All Chapters of ภูพาจุติราชามังกร: Chapter 191 - Chapter 200

หยางต้าฝูกำลังจะพยักหน้าเห็นด้วย ในเวลานี้เอง แม่บ้านก็เข้ามาแล้วพูดว่า “ท่านประธาน คุณชายเย่มาถึงด้านหน้าแล้วค่ะ”“อะไรนะ มาถึงแล้วเหรอ! ไปเร็ว ไปทักทายคุณชายกันเถอะ”เมื่อหยางต้าฝูได้ยินดังนั้น เขาก็ลุกขึ้นและพาผู้คนไปที่ประตูวิลล่า แล้วยืนรออยู่ที่ประตูในทันทีซ่งเหวินป๋อและซ่งหยางตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากลังเลอยู่สักพัก พวกเขาก็เดินตามเขาไป แต่พวกเขาก็ยืนอยู่หลังประตู เพราะพวกเขาอยากรู้ว่าใครเป็นคนสำคัญแต่ท่านประธานหยางเองก็ไม่ได้ขับไล่พวกเขา ไม่แน่พวกเขาอาจมีโอกาสได้พูดคุยกับคนสำคัญ แบบนั้นพวกเขาก็มีโอกาสได้เติบโตแต่ภาพเบื้องหน้านี้ สมาชิกตระกูลหยางบางคนที่ไม่รู้สถานการณ์ต่างก็ตกตะลึงอย่างยิ่งด้วยฐานะของหยางต้าฝู เขามักถูกผู้คนมากมายจับตามองอยู่ตลอดเวลา แม้แต่ผู้นำระดับสูงของเมืองเทียนไห่ไม่รู้ว่าจะต้อนรับแขกคนสำคัญแบบไหนกัน แต่มันช่างดูยิ่งใหญ่จริง ๆหลังจากรออยู่ครู่หนึ่ง บุคคลนั้นก็ยังมไม่าถึง หยางต้าฝูขมวดคิ้วและถามแม่บ้านที่แท้แล้วหลังจากที่เย่เทียนหยู่เข้ามา เขาก็นึกถึงอะไรบางอย่างและหยุดไปสักพัก จึงอาจใช้เวลาพอสมควร แต่ไม่นานนักเขาก็ขับรถกลับเข้ามาอย่างรวดเ

“อยากได้เท่าไรบอกมาได้เลยนะครับ”แต่หลิวเจี๋ยที่อยู่ข้างๆ เขากลับเอาแต่มึนงงและรู้สึกกลัวพ่อของเขาไม่รู้จักเย่เทียนหยู่ แต่เขารู้จัก เมื่อดูท่าทางของหยางต้าฝูที่มีต่อเย่เทียนหยู่ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าตัวตนของเย่เทียนหยู่นั้นไม่ธรรมดาจริง ๆหากเป็นแบบนี้ ทุกอย่างก็จะสมเหตุสมผลทั้งหมดเป็นเพราะ เย่เทียนหยู่!“คุณหมายความว่า เงินที่ถูกฉ้อโกงนั่นยังอยู่ในมือของคุณสินะ?” เย่เทียนหยู่พูดเบา ๆ เขาคิดว่าเงินถูกโอนไปต่างประเทศแล้ว และคงไม่สามารถเอาคืนมาได้แล้ว“คุณคือใคร?”หลิวกวงอดไม่ได้ที่จะถาม แม้ว่าเขาจะเห็นว่าหยางต้าฝูดูเหมือนจะนำทางเย่เทียนหยู่เข้ามา แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติอยู่ดี เพราะยังไงคนคนนี้ก็ยังดูเด็กมา“ผมเป็นใครคุณไม่รู้ แต่ยังส่งคนมาฆ่าผมได้ตั้งสองสามครั้งเหรอ?”เย่เทียนหยู่ส่ายหน้า“ฆ่าคุณ?”หลิวกวงสะดุ้งเล็กน้อยหลิวเจี๋ยพูดทันที: “พ่อ เขาคือเย่เทียนหยู่!”“อะไรนะ!”หลิวกวงตกตะลึงอย่าง ชายหนุ่มคือเย่เทียนหยู่ที่เขาต้องการจะฆ่าอย่างนั้นเหรอ?เมื่อมองแบบนี้ เรื่องทุกอย่างก็กระจ่างในทันทีแต่ทำไมประธานหยางถึงปฏิบัติต่อชายหนุ่มด้วยความเคารพแบบนี้ เขาอด

เขาไม่ได้รับคำสั่งจากราชามังกรให้หยุดด้วยซ้ำหลิวกวงเกือบเป็นอัมพาตด้วยความกลัว และพูดด้วยความหวาดกลัว: “ไม่นะ ผมพูดแล้ว ผมพูดแล้ว!”หยางต้าฝูไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุดการเคลื่อนไหวของเขา และพูดอย่างเย็นชา: “บอกมา เงินอยู่ไหน และจะโอนกลับได้ยังไง”“ผมจะบอกให้ เงินถูกโอนไปยังบัญชีต่างประเทศของผมแล้ว และผมต้องไปที่นั่นด้วยตนเองก่อนจึงจะสามารถโอนเงินออกมาได้” หลิวกวงพูดอย่างรวดเร็ว“ลำบากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“นี่เป็นวิธีเดียว และมันก็เป็นวิธีรักษาชีวิตของผมตั้งแต่แรก” หลิวกวงอธิบายเมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ของหลิวกวง ก็สมเหตุสมผลอย่างยิ่งที่จะทำเช่นนั้นและหยางต้าฝูก็เชื่อเขาแต่เย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วและพูดว่า: “ยุ่งยาก ผมรอไม่ไหวหรอก ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันไปเถอะ ผมไม่ต้องการเงินแล้ว ฆ่ามันซะ!”แม่งเอ๊ย!แบบนี้ก็ฆ่าเหรอ?หลิวกวงกำลังจะบ้า เด็กคนนี้เป็นมนุษย์หรือเปล่า เขาพูดอย่างวิตกกังวล: “ไม่นะ แค่ส่งคนมาติดตามผม พอไปถึงที่นั่นก็สามารถโอนเงินได้เลย”“เท่าไร?” เย่เทียนหยู่ถาม“สองพันห้าร้อยล้าน!”“แค่สองพันห้าร้อยล้านเหรอ?”“ผมโกงมามากบวกกับเงินของตัวเองด้วย แต่ค่าใช้จ่ายก็มหาศ

เงินหนึ่งหมื่นล้านที่ถูกฉีเฟยกรุ๊ปเอาไปส่วนใหญ่ถูกส่งคืน เพราะคนจากด่านหลงเหมินจับคนได้และยืนยันว่าเงินส่วนใหญ่ยังอยู่ที่เดิมพื้นที่รกร้างขนาดใหญ่ใกล้กับกองขยะทางตะวันออกของเมืองจะช่วยให้ฉีเฟยกรุ๊ปได้เติบโตใครจะคิดว่าสถานที่ห่างไกลที่มีกองขยะและแม่น้ำที่ปนเปื้อนจะถูกเลือกให้เป็นสถานที่พัฒนาสำหรับเขตใหม่ และแม้กระทั่งกลายเป็นพื้นที่หลักของเมืองใหม่ได้ที่ดินหลายพันเอเคอร์ที่ฉีเฟยกรุ๊ปเกือบจะทิ้งร้างกำลังจะกลายเป็นที่ดินสำหรับทำเงินมหาศาลที่ด้านนอก ซ่งเหวินป๋อและลูกชายของเขาไม่ได้ออกมาด้วย โอกาสดี ๆ แบบนี้พวกเขาไม่ควรพลาด แต่ตอนนี้พวกเขารอมาเป็นเวลาค่อนข้างนานโชคดีที่เย่เทียนหยู่และคนอื่น ๆ ปรากฎตัวออกมาในเวลานี้หยางต้าฝูพูดด้วยความประหลาดใจ: “เหล่าซ่ง นี่คุณยังไม่กลับเหรอ?”“เหะ ๆ ประธานครับ ท่านบอกว่าวันนี้มีแขกคนสำคัญมาด้วยไม่ใช่เหรอ ผมก็อยากรู้จักเหมือนกัน คุณชายเย่ สวัสดีครับ ผมชื่อซ่งเหวินป๋อ ทำงานอยู่ในธุรกิจอัญมณีครับ” ซ่งเหวินป๋อริเริ่มทักทายเขาอย่างไร้ยางอายด้วยเวลาเพียงเท่านี้ พวกเขาได้รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของเย่เทียนหยู่จากครอบครัวของหยางต้าฝู แต่พวกเขารู้เพียงว

ซูถิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ได้ยินแล้วพูดว่า “นายน้อยซู หว่านหรูคออ่อนจริง ไม่อย่างนั้นคุณจะดื่มอีกสามแก้ว หลังจากดื่มสามแก้ว เราจะหารือเกี่ยวกับความร่วมมือ”เมื่อได้ยินดังนั้น หลินหว่านหรูก็ตระหนักว่าถ้าดื่มสามแก้วลงไปจริง เธออาจจะไม่สามารถกลั้นไว้ได้นาน แต่เรื่องนี้ถูกเสนอขึ้นมาโดยซูถิง เธอจะปฏิเสธมันได้อย่างง่ายดายได้ยังไงหลังจากคิดดูแล้ว ถ้าดื่มแค่สามแก้วก็ยังพอลองดูได้นายน้อยซูเห็นท่าทางส่งซิกของซูถิงแล้วพูดว่า “ได้ สามแก้วก็สามแก้ว ถ้าประธานหลินดื่มสามแก้วนี้หมด เราจะหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกันทันที”เขาไม่ได้บอกว่าตกลงจะร่วมมือ เขาเพียงแค่จะหารือเท่านั้นเมื่อเห็นนายน้อยซูยืนยันข้อตกลง หลินหว่านหรูก็พยักหน้าและมองแก้วเหล้าที่ซูถิงเทไวจนเต็มเกมอยู่ เธอหยิบแก้วขึ้นมาและดื่มหมดในอึกเดียวแต่ในขณะนี้เองก็มีคนผลักประตูเข้าไปเขาดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที“หว่านหรู ถ้าดื่มไม่ไหวก็เลิกฝืนได้แล้ว”“สามแก้วใช่ไหม? ผมจะดื่มเอง!”คนที่มาคือเย่เทียนหยู่ซึ่งพุ่งตรงเข้ามา ร้านอาหารแห่งนี้เป็นของตระกูลซา พอดีกับที่เขาได้พบกับถานล่างเลยรู้ได้ทันทีว่าหลินหว่านหรูอยู่ในห้องไหน ดังนั้นเ