หลังจากยืนยันว่านี่คือจี้หยกที่เขาทำหล่น เฉินเค่อซิงก็จับมันไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง เธอกลัวว่าจะพลาดหายไปอีกครั้ง และน้ำตาแห่งความตื่นเต้นก็ไหลลงมาไม่คิดเลยว่าหลังจากค้นหามันมานาน เธอจะพบมันโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใด ๆขณะที่ติงอิ่งกำลังมีความสุข เธอก็เยาะเย้ยว่า “มีคนอวดดีมากมาย แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่สำเร็จ ยังต้องให้คนอื่นเก็บกลับมาคืนอยู่ดี”“หาเจอก็ดีแล้วล่ะ บางทีหากไม่มีความพยายามของพี่เย่ที่จะช่วยฉันหา อีกฝ่ายก็คงไม่ริเริ่มคืนก็ได้นะ” เฉินเค่อซินกล่าวอย่างมีความสุข“ยังไปให้ความดีความชอบเขาอีก!”“เค่อซิน เธอบอกไปแล้วว่าเขามีภรรยา เธอต้องไม่สับสนสิ” ติงอิ่งพูดอย่างช่วยไม่ได้“รู้แล้วล่ะ”เฉินเค่อซินพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “พี่เย่ พี่ยังไม่ได้กินข้าวเลย หิวกันหมดแล้วสินะคะ ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ วันนี้ผมจะเลี้ยงเอง”เย่เทียนหยู่พยักหน้าและอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น เมื่อเขาเห็นเธอดูผ่อนคลายและมีความสุขมาก เขารู้ว่าเขาควรจะบอกตัวตนของเขากับเธอในครั้งแรกแต่ว่าเขากังวลว่าศัตรูที่เผาสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในตอนนั้นจะติดตามเบาะแสเพื่อตามหาเขา หากเขารู้เขายังมีชีวิตอยู่จริง ๆ การเจอต
เฉินเค่อซินรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้ยินข้อเสนอของเย่เทียนหยู่ว่าจะไปกับเธอ โดยเฉพาะหลังจากวันนี้ เธอพบว่าเธอคิดถึงพี่เย่จริง ๆแม้ว่าทั้งสองจะไม่สามารถเป็นคู่รักกันได้ แต่เธอก็ยังมีความสุขที่ได้อยู่กับเขาเป็นครั้งคราวแต่ติงอิ่งก็พูดทันทีว่า “ไม่ พวกเรากำลังจะมีการรวมตัวเพื่อร่วมชั้น คุณไม่ใช่เพื่อนร่วมชั้นของเรา ทำไมคุณถึงไปล่ะ”“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ พวกเขาบอกว่าห้ามพาแฟนหรือสามีไปเหรอ?” เฉินเค่อซินโต้กลับทันที“แล้วเขาเป็นแฟนของคุณหรือสามีของเธอรึไง” ติงอิ่งถามด้วยความโกรธใบหน้าของเฉินเค่อซินเปลี่ยนเป็นสีแดง และเธอก็พูดไม่ออก แต่เย่เทียนหยู่ก็เข้ามารับหน้าที่ “ผมแกล้งทำก็ได้นี่”“ฮึ่ม แกล้งแบบไหนล่ะ? ฉันคิดว่าคุณแค่วางแผนจับเค่อซินหรอก” ติงอิ่งกล่าว“ติงอิ่ง!”เฉินเค่อซินอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พี่เย่ไม่ใช่คนอย่างที่เธอคิดนะ ถ้าเขาต้องการทำอะไรกับฉันจริง ๆ เขาคงทำสำเร็จไปนานแล้ว คงไม่รอจนถึงตอนนี้หรอก”หลังจากพูดแบบนี้ เธอก็ตระหนักว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นผิด และใบหน้าของเธอก็แดงยิ่งขึ้นติงอิ่งดูตกตะลึง เธอคงจะบ้าไปแล้วจริง ๆเธอชอบผู้ชายที่แต่งงานแล้วมากถึงขนาดนี้เลยเหรอ ในความ
“ไม่ เธอไม่ต้องการหรอก” เย่เทียนหยู่ส่ายหน้าติงอิ่งได้ยินก็พูดทันทีว่า “นี่ นายอยากทำอะไรล่ะ คงไม่ได้อยากหย่าแล้วมาจีบเค่อซินใช่ไหม”“ติงอิ่ง!”คราวนี้ ก่อนที่เย่เทียนหยู่จะพูดได้ เฉินเค่อซินก็ตะโกนด้วยความโกรธทันที“โอเค ฉันจะไม่พูดแล้ว” ติงอิ่งรู้สึกหวาดกลัวกับการเสียงของเฉินเค่อซิน และเธอก็เกลียดเย่เทียนหยู่มากยิ่งขึ้นเธอคิดกับตัวเองว่าแค่ชายหนุ่มรูปหล่อไร้ความสามารถไม่ใช่รึไง คืนนี้เธอจะต้องทำให้เย่เทียนหยู่อับอายให้ได้ ให้เขารู้ว่าเขาไม่คู่ควรกับเฉินเค่อซินเลยในทางกลับกัน เย่เทียนหยู่มีสีหน้าอ่อนลงและพูดว่า “เค่อซิน ไม่เป็นไรหรอก! พวกเธอจะรวมตัวกันที่ไหน? เกือบจะหกโมงแล้ว ใกล้จะถึงเวลาแล้วใช่ไหม?”“ดูเหมือนว่าจะหนึ่งทุ่มครึ่งนะ ที่ตึกหวังไห่” เฉินเค่อซินเหลือบมองติงอิ่งแล้วพูดติงอิ่งพยักหน้ารับเธอ“โอเค ไปที่นั่นตอนนี้เลย”เย่เทียนหยู่กล่าวเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หลินหว่านหรูโกรธมาก แต่เย่เทียนหยู่ไม่ได้อยู่ตรงหน้าเธอไม่อย่างนั้นเธอคงตบหน้าเขาไปแล้วใครทำให้เขามั่นใจว่าจะเย่อหยิ่งผยอง และไม่สนใจเธอเลยได้แบบนี้เป็นเพราะอะไรกันแน่!ไม่ใช่คนที่เพิ่งลงมาจาก
ตึกหวังไห่ ดวงไฟเปิดเอาไว้สว่างไสว!บริเวณลานจอดรถบริเวณทางเข้ามีรถหรูหลายคัน เห็นได้ว่าร้านอาหารแห่งนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนในเวลานี้มีชายหญิงกลุ่มหนึ่งประมาณยี่สิบคน หลายคนในกลุ่มนั้นมองไปรอบ ๆ ด้วยความสงสัย เห็นได้ชัดว่าประหลาดใจมากกับทุกสิ่งที่นี่ชายหนุ่มผู้นำแต่งตัวหรูหรา เขาหล่อและมีเสน่ห์ทีเดียวชื่อของเขาคือเกาเสียง เขาเป็นสปอนเซอร์ให้กับการรวมตัวครั้งนี้ข้าง ๆ เขามีหญิงสาวที่สวยมากคนหนึ่งยืนอยู่เป็นหญิงสาวในสวมชุดเดรสยาวสีดำ มีรูปร่างที่สง่างาม และมีเสน่ห์เฉพาะตัว และแต่งหน้าแบบบางเบาเบื้องหลังทั้งสองคน คือ โจวเหยา หัวหน้าห้องที่ติดตามพวกเขาพูดเสียงดัง “เห็นไหมว่านี่คือหนึ่งในสี่อาคารที่มีชื่อเสียงที่สุดของเมืองเทียนไห่ ตึกหวังไห่”“ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ธรรมดา อาหารอาจมีราคาหลายแสนบาท ผมเชื่อว่าพวกคุณคงไม่เคยกินมาก่อน วันนี้น่ะอาศัยบารมีพี่เสียงหรอกนะ ไม่อย่างนั้นทั้งชีวิตนี้คงไม่ได้กินหรอก”“ใช่ วันนี้ฉันควรจะขอบคุณพี่เสียงจริง ๆ ถ้าไม่มีเขา ฉันคงไม่กล้ามาที่นี่ด้วยซ้ำ”“ฮ่าฮ่า ฉันก็เหมือนกัน อีกพักเข้าไปแล้วฉันจะขอบคุณพี่เสียงสักหน่อย”“จริงสิ หัวหน้าห้อง คุณมีค
ในขณะนี้ เขาเห็นบุคคลหนึ่ง ภาพใหญ่ที่ทำให้ทุกคนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาหวาดกลัว คุณชายเย่ ซึ่งประธานหยางบอกกับเขาร่างกายของผู้จัดการสั่นเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นเย่เทียนหยู่ท่ามกลางคนกลุ่มนี้ที่แท้แล้วเย่เทียนหยู่และอีกสามคนมาถึงช้าเล็กน้อย หลังจากเข้ามา ติงอิ่งพบว่าเพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดมารวมตัวกันที่นี่ และดูเหมือนว่าพวกเขาไม่มีห้องวีไอพีให้นั่งเธออดไม่ได้ที่จะแทรกตัวไปข้างหน้าเพื่อดูสถานการณ์เฉินเค่อซินตามมาและเย่เทียนหยู่ก็ปรากฏตัวขึ้นติงอิ่งถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”“ห้องวีไอพีถูกยึดไปแล้ว ตอนนี้ไม่มีห้องส่วนตัว พวกเขาบอกว่าจะให้เรานั่งในล็อบบี้” เพื่อนร่วมชั้นอธิบายเกาเสียงกังวลมาก เขายอมขายหน้าไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้แสดงให้เห็นถึงความสง่างามและอำนาจในปัจจุบันของเขา ไม่อย่างนั้นเขาคงบีบให้จางซวนมาเป็นแฟนเขาต่อหน้าทุกคนไม่ได้หรอกเดิมที เขาแสวงหาความสุขไปกับการแก้แค้น แสดงความสามารถในปัจจุบันของเขาและเพลิดเพลินกับคำชมของทุกคนใครจะคิดว่ายังไม่ทันเริ่มก็ต้องขายหน้าเสียแล้ว“ผู้จัดการ ให้เกียรติผมหน่อยเถอะ ยังไงตระกูลเกาของเราก็มีอุตสาหกรรมมาก
“เฉินเค่อซิน คน ๆ นี้คือ?”เกาเสียงอยากหาเฉินเค่อซิน แต่น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าเธอหายไปไหน และไม่สามารถติดต่อได้ แต่ว่าในไม่ช้าเขาก็สังเกตเห็นเย่เทียนหยู่ข้าง ๆ เธอเฉินเค่อซินตกตะลึงเล็กน้อยและกำลังคิดว่าจะแนะนำเขายังไงเย่เทียนหยู่พูดอย่างใจเย็น “ผมชื่อ เย่เทียนหยู่ เป็นแฟนของเค่อซินครับ!”ทันทีที่สิ้นคำพูดเหล่านั้น สีหน้าของเกาเสียงก็เปลี่ยนไปทันทีแม้ว่าเขาจะไม่ได้เจอเธอมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เขาก็คิดถึงเฉินเค่อซินมาโดยตลอด เดิมทีเขามาที่นี่เพื่ออวดความสำเร็จของเขา แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเฉินเค่อซินแต่ว่าเขาไม่ได้แตกคอในทันที เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “แน่นอน นี่ไม่ใช่ความจริงใช่ไหม ต่อให้ตาบอดแค่ไหนก็คงไม่ตาบอดถึงขนาดนี้หรอกมั้ง”เมื่อเย่เทียนหยู่ได้ยินแบบนั้น เขาก็ส่ายหน้า เขาเป็นแค่เด็กงี่เง่าเอาแต่ใจชัด ๆเมื่อเฉินเค่อซินได้ยินคำแนะนำของเย่เทียนหยู่เธอก็แอบมีความสุขและเขินอาย แต่เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเกาเสียงเธอก็พูดทันที “เกาเสียงโปรดระวังสิ่งที่คุณพูด พี่เย่ไม่ใช่คนธรรมดานะ อย่างฉันไม่คู่ควรกับเขาด้วยซ้ำไป”“เหอะ ๆ เค่อซิน ถึงอยากจะโฆษณาแฟนยังไงก็ไม่ต้องพูดเกินจริงขนาดนั้
เกาเสียงดูเหมือนไม่คำนึงเลยว่าการกระทำจะทำให้เขาสูญเสียคุณค่า หรืออาจทำให้คนอื่นกลัว เขาพูดขึ้นว่า “จางซวน บอกทุกคนสิ ว่าคุณเป็นทาสของผมหรือเปล่า”ใบหน้าของจางซวนเขินอายมาก ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความอัปยศอดสู แต่เธอพูดว่า “ใช่ ฉันเป็นทาสของพี่เสียง!”“พี่จาง!”“ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลยนะคะ!”เฉินเค่อซินเริ่มวิตกกังวลและพูดว่า “พี่มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ? บอกฉันแล้วเราจะช่วยพี่เอง”เธออาจไม่มีวิธีแก้ปัญหาด้วยตัวเอง แต่พี่เย่ผู้มีอำนาจมหาศาลจะต้องมีวิธีแก้ปัญหาอย่างแน่นอนเพราะถึงยังไง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เกิดในร้านอาหารครั้งที่แล้วหรือหลาย ๆ อย่างก่อนหน้านี้ เธอก็ค้นพบว่าพี่เย่มีพลังอำนาจมากจางซวนมองไปที่เฉินเค่อซินและลังเล แต่เธอก็ไม่พูดอะไร ตอนที่เฉินเค่อซินเรียนอยู่เธอยากจนมาก และแฟนที่เธอคบหาก็ดูธรรมดาๆแต่เธอขาดเงินมากกว่าห้าล้านบาท พูดเรื่องนี้ไปแล้วจะได้ประโยชน์อะไร“เหอะ ๆ อยากช่วยเธอเหรอเฉินเค่อซิน บ้านเธอรวยขึ้นแล้วหรือยังไง?” เกาเสียงถามเสียงเรียบ“ไม่ต้องให้คุณมายุ่งหรอก!”“เป็นเรื่องเงินเหรอคะ? เท่าไร?” เฉินเค่อซินถามทันที“เฉินเค่อซินอย่างเธอน่ะอย่าดีก
ไม่มีใครเชื่อเขาเว้นแต่เฉินเค่อซินเธอรู้ว่าพี่เย่ต้องไม่ได้กำลังยิงธนูไร้เป้าอยู่แน่เมื่อมองดูท่าทางเยาะเย้ยของทุกคน เย่เทียนหยู่ก็ดูสงบและพูดอย่างใจเย็น “ดีมาก แฟนของคุณจะต้องภูมิใจที่มีแฟนแบบคุณแน่”“มันก็ต้องแหงอยู่แล้วสิ ฉันไม่เหมือนเฉินเค่อซินหรอกนะ ที่เจอขยะไร้หัวนอนปลายเท้าแบบนาย วัน ๆ ทำเป็นแค่คุยโวโอ้อวด”เพราะทุกคนรู้แค่ว่าเกาเสียงรวยมาก รวมกับที่งานเลี้ยงคราวนี้เขาเป็นคนสปอนเซอร์ เกาเสียงจึงเป็นศูนย์กลางในสายตาของทุกคนมาโดยตลอดไม่ง่ายเลยที่จะให้สายตาของทุกคนจะเบี่ยงมารวมกันอยู่ที่เธอบ้างแบบในตอนนี้ เพราะอย่างนั้นหลี่ว์เหมิงจึงภูมิใจมากสำหรับเย่เทียนหยู่ เธอไม่เชื่อเลยว่าคนแบบอีกฝ่ายจะทำอะไรได้ยังบอกอีกว่าจะโทรหาประธานของพวกเขา นี่มันคำพูดเล่นตลกชัด ๆ ไม่ใช่รึไง?ประธานของพวกเขามีฐานะระดับไหน มีคนใหญ่คนโตตั้งมากมายที่ไม่อาจเข้าพบเขาได้ การจะโทรหาเขามันเป็นนิทานปรัมปราชัด ๆถ้าเขาพูดอะไรที่มันพอเป็นไปได้หน่อยบางทีเธออาจจะกังวลใจอยู่บ้าง แต่บอกว่าจะโทรหาประธานถานมันช่างเป็นเรื่องที่น่าขันหลังจากนั้นไม่นาน โทรศัพท์ของเย่เทียนหยู่ก็ถูกรับสาย“คุณชาย!”ถานล่างกำล
เย่เทียนหยู่รู้สึกงงงวยเล็กน้อย ว่าตอนนี้ในหัวเด็กสาวกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ช่างเถอะ ยังไงก็ควรแก้ปัญหาที่อยู่ตรงหน้าก่อน เย่เทียนหยู่มองไปรอบ ๆ ก่อนจะสังเกตเห็นสองสาวที่ถูกมัดอยู่ข้าง ๆ ซึ่งก็คือเหอฉุนและจางผิงเห็นว่าพวกเธอถูกมัดโดยเอามือไขว้หลังเอาไว้อยู่ และปากก็ถูกปิดด้วยเทปกาว พวกเธอจึงไม่สามารถพูดอะไรได้เลยตนเข้ามาก็นานพอสมควร แต่ก็กลับลืมช่วยพวกเธอแก้มัดเสียอย่างนั้น อันที่จริงมันก็ดูไม่ดีสักเท่าไหร่ทันใดนั้น เย่เทียนหยู่ก็สะบัดมือขวา ซึ่งไม่รู้ว่าเขาทำยังไง เชือกที่ผูกมือของทั้งสองสาวก็ขาดออกได้ในทันทีสองสาวดูตกใจเล็กน้อย พวกเธอสัมผัสได้ว่าเชือกมันขาดไปแล้ว ทั้งแม้จะรู้สึกประหลาดใจกับวิธีการอันมหัศจรรย์ของเย่เทียนหยู่ก็ตาม แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแอบบ่นในใจพี่ชาย ในที่สุดคุณก็จำได้เสียที ว่ายังมีพวกเราอยู่ด้วย!พวกเราถูกเชือกมัดเอาไว้อยู่ตลอด แค่จะพูดก็ยังทำไม่ได้ แถมยังต้องมานั่งดูพวกคุณแสดงความรักต่อกันอีกเย่เทียนหยู่เองก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกอยู่นิดหน่อยจริง ๆ ก่อนที่จะถามออกไปว่า “พวกคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”“ไม่เป็นไรค่ะ คุณเย่ พวกเราโอเค ขอบคุณมากนะคะ”จางผิงพูดด้วย
หนานกงเล่อหน้าซีด เขาหยุดเดินแทบจะในทันที และกำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่อีกฝ่ายกลับไม่แม้แต่จะมองเขา เพียงแค่ก้มหน้าปลอบใจเฉินเฟยเฟย “เอาล่ะ พี่เย่มาแล้ว จะไม่เกิดอะไรขึ้นอีกแน่นอน พี่เย่จะเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง”“อืม!”หลังจากเวลาผ่านไปสักพัก เฉินเฟยเฟยก็รู้สึกว่าอารมณ์คงที่ขึ้นมาก ถึงได้สังเกตเห็นว่าตนเองยังคงกอดพี่เย่เอาไว้แน่น โดยเฉพาะเสื้อผ้าบางจุดของเธอที่ตอนนี้กำลังเปิดอยู่ จึงทำให้ทั้งสองรู้สึกใกล้ชิดกันกว่าปกติ เธอรู้สึกหน้าแดงจนต้องรีบปล่อยมือออกทันทีถึงแม้ว่าเธออยากที่จะกอดอยู่แบบนี้ไปตลอดชีวิต แต่ก็เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ไม่ค่อยเหมาะสมสักเท่าไหร่แต่ในตอนนี้เอง เฉินเฟยเฟยก็นึกถึงคู่ต่อสู้อย่างหนานกงเล่อ สีหน้าซีดเผือกทันที ก่อนจะพูดด้วยท่าทีตื่นเต้นขึ้นว่า “พี่เย่คะ เขาเป็นถึงคุณชายตระกูลหนานกง มีฐานะที่ไม่ธรรมดา”“พี่รู้”เย่เทียนหยู่ยิ้มพลางพูดออกไปว่า “วางใจเถอะ พี่ไม่กลัวตระกูลหนานกงหรอก”เมื่อคำนี้หลุดออกมา เฉินเฟยเฟยก็รู้สึกงงงวยทันทีพี่เย่เก่งกาจขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ แม้แต่ตระกูลหนานกงก็ยังไม่กลัว หรือเขาแค่พูดปลอบใจตนกันนะหนานกงเล่อยืนอยู่ไม่ไกลจากพวกเข
จางผิงและเหอฉุนต่างก็มองกันตาค้าง ในสายตาของพวกเธอ พลังของบอดี้การ์ดวัยกลางคนเมื่อสักครู่นี้ ก็ถือว่าน่าตกใจและน่ากลัวมากพอสำหรับพวกเธออยู่แล้วแต่หากไม่มีการเปรียบเทียบก็คงไม่รู้ผลลัพธ์ เมื่อเทียบกับเย่เทียนหยู่แล้ว แทบจะไม่มีค่าอะไรเลยด้วยซ้ำสมแล้วที่เป็นถึงคุณเย่!เขาก็เป็นคนที่หล่อเท่แบบนี้แหละ!เป็นคนที่เก่งกาจมากจริง ๆ!จางผิงรู้สึกตื่นเต้นมาก ครั้งนี้คงรอดแล้วจริง ๆเหอฉุนรู้สึกดีใจที่เย่เทียนหยู่มีความสามารถ แต่ก็กลับไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนจางผิง เพราะท้ายที่สุดแล้ว เขาคนนั้นก็เป็นถึงคุณชายรองแห่งตระกูลหนานกง ต่อให้เก่งกาจแค่ไหน เมื่อต้องเผชิญหน้ากับตระกูลหนานกง เขาคงจบไม่สวยแน่ ๆอย่างไรก็ตาม วิกฤตชั่วคราวตอนนี้ก็น่าจะได้รับการแก้ไขแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะรับมือกับวิกฤตที่น่ากลัวหลังจากนี้อย่างไรดีเฉินเฟยเฟยยืนมองทุกอย่างด้วยความงงงวย จนกระทั่งเย่เทียนหยู่ก้าวเท้าเดินตรงมาหาเธอ เธอก็กลับยังคงไม่มีการตอบสนองใด ๆไม่นานหลังจากนั้น เย่เทียนหยู่ก็เดินมาถึงตัวของเฉินเฟยเฟยส่วนหนานกงเล่อ เขาถูกทำให้ตกใจจนต้องยืนอยู่ข้าง ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หากเป็นพี่ใหญ่ของเขา บางที
ต้องเข้าใจก่อนว่า ตอนที่เธอคิดจะฆ่าตัวตาย บอดี้การ์ดคนนั้นอยู่ห่างจากเธอมาก แต่ถึงอย่างนั้น บอดี้การ์ดก็ยังคงเป็นคนแรกที่มาถึงตัวเธอ และหยุดเธอเอาไว้ได้ก่อนเห็นได้ชัดว่าบอดี้การ์ดคนนี้มีฝีมือที่แข็งแกร่งมากจริง ๆแต่สีหน้าของเย่เทียนหยู่กลับดูไม่แยแสเลยแม้แต่น้อย ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาออกไปว่า “ไสหัวไป!”เหอฉุนและจางผิงรู้สึกงงงวยอยู่นิดหน่อย พวกเธอคิดแค่ว่าต่อให้เขาจะมีอำนาจ หรือมีความกล้าหาญมากแค่ไหน แต่ว่าเขาจะสามารถเอาชนะบอดี้การ์ดที่น่ากลัวคนนั้นได้จริง ๆ น่ะเหรอสีหน้าบอดี้การ์ดวัยกลางคนคนนั้นดูเย็นชา อันที่จริง เขาสัมผัสได้ก่อนแล้ว ว่าตนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย แต่ในเมื่อเป็นคำสั่งของคุณชาย เขาจึงไม่สามารถหลีกทางให้ได้“เข้ามาเถอะ ให้ฉันได้เห็นความสามารถของแกหน่อย”บอดี้การ์ดวัยกลางคนคำรามเสียงดัง มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น พลังบนร่างกายเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง เขาถึงกับเป็นฝ่ายที่พุ่งเข้าไปโจมตีเย่เทียนหยู่ก่อนโดยตรงทันใดนั้น สิ่งของในห้องก็เคลื่อนไหวได้ ทั้งที่ไม่มีลมพัด สร้างความน่าเกรงขามและทรงพลังอย่างมากเหล่าหญิงสาวต่างก็รับรู้ได้ถึงความกดดันที่น่ากลัว จากนั้นก็เห็
หลังจากที่เย่เทียนหยู่พังประตูเข้าไป หนานกงเล่อก็หันไปมองด้วยความโกรธ และเห็นว่าเป็นเย่เทียนหยู่ที่ถีบประตูเข้ามาโดยตรงสำหรับเย่เทียนหยู่ เขาค่อนข้างให้ความสนใจเป็นพิเศษ โดยเฉพาะวันนี้ที่ได้พบเขาบนเวทีไอ้เวรเอ้ย นี่มันไม่เป็นอะไรเลยงั้นเหรอ!แถมยังวิ่งมาที่นี่เพื่อทำลายเรื่องดี ๆ ของตนอีกไอ้สวะไป๋หยางนั่น ไม่ใช่ว่ามันหาคนไปจัดการกับไอ้เด็กนี่แล้วรึไง?เสียงที่เกิดขึ้นค่อนข้างดัง จึงทำให้ทุกคนอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง รวมถึงเหอฉุนและจางผิงเองก็ด้วยจางผิงรู้สึกตกใจนิดหน่อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความรู้สึกดีใจ และตื่นตัวขึ้นทันทีเขาคือคุณเย่!คุณเย่มาแล้ว!ถึงแม้จะไม่รู้ว่าคุณเย่จะรับมือไหวไหม แต่แค่ได้เห็นว่าเขามา ก็รู้สึกว่าตนมีความหวังขึ้นมาแล้ว อย่างน้อยก็ยังดีกว่าสถานการณ์ในตอนนี้ไม่ใช่รึไงเหอฉุนรู้สึกตกใจเล็กน้อย เธอมองไปยังผู้ชายที่ดูน่ากลัวและดุร้ายที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูคนนั้น เธอรู้สึกว่าเขาต่างจากที่เคยเห็นในตอนแรกไปโดยสิ้นเชิงแต่ว่า การที่เขาถึงกับรีบตรงมาที่นี่แบบนี้เขาก็น่าจะได้รับข่าวอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องที่หนานกงเล่อมาที่นี่แน่นอน ไม่เช่นนั้น เขาคงไม่รีบม
พระเจ้าช่วย หากช้าไปนิดเดียว เกรงว่าเฉินเฟยเฟยอาจจะต้องตายอยู่ที่นี่จริง ๆ แล้วเมื่อเห็นฉากนี้ หนานกงเล่อก็โกรธจัดขึ้นทันที เฉินเฟยเฟยถึงกับเลือกที่จะไม่ยอมแพ้แม้ตนจะต้องตาย จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไรนี่เขาดูแย่มากขนาดนั้นเลยงั้นเหรอผู้ชายคนนั้นนอกจากหล่อนิดหน่อยแล้ว ยังจะมีอะไรดีอีก?หรือความหล่อมันกินแทนข้าวได้รึไง?หนานกงเล่อโกรธจัด ความบ้าคลั่งเริ่มปรากฏ เขาก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่ดูบิดเบี้ยว จับเฉินเฟยเฟยเอาไว้ แล้วพูดด้วยความโกรธออกไปว่า “เฉินเฟยเฟย เธอเกลียดฉันขนาดนี้เลยเหรอ ก็ดี ยิ่งเธอเกลียดฉันมากเท่าไหร่ วันนี้ฉันก็ยิ่งต้องเล่นสนุกกับเธอต่อหน้าทุกคนมากขึ้นเท่านั้น”“ไสหัวออกไปนะ!”เฉินเฟยเฟยเริ่มร้อนรน เธอยกมือขวาขึ้น ตบเข้าที่ใบหน้าของหนานกงเล่ออย่างแรงหนานกงเล่อรู้สึกงงงวยเล็กน้อย เขาไม่ทันได้เตรียมตัวเอาไว้ก่อน คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแบบนี้ เพราะไม่อย่างนั้น แค่เฉินเฟยเฟยจะแตะต้องเขาได้อย่างไร“เวรเอ้ย แกกล้าตบฉันเหรอ!”หนานกงเล่อโกรธจัดทันที ก่อนที่เขาจะตบกลับไปอย่างแรงด้วยฝ่ามือเพี้ยะ!เสียงใส ๆ ดังก้องขึ้นอีกครั้งหนึ่งเฉินเฟยเฟยถูกตบที่ใบหน้าจนเ
ต้องบอกเลยว่า เหอฉุนค่อนข้างฉลาดเลยทีเดียวแต่น่าเสียดาย ที่มันไม่เป็นประโยชน์อะไรเลยหนานกงเล่อดูไม่ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย สีหน้าของเขาสงบ และดูไม่รีบร้อนแต่อย่างใด เขาพูดพลางหัวเราะเยาะว่า “ร้องไปเถอะ ดูสิ ว่าถ้าร้องจนคอแห้งแล้ว จะมีใครสนใจพวกเธออยู่ไหม!”“ลืมบอกไปเลย ว่าบริเวณรอบ ๆ พวกเธอตอนนี้ไม่มีผู้เช่าคนอื่นอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้มีไม่กี่ครอบครัวที่อาศัยอยู่ แต่ก็ถูกไล่ออกไปตั้งแต่ตอนที่คอนเสิร์ตเธอเริ่มแล้ว”ส่วนวิธีการไล่นั้น พวกเขาก็แค่ยัดเงินเล็กน้อยให้กับโรงแรม โรงแรมก็หาข้ออ้างจัดการเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดายแล้วเมื่อคำนี้ถูกพูดออกมา สาว ๆ ต่างก็รู้สึกหมดหวังกันอย่างสิ้นเชิงในตอนนี้ จะให้เรียกฟ้า ฟ้าก็คงไม่ตอบ เรียกดิน ดินก็คงไม่สนใจอีกแล้วเมื่อต้องเผชิญหน้ากับบอดี้การ์ดที่มีพลังแข็งแกร่ง สองสาวแทบไม่มีแรงต้านเลยแม้แต่น้อย ในไม่ช้าพวกเธอก็ถูกมัดมือไว้ด้านหลัง พร้อมกับถูกปิดปากด้วยเทปกาวหนานกงเล่อแทบไม่ได้สนใจเสียงตะโกนของพวกเธอเลยด้วยซ้ำ เพราะไม่อย่างนั้น ป่านนี้เขาคงรีบจัดการผู้หญิงสองคนนั้นให้หมดสติไปนานแล้วแต่เขากลับไม่ต้องการที่จะทำแบบนั้น เขาแค่ต้องการให้ผ
“คุณชายหนานกงพูดจริงเหรอ?” เหอฉุนรู้ดีว่า ตระกูลชนชั้นสูงแบบพวกเขา ไม่มีทางที่จะแต่งงานกับดาราอย่างแน่นอนแน่นอน ว่าก็อาจจะมีบางกรณีที่พิเศษจริง ๆ“แน่นอนสิ!”หนานกงเล่อพูดอย่างมั่นใจ แม้ในใจจะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ยังคงต้องโกหกไปก่อน เรื่องอื่นไว้ค่อยว่ากันทีหลัง“หากว่าเป็นเช่นนั้นจริง ฉันคิดว่าเฟยเฟยก็อาจจะพอพิจารณาดูได้ แต่ว่า ตระกูลหนานกงจะยอมรับได้จริง ๆ เหรอคะ?” เหอฉุนถาม“ในเมื่อผมรับปากแล้ว ก็จะไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน เฟยเฟย คุณคิดว่ายังไง?” หนานกงเล่อเปิดปากถามออกไปเฉินเฟยเฟยชะงักไปชั่วขณะ เธอไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดีขณะที่เหอฉุนกำลังจะพูดหนานกงเล่อก็โบกมือ แล้วพูดออกไปตรง ๆ ว่า “คุณไม่ต้องพูด!” เขาไม่ใช่คนโง่ เมื่อกี้ตอนที่คุยกับเหอฉุน เขาก็สังเกตสีหน้าของเฉินเฟยเฟยอยู่ตลอดเวลา เห็นได้ชัดว่ามีข้อมูลบางอย่างที่ไม่ตรงกันบวกกับข่าวที่ตัวเองเพิ่งได้มาจากประธานหวัง ไหนจะยังมีเรื่องที่เฉินเฟยเฟยร้องเพลงคู่กับชายคนนั้นบนเวทีอีกเฉินเฟยเฟยรู้สึกงงงวย “ฉัน ฉัน......”“หรือที่ประธานเหอพูดกับผมเมื่อกี้แค่พูดพอเป็นพิธีเท่านั้น หลอกผมอยู่งั้นเหรอ?” หนานกงเล่อถา
สีหน้าของหนานกงเล่อเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที พร้อมกับถามออกไปอย่างเย็นชาว่า “ประธานเหอ นี่คุณหมายความว่ายังไง คุณเห็นผมเป็นสัตว์ร้ายงั้นเหรอ?”เหอฉุนเปลี่ยนสีหน้า ก่อนจะรีบพูดออกไปว่า “จะเป็นแบบไปได้ยังไงกันคะ คุณชายหนานกงล้อกันเล่นแล้วล่ะค่ะ ก็แค่พวกเฟยเฟยกำลังแต่งตัวกันอยู่ ไม่ค่อยสุภาพสักเท่าไหร่ เลยจะดูไม่เหมาะสม หากจะมีผู้ชายอยู่ในห้องน่ะค่ะ”“งั้นเหรอ เช่นนั้นก็ให้ผมดูหน่อยสิ ว่ามันจะไม่สุภาพสักแค่ไหนกันเชียว” หนานกงเล่อไม่สนใจคำพูดของเหอฉุนเลยแม้แต่น้อย ไม่แม้แต่จะยืนรอที่ประตู เขาเดินตรงเข้าไปทันทีประธานหวังที่เห็นแบบนั้น ก็รีบพูดขึ้นว่า “เช่นนั้นคุณชายหนานกง ผมยังมีธุระที่ต้องไปจัดการ คงไม่อยู่รบกวนแล้วนะครับ”“ไปเถอะ!”หนานกงเล่อไม่หันกลับไปมองด้วยซ้ำ เดินมุ่งตรงเข้าไปข้างในท่าเดียวสีหน้าของเหอฉุนดูไม่ค่อยดีนัก จึงรีบเดินตามไปในทันทีบอดี้การ์ดที่เดินตามหลังเป็นคนปิดประตู ทั้งยังล็อกกลอนจากด้านในอีกต่างหาก ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในเมื่อได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากประตู สีหน้าของเฉินเฟยเฟยและจางผิงก็เปลี่ยนไปทันที เพราะพวกเธอรู้แล้วว่า หนานกงเล่อมาแล้วจริง ๆ ทำไมถึ