บททั้งหมดของ ภูพาจุติราชามังกร: บทที่ 211 - บทที่ 220

“เรื่องนั้นจะเป็นไปได้ยังไงกันครับ?” หวงหงเจี้ยนดูแลเรื่องเศรษฐกิจของเมืองเทียนไห่และเก็เข้าใจเรื่องฉีเฟยกรุ๊ปดี แต่เขาคิดไม่ออกเลยจริง ๆ ว่าบริษัทที่โหลยโท่ยอย่างฉีเฟยกรุ๊ปจะฟื้นคืนกลับมาได้ยังไงกัน“เป็นไปได้ครับ”เย่เทียนหยู่พูดก่อนจะตอบกลับว่า “นายกเทศมนตรีหวง คุณยังจำได้ไหมว่าสองปีก่อน พวกคุณส่งแผนพัฒนาเมืองใหม่มาแผนหนึ่ง”หวงหงเจี้ยนตกตะลึงไปชั่วครู่ เรื่องนั้นเขาเข้าร่วมด้วย แต่อตนนั้นเขาไม่ได้อยู่ในตำแหน่งนี้ จากนั้นเขาก็พยักหน้าตอบ “แน่นอนครับ แต่แผนการนั้นมันใหญ่มาก ต้องการเงินสนับสนุนอย่างมหาศาล มันเลยไม่ผ่านการอนุมัติ”“แต่ถึงจะไม่ผ่านอนุมัติ แต่ก็ได้รับผลประโยชน์มาไม่น้อย เพราะถนนคมนาคมรอบด้านมีการพัฒนาไปมาก พอให้จะรองรับไปอีกสิบปีได้เลยครับ”“แพทย์เซียนเย่ คุณพูดเรื่องนี้กับผมทำไมเหรอครับ?”“ถ้าผมบอกว่า แผนการนี้ของคุณผ่านการอนุมัติแล้ว และอีกไม่กี่วันจะส่งข่าวมาถึงในเมืองล่ะ” เย่เทียนหยู่ยิ้มเล็กน้อย“อะไรนะครับ!”“เป็นไปไม่ได้!”หวงหงเจี้ยนส่ายหน้าแล้วพูดว่า: “หากการลงคะแนนเสียงผ่านจริงๆ เราจะต้องได้รับข่าวอย่างแน่นอน”หลังจากการลงคะแนน ตามปกติแล้วผู้นำหลายคนต

เดิมทีนี้เป็นเรื่องที่ส่งผลดีต่อตระกูลหลินมาก มีแต่หลิวอวิ๋นซิวที่ไม่ค่อยพอใจและพูดออกมาเสียงดัง “ได้ยังไง จะเป็นไปได้ยังไงกัน!”จากนั้นเขาก็พูดด้วยความโกรธกับเย่เทียนหยู่: “เย่เทียนหยู่ เจ้าคนหน้าด้าน เจ้าโกงพวกเราอีกแล้ว!”เย่เทียนหยู่เพิ่งเพลิดเพลินกับความคิดริเริ่มของหลินหว่านหรู ที่จะกอดเขา เขามีความสุขมากจนไม่เคยคาดหวังว่าจะมีแอ่งน้ำเช่นนี้เข้ามาหาเขาในทันทีหลินหว่านหรูพูดด้วยความโกรธ: “แม่ นี่แม่กำลังพูดเหลวไหลอะไรอยู่คะ?”“แม่ไม่ได้พูดไร้สาระนะ ก็ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เทียนหยู่พูดแบบนั้น ลูกก็คงไม่ยอมซื้อหุ้นของแม่คืนน่ะสิ” สีหน้าของหลิวอวิ๋นซิ่วเต็มไปด้วยความโกรธราวกับว่าเธอจะได้รับความน้อยเนื้อต่ำใจมากมาย และขึ้นมาอีกครั้ง “เย่เทียนหยู่แกจ่ายเงินชดใช้ฉันมาเลยนะ”คราวนี้ แม้แต่หลินหงก็ไม่กล้าพูดหลินหว่านหรูโกรธมากกว่าเดิมและพูดว่า “แม่ มีเหตุผลหน่อยได้ไหม!”“ลูกหมายความว่าอะไร? แม่กลายเป็นคนไร้เหตุผลไปตั้วแต่เมื่อไร?”“ดีนี่ ตอนนี้ลูกมีผู้ชายแล้ว ก็เลยลืมแม่ไปแล้วใช่ไหม?”“ชีวิตฉันช่างน่าสังเวชจริง ๆ ทำไมฉันถึงให้กำเนิดลูกสาวที่อกตัญญูแบบนี้ออกมานะ…”“พอได้แล้ว นี่มัน

หวงหงเจี้ยนได้แต่ยิ้มแห้ง เขาอยากจะบอกจริง ๆ ว่าเขาเดาออกแล้วแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ต่อไปไม่ไหวแล้วจึงได้แต่บอกความจริงไป นอกจากฐานะของเย่เทียนหยู่แล้ว ยังบอกอีกด้วยว่าอีกฝ่ายไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องนี้ผู้นำไม่ได้ทำให้เรื่องนี้ยุ่งยากมากขึ้น เขาขอแค่ให้ตัวเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับบุคคลนี้ เพราะบุคคลนี้มีพลังอำนาจอย่างยิ่งและเป็นผู้ครองเมืองจิงตูตัวจริงหลังจากวางสายโทรศัพท์หวงหงเจี้ยนก็ตกใจมาก ที่มาที่ไปอันน่ากลัวของแพทย์เซียนเย่คืออะไรกันแน่?ลูกชายของเขาหวงโหย่วเหวยบังเอิญเข้ามาหาเขาพอดี เมื่อเห็นท่าทางตกใจของพ่อ เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามเมื่อได้ยินแบบนั้น หวงโหย่วเหวยก็ตกตะลึงอย่างมาก สถานะของเย่เทียนหยู่ในใจของเขายกสูงขึ้นไปอีกระดับหลังจากกลับมา ก็เขาโทรหาซูเหวินฮวาแล้วพูดว่า “พี่ซู ถ้าพี่พึ่งพาแพทย์เซียนเย่ได้จริง ๆ ก็อาจเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนโชคชะตาของพี่ล่ะ”“ทำไม? เกิดอะไรขึ้น?” ซูเหวินฮวาถามอย่างเร่งรีบหวงโหย่วเหวยเล่าสิ่งที่พ่อของเขาพูดซูเหวินฮวาตกตะลึงเมื่อได้ยินแบบนั้น เขารู้ว่าเย่เทียนหยู่ฆ่าปรมาจารย์จากที่หวงโหย่วเหวยเล่า และแน่นอนว่าเขาเดาได้ว่าถานล่างเกี่ยวข้องกับ

เมื่อเย่เทียนหยู่ได้ฟังเขาก็ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ในเมื่ออีกไม่นานเราจะหย่ากันแล้วก็ช่างมันเถอะครับ ถึงเวลานั้นอย่าให้คนอื่นรู้แล้วมีแต่จะเกิดปัญหา”“แต่วัน ๆ นายจะไม่ทำอะไรเลยไม่ได้นะ”“ผมมีงานทำครับ”“นายมีงานทำ ทำอะไร ลองบอกให้ฉันฟังหน่อยซิ” หลินหว่านหรูพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“เอ่อ บอกไม่ค่อยได้น่ะ”“ฉันว่านายไม่ค่อยสะดวกพูดมากกว่า นายน่ะไปเที่ยวกับแม่สาวน้อยนั่นหลายที่เลยใช่ไหมล่ะ” หลินหว่านหรูพูดอย่างประชดประชัน พอคิดถึงเรื่องนี้เธอก็ยิ่งหงุดหงิด“ไม่ใช่นะ!”“ผมรับรองได้ว่าผมไม่มีผู้หญิงคนไหนนอกจากคุณเลยจริง ๆ” เย่เทียนหยู่พูดรับประกัน“ชิ ใครเป็นผู้หญิงของนายกันยะ!”ใบหน้าของหลินหว่านหรูเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ แต่ในใจของเธอมีความสุขอย่างอธิบายไม่ได้ และเธอพูดว่า “ในเมื่อคุณไม่อยาก งั้นก็ช่างมันเถอะ จะได้ช่วยฉันประหยัดเวลาไม่ต้องหาตำแหน่งให้นายด้วย”“ใช่ มีคุณคอยหนุนหลัง ผมก็ไม่ขาดแคลนเงินแล้วล่ะ”“นี่นาย ฉันล่ะขอชื่นชมนายจริงๆ! ถ้านายยังเป็นแบบนี้ต่อไป ต่อไปเราหย่ากันแล้วนายจะทำยังไงล่ะ” หลินว่านหรูกล่าว“พอถึงเวลาจอดที่ท่า เรือมันก็จอดตรงของมันเอง บางทีอาจมีคนอื่นมาดูแลผมก

“ไม่มีอะไรนี่ ในมือนายถืออะไรมาน่ะ?” ซูถิงตั้งใจเปลี่ยนหัวข้อ“เพื่อนให้เหล้าผมมาน่ะ ลองดมดูแล้วก็หอมดี”เย่เทียนหยู่ยิ้มและถามหลินหว่านหรู “หรือไม่ ลองดื่มด้วยกันไหมครับ?”เขารู้สึกงุนงงมากว่าเรื่องอะไรทำให้หลินหว่านหรูใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวได้แบบนี้ในที่สุด หลินหว่านหรูก็ได้สติกลับคืนมา เธอเพิ่งเริ่มรู้สึกดีกับเย่เทียนหยู่ และเธอไม่อยากให้เรื่องพวกนั้นเป็นเรื่องจริง หัวใจของเธอรู้สึกอึดอัดมากเมื่อเห็นเย่เทียนหยู่แสดงสีหน้าไร้อารมณ์แบบั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะถามออกไป “เย่เทียนหยู่ ฉันขอถามคำถามคุณหนึ่งข้อ และคุณก็ตอบฉันตามจริงด้วย”สีหน้าของซูหว่านถิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทำไมหลินหว่านหรูถึงไม่ฟังที่เธอพูดบ้างเลย ตอนนี้ทั้งสองคนเผชิญหน้ากันอยู่ก็สามารถพูดเรื่องนี้ออกมาได้ง่าย ๆ เท่านี้ก็ไม่เข้าใจผิดกันแล้วเย่เทียนหยู่มองพิจารณาซูถิงเล็กน้อย เป็นเพราะซูถิงพูดอะไรหรือเปล่านะ“นายไม่ต้องมองซูถิงหรอก เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับซูถิง”“หว่านหรู เธออย่าเพิ่งร้อนใจไปนะ เรื่องนี้ยังไม่ได้กำหนดชัดเจน รอให้เราเข้าใจสถานการณ์โดยละเอียดก่อนเธอค่อยถามก็ได้” ซูถิงอดห้ามเธอไม่ได้แต่หลินหว่านห