม่รอจนถึงตอนนี้หรอก”หลังจากพูดแบบนี้ เธอก็ตระหนักว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นผิด และใบหน้าของเธอก็แดงยิ่งขึ้นติงอิ่งดูตกตะลึง เธอคงจะบ้าไปแล้วจริง ๆเธอชอบผู้ชายที่แต่งงานแล้วมากถึงขนาดนี้เลยเหรอ ในความ

ตึกหวังไห่ ดวงไฟเปิดเอาไว้สว่างไสว!บริเวณลานจอดรถบริเวณทางเข้ามีรถหรูหลายคัน เห็นได้ว่าร้านอาหารแห่งนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนในเวลานี้มีชายหญิงกลุ่มหนึ่งประมาณยี่สิบคน หลายคนในกลุ่มนั้นมองไปรอบ ๆ ด้วยความสงสัย เห็นได้ชัดว่าประหลาดใจมากกับทุกสิ่งที่นี่ชายหนุ่มผู้นำแต่งตัวหรูหรา เขาหล่อและมีเสน่ห์ทีเดียวชื่อของเขาคือเกาเสียง เขาเป็นสปอนเซอร์ให้กับการรวมตัวครั้งนี้ข้าง ๆ เขามีหญิงสาวที่สวยมากคนหนึ่งยืนอยู่เป็นหญิงสาวในสวมชุดเดรสยาวสีดำ มีรูปร่างที่สง่างาม และมีเสน่ห์เฉพาะตัว และแต่งหน้าแบบบางเบาเบื้องหลังทั้งสองคน คือ โจวเหยา หัวหน้าห้องที่ติดตามพวกเขาพูดเสียงดัง “เห็นไหมว่านี่คือหนึ่งในสี่อาคารที่มีชื่อเสียงที่สุดของเมืองเทียนไห่ ตึกหวังไห่”“ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ธรรมดา อาหารอาจมีราคาหลายแสนบาท ผมเชื่อว่าพวกคุณคงไม่เคยกินมาก่อน วันนี้น่ะอาศัยบารมีพี่เสียงหรอกนะ ไม่อย่างนั้นทั้งชีวิตนี้คงไม่ได้กินหรอก”“ใช่ วันนี้ฉันควรจะขอบคุณพี่เสียงจริง ๆ ถ้าไม่มีเขา ฉันคงไม่กล้ามาที่นี่ด้วยซ้ำ”“ฮ่าฮ่า ฉันก็เหมือนกัน อีกพักเข้าไปแล้วฉันจะขอบคุณพี่เสียงสักหน่อย”“จริงสิ หัวหน้าห้อง คุณมีค

“เฉินเค่อซิน คน ๆ นี้คือ?”เกาเสียงอยากหาเฉินเค่อซิน แต่น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าเธอหายไปไหน และไม่สามารถติดต่อได้ แต่ว่าในไม่ช้าเขาก็สังเกตเห็นเย่เทียนหยู่ข้าง ๆ เธอเฉินเค่อซินตกตะลึงเล็กน้อยและกำลังคิดว่าจะแนะนำเขายังไงเย่เทียนหยู่พูดอย่างใจเย็น “ผมชื่อ เย่เทียนหยู่ เป็นแฟนของเค่อซินครับ!”ทันทีที่สิ้นคำพูดเหล่านั้น สีหน้าของเกาเสียงก็เปลี่ยนไปทันทีแม้ว่าเขาจะไม่ได้เจอเธอมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เขาก็คิดถึงเฉินเค่อซินมาโดยตลอด เดิมทีเขามาที่นี่เพื่ออวดความสำเร็จของเขา แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเฉินเค่อซินแต่ว่าเขาไม่ได้แตกคอในทันที เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “แน่นอน นี่ไม่ใช่ความจริงใช่ไหม ต่อให้ตาบอดแค่ไหนก็คงไม่ตาบอดถึงขนาดนี้หรอกมั้ง”เมื่อเย่เทียนหยู่ได้ยินแบบนั้น เขาก็ส่ายหน้า เขาเป็นแค่เด็กงี่เง่าเอาแต่ใจชัด ๆเมื่อเฉินเค่อซินได้ยินคำแนะนำของเย่เทียนหยู่เธอก็แอบมีความสุขและเขินอาย แต่เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเกาเสียงเธอก็พูดทันที “เกาเสียงโปรดระวังสิ่งที่คุณพูด พี่เย่ไม่ใช่คนธรรมดานะ อย่างฉันไม่คู่ควรกับเขาด้วยซ้ำไป”“เหอะ ๆ เค่อซิน ถึงอยากจะโฆษณาแฟนยังไงก็ไม่ต้องพูดเกินจริงขนาดนั้