บทที่ 461

“แค่นี้พอแล้ว หรืออยากให้ผมทำมากกว่านี้ดีล่ะ?” เย่เทียนหยู่ถามด้วยรอยยิ้ม มือของเขายังคงซุกซนไม่หยุด

“นายพูดอะไรของนาย!”

ใบหน้าของหลินหว่านหรูเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ และเธอก็พูดด้วยความโกรธ “ปล่อยฉันนะ”

“ไม่ปล่อย!”

“ถ้ายังไม่ปล่อยฉันจะโกรธแล้วนะ” หลินหว่านหรูเริ่มโกรธ นี่เขาเห็นเธอเป็นอะไร ผู้หญิงง่ายอย่างนั้นเหรอ

เมื่อเห็นว่าหลินหว่านหรูดูโกรธมาก เย่เทียนหยู่ก็รีบปล่อยมือของเขา

หลินหว่านหรูจ้องไปที่เย่เทียนหยู่ด้วยสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อและพูดด้วยความโกรธ “เย่เทียนหยู่อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ฉันไม่ใช่ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุณคบด้วยแบบไม่เป็นทางการ”

คำพูดเหล่านี้ไม่น่าพอใจและทำให้เย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยและไม่พูดอะไร

“ถ้านายต้องการฉันจริง ๆ นายก็พยายามทำงานหนักซะ พัฒนาความสามารถของตนเอง เผื่อว่าสักวันนายจะได้คู่ควรกับฉันจริง ๆ”

หลินหว่านหรูทิ้งคำพูดเหล่านี้เอาไว้ก่อนจะจากไปด้วยความโกรธ

แต่หลังจากที่จากไป หัวใจของเธอกลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างไม่อาจอธิบาย เธอชอบรู้สึกว่าคำพูดของตัวเองรุนแรงเกินไป

แต่ว่าถ้าเธอไม่ทำแบบนี้ เขาก็อาจจะรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายหรือเปล่านะ?

ยิ่ง