All Chapters of ภูพาจุติราชามังกร: Chapter 261 - Chapter 270

เย่เทียนหยู่เป็นกันเองมากๆก่อนจะแจกน้ำให้ทุกคนคนละแก้ว ก่อนจะยิ้มออกมา “ขอโทษทุกคนนะครับ วันนี้นอนดึกไปหน่อยก็เลยมาสาย”พวกเขาจะไม่ลงมือกับคนที่เป็นคนดีจึงได้แต่เก็บงำความโมโหเอาไว้ในใจแต่หลี่ซินเยว่ที่เป็นหัวหน้าจะต้องถามเขาให้ชัดเจน เธอก็เลยเรียกเย่เทียนหยู่ไปอีกทางถึงแม้ว่าหัวหน้าสาวจะหุ่นดีมากๆ ในตอนที่เดินก็ยิ่งดูสวย แต่เย่เทียนหยู่ยังทำหน้าปกติไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นๆ เป็นปกติสุดๆแต่เขาไม่ค่อยเข้าใจว่าหลี่ซินเยว่อยากจะคุยอะไร?ถึงเขาจะรู้ว่าเขามีสเน่ห์มากๆก็เถอะ แต่คงไม่น่าจะเป็นเพราะว่าเจอกันครั้งแรกเมื่อวานแล้วก็ถูกความหล่อของเขาทำให้ยอมรับแล้วหลงรักเขาแล้วหรอกนะพอมองด้านข้างสีหน้าของหลี่ซินเยว่ก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาก่อนจะพูดออกมาอย่างเย็นชา “เย่เทียนหยู่ ฉันรู้เหตุผลที่นายมาอยู่ทีมที่ 2 แล้ว ทำไมนายถึงทำแบบนี้?”เธอฉลาดมากๆ ไม่เปิดโอกาสให้เขาพูดเองเพราะแบบนี้เขาจะรู้จุดมุ่งหมายของเธอแต่เธอถามเขาว่าทำไปทำไมเพื่อที่จะบอกเขาว่าเธอรู้แล้ว ตอนนี้ก็แค่ถามว่าทำแบบนั้นทำไมแต่เย่เทียนหยู่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ก่อนจะถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ “ทำอะไร จุดมุ่งหมายอะไร ผมมาทำงานนะ”

หลิวสุ่ยเห็นหลี่ซินเยว่เดินออกไปแล้วก็พูด “เย่เทียนหยู่นายเองก็ไม่ต้องเสียใจไปหรอก คนพวกนั้นก็แบบนี้แหละคิดว่าตัวเองเหนือกว่าใครไม่มีเหตุผลเลยสักนิด”“ไม่เป็นไร เดี๋ยวคนพวกนั้นก็ต้องมาขอโทษเรา”เย่เทียนหยู่พูดเสียงเรียบ“ขอโทษ?”“นายล้อเล่นอยู่หรือไง” หลิวสุ่ยส่ายหน้าเห็นว่าคนอื่นๆไม่ได้สนใจเธอเองก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวเย่เทียนหยู่ก็ถูกหัวเราะเยาะเอาอีกเห็นว่าไม่มีใครเข้ามาแล้ว เย่เทียนหยู่ก็หยิบเอาโทรศัพท์มาส่งข้อความให้ถานล่างก่อนจะส่งรายละเอียดในเอกสารไปด้วยให้เขาไปจัดการให้หน่อยถานล่างได้รับข้อความก็ตะลึงไปเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นข้อมูลด้านในเห็นว่าบริษัทแรกที่ติดเงินคือบริษัทในเครือของตัวเองสีหน้าก็เปลี่ยนไปก่อนจะรีบติดต่อหาคนที่รับผิดชอบและจัดการด่าอีกฝ่ายจนแทบไม่เหลือชิ้นดีคนรับผิดชอบเองก็ไม่เข้าใจนักว่าทำไมเรื่องแค่นี้ถึงรู้ไปถึงหูของท่านประธานบริษัทได้ แต่ไม่ทันได้คิดอะไรมากนักก็รีบจัดการโอนเงินที่ติดค้างไว้ให้เรียบร้อยก่อนจะรีบไปที่บริษัทหลินซื่อกรุ๊ปเพื่อขอโทษด้วยตัวเองส่วนเรื่องที่เย่เทียนหยู่ถูกพูดไม่ดีใส่เพราะว่าเย่เทียนหยู่ไม่ได้พูด พวกนั้นเอง

“ช่างเถอะ เรื่องนี้จริงๆก็ไม่ใช่งานเธอทั้งหมด เย่เทียนหยู่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่างก็แล้วไปเถอะ แต่กลับแย่งชิงผลงานใหญ่ขนาดนี้อีก”“ดูท่าแล้วคงต้องไล่ออก ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวก็มาเป็นปัญหาของคนอื่นเอาอีก”“เธอกลับไปก่อนเรื่องนี้เดี๋ยวฉันจัดการเอง”หลิวเหวินพูดเสียงเรียบหลังจากให้หลี่ซินเยว่ออกไปจากห้องทำงานแล้วหลิวเหวินก็รีบต่อสายไปหาหลินหว่านหรูแล้วบอกเรื่องที่เขาแอบอ้างผลงานหลินหว่านหรูฟังจบก็อดจะยิ้มออกมาอย่างขมขื่นไม่ได้ จากที่เธอรู้จักเขาเย่เทียนหยู่เป็นคนชอบพูดจาโอ้อวด มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบนตัวเขาไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย“ประธานหลิน เย่เทียนหยู่คนนี้ทำอะไรไม่เป็นก็ช่างเถอะ ถ้ายังเก็บเขาไว้ในบริษัทก็จะมีแต่เรื่อง แล้ววันนี้ยังกล้าจะแอบอ้างผลงาน”“ถ้าเราไม่จัดการในอนาคตจะทำยังไง?”หลิวเหวินพูดอย่างโมโหหลินหว่านหรูเหนื่อยหน่ายใจก่อนจะส่ายหัว “ที่จริงแล้วเขาไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ก็แค่ชอบคุยโวโอ้อวด”“แต่นี่ไม่ใช่แค่เรื่องคุยอวดนะคะ ประธานหลินคุณอย่าลืมไปสิว่าเรื่องการไม่สนใจเส้นสายเป็นนโยบายที่คุณต้องการจะทำหลังจากรับตำแหน่ง เพื่อที่จะทำให้นโยบายนี้เกิดขึ้นได้คุณทำอะไรลงไปบ้าง แ

เธอเป็นถึงประธานบริษัทเชียวนะ จะมาแย่งความดีความชอบของพนักงานคนนึงงั้นหรอ มันน่าตลกเกินไปหรือเปล่า“ผมจะไปรู้ได้ไง เอาเป็นว่าเรื่องนี้คุณไม่ต้องสนใจ”เย่เทียนหยู่ไม่ได้สนใจก่อนจะเดินออกไปหลี่ซินเยว่เผยสีหน้าเหนื่อยใจ พอดีกับตอนที่หลิวเหวินเดินเข้ามา หลี่ซินเยว่จึงรีบเดินเข้าไปอธิบายสถานการณ์ หลิวเหวินตะลึงไปเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้า “ไม่ต้องไปสนใจเขา!”“งั้นแล้วทางประธานหลินล่ะคะ?”“ไม่ต้องห่วง ไม่เป็นอะไรหรอก”หลิวเหวินเดินกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง สำหรับเรื่องของเย่เทียนหยู่เธอไม่อยากจะสนใจแล้วโดยเฉพาะเมื่อนึกถึงเรื่องที่ตกลงกันกับหลินหว่านหรูเมื่อกี้นี้จากที่ปรึกษากัน ไม่ว่ายังไงเรื่องนี้ก็เป็นประธานหลินเป็นคนจัดการ คนอื่นไม่มารู้ด้วยสักหน่อย ก็ยกความดีความชอบให้เป็นของเย่เทียนหยู่ไปแบบนี้เย่เทียนหยู่ก็จะได้ไม่โดนใครว่า และประธานบริษัทที่รับเขาเข้ามาทำงานอย่างเธอก็จะได้ไม่โดนว่าลับหลังด้วย ถือว่าได้ประโยชน์ทั้งสองทางแต่แบบนี้ก็จะทำให้ไอ่บ้านั่นสบายเกินไปหน่อยทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร เอาแต่คอยโม้อยู่แบบนั้นก็ได้ความดีความชอบไป หลังจากนี้ก็คงถูกคนในทีมเคารพมากแน่ๆในเมื่อ

ซูถิงถือโอกาสเสนอความคิดเห็น“อืม ถ้ามีเวลาไว้ค่อยนัดกัน”“ค่ะ งั้นฉันไปทำงานก่อนนะคะ”หลังจากหลินหว่านหรูพยักหน้าแล้ว ซูถิงถึงได้เดินออกไป ในใจอดจะหัวเราะไม่ได้ก้าวแรกเรียบร้อยแล้วต่อไปก็เริ่มก้าวที่สองเย่เทียนหยู่ อย่าคิดว่าตัวเองเก่งกาจมาจากไหนแล้วก็จะได้หว่านหรูไปถ้ามีฉันอยู่อย่าหวังว่าจะสมหวังหลินหว่านหรู ในเมื่อเธอแย่งผู้ชายของฉันไปก็อย่ามาโทษฉัน เพราะไม่ว่ายังไงก็จะแยกพวกเธอให้ได้รอดูเถอะ เจ้าชีวิตของเธออย่างคุณชายกงซุนกำลังจะมาแล้วในเมื่อซูถิงทั้งเกรงใจทั้งขอโทษทั้งรับรองแสดงละครครบด้านขนาดนี้เย่เทียนหยู่ก็พูดอะไรไม่ได้“เย่เทียนหยู่นายเองก็เห็นแล้วว่าซูถิงเขารู้สึกผิดจริงๆ”“ต่อจากนี้นายก็อย่ามองเธอในแง่ลบนักเลย ที่จริงแล้วถ้าตัดว่าเธอเป็นคนปากร้ายไปก็เป็นคนดีคนหนึ่งเลยล่ะ”“โอเค!”เมื่อกี้เย่เทียนหยู่ก็จ้องมองสายตาของเธอตอนพูดว่ามีวี่แววว่าจะกลับใจหรือไม่เพราะแค่มองดูก็รู้แล้ว อย่างน้อยๆเขาก็พอดูออกว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีวี่แววว่าจะกลับใจเลยแต่ตอนนี้พูดอะไรมากไม่ได้ ได้แต่รอเวลามาพิสูจน์ทุกอย่างเท่านั้น“เอาล่ะ เรื่องของซูถิงก็ถือว่าจบไปแล้วพวกเรามาคุยเรื่องค