“แค่นี้พอแล้ว หรืออยากให้ผมทำมากกว่านี้ดีล่ะ?” เย่เทียนหยู่ถามด้วยรอยยิ้ม มือของเขายังคงซุกซนไม่หยุด“นายพูดอะไรของนาย!”ใบหน้าของหลินหว่านหรูเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ และเธอก็พูดด้วยความโกรธ “ปล่อยฉันนะ”“ไม่ปล่อย!”“ถ้ายังไม่ปล่อยฉันจะโกรธแล้วนะ” หลินหว่านหรูเริ่มโกรธ นี่เขาเห็นเธอเป็นอะไร ผู้หญิงง่ายอย่างนั้นเหรอเมื่อเห็นว่าหลินหว่านหรูดูโกรธมาก เย่เทียนหยู่ก็รีบปล่อยมือของเขาหลินหว่านหรูจ้องไปที่เย่เทียนหยู่ด้วยสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อและพูดด้วยความโกรธ “เย่เทียนหยู่อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ฉันไม่ใช่ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุณคบด้วยแบบไม่เป็นทางการ”คำพูดเหล่านี้ไม่น่าพอใจและทำให้เย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยและไม่พูดอะไร“ถ้านายต้องการฉันจริง ๆ นายก็พยายามทำงานหนักซะ พัฒนาความสามารถของตนเอง เผื่อว่าสักวันนายจะได้คู่ควรกับฉันจริง ๆ”หลินหว่านหรูทิ้งคำพูดเหล่านี้เอาไว้ก่อนจะจากไปด้วยความโกรธแต่หลังจากที่จากไป หัวใจของเธอกลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างไม่อาจอธิบาย เธอชอบรู้สึกว่าคำพูดของตัวเองรุนแรงเกินไปแต่ว่าถ้าเธอไม่ทำแบบนี้ เขาก็อาจจะรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายหรือเปล่านะ?ยิ่ง
อ่านเพิ่มเติม