LOGINShare
บทที่ 197
Related chapters
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 198
เงินหนึ่งหมื่นล้านที่ถูกฉีเฟยกรุ๊ปเอาไปส่วนใหญ่ถูกส่งคืน เพราะคนจากด่านหลงเหมินจับคนได้และยืนยันว่าเงินส่วนใหญ่ยังอยู่ที่เดิมพื้นที่รกร้างขนาดใหญ่ใกล้กับกองขยะทางตะวันออกของเมืองจะช่วยให้ฉีเฟยกรุ๊ปได้เติบโตใครจะคิดว่าสถานที่ห่างไกลที่มีกองขยะและแม่น้ำที่ปนเปื้อนจะถูกเลือกให้เป็นสถานที่พัฒนาสำหรับเขตใหม่ และแม้กระทั่งกลายเป็นพื้นที่หลักของเมืองใหม่ได้ที่ดินหลายพันเอเคอร์ที่ฉีเฟยกรุ๊ปเกือบจะทิ้งร้างกำลังจะกลายเป็นที่ดินสำหรับทำเงินมหาศาลที่ด้านนอก ซ่งเหวินป๋อและลูกชายของเขาไม่ได้ออกมาด้วย โอกาสดี ๆ แบบนี้พวกเขาไม่ควรพลาด แต่ตอนนี้พวกเขารอมาเป็นเวลาค่อนข้างนานโชคดีที่เย่เทียนหยู่และคนอื่น ๆ ปรากฎตัวออกมาในเวลานี้หยางต้าฝูพูดด้วยความประหลาดใจ: “เหล่าซ่ง นี่คุณยังไม่กลับเหรอ?”“เหะ ๆ ประธานครับ ท่านบอกว่าวันนี้มีแขกคนสำคัญมาด้วยไม่ใช่เหรอ ผมก็อยากรู้จักเหมือนกัน คุณชายเย่ สวัสดีครับ ผมชื่อซ่งเหวินป๋อ ทำงานอยู่ในธุรกิจอัญมณีครับ” ซ่งเหวินป๋อริเริ่มทักทายเขาอย่างไร้ยางอายด้วยเวลาเพียงเท่านี้ พวกเขาได้รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของเย่เทียนหยู่จากครอบครัวของหยางต้าฝู แต่พวกเขารู้เพียงว
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 199
“อย่ากังวลไป นายน้อยซูสนใจอุตสาหกรรมเครื่องสำอางอยู่แล้วล่ะ ยิ่งไปกว่านั้น ทีมวิจัยพัฒนาที่เธอซื้อมาก็เก่งมาก ๆ เลยนะ ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวที่พวกเขาพัฒนาก็ยอดเยี่ยมมาก”ซูถิงกล่าว“ฉันหวังว่าอย่างนั้นนะ!”หลินหว่านหรูถอนหายใจช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากตลาดอสังหาริมทรัพย์เริ่มซบเซามากขึ้น จึงเป็นเรื่องยากที่ตระกูลหลินจะเติบโต และเครื่องสำอางเป็นอุตสาหกรรมใหม่ที่เธอกำลังลงทุนอยู่พอดีถึงยังไงในฐานะผู้หญิง เธอก็รู้ดีว่าการหาเงินจากผู้หญิงเป็นเรื่องง่าย แต่สิ่งสำคัญคือการมีผลิตภัณฑ์ที่ดีก่อนเธอลงทุนไปแล้วกว่าห้าร้อยล้าน ถ้ายังไไม่ได้ผลตอบรับที่ดีมากพอ เกรงว่าคงจะไม่มีโอกาสอีกต่อไปแล้วไม่ถึงครึ่งชั่วโมงหลังจากที่ทั้งสองมาถึง นายน้อยซูเหวินฮุยก็มาถึงชั้นล่าง ซูถิงรีบเรียกหลินหว่านหรูให้ลงไปต้อนรับซูเหวินฮุยทันทีถึงยังไงซะ เขาก็เป็นถึงลูกชายคนโตของตระกูลซู!อุตสาหกรรมของตระกูลซูครอบคลุมหลายสาขาและมีอิทธิพลมาก พวกเขาเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลหลักแห่งเมืองเทียนไห่ดวงตาของซูเหวินฮุยเป็นประกายในทันทีเมื่อเขาเห็นหลินหว่านหรูเป็นครั้งแรกไม่รู้ว่าเป็นเพราะพันธุกรรมหรือเปล่า แต่มีข่าวลือว่า
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 200
ซูถิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ได้ยินแล้วพูดว่า “นายน้อยซู หว่านหรูคออ่อนจริง ไม่อย่างนั้นคุณจะดื่มอีกสามแก้ว หลังจากดื่มสามแก้ว เราจะหารือเกี่ยวกับความร่วมมือ”เมื่อได้ยินดังนั้น หลินหว่านหรูก็ตระหนักว่าถ้าดื่มสามแก้วลงไปจริง เธออาจจะไม่สามารถกลั้นไว้ได้นาน แต่เรื่องนี้ถูกเสนอขึ้นมาโดยซูถิง เธอจะปฏิเสธมันได้อย่างง่ายดายได้ยังไงหลังจากคิดดูแล้ว ถ้าดื่มแค่สามแก้วก็ยังพอลองดูได้นายน้อยซูเห็นท่าทางส่งซิกของซูถิงแล้วพูดว่า “ได้ สามแก้วก็สามแก้ว ถ้าประธานหลินดื่มสามแก้วนี้หมด เราจะหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกันทันที”เขาไม่ได้บอกว่าตกลงจะร่วมมือ เขาเพียงแค่จะหารือเท่านั้นเมื่อเห็นนายน้อยซูยืนยันข้อตกลง หลินหว่านหรูก็พยักหน้าและมองแก้วเหล้าที่ซูถิงเทไวจนเต็มเกมอยู่ เธอหยิบแก้วขึ้นมาและดื่มหมดในอึกเดียวแต่ในขณะนี้เองก็มีคนผลักประตูเข้าไปเขาดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที“หว่านหรู ถ้าดื่มไม่ไหวก็เลิกฝืนได้แล้ว”“สามแก้วใช่ไหม? ผมจะดื่มเอง!”คนที่มาคือเย่เทียนหยู่ซึ่งพุ่งตรงเข้ามา ร้านอาหารแห่งนี้เป็นของตระกูลซา พอดีกับที่เขาได้พบกับถานล่างเลยรู้ได้ทันทีว่าหลินหว่านหรูอยู่ในห้องไหน ดังนั้นเ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 201
“แก!” ซูเหวินฮุยโกรธจัด ไอ้เจ้าโง่เง่าที่โผล่มาจากไหนไม่รู้คนนี้กล้ายั่วยุเขาเมื่อหลินหว่านหรูเห็นดังนั้น เธอไม่เพียงแต่กังวลเรื่องความร่วมมือ แต่เธอกังวลว่าเย่เทียนหยู่จะล่วงเกินตระกูลซู เธอจึงรีบพูดว่า “เย่เทียนหยู่อย่าพูดไร้สาระนะ! นายน้อยซูเป็นใครจะมาโกหกเราได้ยังไง?”ในขณะเดียวกันก็รีบพูดต่อว่า “นายน้อยซู เราเข้าใจคุณผิดเองค่ะ อย่าโกรธเลยระคะ ฉันเชื่อว่าคุณต้องจริงใจอยากร่วมมือกับเราแน่นอนค่ะ”เย่เทียนหยู่แอบชอบสิ่งที่เธอพูดผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้ไร้สมอง อย่างน้อยเธอก็รู้จักวิธีเสียดสีด้วยคำพูดที่ดูเหมือนจะเคารพนับถือแต่เขาไม่รู้เลยว่า อันที่จริงหลินหว่านหรูแค่ไม่อยากล่วงเกินน้อยซูแต่ซูเหวินฮุยกลับยอมรับคำชมนั้น เขาดูพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งว่า “แน่นอนว่าผมน่ะจริงใจ ส่วนพวกคุณน่ะเข้าใจผิดแล้ว”“เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ถ้าเขาดื่มเหล้าเหมาไถสามขวดหมดได้โดยไม่เป็นอะไรเลย ผมจะยอมลงทุนห้าร้อยล้านบาทในบริษัทเครื่องสำอางของกลุ่มบริษัทคุณทันที”สามขวด จะเป็นไปได้ยังไงกัน หลินหว่านหรูกำลังจะโต้เถียงเขาแต่เย่เทียนหยู่กลับรับคำพูดและพูดอย่างใจเย็น: “พูดจริงเหรอครับ นายน้อยซู
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 202
ซูถิงรู้สึกหดหู่ในใจเป็นอย่างมาก แต่กลับต้องพยายามแสดงสีหน้ามีความสุขออกมาเย่เทียนหยู่ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “นายน้อยใหญ่ตระกูลซูไม่ต้องห่วงไปหรอกครับ ผมมีอาหารให้กินมีน้ำให้ดื่ม แถมยังมีภรรยาสวยด้วย อย่างผมคงไม่มีอะไรให้ต้องเสียใจ”สีหน้าของนายน้อยซูเริ่มเผยความเยือกเย็นออกมา เขาไม่ได้สั่งให้คนไปจัดการเย่เทียนหยู่ในทันทีเมื่อเขาออกมา แต่เขาจัดให้คนทำการตรวจสอบเย่เทียนหยู่ก่อนนี่เป็นนิสัยและความเคยชินของเขา เพราะก่อนจะลงมือกับใคร จะต้องเข้าใจบุคคลนั้นอย่างชัดเจนก่อนเมื่อลงมือแล้ว มันก็จะต้องเด็ดขาดร้ายแรงและไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้แม้ว่าจะมีการลงนามความร่วมมือแล้วและตามข้อตกลง เมื่อเขาไปลงนามพิธีการที่เหลืออีกเล็กน้อยในวันพรุ่งนี้ ก็จะได้รับเงินห้าร้อยล้านก็จะเข้าบัญชีทันที แต่หลินหว่านหรูกลับไม่ค่อยมีความสุขนัก“เย่เทียนหยู่ วันนี้ขอบใจนายนะ แต่นายดื่มไปหนักขนาดนั้นนายยังโอเคใช่ไหม?”“ไม่เป็นไรครับ เหล้าสองสามขวดไม่ได้มีอะไรหรอก” เย่เทียนหยู่ใช้พลังเวทย์ภายในของเขาเพื่อแก้ไขเรื่องนั้นไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่แกร่งขนาดนั้น“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แต่คุณทำให้นายน้อยซูขุ่นเคืองนะ ยั
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 203
เมื่อหลินหว่านหรูได้ยินแบบนั้น เธอก็รู้สึกโมโหทันทีและพูดออกไปด้วยความโกรธ: “พวกเขาคิดจะทำอะไรคะ เงินนั่นมันไม่ใช่เงินที่เราบังคับให้พวกเขาลงทุนสักหน่อย แล้วทำไมเราจึงต้องจ่ายค่าชดเชยด้วย?ผ”“ก็ใช่น่ะสิ แม่ก็พูดแบบนั้นเหมือนกัน แต่คราวนี้ปู่รองของเธอเป็นคนพาทุกคนมาด้วยตัวเอง บอกว่าต่อให้ต้องตัดญาติก็ต้องเอาเงินคืนไปให้ได้”หลิวอวิ๋นซิ่วกล่าวอย่างกังวลใจ“คุณปู่ว่ายังไงบ้างคะ?” หลินหว่านหรูถาม“เพื่อนเก่าของคุณปู่ของคุณที่เมืองจิงตูป่วยหนักเลยบินไปตั้งแต่ตอนบ่าย”“พวกเขาจงใจเลือกตอนคุณปู่ไม่อยู่เหรอคะ ได้ค่ะ หนูจะกลับไปเดี๋ยวนี้”หลินหว่านหรูวางสายโทรศัพท์ด้วยความโกรธและพูดว่า “คนพวกนี้ไร้ยางอายชะมัดเลย”แม้ว่าเธอจะไม่พอใจกับสมาชิกในครอบครัว แต่เขาก็ไม่ค่อยด่าพวกเขาแบบนี้มาก่อน เห็นได้ชัดว่าหลินหว่านหรูไม่พอใจมาก“คุณโอเคไหม?” เย่เทียนหยู่ถาม“ไม่เป็นไรคะ แต่ฉันต้องกลับไปหาที่บ้านตระกูลหลินก่อน” หลินหว่านหรูกล่าว“ผมจะไปกับคุณด้วยครับ”“อือ!”หลินหว่านหรูอารมณ์ไม่ดีเลยไม่ได้ปฏิเสธไม่ให้เย่เทียนหยู่ไปเป็นเพื่อนเพราะทั้งคู่ต่างก็ดื่มเหล้ากันมา ก็เลยหาคนขับรถแทนเย่เทียนหยู่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 204
“ใช่ เย่เทียนหยู่ แกออกไปจากที่นี่ซะ ตระกูลหลินไม่ต้อนรับแก”“ถ้าไม่ใช่เพราะแก ตระกูลหลินของเราจะตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายแบบนี้ได้ยังไง?”หลินหงกล่าวด้วยความโกรธเย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วและพูดอย่างใจเย็น: “ตระกูลหลินวุ่นวายแบบนี้ เพราะไม่ยอมฟังที่ผมพูดแล้วส่งเงินไปให้หลินเจี๋ยเอง ทำไมมาโทษผมล่ะครับ?”“แกยังจะแก้ตัวอีก มันก็เพราะแกนั่นล่ะ!” หลิวอวิ๋นซิ่วพูดด้วยความโกรธ“ได้ คุณบอกว่าเป็นเพราะผม งั้นบอกเหตุผลผมสักข้อได้ไหม?” เห็นแก่หลินหว่านหรูเย่เทียนหยู่จึงถามอย่างใจเย็น“เพราะว่า เพราะแกทำตัวให้เกลียดน่ะสิ ทำให้เรายิ่งเชื่อหลิวเจี๋ยยังไงล่ะ” หลิวอวิ๋นซิ่วคิดอยู่พักก่อนจะคิดออกมาเหตุผลหนึ่ง“นี่เป็นเหตุผลของพวกคุณเหรอครับ?”เย่เทียนหยู่ยกมุมปากเป็นการยิ้มเยาะแม้ว่าคนอื่นจะเกลียดเย่เทียนหยู แต่ก็ต้องยอมรับว่าเหตุผลนี้งี่เง่ามากหลิวอวิ๋นซิ่วโกรธจัดและพูดด้วยความโกรธ: “ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ตระกูลหลินไม่ต้อนรับแก!”“ไม่ต้อนรับผมเหรอครับ ดูเหมือนว่าคุณคงไม่อยากแก้ไขปัญหาฉ้อโกงเงินทุกคนครั้งนี้แล้วสินะ” เย่เทียนหยู่พูด“พูดจาเหลวไหล หรือปัญหานี้แกแก้ไขได้หรือยังไง?” หลิวอวิ๋นซ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 205
“หลิวอวิ๋นซิ่ว เธออย่ามาพูดจาไร้สาระพรรคนี้ บอกว่าเงินพวกนี้จะชดใช้วันนี้ไหม?” หลินเหว่ยผู้เป็นปู่รองไม่ยอมอ่อนข้อให้เธอและถามย้ำตอนนี้พี่ใหญ่ของเขาไม่อยู่ที่นี่ ไม่ว่าวันนี้จะเป็นเช่นไร เขาก็ต้องพยายามเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ ไม่อย่างนั้น หากพี่ชายคนโตกลับมาและอยากจะขับไล่พวกเขาออกไปจริงๆ พวกเขาเองก็คงไม่มีทางเลือกส่วนเรื่องโทรศัพท์ตอนนี้พวกเขาก็เลิกสนใจกันแล้วจริง ๆ แล้วปู่ของหลินหว่านหรูโทรมาเมื่อครู่นี้ แต่พวกเขาไม่ฟังเลยหลิวอวิ๋นซิ่วตกใจกลัวท่าทางก้าวร้าวของปู่รองที่ และอดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปสองสามก้าวหลินหว่านหรูรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดเขาและกล่าวว่า: “ปู่รองคะ จะทำอะไรก็ต้องมีหลักมีเกณฑ์กันบ้างนะคะ เราอาจมีความรับผิดชอบในเรื่องนี้อยู่บ้างก็จริง แต่จะโทษทุกอย่างใส่เราไม่ได้นะคะ”“หว่านหรู หลานควรเข้าใจนะว่า พวกเราเก็บออมเงินพวกนี้มายากลำบาก ตอนนี้เราทุกคนถูกหลอก แล้วเราจะทนได้ยังไง?”“พวกเราไม่เหมือนพวกหลานนะ ที่ดูแลหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทและมีเงินมากมาย”ท่านปู่รองสุภาพกับหลินหว่านหรูมาก“ฉันเข้าใจนะคะ แต่ตอนนี้บริษัทมีปัญหามากมาย เอาแบบนี้ได้ไหมคะทุกคนกลับไปก่อน พอเสถาน
Latest chapter
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1215
ครั้งนี้ ไป๋เถารู้สึกเจ็บใจมากจริง ๆ ทุกคำทุกประโยคที่เขาคิด คือต้องการคิดหาวิธีที่จะลากตระกูลไป๋ลงน้ำและเหตุผลที่ทำให้เขารู้สึกว่าหัวหน้าใหญ่ไป๋จะต้องตายอย่างแน่นอน นั่นเพราะเขาเพิ่งจะได้รับข่าวที่น่าตกใจมาก ๆ มา เรื่องที่ว่าอีกฝ่ายเป็นถึงราชามังกรแห่งพรรคมังกรที่แท้ระหว่างทางมาที่โรงพยาบาล ไป๋เถาที่กำลังตกอยู่ในความสิ้นหวังนั้น ก็ได้นึกถึงการต่อสู้ครั้งนี้ขึ้นมา ก่อนที่จู่ ๆ เขาจะพบว่าตนเองอาจจะคาดการเรื่องทั้งหมดนี้ผิดไปก็ได้ที่อีกฝ่ายรับการป้องกันได้ไม่ใช่เพราะการโจมตีของตนแข็งแกร่ง แต่เป็นเพราะตนยังไม่ทันได้มีเวลาลงมือเลยต่างหากที่สำคัญเลยก็คือ หลังจากที่ตนมาถึงโรงพยาบาลได้ไม่นาน เพื่อนจากสถานีตำรวจก็โทรมาหาตำแหน่งของเพื่อนคนนี้ไม่ได้สูงมากนัก แต่เป็นเพราะเขาบังเอิญได้ยินบทสนทนาของสารวัตรเฉินกับหวงลี่ นั่นจึงทำให้เขาได้รู้ความลับที่น่าตกใจอย่างหนึ่งเข้าพูดกันว่าความเป็นมาของเย่เทียนหยู่นั้นน่ากลัวมาก เขาเป็นถึงราชามังกรแห่งพรรคมังกรเมื่อได้ยินคำว่าราชามังกรแห่งพรรคมังกร ทันใดนั้นไป๋เถาก็เกิดรู้สึกงงงวยขึ้นมาไม่ว่าไป๋เถาจะคิดยังไง เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อน ว่าตนจะเผลอไปล
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1214
“โดยทั่วไปแล้ว เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผมจริง ๆ แต่วิธีการเคลื่อนไหวของเขานั้นแปลกประหลาดมาก เป็นการเคลื่อนไหวที่ค่อนข้างพิเศษจริง ๆ เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง โดยเฉพาะกระบวนท่าที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนั่น”ไป๋เถาอธิบายต่อ “พวกเราต่างก็ดูถูกเขาเกินไป คิดว่าจะสามารถจัดการได้ง่าย ๆ แต่สุดท้ายอีกฝ่ายกลับลงมืออย่างกะทันหัน จนทำให้พวกเราติดกับ”“อย่างนี้นี่เอง ฉันก็ว่าอยู่ ทั้ง ๆ ที่นายเป็นคนท้าดวลเขาแท้ ๆ ทำไมจู่ ๆ นายถึงเป็นฝ่ายที่โดนเสียเอง”“ไหนจะพยัคฆ์ทมิฬนั่นอีก เขาเองก็มีสภาพเดียวกัน ยังไม่ทันได้แสดงฝีมือของตัวเองเลยด้วยซ้ำ สุดท้ายก็กลับถูกอีกฝ่ายโจมตีจากด้านหลังเสียอย่างนั้น”คุณนายไป๋เองก็เป็นผู้ที่อยู่ในเหตุหารณ์ทั้งสอง จึงได้พูดอธิบายสิ่งที่รู้อยู่อยู่ข้าง ๆ ด้วยเช่นกัน ยิ่งไอ้เด็กนั่นอ่อนแอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้นเมื่อหัวหน้าใหญ่ไป๋ได้ยิน เขาก็เข้าใจได้ในทันทีเขาเองก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่าแค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบกว่า ๆ จะแข็งแกร่งและน่ากลัวขนาดนั้นได้ยังไงถึงเขาจะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน ก็ไม่มีทางอยู่ในระดับปรมาจารย์แน่นอนแถมตอนนี้ตนก็อยู่ในระดับพลังผลัดเปล
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1213
เมื่อได้ยินคำถามนี้ สีหน้าของไป๋เถาก็แดงก่ำขึ้นมาทันที ก่อนจะจ้องมองไปยังคุณนายไป๋ด้วยความโกรธ หลังจากที่เขาโทรเรียกรถพยาบาล 120 จนกระทั่งมาถึงโรงพยาบาล เขายิ่งคิดก็ยิ่งโกรธเคืองขึ้นเรื่อย ๆคุณนายไป๋รู้สึกตกใจเมื่อถูกเขาจ้องมองด้วยสายตาที่ดุร้าย เธอรู้สึกอึดอัด ก่อนจะพูดด้วยความกลัวออกไปว่า “เธอ เธอจ้องมองฉันทำไม?”หัวหน้าใหญ่ไป๋เองก็มีสีหน้าไม่พอใจเช่นกัน แม้เขาจะรู้ว่าคำพูดของภรรยามีคำพูดโกหกอยู่บ้าง แต่ทั้งที่ตนถูกคนอื่นทำร้ายมาจนหมดสภาพมาแท้ ๆ ยังไงก็ไม่ควรมาพาลใส่คนอื่นแบบนี้ เขาจึงพูดด้วยเสียงต่ำออกไปว่า “ไป๋เถา นายหมายความว่ายังไง?”“พี่ใหญ่ พี่ไม่รู้อะไร ทั้งหมดก็เป็นเพราะพี่สะใภ้ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สะใภ้ ผมก็คงไม่ต้องไปประมือกับไอ้เด็กนั่นหรอก ยิ่งไม่มีทางลงเอยแบบนี้แน่” ไป๋เถาอธิบายด้วยความโกรธแต่หัวหน้าใหญ่ไป๋ที่ได้ยินก็กลับโกรธขึ้นอย่างมาก ก่อนจะด่าออกไปว่า “ไร้สาระ!”“เรื่องที่นายประมือกับเจ้าเด็กนั่นฉันรู้หมดแล้ว ร่างกายก็เป็นของนาย ถ้าหากไม่อยากประมือกับเขา แค่ไม่ลงมือก็ไม่มีทางเป็นแบบนี้ได้หรอก”เมื่อไป๋เถาได้ยินแบบนั้น ก็รู้สึกมึนงงขึ้นมาทันที เขารู้ว่าพี
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1212
ดูจากข้อมูลที่ทำความเข้าใจแล้วในปัจจุบัน การทำลายตระกูลไป๋นั้นไม่ใช่เรื่องยากเลยแม้แต่น้อย โดยเฉพาะความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างตระกูลไป๋กับแก๊งของพยัคฆ์ทมิฬ รวมถึงเรื่องที่ตระกูลไป๋เคยมีประวัติที่ไม่สะอาดมาก่อนดังนั้น เขาจึงไม่รีบร้อนที่จะจัดการกับตระกูลไป๋ แม้ว่าอีกเดี๋ยวเขายังจะต้องไปเข้าร่วมการประชุมศักดิ์สิทธิ์อยู่ก็ตามกลับคิดไม่ถึงเลยว่า คุณนายไป๋คนนี้จะชอบรนหาที่ตายมากขนาดนั้นในเมื่อเป็นแบบนี้ เช่นนั้นก็ทำให้พวกเขาสมปรารถนาก็แล้วกัน!ที่แท้ ในตอนที่เห็นเย่เทียนหยู่เดินจากไป คุณนายไป๋ก็รู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างมาก เธอจึงหันไปพูดด้วยความโกรธว่า “ไป๋เถา แกเป็นอะไรไป แค่เด็กที่ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแค่นี้ก็จัดการไม่ได้ เลี้ยงขยะแบบแกเอาไว้จะมีประโยชน์อะไร!”ขยะงั้นเหรอ?ฉันเนี่ยนะขยะ!หากเป็นตอนปกติ ไป๋เถาอาจจะพออดทนได้ แต่ในตอนนี้ ความโกรธที่เต็มเปี่ยมกลับพุ่งทะลักออกมาหากไม่ใช่เพราะเธอ ด้วยการระมัดระวังตัวของฉัน คิดว่าฉันจะเจอกับชะตากรรมแบบนี้รึไง“ทำไม นี่แกยังกล้ามาจ้องหน้าฉันอีกงั้นเหรอ แกจำใส่หัวเอาไว้นะ เพราะแกนั่นแหละ แกรู้ไหมว่าแกทำให้ตระกูลไป๋ต้องสูญเสียไปมากแค่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1211
เย่เทียนหยู่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เรื่องนี้ในมุมมองของเขา ถือเป็นเรื่องที่แน่นอนแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ เขาจึงถามออกไปว่า “สายจากตำรวจใช่ไหม?”“อือ โทรกลับมาแล้วล่ะ!”“บ่ายวันนี้แม่ของฉันถูกตำรวจพาตัวไปแล้ว ทันทีที่เธอเข้าไป เธอก็สารภาพทุกอย่างออกมาอย่างละเอียดทันที”ก่อนหน้านี้ได้ยินแม่สาบานอย่างมั่นใจแล้วแท้ ๆ บวกกับที่ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดเหตุผลที่อีกฝ่ายจะทำแบบนั้นไม่ออก เดิมทีคิดว่าคงจะไม่มีอะไรเกี่ยวกับแม่แล้วจริง ๆ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าแม่จะหลอกเธอมาโดยตลอดแม่ตระกูลหลินเองก็รู้สึกหมดหนทางเช่นกัน ตอนที่ถูกพาตัวไป แขนขาเธอก็รู้สึกอ่อนแรงขึ้นมายิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายยังพูดอีกว่า หากยอมสารภาพความจริงทั้งหมดออกมา และได้รับการให้อภัยจากผู้เสียหาย พร้อมกับลงนามในเอกสารยินยอม เธอก็จะสามารถออกไปได้ทันทีเพราะไม่เช่นนั้น เธอก็จะต้องติดคุกอย่างแน่นอน ส่วนจะติดกี่ปีนั้น ก็ขึ้นอยู่กับทัศนคติของตน และความร้ายแรงของความผิดที่ทำลงไปในตอนนี้ แม่ตระกูลหลินคิดว่าหลินหว่านหรูจะต้องให้อภัยตนอย่างแน่นอน เพราะเธอไม่มีทางที่จะส่งแม่แท้ ๆ เข้าคุกได้แน่ ดังนั้นจึงไม่ลังเลใจที่จะเปิดเผยทุกอย่างออกไป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1210
เมื่อเห็นว่าไป๋เถามองมาที่ตนด้วยความโกรธ คุณนายไป๋ก็รู้สึกสับสนในทันที นี่มันหมายความว่ายังไง เธอไม่ได้เป็นคนทำให้เขาเป็นแบบนี้สักหน่อย เธอถึงกับไม่กล้ามองเขาอีก ก่อนจะหันไปมองเย่เทียนหยู่แทนเธอเห็นเพียงเย่เทียนหยู่ยืนอยู่ที่เดิมด้วยท่าทีสงบนิ่งและใสซื่อเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง เห็น ๆ อยู่ว่าไป๋เถาได้เปรียบตั้งแต่เริ่มแล้วนี่“ไอ้หนู ตกลงแกใช้กลอุบายอะไรอยู่กันแน่?” คุณนายไป๋พูดด้วยความโกรธ“พูดให้มันน้อย ๆ หน่อย ห้าหมื่นล้าน จะให้ได้เมื่อไหร่?” เย่เทียนหยู่พูดด้วยท่าทีเฉยเมย“ห้าหมื่นล้านอะไรกัน แกมันโกง แบบนี้ไม่นับ”“งั้นเหรอ?”เมื่อเย่เทียนหยู่ได้ยินคำนี้ ดวงตาของเขาก็แสดงถึงความโกรธเกรี้ยวทันที เขาเดินตรงไปหาคุณนายไป๋ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ดูท่าแล้ว ที่สั่งสอนไปเมื่อเช้าไม่เข้าหัวเลยสินะ”“แก แกจะทำอะไร อย่าลืมนะ ข้าง ๆ คือสถานีตำรวจ ช่วยด้วย ชะ......”เพี้ยะ!“อ้าย!”คุณนายไป๋ร้องเสียหลง ก่อนที่มุมปากจะมีเลือดไหลออกมาเย่เทียนหยู่พูดพลางหัวเราะเยาะออกไปว่า “เมื่อกี้ใครเป็นคนพูดกัน ว่าอย่าแจ้งตำรวจ ผมจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย เงินห้าหมื่นล้าน การเดิมพันยังถือว
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1209
สีหน้าของเย่เทียนหยู่ค่อนข้างเฉยเมย เขาส่ายหัวไปมา หลังจากผ่านไปสักพัก เขาก็สามารถมองออกหมดแล้ว การเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายดูละเอียดอ่อนมากจริง ๆ น่าจะมีคนคอยชี้แนะอยู่แน่นอนเพราะไม่เช่นนั้น ด้วยวิธีการฝึกฝนของพวกเขา ไม่มีทางที่จะมีทักษะการเคลื่อนไหวแบบนี้แน่ แต่แล้วอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ได้อยู่ดีเหตุผลที่เขายังไม่ลงมือมาจนถึงตอนนี้ ก็แค่ต้องการให้โอกาสพวกเขา แต่ในเมื่อพวกเขาไม่ต้องการ เช่นนั้นก็อย่าโทษที่ไม่เกรงใจก็แล้วกันไป๋เถากลับไม่รู้อะไรเลย สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เดิมคิดว่าคนตรงหน้าคงเก่งกาจมากแน่ ๆ กลับคิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายเป็นคนถูกตนไล่ล่าแทน หากไม่เพราะเมื่อกี้มีโชคช่วยเอาไว้ ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายคงโดนตนโจมตีไปแล้วที่สำคัญเลยก็คือ ในที่สุดเขาก็สังเกตเห็นพลังของอีกฝ่าย ซึ่งอยู่ในระดับพลังจันทราสูงสุด และอยู่ต่ำกว่าตนหนึ่งระดับที่แท้ไอ้เด็กนี่มันก็มีฝีมือแค่นี้เอง แทบไม่ได้น่ากลัวเหมือนที่ตนคิดเอาไว้เลยด้วยซ้ำไม่สำคัญว่าอีกฝ่ายจะอาศัยทักษะอันยอดเยี่ยมของร่างกายมากแค่ไหน พยัคฆ์ทมิฬเองก็อาจมีแนวโน้มที่จะถูกอีกฝ่ายโจมตีด้วยทักษะร่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1208
“งั้นเหรอ คุณนายไปช่างเก่งกาจเสียจริง”“แน่นอน แต่ตอนนี้แกจะพูดอะไรมันก็สายไปแล้ว อีกเดี๋ยว แกก็จะได้รู้ ว่าการที่มาทำให้ฉันโกรธนั้น แกจะต้องเจอกับชะตากรรมที่น่าสมเพชมากแค่ไหน”“ดูท่าแล้ว คุณนายไป๋คงมั่นใจมากเลยสินะ งั้นเอาอย่างนี้ไหม พวกเรามาพนันกัน” เย่เทียนหยู่นึกถึงเงินห้าหมื่นล้านที่จะต้องให้เฉินเฟยเฟย ตอนนี้มีคนเอามาให้ถึงที่แล้วไม่ใช่รึไง“พนันงั้นเหรอ?”“ใช่แล้ว ถ้าผมชนะไป๋เถา คุณต้องให้ผมห้าหมื่นล้าน!”“ว่าไงนะ! ห้าหมื่นล้าน! ไอ้หนู แกรู้ไหม ว่าเงินห้าหมื่นล้านมันมากแค่ไหน แกจะเอาอะไรมาพนันกับฉัน?” คุณนายไป๋รู้สึกว่า ถ้าอีกฝ่ายไม่ได้บ้า ก็คงเป็นคนโง่ที่ไม่รู้อะไรเลยอย่าว่าแต่เด็กน้อยอย่างเขาเลย ต่อให้เป็นหัวหน้าใหญ่ไป๋ก็เกรงว่าคงไม่กล้าลงเดิมพันมากถึงห้าหมื่นล้านแบบนี้แน่“ก็ใช้ชีวิตของผมไง ถ้าผมแพ้ ชีวิตของผม พวกคุณจัดการได้ตามสบายเลย!”“ชีวิตที่ไร้ค่าอย่างแกเนี่ยนะ กล้าดียังไงเอามาเทียบกับเงินห้าหมื่นล้าน?” คุณนายไป๋หัวเราะออกมาเสียงดัง อย่าว่าแต่ไอ้สวะนี่เลย ชีวิตใครบ้างที่จะมีค่าถึงห้าหมื่นล้าน?“งั้นจะไม่พนันก็ได้ มาสู้กันเลยเถอะ” เย่เทียนหยู่พูดด้วยท่าท
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1207
สารวัตรเฉินที่ได้ยินก็โกรธจัดทันที คุณนายไป๋คนนี้คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหน เธอไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย ขณะที่กำลังจะทำการตักเตือนแต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง เย่เทียนหยู่ก็พูดขึ้นมาก่อน เขาพูดพร้อมรอยยิ้มออกไปว่า “สารวัตรเฉินครับ ในเมื่อพวกเขาชอบก่อความวุ่นวาย ไม่งั้นก็ให้โอกาสพวกเขาสักครั้งเถอะครับ”“เอาแบบนี้ คุณชื่อไป๋เถาใช่ไหม หากว่าคุณยินดี พวกเราก็มาประมือกันสักหน่อย แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองฝ่าย ก็จะไม่มีการรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น” ไป๋เถากำลังจะปฏิเสธ แต่คุณนายไป๋ก็กลับพูดขึ้นมาก่อนว่า “ได้ แกเป็นคนพูดเองนะ ต่อให้แกตายไปนั่นมันก็สมควรแล้ว”ไป๋เถารู้สึกอึ้งทันที พี่สะใภ้ นี่คุณกล้าพูดแบบนี้ได้ยังไงก็พูดได้นี่ ยังไงก็ไม่ได้เป็นคนลงมือเองอยู่แล้ว แถมคนที่ถูกส่งไปตายก็ไม่ใช่ตัวเองอีกไม่ใช่รึไง?เขาเป็นคนที่ระมัดระวังตัวมาก ดังนั้น เขาจึงคอยสังเกตเย่เทียนหยู่อยู่ตลอดเวลาแต่ยิ่งสังเกตมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งไม่กล้ามองข้ามเขาไปมากเท่านั้นโชคดีที่สารวัตรเฉินรีบปฏิเสธขึ้นมา “ไม่ได้ครับ พวกคุณอาจจะประมือกันก็ได้ แต่ที่นี่คือสถานีตำรวจ จะให้เกิดเหตุการณ์เลือดตกยา
