Share

บทที่ 261

“น่าอับอายงั้นหรอ?”

“หมายความว่ายังไง ฉันก็ไม่ได้ทำตัวน่าอายนี่” เย่เทียนหยู่ไม่เข้าใจ หรือว่าเป็นเรื่องที่พนันกันไว้เรื่องนั้น แต่ว่าเรื่องที่พนันกันไว้ยังไม่ถึงจุดสิ้นสุดเลยนี่

“ยังจะพูดว่าไม่ได้ทำตัวน่าอาย ใครกันบ้างที่ไม่รู้ว่าฝ่ายการขายมีคนไม่มีการศึกษา ไม่มีประวัติการทำงานมาทำงานน่ะ แล้วที่สำคัญคือยังเป็นคนไร้ค่าที่ทำอะไรไม่ได้เลยด้วย”

หลินหว่านหรูพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

และก็ถูกแล้วที่เธอโมโห เพราะว่าเมื่อสักครู่นี้หลิวเหวินเพิ่งจะมารายงานเรื่องการทำงานในหนึ่งวันนี้ของเย่เทียนหยู่

และมันก็ไม่มีอะไรเลยจริงๆ

ไม่มีอะไรเลยก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่ที่สำคัญคือคนอื่นๆต่างพากันรู้โดยทั่ว ทำเอาทุกคนอดจะวิจารณ์ไม่ได้ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนยัดคนไร้ประโยชน์คนนี้เข้ามา

พอถึงตอนนี้จะให้ผู้อำนวยการแบบเธอทำยังไงได้ล่ะ

พอรู้เรื่องราวทั้งหมดนี้หลินหว่านหรูจะไม่โมโหได้ยังไง

เมื่อได้ยินแบบนี้ เย่เทียนหยู่ก็ไม่พอใจก่อนจะพูด “ใครพูดกัน ใครมันเอาเรื่องนี้ไปพูดมั่วๆ”

“ยังจะมาถามอีก ถ้าไม่เป็นเพราะนายทำอะไรไม่ได้จริงๆคนอื่นเขาจะพูดแบบนี้กันหรือไง?”

“แต่ตอนนี้พอมาคิดดูดีๆ การพานายมาฝากตัวไว้ในบริษัทมันเป
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status